Katta Srinivas కవిత

http://ift.tt/SJiQLT

by Katta Srinivas



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/1y0B38A

Posted by Katta

Balu Vakadani కవిత

Kavi Sangamam Series-16 (14th June 2014) Photos

by Balu Vakadani



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/1oqj9KC

Posted by Katta

Kontham Venkatesh కవిత

కొంతం వేంకటేశ్: ఏమి నీ సౌందర్యం..: అబ్బ ఎంత కమ్మదనమో.. నీ మాటల మాధుర్యాల తేనియ ఊటలని తెలిసి ఎంతో సంతసించాను..! అబ్బ ఎంత తీయదనమో.. నీ కన్నులు చిమ్మిన మదనుని విరి భాణాలని తెలిసి ఎంతో అబ్బురపడ్డాను..! అబ్బ ఎంత చలువో.. నీ బిగి కౌగిలిన కరిగిన కాలం చిందించిన చిరు స్వేదమని తెలిసి ఎంతో మైమరచిపోయాను..! అబ్బ ఎంత మైకమో.. నీ సోయగపు మేనును వీడిన సమీరం మొసుకుని తెచ్చిన చందనపు సౌరభాలను ఆఘ్రాణించి హతాశుడనయ్యాను..! అబ్బ ఎంత సౌకుమార్యమో.. నీ మెత్తటి చూపులు విరితూపులై సుతిమెత్తగా నా హృదయకుహారాన్ని ఆక్రమించడం అనుభవించి ఎంతో ఆనందపడ్డాను..! ఎంతై మోహమో.. నీ వన్నెలు చిన్నెలు అంబరపు అనంతకోటి తారకల మెరుపులకన్ననూ మించు కౌస్థుభ ప్రభాసమని అర్ధమై విభ్రాంతుడనయ్యాను..! ఏమి నీ సౌందర్యం.. బృందావని విహారం..!! ఏమి నీ సౌందర్యం.. స్వర్గ లోక నివాసం..!! 14/06/2014

by Kontham Venkatesh



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/1lvc4Vn

Posted by Katta

Achanta Hymavathy కవిత

చుక్కాని ------------ మహిళా నీవు మహి వలెనే ఓరిమివి. నెలతా నీవు నెమ్మది గల నేర్పరివి. ఉవిదా నీవు ఉవ్వెత్తున పొంగే ప్రేమ జలధివి. అతివా నీవు- పురుషాతిక్రమణను నియంత్రించగల- అపరాజితవు. మగువా నీవు- ముగ్ధత చాటున... దురన్యాయాలను ఎదిరించే- ధైర్యసాహసాలు శక్తిగా- పెంపొందించ గలవు. అనురాగదాయినీ... ఎవరమ్మా నీకు సాటి?! సుహృదివి నీవు, కుటుంబానికి, దేశ ఔన్నత్యానికి... చుక్కానివై-అన్నింటా... కర్తవ్య పారీణవై---- అమృత దాయినివై-- పరిఢవిల్లు మమ్మ!! ---ఆచంట హైమవతి. మార్చి-2013,జాబిలి-మాస పత్రికలో ప్రచురణ.

by Achanta Hymavathy



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/1lvc0Fc

Posted by Katta

రంజిత్ రెడ్డి కర్ర కవిత

by రంజిత్ రెడ్డి కర్ర



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/1lvc1J2

Posted by Katta

Lanka Kanaka Sudhakar కవిత

పూలపొట్లం ----డా.యల్.కె.సుధాకర్ హఠాత్తుగా హద్దులు గీసుకుని ఉదయాన్నేయుధ్ధం చేసుకున్న రెండు హృదయాల మధ్య సాయంత్రం శాంతి సందేశం పూలపొట్లమై టీపాయ్ మీద తనని తాను విప్పుకుంటుంది శత్రు రాజ్యాధిపతులు ఒకరికొకరు యెదురుపడకపోయినా సువాసనల రాయబారం సాగుతూనేఉంటుంది ప్రక్కరాజ్య ప్రతినిధి లా చంటిది ముసిముసి నవ్వుల పత్రికని బెడ్రూమ్నుంచి హాలు దాకా మోసుకొచ్చి నాన్న చేత చిరునవ్వుల సంతకం పెట్టిస్తుంది అత్యధిక సమయం హాల్లోనేగడిపేందుకు వార్తాపత్రికని మించిన మార్గం దొరకదు మహరాజుకి మూడోసారికూడా పూర్తిగా చదివేసాక ఉదయం మాటల రైలుబండి గడితప్పిందెవరినోటనో తెల్సుకుందికి పరిశోధన మొదలౌతుంది... సువాసనల రాయబారంసాగుతూనే ఉంటుంది... అసహనానికి ఆహుతైన టీకప్పొకటి వంటింట్లో భళ్ళున బద్దలౌతుంది-అతడేమో దోమలతోనూ,టీవీ చానళ్ళతోనూ,ఆలోచనలతోనూ ఆటలాడుతూ ఉంటాడు...సువాసనల రాయబారం సాగుతూనే ఉంటుంది.. చిట్ట చివరికి- అంతకంతకూ బరువెక్కిన గాలి ఆ ఇంట్లో ప్రేమకి ప్రాణం పోస్తుంది ఉదయపు మనస్పర్ధలన్నింటినీ ఆమె-చిరునవ్వుల పంచదార కలిపిన కాఫీతో మాఫీ చేస్తుంది... అతడు-నిలువెత్తు నవ్వుల స్తంభమై, మల్లెచెండు తెల్ల జెండానెగరేస్తాడు.

by Lanka Kanaka Sudhakar



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/1mWpZRe

Posted by Katta

Kotha Anil Kumar కవిత

@ మౌనం _ నవ్వు@ మౌనం నవ్వు రెండు గొప్పవే నవ్వుతో కష్టాలు మరిచిపోవచ్చనేది మౌనం తో కష్టాలు దరికి చేరనివ్వరాదనేది సత్యమే. మౌనంతో ఈ ప్రపంచాన్ని చాల క్షున్నంగా చూడవచ్చు నవ్వుతో ఏ విషయాన్నయిన క్లుప్తంగా చెప్పవచ్చు మౌనం లో నవ్వు ఏడుపు ఉద్వేగం అన్నీ ఉంటాయి నవ్వుతో సంతోషం ఉత్తేజం కలుగుతాయి నాకు తెలిసి మౌనం నాకొక ఆస్తి అందులో నేను నవ్వుకుంటాను...ఏడుస్తాను నవ్వు నాకొక ఆభరణం దానితో ఈ సమాజానికి నేను ఆకర్షనీయంగా కనిపిస్తాను అందుకే,మౌనంగా నవ్వేస్తుంటాను నవ్వుతూ... నిశబ్దంగా ఉంటాను. నిశ్శబ్దంలోంచి వచ్చె మౌనమైన నవ్వే హృదయానికి నిజమైన ఉల్లాసాన్ని కలిగిస్తుంది _ కొత్త అనిల్ కుమార్ 14 / 6 / 2014

by Kotha Anil Kumar



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/1mWpWVI

Posted by Katta

Sriramoju Haragopal కవిత

అనుక్షణికం నిత్యం యుద్ధభూమిలోనే జీవితం ఉదయిస్తున్నది స్వప్నాంకితదృశ్యాల్ని బలిగొన్న కనురెప్పల్ని విప్పి చూపు ఉదయించగానే ఎదుట యుద్ధసంరంభమే కలలతో యుద్ధం, కళ్ళతో యుద్ధం, చూపుల్తో యుద్ధం, దృశ్యాల్తో యుద్ధం, అనుభూతితో యుద్ధమే, అనుభవాలతో యుద్ధమే, రాజీలేని నిరంతర పోరాటం, బ్రతుకు పరుచుకొన్న యుద్ధభూమి అయింది ఊపిరితో యుద్ధం, ఊహలతో యుద్ధం, ఆలోచనలతో యుద్ధం, ఆశయాలతో యుద్ధం, ఆచరణ కోసమూ యుద్ధమే, జీవితమే యుద్ధరంగమై పోయింది ప్రతిదిన పోరాటంలో నేనొక సైనికుణ్ణి ఎన్నిసార్లు అమరత్వం పొందానో, ఎన్నిసార్లు అనంతత్వాన్నై పోయానో, అనుక్షణికమైపోయింది యుద్ధం, నా బహిరంతరాల్లో నిరంతరం యుద్ధమే యుద్ధం కర్మిస్తున్నా ఫలం దక్కని బ్రతుకుతెరువుతో అనునిత్యం యుద్ధం నిజం తెలిసీ ఎదిరించలేని పిరికితనంతో యుద్ధం, నిజం చెపితే ఎదురయే సాచివేతలతో యుద్ధం, నన్ను నన్నుగా జీవించనీయని లౌక్యాలతో యుద్ధం, నన్ను దుక్కిగా దున్ని బుద్ధిచాళ్ళు తీర్చిన ప్రశ్నలతో యుద్ధం అణువణువూ యుద్ధభూమిగా మారిన నా మనశ్శరీరాల సంధ్యలో సందిగ్ధయుద్ధం జీవితం ఒక యజ్ఞం ఒక కల ఒక అల ఒక చూపు ఒక దృశ్యం ఒక కావ్యం అయితేనేం బ్రతుకు యుద్ధరంగమైనాక ( నా తొలి కవితాసంకలనం ‘మట్టిపొత్తిళ్ళు - 1991’లోంచి )

by Sriramoju Haragopal



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/1ll7Knh

Posted by Katta

Jagadish Yamijala కవిత

గీతలూ, చిత్రాలూ ----------------------------- నా పాదాల కింద పువ్వులు లేవు పది ఉన్నవన్నీ ముళ్ళే అయినా రక్తం తుడిచేసుకుని నడచి వచ్చాను నన్ను తాకుతూ వెళ్ళింది దక్షిణాన స్నానం చేసి వచ్చిన గాలి కాదు ఊపిరితిత్తులను కార్బన్ కాగితాలుగా మార్చేసే భాస్వరపు గాలి అయినా వేడి వేడిగా నేను శ్వాసించాను ఏడాది పొడవునా ఉండిన అగ్ని నక్షత్రంలో మండిన నా గొడుగు అయినా నా నీడ నీడలోనే బహుదూరం వొదుగుతూ వచ్చాను నా తలపై డేగలు ఎగురుతూనే ఉన్నప్పటికీ నేను ఇంకా చనిపోలేదు అని అనునిత్యం నిరూపించికోవలసి వస్తోంది నా నగ్నత్వాన్ని ఒక చేత్తో కప్పుకుని నా మరో చేత్తో వస్త్రాన్ని నేసి ధరించాను ఈ రోజు నా ప్రవాహం చూసి తీరాలు భ్రమించవచ్చు కానీ ఈ నది ఎడారి ప్రాంతంలో బండల మధ్యలోనుంచి దిగి వచ్చిన ప్రవాహం తన స్వీయ కన్నీరు కారడంతో రెట్టింపైంది ఈ నది ఈ విత్తనం తనపై పడిన బండరాళ్ళను చీల్చుకుని మొలకెత్తింది ఈ రోజు గాయాలను కప్పే పువ్వులతో నేను రాజీపడటం అసాధ్యం ఈ సామాజిక ఏర్పాటు నాకు సమ్మతం కాదు చరిత్ర అనేది ఒక మనిషి పరిచయ అట్టముక్కా...? లేక అది ముగింపుని వెతికే ఒక సమాజపు చిరునామానా ? ఇదిగో గాయంతో పాడిన సంగీతం నా జ్ఞాపక చలనానికి నలిగిన నమ్మకాలకు నా కలం నుంచి రక్తదానం చేస్తున్నా... ఇందులో కొన్ని నిజాలు చెప్పలేదన్నది నిజం కానీ చెప్పినదంతా నిజం నేను గీయాలనుకున్న చిత్రమే అయితే వచ్చినవేమో గీతాలు కానీ గీతాలూ చిత్రాలే.... మానవత్వమే జీవితం అనే దాన్ని తెలుసుకున్నప్పుడు నా వీపు బరువెక్కుతోంది మరో ముప్పై ఏళ్ళుగా ---------------------------------- తమిళంలో కవి వైరముత్తు అనుసృజన - యామిజాల జగదీశ్ 14.6.2014 ---------------------------

by Jagadish Yamijala



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/1ll7J2D

Posted by Katta

Sai Padma కవిత

సాయి పద్మ // గరకు సమయాలు .. కొన్ని నీవీ, కొన్ని నావీ .. వెరసి మనం అనుకునే ఒక సందిగ్ధత కనిపించేదేదీ నిజంలా అనిపించదు నిజంలా తెలిసేదీ .. అబద్ధం అని ఎవరన్నా చెప్తే బాగుండు నిర్ణయాధికారం లేనిది కూడా ప్రేమే నంటావా అద్దంలో నమ్మని శరీర జాడలు.. రెండు కాన్పులు , పాతవన్నెలు గోడెక్కి కట్టిన ఫోటో ఫ్రేములు నీ కళ్ళద్దాలు.. నిర్లక్ష్యాల గడ్డాలూ సాయంరాత్రి.. స్వప్న సుందరితో పోలికలూ మాట్లాడుకోవటానికి ఏమీ లేకపోవటాలూ నిజం మాట్లాడుకకోవటానికి అద్దెకి తెచ్చుకున్న పరదాలూ అసహనపు నిశ్శబ్దాన్ని కూడా బంధమేనంటావా ? చందమామ కూడా డైటింగ్ చేస్తున్నాడేమో గరకు సమయాలలో తనను తాను ఆరగతీసుకుంటున్నాడో తడారి ఆవిరైన సంద్రం .. నీ వైపు సగం ఖాళీ మంచం లా పోడారని కళ్ళు .. ఆవిరి మధ్యాహ్నపు ఆశల్లా నీకోసం నిలుపుకున్న ప్రాణాలూ.. వదులుకున్న బంధాలూ బంధాలని ఎంత అరగదీసినా పోనీ గరకుతనాలు Oh.. We are going through Rough times .. you see..!! --Sai Padma

by Sai Padma



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/1lmQDHw

Posted by Katta

Ramesh Ragula కవిత

by Ramesh Ragula



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/1qLPk46

Posted by Katta

Nvmvarma Kalidindi కవిత

కె.ఎన్.వి.ఎం.వర్మ//"జయహో"// గోరేటి ఎంకన్న చేతులు మొక్కిన నిలువెత్తు పాదాలు కల్గిన వాడా.... గుండెలోని బాధని ఎందుకలా కళ్ళనుంచి జార్చి కళ్ళబడ్డావ్? పచ్చని చెట్టు పిట్టల రెక్కల కింద పసికూనను నేను, అశక్తుడనై నిష్కర్షగా నిష్క్రమించానే గానీ నన్నక్కడే త్రిషొల్డ్ గోల్డ్ లో వదులుకున్నా వద్దు అలా పిలవకండి అన్నా "అన్నా" అని పిలిస్తే నా పరిమితి తెలియక తికమక పడ్డానే కానీ తమ్మీ అని పిలిస్తే నీ రెండో కన్నునై దుఖఃని పంచుకుందునే కనీసం కళ్ళజోడునై, నీ కన్నీరులో తడిసి పునీతుడనౌదునే కటకాలు పనిచేసినంతకాలం నీ ముక్కు మీద జారుడు బల్ల ఆడుకుందునే అన్నా, చిన్నప్పుడెప్పుడో చదివిన గుర్తు "ఆధారాలు లేని అపనిందలు పదే పదే నీపై మోపుతున్నారంటే విజయానికి నువ్వు చేరువలో ఉన్నట్టు" ఆ కంట తడి వదిలిపెట్టు మా గుండె తడి నిలబెట్టు "ఓ భాగ్యశాలీ" కవిత్వం కావాలి కవిత్వం "జయహో"........15.12.2013....14.06.2014.

by Nvmvarma Kalidindi



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/TW0fNR

Posted by Katta

Lugendra Pillai కవిత

- కరణం లుగేంద్ర పిళ్ళై //మార్పు...// లోలో లోగొంతుక చెబుతోంది మనిషినే కాదని.. లోలోపల క్రూరత్వం దాచి మనిషి తోలు కప్పుకుని నటిస్తున్నట్టేగా అద్దం ముందు నిలుచుంటే నాకు నేనే ప్రశ్నలా కనిపిస్తున్న దృశ్యం నిత్యం కనిపిస్తూనే వుంటుంది సమాధానం వెతుకున్నే తీరికేది... సూటిగా నా కళ్ళలోకి నేనే చూసుకోలేక రెండు కన్నీటి చుక్కల్నైరాలిపోతుంటాను.. ముసుగేసుకొని పాతాళానికి జారిపోయానో తెలిసి నేలకు తల వాల్చేసి కుమిలిపోతుంటాను.. ఇప్పుడు పశ్చాత్తాపం పాపనాశమవుతోంది చీకటి చిక్కుముడి విడిపోతుంటే నాలో మెల్లగా మనిషితనం ఆవరిస్తోంది.. హృదయంలో ఉదయం అంటే ఇదేనా ఇక ఈ మోడు చిరునవ్వు చిగురుతో పలకరిస్తుంది ఇకపై ఈ జీవనం మానవతా తీరమై పరిమళిస్తుంది.. 14/6/2014

by Lugendra Pillai



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/SIHb4z

Posted by Katta

Gubbala Srinivas కవిత

శ్రీనివాస్ !! కాళీసీసా !! ------------- బాల్యాన్ని,యవ్వనాన్ని ఆనందపు అంచుల బయటే బందించి జీవితాన్ని వొంపుకున్న కాళీసీసాను. రోజులు దొర్లిపోయాయి, సంవత్సరాలు గతించిపోయాయి నేనంటూ ఒక్క గడియా గడపక. ఏళ్ళు కాళ్ళకింద ముళ్ళులా చేరుకున్నాయి బంధాలు కళ్ళలో నలకల్లా మెరుగుతున్నాయి అవి వేసే శిక్షను స్వీకరించటం తప్ప ఏం చెయ్యగలను ? ఈ గాజు పరికరంలో తిరుగాడుతున్న కోట్ల వృద్ధకణాలు నిరీక్షిస్తున్నాయి పగిలి మట్టిలో కలిసిపోవటానికి. ఇక విధాతాను వేడుకుంటాను ఏమీలేని ఈ కాళీసీసాను పగులగొట్టి నన్ను సంపూర్ణం చెయ్యమని ! (14-06-14)

by Gubbala Srinivas



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/1vfCAp1

Posted by Katta

Nvn Chary కవిత

by Nvn Chary



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/1hTugbM

Posted by Katta

విష్వక్సేనుడు వినోద్ కవిత

పండని జీవితం సారవంతమైన నా జీవిత క్షేత్రం లో క్షణక్షణం క్రమక్షయమే ! గడ్డిపోచనైనా మొలకెత్తించని నా ఆలోచనా సేద్యానికి, ఈ గంభీర కాయం విదిల్చిన ఏ స్వేధబిందువూ సహకరించదు. కనీసం విత్తునైనా మొలకెత్తించని నా వేదనాశృవు, ఉష్ణరుధిరమై ప్రవహించినా ప్రకృతిలో ఏ అణువూ చలించదు !!

by విష్వక్సేనుడు వినోద్



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/1p4itGA

Posted by Katta

Aravinda Raidu Devineni కవిత

అరవిందరాయుడు//నానీలు *********************** అడ్డమైన గడ్డిమేసే వారివల్ల దేశం నానాగడ్డికరుస్తోంది....కర్మ శిశిరం చెట్టు వస్త్రాపహరణం చేస్తే వసంతం హరితవస్త్రాన్ని ఇస్తోంది నగలూ వగలూ ఒకే లాంటివి రెండూ మనుషులపై ప్రకాశిస్తాయి మనిషి నీటితో నమస్కరిస్తే చెట్టు గాలిద్వారా ఆశీర్వదిస్తుంది హరితాంబరం,పూలూ పండ్లతో వసంతం ప్రకృతికి చేసింది సీమంతం *************************** 14-6-2014 ****************(22)

by Aravinda Raidu Devineni



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/TVs2y0

Posted by Katta

Arcube Kavi కవిత

బడి ________________ఆర్క్యూబ్ నల్ల బల్లకు - నల్లారం పొడే గిట్టదు మట్టి మీద నడవదు ఏ సుద్దముక్క నాలుగ్గోడలు గోడలే ఏ పుస్తకం తిప్పినా మొలలకు యాల్లాడ దీసిన సాంచలే ఇక పిలగాండ్లంటరా అర్రల్లల్ల ఇముడుతరు అలల్లేని సముద్రంల ఆడుకుంటరు పరాయి బాషల ఒంటేలుకు పోత్తరు బరిగే దెబ్బకు మొక్క వంగుద్ది అట్లా శెరీకవుడే ఆలస్యం బట్టి ముట్టిచ్చి పొగవెడుతుంటరు కానోళ్ళతోటి కథ నడుస్తుంటది దబ్బన - ఏ మబ్బన్నా దయగా చినుకు రాల్చిందే అనుకో ఇగజూడు ఆఫీసు రూముల అలజడి అండ్ల పసకొండు గ్రూపులు ఇది బడి సకలం ముకలం దీని పునాది

by Arcube Kavi



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/SI9mAC

Posted by Katta

Divya Kiran Takshikasri కవిత

శోకిస్తున్నది భారతావని మనలను మోస్తున్నందుకు ! తన కూతుళ్ళను తన కొడుకులే కాటు వేస్తున్నందుకు ! మూడు యుగాలలో లేని ఆకలి బాధలు ఈ "కలి" లో ఉన్నందుకు ! రాజకీయ రాక్షసి బారిన పది అమాయకులు అల్లాడుతున్నందుకు ! ఇనాటికి కార్మికుల రక్తాన్ని లీటర్ల కొద్ది తాగే పడు జలగలు ఉన్నందుకు ! మన తల్లి బాధలు తీర్చి కన్నీటిని తుడిచే వరపుత్రులం మనమే...... ఇకనైనా లేద్దాం....పాట రాతలను కోత కోద్దాం............ మీ కిరణ్

by Divya Kiran Takshikasri



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/SI7ec3

Posted by Katta

Sky Baaba కవిత

దెవులాట --------- పూలు విరగ పూశాయి ఇక సీతాకోకకు లోకంతో ఏం పని? * వెలుగులో వెతుక్కుంటున్నావేమో.. నేను కాచుకున్నచోట చీకటి అలుముకుంది! * కృత్రిమ అలంకరణ లెందుకు నీకు? ప్రకృతి పువ్వును నేను! * ఎన్ని కలల గూళ్లు అల్లాను నీ కోసం నువ్వు రాక అవి పడావు పడుతున్నాయి * నన్ను విడిచి ఉండలేనని ఎన్నెన్ని వాగ్దానాలు చేశావు ఇంతలో ఎలా మరిచిపోయావు అవన్నీ * ఇంకా అక్కడే నిలబడి ఎదురుచూస్తున్నాను నువ్వు తప్ప అందరూ నన్ను దాటివెళ్లిపోతున్నారు * నువ్వెలా ఉండాలనుకుంటున్నానో అడుగుతోంది లోకం నువ్వెలా తారసపడతావో నాకేం తెలుసు * ఎక్కడ ఎదురుపడతావోనన్న ఉద్విగ్న ఎదురుచూపులు నావి నన్ను పరీక్షించడానికే తప్పించుకుని తిరుగుతున్నావు * జగమంతా నా కాలి కింద భూగోళమై దొర్లుతున్నది ఇంతదాకా నువ్వు నాకు తారసపడనే లేదు

by Sky Baaba



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/1veM1VO

Posted by Katta

Maheswari Goldy కవిత

ATTRIBUTES OF MY BEAUTY …. MAHESWARI GOLDY 1. One nice morning When I walk in beauty I wonder why, The emblematical of love To intellect my fairness and soften I hope Out of my darkness, let life begins Self image appreciated my beauty daily And invite me to taste its love My pretty soul burns like fire ..........!! 2. One more time Soul makes me hard to resist I thought it has jealous about my love My pretty image holds me tightly And complemented my charmer I feel like an angel at that moment Soul cries a lot My image enjoys a lot In this mind war ……….. My soul burns like fire frequently Self image laughed slowly Even though my life chosen love only But my soul warns me Come taste me only … taste me only ........!! 3. One fine thing Here consecrate of mind nobody knows The body is not permanent .....................!! 4. One fine day It was really amazing My body burns like fire Self image try to attract another pretty body At that moment also My soul only cries a lot For my innocence and unawareness Wiped my tears on roasted eyes in fire like a mother Most pity thing is My present beauty also not realized With past incident of my last birth Because Human being never lives without attractions ..........!

by Maheswari Goldy



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/1ooTAcT

Posted by Katta

Mohan Rishi కవిత

మోహన్ రుషి // ఆజ్ ఫిర్ జీనే కీ తమన్నా! // చూసే దృష్టిని బట్టి కాకుండా నిజంగానే కొన్ని మంచి రోజులుంటాయి. దూరాన ఉన్న ఒక మిత్రుడు రింగుమంటాడు. నవ్వించి ఏడ్పిస్తాడు.నిన్నటి అసంతృప్తులెంత అల్పమైనవో తెలియబరుస్తాడు. ఖాళీగా ఉన్న ఎదుటి ఫ్లాట్లో నవదంపతుల జంటొకటి ముసిముసి నవ్వుల్తో దిగుతుంది. వాళ్ళ ఆనందంలోని తునకొకటి నీ మొహాన్ని ప్రేమగా స్పృశిస్తుంది. పార్కులో ఆడుకుంటున్న పిల్లలు నాన్ ప్లేయింగ్ కెప్టెన్ను చేస్తారు. బోణీ చెయ్యమంటూ ఆకుకూర ఆప్యాయంగా అడుగుతుంది. రోడ్డుమీదకొచ్చిన నీలో ఒక షేరింగ్ ఆటో ఒదిగి కూర్చుంటుంది. కిక్కిరిసిన బస్సులోని స్టాండిగ్ ఒవేషన్ను కిషోర్ కుమార్ సేద తీరుస్తాడు. ఒకానొక ప్రియురాలి జ్ఞాపకం. వొంకర్లు తిరిగిన తీయని మూలుగు. ఇక ఆ నిముషానికి సంతోషం సగం బలం నిజమేననిపించి. బతకాలనిపించి. రేపటి గురించిన బెంగ లేదు, లేదనిపించి. అకేలా చల్నా భీ ఎంతో హాయిగా అనిపించి. నిజంగానే కొన్ని మంచి రోజులుంటాయి. రోజువారీ జీవితాన్నేఒక పరమాద్భుతంగా దర్శింపచేస్తాయి. 14. 6. 2014

by Mohan Rishi



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/1veM0RC

Posted by Katta

సత్యవతి కొండవీటి కవిత

నా హృదయం.... నిండా పచ్చటి ఆకులు...సన్నటి తీగలు...రంగు రంగుల పూలు రివ్వున ఎగిరే పిట్టలు ...నీలి నీలి ఆకాశం...ఏడు రంగుల ఇంధ్ర ధనుస్సు... చిటుకు చిటుకు వాన ...నేలంతా తడిసిన మట్టి వాసన...పొగడపూల చెట్టు...ఎర్రెర్రని అగ్నిపూలు...సువాసనల మొగలి పొత్తులు...గుత్తులు గుత్తులుగా సంపెంగ పువ్వులు...సాగర తీరాలు...కెరటాల సంగీతం...హోరెత్తే జలపాతం...హాయిగా సాగే సెలయేరు...ఆవరించుకుపోయే అడవులు...మహోత్తుంగ హిమాలయం...మా గోదారమ్మ...క్రిష్ణమ్మ..కావేరమ్మ..గంగమ్మ... తుంగభద్రమ్మ..నర్మదమ్మ...ఎన్నో ఇంకా ఎన్నెన్నో నా గుండె లో దాగున్నాయ్...అప్పుడప్పుడూ ఉప్పొంగుతుంటాయ్... నా ప్రియ నేస్తాలు...నా ప్రాణ సఖులు...నా ఆత్మిక నేస్తాలు...ఒకరా ఇద్దరా...అసంఖ్యాకం అపురూపం..అనితర సాధ్యం.... నా హృదయం నిండా ఇవే... నేను నా పని ...ప్రకృతి...పుస్తకాలు...నా ప్రాణ నేస్తాలు ఇంకేమీ లేవు ..ఇంకేమీ వద్దు కూడా... ఇన్నింటిని ఇముడ్చుకున్న నా హృదయ వైశాల్యం ఇంతే ఉంటుంది కదా !!!!

by సత్యవతి కొండవీటి



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/1veM0B8

Posted by Katta

తిలక్ బొమ్మరాజు కవిత

తిలక్‌/మరో ________________ మట్టిలో నేను నాపై మట్టి కొత్త వడగళ్ళు నా శరీరానికి చలిమంట వేస్తూ తుమ్మ ముళ్ళ కరచాలనం రక్తపు శివార్లలో చిత్తడి నేలలో నా అడుగుల స్నానం ఎంతసేపో తెలియకుండానే తడారడం ఇంకా గుర్తే కాసేపు భూమి సూర్యుడితో ఎంగిలిపడ్డాక తనను ఆకాశపు కొళాయి క్రింద పరచుకుంటున్నప్పుడు నా చుట్టూ అలుముకున్న చతురస్రం కపాలంలో కొత్త మలుపులు వెతుక్కుంటూ నా ఆలోచనలు మస్తిష్కపు సంధుల్లో సేద తీరుతుండగా అరువు తెచ్చుకున్న రాత్రిలో పదునుగా నన్ను కోస్తూ చితిబజారు నుండి విసిరివేయబడ్డ కార్బన్‌ గోళాలు స్వేచ్ఛగా నా ముఖంపై దొర్లుకుంటూ నన్ను ఐక్యం చేసుకునేందుకు కాటుకదడి తెరుస్తూ మూస్తూ తిలక్‌ బొమ్మరాజు 29/05/14 14/06/14(వర్షం వచ్చివెళ్ళాక)

by తిలక్ బొమ్మరాజు



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/1veyIVj

Posted by Katta

Kodanda Rao కవిత

కె.కె.//గుప్పెడు మల్లెలు-76// ***************************** 1. భయమెందుకోయ్,బ్రతుకంటే బయటికంపేదెవ్వడు, బతికుండగా నిన్ను 2. మధువిచ్చి దీవించాడు దేవుడు, మహాప్రేమ మనిషంటే, రోదిస్తున్నాడు,మంచినీళ్లబదులు వాడేస్తుంటే 3. జాలిపడే విషయం ఏంటంటే, గాలివాటం మనం మార్చలేం, తెలివైనోడికే తెలుస్తుంది దాన్ని వాడుకోవడం 4. నీకు గుర్తుపట్టడం తెలిస్తే, పక్కనున్నోడి ప్రతిభని... నీ ప్రతిభ తెలుస్తుంది,ఎవ్వరైనా కొలిస్తే 5. తప్పదులే... అప్పుజేసైనా ఆర్భాటంగా చేస్కోవాలి, పెళ్లి,చావు పదిసార్లు రావుగా 6. నీ అనుమతిలేకుండా, చిన్నబుచ్చేదేదీలేదు,నిను లోకంలో బాల్యంలోనే బలమొస్తుందోయ్ శోకంలో 7. చీకటిని,మరో చీకటి తొలగిస్తుందా? ఎవడో 'చీ' అన్నాడని,పేచీపడకు, ప్రేమే గెలుస్తుందోయ్ కడకు 8. విజ్ఞానికే హద్దులు... ఊహలకుంటాయా? నువు వినని కధలున్నాయ్, నీలో విను... నిజాలవ్వక ఊరుకుంటాయా? 9. సివరాకరికి సివాలెత్తేది, ఆడెవడో తిడితే కాదు, మనోడు... అన్నోడు, మాట్టాడకుంటేనే 10. నిరీక్షణ బాధిస్తుంది, మరిచిపోవడం వేధిస్తుంది, కానీ, ఆ గాయం శోధిస్తుంది. ======================= Date: 13.06.2014

by Kodanda Rao



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/1veyIEE

Posted by Katta

Sharada Sivapurapu కవిత

THE SEARCH FOR ME // Sharada Sivapurapu Why am I in a hurry to complete ‘The journey’, the life’s journey; not realizing completion of journey means the ‘end of journey’. All along this journey I have collected a lot of baggage, emotional baggage to be precise. As I reach or fail to reach a mile stone, my emotional baggage gets heavier. There are generous contributions by people in my world to this emotional baggage. I understand each one of us struggles to carry this emotional baggage our selves. It is very difficult to rid oneself off this emotional baggage as few would be willing to share it. This baggage becomes a partner for life, it becomes my shadow. No matter how fast I run, where ever I try to escape my shadow follows me. Some times it suddenly gobbles me from behind and drowns me in a sea of misery. The peace and joy of the present moment are lost in the memory of misery of past. My past sometimes dwarfs me. Some times it touches me like a gentle breeze and takes me down the memory lane into my childhood to relive the warmth of my mother’s lap, the affectionate call of my father. I relish again the delicacies my mother cooked with love, revel in the joy of adorning new clothes and the fervour with which festivals were celebrated. No joy in the present can be equal to those emotions so pure and enjoyable. The shadow of past follows me every minute and every minute I am engaged in weighing every thing of my present life with that of my past. The shadow of my future also emanates from me, but I am not able to catch up with it. It always runs ahead of me. Some times it becomes so big that I can not believe it is my own shadow. Some times it becomes so small that I get worried. Some times it runs pellmell, I struggle to find where it is, and in which direction it goes. Some times I give up my chase, unable to catch up only to know, to my dismay; the shadow is in a different direction. I change my direction and chase it, alas, even then I am not able to catch up with it and merge it in me. I try hard to clear the haze, mist and fog between me and the shadow in front of me, clear all the clutter and the few times when I feel I have caught it, I realize it is not my shadow. The shadow in the behind and the shadow in front of me, both cause concern and appear futile.Amidst these shadows, I often forget that it is the “Me” that creates these shadows. Sadly I confine myself in these appalling precincts and squirm in them. I get frustrated and try to come out of this labyrinth of the dead past and unborn future. The search for the “Me” continues and seems to be unending. I realize that the search for the “Me” can not start from the morass of past, the past which ceased to be true for me and as much for others in my past or the unborn, uncertain, idealistic, goal oriented future. I realize that I have been trying to build the dream house of my future on the foundation of precariously wobbly past. Truth is the passing moment in which I am there with all my physical presence aware of my feelings, happiness, sadness, pains and suffering. With my breath confirming every passing moment of my existence and its awareness, I come into the open, out of the shambles of these cages of past and future and see that there are shadows neither at the back nor in front of me. I find that the true “Me” is in the present moment, the ‘what is now’ of me and my surroundings. With this awareness, I stop the search for the “Me” or the search ends because I find the “Me”, well I do not know. I now realize the worth of each moment of life and relish it like a platter full of exotic delicacies, carefully served in quantities I deserve and I can digest. I realize that it is a careful mixture of all tastes; sour, sweet, bitter, tangy, spicy and salty. Some of them selected by me consciously and some by sheer acceptance, some by my sheer luck, fate or natural justice, whatever way it may be called. For good or bad, for sweet or bitter tastes in this platter of life, I own full responsibility. The convergence of so many tastes makes this meal of life on the whole sumptuous and delicious. This awareness and acceptance of truth, transcends me into a beautiful morning every day; when the birds sing like never before and the cool breeze carries an unknown healing fragrance from far and touches me all over. The brilliance and brightness of the morning enhances my mood like never before. Each day I watch with amazement, the mountains slowly but proudly pushing the sun up after decorating him in feathery strands of clouds, dressed in orange, yellow and purple. The wind gently raises the curtain of clouds; in the back-ground, several small birds sing mellifluously; trees grow blushing, tender and new leaves by night; the radiant green grass decorates itself with shining crests of dew drops. The sound of breeze, like that of a flute played by an ecstatic musician enchants the soul. After I end the search for the “Me”, each day, each moment, I find myself in the timelessness of this magnificent, spectacular show of the universe. In this present moment life flows like a gentle stream which looks like a divine grace; sounds like a melodious song and feels like a precious gift. In the ecstasy of this evolving moment chanced upon me not by sheer luck or fate but by constant conscious catharsis, I look here and there to check the guest list and exult in the fact that the new found “Me” is the chief guest here in this quixotic moment of today. 14/06/2014

by Sharada Sivapurapu



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/TV2UaK

Posted by Katta

Kavi Yakoob కవిత

by Kavi Yakoob



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/1qKi4KL

Posted by Katta

Mukkera Sampath కవిత

//ఆమె// -ముక్కెర సంపత్ కుమార్ ప్రకృతి కాన్వాస్ మీద చెయ్యి తిరిగిన చిత్రకారుడు గీసినట్లుండే శరత్కాల చంద్రుని సుందర దృశ్యం ఆమెకు పులకరింత కలిగించదు కృష్ణపక్షపు నిశిగద్దె పై హృది జలదరించేలా తీతువు పిట్ట కర్ణకఠోర కచేరీ వినిపించినా ఆమె ఏమాత్రం వెరవదు బాహ్య ప్రపంచపు చీకటి వెలుగులు, సూర్య చంద్రులు ఆమె కెందుకు? కోటి పున్నముల వెన్నెల వెలుగులు తన పసి పాప బోసి నవ్వుల రాశుల్లోనే నిత్యం చూసుకోగలదు ఆ నలుసు ఇసుమంత బాధ పడినా తానే నిబిడాంధకారంలో బంధీయైనట్లు తల్లడిల్లుతుంది అందుకే ఆమె అమ్మ ఆ ప్రేమ అజరామరం*

by Mukkera Sampath



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/1qKi2CD

Posted by Katta

Chandra Shekhar Vemulapally కవిత

వేములచంద్ర || నిబద్దించుకోలేక .... నన్ను నేను || మేము ఆదివాసులం ఎవరి ఆలోచనలను ఎవరి ఆనందాన్ని కాదనని అర్ధం చేసుకోవాల్సిన సమాజం వద్దనుకున్న జీవులం మేమూ మా సమూహమూ మా దారుల్ని సడల్చుకున్నాము. మీ ఇష్టం మేరా శాంతిని కోరుకుని, అయినా మీరెందుకిలా ఇంకా మమ్మల్నీ, మా గమ్యాన్ని నిర్వచిస్తున్నారు? మీ నిర్దేశానుసారమే నడిచేలా? మేము నడుస్తున్నాము. నడుస్తూనే ఉన్నాము .... తరతరాలుగా ఆది మానవుడి రోజుల్నుండీ ఎందరమో ప్రాణాలను కోల్పోయాము. మా భూముల నుంచి మమ్మల్ని వెలి వేసి, ఇంకా. వెలి వేస్తూనే ఉన్నారు. మాలో ఆవేశపరులు కొందరి ఆందోళన వారి ఆవేశాన్ని ఆశయాల్నీ మీ కాళ్ళ వద్ద పణంగా పెట్టామని ..... మీ శాంతి ప్రస్తావన విని, ఇప్పుడు వారు మమ్మల్ని జాతి ద్రోహులంటున్నారు గాయపరుస్తున్నారు. తిడుతున్నారు వెలివేస్తున్నారు మాలో ఎందరో విప్లవం బాట పడుతున్నారు. తటస్తంగా ఉన్న మమ్మల్నే అందరూ అసహ్యించుకునేది. మా పైనే అన్ని అపనిందలూ అన్నికోణాల నుంచీ నేనొక ఆదివాసిని. ఇప్పుడు .... నా రక్తం లో యుద్దమృదంగాలు నా జాతి, నా జాతి గౌరవం కోసం నేనిప్పుడు నా చేతిలో లేను. 14JUN2014

by Chandra Shekhar Vemulapally



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/TV2Vvl

Posted by Katta

Kranthi Srinivasa Rao కవిత

క్రాంతి శ్రీనివాసరావు ||ఊరికే ....|| నాఊరిగాలి సోకగానే,పొలిమెర తాకగానే, ఎన్ని రహస్యసంభాషణలో చెట్టుతో,చెరువు గట్టుతో,కలయతిరిగిన మట్టితో ఎన్నెన్ని రహస్యసంభాషణలో పోయున మనుషుల ఙాపకాలతో... కూలిపోయున నిర్మాణాల ఆనవాళ్ళతో ఎన్నెన్ని సంభాషణలొ ఏళ్ళ క్రిందటి వూరు మళ్ళీ కళ్ళకు తగిలించబడితే........ దారిపొడవునా మాటువేసిన అప్పటి వేలవేల మాటలు ఎన్నెన్నో నాచెవిలో పూసాయి అప్పటి ఆకాశం వైపు దారితీస్తూ నాలో నేనే నడచిపోతున్నప్పుడు ..ఎన్నెన్ని మధుర సంభాషణలో చిన్ననాటి గొంతుకలు పలకరింపుల గుభాళింపులో .... మళ్ళీ బాల్యాన్ని రాసుకొని అమ్మమ్మ కాళ్ళ మురుగుల చప్పుడు మళ్ళీ విని,నేనప్పుడు పెంచిన తోకబంతి పువ్వొకటి కోసుకొని నాఎదుట నేను నిలబడ్డాను ....విధిలేక మెల్లగా మళ్ళీ ఇప్పటి లోకి జొరబడ్డాను

by Kranthi Srinivasa Rao



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/1qdCXQV

Posted by Katta

Sriramoju Haragopal కవిత

ఒక యాది..... పాట పత్తా గానమే నీవు చేసేవు ప్రాణమై నేను పాడేను నిషాలో నిశిరాతిరిలో విషాదాల గాయాల గేయాలే నీవు రాసేవు నా..గొంతు పాడ మురిసేవు పాడాలని ఉన్న నీ పాట మేఘమాలికపై నా చేత పాడించేవు నీవేమొ పులకరించేవు పాటయే లోకమై భావమే జీవమై కురియు పూలతేనెరా వెలుగు స్నేహదీప్తిరా మమతయే ప్రాణమై మనసుయే గానమై అనురాగలోకశోధనా నా రాగ జీవవేదనా ఊహయే నీదిరా ఊపిరి నాదిరా ద్విహృదయ ప్రేమభావనా దిగంతాల నిండుగా (1975లో సుద్దాల అశోకన్న, నేను జమిలిగా రాసుకున్న మాపాట)

by Sriramoju Haragopal



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/1qJRzoG

Posted by Katta

C.v. Sarada కవిత

Words On The Wind -------------------- 14.06.2014 Moments roll away between us Like the galloping horses We are on the extreme poles Counting on the days to come Your voice echoes the night Like never it happened in my life We are on the extreme poles Mounting the infinite platonic skies Love involves two souls and mobiles For the voices to float on wind We are on the extreme poles Thanking the network for ecstasy We never knew how extremely Ignorant and blissfully happy we are For being on the extreme poles Wondering how to make the both ends meet! Sarada C.v.

by C.v. Sarada



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/1pVyZKk

Posted by Katta

Kapila Ramkumar కవిత

కపిల రాంకుమార్ || చమక్‌|| గరుకు కాగితం చిట్లిన పాళీ చిద్రమైన బతుకు! 14.6.2014 ఉదయం 5.51

by Kapila Ramkumar



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/1ptovEr

Posted by Katta

Kapila Ramkumar కవిత

Srinivas Vasudev 6 hours ago "మీరెప్పుడైనా మీ మనసుకి నచ్చినట్టుగా బతికారా?" ---------------------------------------------------- ఈ వారం మన విశిష్ట అతిథి దీప్తి నావల్-- Deepti Naval "మీరెప్పుడైనా మీ మనసుకి నచ్చినట్టుగా బతికారా?" ఔను మన జీవితంలో ఎంతవరకూ మనం మనకి నచ్చినట్టుగా ఓ పక్షిలాగనో ఓ చేపలాగనో బతగ్గలిగాం? మనకి నచ్చిన పనిని నచ్చిన టైమ్ లో చెయ్యగలిగాం? కానీ దీప్తినావల్ చెయ్యగలిగింది, చేసింది, చేస్తున్నది కూడా. Deepti Naval-actress, poetess, writer, director, photographer, painter and above all an artist to the core. ఓ మామూలు అమ్మాయి కొండలంచునో, లోయలగాధంలోనో దేన్నో వెతుకుతోనో లేదంటే ఏదో కోల్పోయినదాన్ని పట్టుకుంటున్నటోనో అనిపిస్తె ఆమె మరెవ్వరో కాదు--ఆమె మన దీప్తి నావల్. హు...దీప్తినావల్! తన జీవితంలో తానెలా ఉండాలనుకుందో అలానే బతికింది, అలానే ఉంది కూడా ఇప్పటికీ! ఎప్పుడూ చేతిలో ఓ కెమెరా, భుజానికో సంచీ అందులో ఓ పుస్తకం, పెన్నూ! వీటితో ఏ కొండల్లోనో లోయల్లోనో తిరుగుతూ తనకి నచ్చిన దృశ్యాన్ని కెమెరాలో బంధించటమో, ఇంకా నచ్చితే ఓ కవిత రాసుకోవటమో ఈమె దినచర్య. వీటికోసం దేన్ని త్యాగం చెయ్యమన్నా సిధ్ధమె. 1957, ఫిబ్రవరి 3 న ఓ పంజాబీలో కుటుంబంలో జన్మించిన దీప్తి తన గురించి తానిలా అంటుందీ---సీరియస్ గానే: ‘There is a mountain person in me: I feel I am less of a Punjabi and more of a Pahadi,’ says Deepti, who is part Dogri on her mother’s side. ఎనభైల్లో రిలీజయిన చాలా సిన్మాల్లో 'పక్కింటమ్మాయి' తరహాలో అందంగా ముద్దుగా చలాకీగా ఉంటూనే సీరియస్ నటనని ప్రదర్శించే దీప్తినావల్ ని మనం మర్చిపోలేం. 1978 లోనే శామ్ బెనెగళ్ సిన్మా "జునూన్" ద్వారా తెరకి పరిచయమైన దీప్తి తరువాత "చష్మే బద్దూర్", "కథ", "సాత్ సాత్", "మిర్చి మసాలా", "అంగూర్", "రంగ్ బిరంగీ" లాంటి ఆణిముత్యాల్లాంటి చిత్రాలలో నటించింది. ఆమె గురించి ఆమెని దగ్గరగా చదివిన వారేమంటారో చూద్దాం : Deepti has always followed her heart, often at the cost of fame and moneys: she is poet, painter, photographer, traveler and mother…A many-layered personality of mercurial moods, Deepti follows her heart wherever it leads her, even if that be beyond fame and riches. దానికి ఆమె ఇలా అంటుంది "And I live for the moment: ‘Tomorrow I will be elsewhere – I will live those moments fully. But the now and here is what matters.’ నిజం కదా? కానీ మనసు చెప్పే మాటల్ని వింటూ మనసు చెప్పే మార్గంలో ప్రయాణించటం మనలో ఎంతమంది చెయ్య గలుగుతున్నాం? షబ్నా ఆజ్మీ, స్మితా పాటిల్ లాంటి మేటి నటీమణుల సరసన నిలబడగలిగే సత్తా ఉన్న నటి అని పొగిడినా ఆమెకి రావల్సిన బిరుదులూ పొందాల్సిన సత్కారాలూ ఏమీ రాలేదు. మనస్థాపంతో ఆమె కొన్నాళ్ళపాటు విరామం తీసుకుని తనకి నచ్చిన హాబీస్ వెంట పరుగెత్తి మళ్ళీ సెకండ్ ఇన్నింగ్స్ ప్రారంభించి మంచి సిన్మాలె చేసింది. సరదా సిన్మా "హిప్ హిప్ హుర్రే' సెట్స్ లో ఆ చిత్ర దర్శకుడూ ప్రకాష్ ఝా తో ప్రేమలోపడి అతన్నే పెళ్లాడి ఇద్దరూ కల్సి ఓ పాపని దత్తత తీసుకున్నారు. సిన్మా సరదాకీ 'ఝీ'విత సరదాకి ఎంత తేడా! కానీ ఆమెకి మాత్రం రెండూ ఒకటే! కొన్నాళ్ల పాటు ఆమె ఝాతో సంసారం 'సాగించి' నచ్చని మరుక్షణమే ఆమె అతన్నుంచి దూరం జరిగింది--విడాకుల్లాంటి హడావుళ్ళేమీ లేకుండానె. అప్పుడే మరో సెలబ్రీటీ వినోద్ పండిట్ తో పీకల్లోతు ప్రేమలో పడిన దీప్తి అతను కాన్సర్ వ్యాధితో మరణించే వరకూ అతనితో సహజీవనం సాగించింది. కానీ ఆమె నిజంగానే వినోద్ ని ప్రేమించింది. ఎంతవరకు అంటే అతనితోనే ఉంటూ అతనికి సపర్యలు చేస్తూ తన సిన్మా చాన్సులు కూడా వద్దనుకుంది. ఆ సమయంలోనే వినోద్ ఆమెకి ఫోటోగ్రప్ఫీలో మెలకువలు నేర్పుతూ ఆమెని మళ్ళీ నటనవైపు మరల్చాడు. జీవితం సార్/మేడం....ఇది జీవితం! ఎన్ని బయోగ్రఫీలు చదివినా ఇంకా చదవాల్సిందీ, వినాల్సిందీ ఎప్పుడూ ఉంటూనే ఉంటుంది. వినోద్ మరణం ఆమెని తీవ్ర మనస్థాపానికి గురి చేసింది......బహుశా జీవితంలో మొదటిసారి దీప్తి జీవితాన్ని అనుభూతించటమంటే ఏంటో చవిచూసింది. కొన్ని నెలలపాటు ఇద్దరూ ఓ కార్లో తమకి నచ్చిన ప్రదేశాలు తిరుగుతూ నచ్చినవన్నీ చేసుకుంటూ గడిపారు. మనలొ ఇలా చెయ్యగలిగిన వారెంతమంది? అన్నీ ఉన్నాకానీ! అదీ కొంత వరకూ ఆమె జీవితం. తన భర్త (ప్రకాష్ ఝా) ఆమె మాటల్లో -- "I enjoy a much more valuable equation with him now. ‘When you eliminate role-playing, remove the quotation marks from both ends of a relationship, you are able to really appreciate the person for who he is.’ Wow very well said కదా? ఔను ఓ వ్యక్తితో మనకున్న సంబంధాన్ని ఏ కొలమానాలు లేకుండా చూడండీ అతనెంత / ఆమెంత గొప్ప గా కన్పడతారో. హ్మ్! ఆమె ఇప్పటివరకూ ప్రచురించినవి రెండంటే రెండే సంపుటాలు కవిత్వంలో "‘Lamha Lamha’ in Hindi and “ Black Wind” in English, which was released in 2004 by Oxford Bookstore." ఆమె కవితల గురించి ఇది చదవండి- Deepti is a seeker of beauty: an explorer of wilderness. Her poems spring from anguish both within and without. And the visual intoxication of nature. And the burnished loveliness of living. There is a innocence in her writings – 'I stop the car and watch in disbelief- with what élan, the peacocks cross the street…' “Black Wind” contains a collection called ‘The Silent Scream’: poems of pain at observing women at a mental institution. ఆమె రాసిన సంపుటిలోని ఓ కవితని మీకిక్కడ ఇస్తున్నాను. చూడండి THE STENCH OF SANITY There is something rotten - inside of You, in your flesh, the stench of Sanity. It breathes in your Eyes, this thing… Something decadent, in your Flesh, decaying… It will be too late – you will Die of it! This thing that sleeps with you Night after night, like An aging wanton woman, Spent, but not quite spent – And she waits for you to Dump her, in some dark street Corner… yet follows you, Drunken whore! There’s no getting away for you You will die of it, this thing That breathes… Inside of you, in your flesh The stench of sanity ఇది కేవలం ఆమె కవిత్వపు అలల్లోంచి ఎన్నుకున్న ఓ అల. ఇక మీరే ఆమె కవిత్వ మొత్తాన్ని కనుక్కుని ఆస్వాదించండి--తర్వాత తీరిగ్గా! ఇక చివరిగా ఆమె కవిత్వం గురించి మరో మాట: ఆమె తనలోకి తనే జారి మనకో మాట చెప్పిన సంఘటన Delving within--- ‘I simply cannot be bound to a place. In Mumbai, my closest “out” is the Erengal Church on Madh Island. There were years when the church was not even functional. I would park quietly, go in and sit by the wall, spend time listening to the sea, watch the rain pouring down… Basically, I ma a loner – I love being with myself.’ Coming up is a collection of poetry from wanderings in Ladakh. Deepti’s poetic journey has just begun. http://ift.tt/1qcSArO

by Kapila Ramkumar



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/1qIXOcj

Posted by Katta

Rajeswararao Konda కవిత

డబ్బుని మనం సంపాదిస్తున్నాం మనల్ని డబ్బు సంపాదించడం లేదు..!! అయితే ఆ డబ్బు సంపాదించడం కోసం నానా గడ్డి తినకూడదు కదా.. నేస్తమా..!! @ రాజేష్ @

by Rajeswararao Konda



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/1qICEuQ

Posted by Katta

Abd Wahed కవిత

నడుస్తున్న చీకటిలో కాస్త తోడు వస్తావా చిరునవ్వుల దీపంతో కాస్త తోడు వస్తావా పగటివేళ నీడ తోడు నావెంటే ఉంటున్నది ఒక్క రాత్రి నా కలలో కాస్త తోడు వస్తావా మత్తెక్కిన మద్యంలా తూలుతున్న బాటపైన జారుతున్న అడుగుల్లో కాస్త తోడు వస్తావా ఒక్క క్షణం మనిషిలాగ బతుకుదాం ఇకనైనా ప్రతిరోజు మరణంలో కాస్త తోడు వస్తావా మరణించిన ఎడారిలో ప్రాణమేదొ మెరుస్తుంది ఎండమావి జీవితంలొ కాస్త తోడు వస్తావా ప్రయాణమే గమ్యమైతె దియా బాట వెదకాలా తరగని ఈ మార్గంలో కాస్త తోడు వస్తావా

by Abd Wahed



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/1lb0gZF

Posted by Katta