పేజీలు

' నువ్వొక పచ్చని చెట్టయితే పిట్టలు వాటంతట అవే వచ్చి వాలేను'..!.

27, అక్టోబర్ 2012, శనివారం

క్రాంతి శ్రీనివాసరావు ||కాలుతున్న పసితనం||


అయ్యా నాతో చదివే
జానెడు బెత్తెడు లేని పోరగాడు
నీకు బాబుగారా?


ననుగన్న నీవు
వాడికి ఏరా పోరా గాడివా?

నాకొద్దీ పైసల బడి
అక్కడన్నీ అబద్దాలే

మా అందరి
చొక్కా గుడ్డలే ఒకటి
లోన మనుషులంతా వేరు

వాళ్ళ బ్యాగుల నిండా
గొప్పతనాలు
మోసుకు తిరుగుతున్నారు

పూసుకొన్న సెంటు
రాసుకొనే పెన్ను
వాళ్ళకు వేరే వుంటాయు

రోజుకో రుచి మరిగిన
లంచ్ బాక్స్ వాళ్ళది
నాదేమో
రోజూ తిన్నదే తింటుంది

సత్తిగాడు స్కూటర్ మీదా
భరత్ గాడు బెంజికార్లో
నాది రోజూ రెండు కాళ్ళ బండేగా

ఇక్కడి పాఠాల్లోనూ పెద్దోళ్ళే
మన్ని గురించి
ఎవరూ చెప్పరిక్కడ

ఆల్లందరూ వేరయ్యా
నాకొద్దీ పైసల బడి
ఆకలయునప్పుడల్లా
అరచేతిలో
అమ్మిచ్చే ముద్దులు చాలయ్యా

- కరిముల్లా ఘంటసాల ||ఒక గీతం!||

మధుర గీతానివి నువ్వు!
ఓ పట్టాన అర్ధమే కావు,

మెహదీ హసన్ గజల్లాగ!

తెల్లారు
మంచు పొగలో ఎగిరే పిట్ట-
కన్ను చిదుముకున్నా కనిపించవు,
విపిస్తావు!

నీరెండన మెరిసే చినుకు-
ఎడారి మేను తడిపెయ్యవు,
ఉడికిస్తావు!

ఐనా...
గోధూళి వేళ
గుండె తెర పై
ఒక ఇంద్ర చాపాన్ని
విడిచి పోతావు!

* * *

అందమైన ఒర,
కరుకైన కత్తి-
నరికెయ్యవు,
నరకంలోంచి తోసేస్తావు!

ఒక మబ్బు తునక-
మెరుపై వస్తావు,
కానీ ఉరిమి భయ పెడతావు!

ఒక చల్లని గాలి తెమ్మెర-
అల్లనల్లన వీచి
జీవితేచ్ఛను ఎగసనదోస్తావు,
ఐనా అంతలోనే
ఎటో కనిపించక పోతావు!

తెలతెల్లని మల్లెపూవు-
మనసు గదిలో
తియ్యని పరిమళాన్ని పరిచి
మరు నిమిషం కరిగిపోతావు!

అరుదైన పక్షీ!
కనిపించీ కనిపించక
కనువిందు చేస్తావు,
రెక్కలు చాచి
రివురివ్వున మనోలోకాల్లో విహరిస్తూ
విశ్రాంతి సంగతే మర్చిపోతావు!

* * *

దిగులు పురుగు
గుండెను తొలుస్తున్నపుడు
చల్లని చిరునవ్వై వచ్చి సేదదీరుస్తావు

నీ అడుగుల సవ్వడి విని
వేచి చూస్తున్నపుడు,
పాటల పూదోటలో
మైమరచి ఆడుకుంటూ-
తుమ్మెద రెక్కలపై వినిపించే
తియ్యని రాగమై మూర్ఛనలు పోతావు!

* * *

ఓహ్!
సంగీతం నీ దేహం
స్వేచ్ఛ నీ హృదయం
ఎందుకు దూరావీ గూటిలోకి?
నీ రంగస్థలి కదా ఆ గగనం!


30-06-2012

శైలజా కానూరి// దూరంలో నువ్వు


నీ మోహంలో నిండా మునిగాక
అంత దుఃఖాన్నే కాదు
చింతాకంత సంతోషాన్నీ ఇవ్వు.


నా ఒంటరి గది గోడ మీద నీడలాగా
నడిచివెళ్తున్నప్పుడు
అంత చీకటినే కాదు
నువ్వుగింజంత నవ్వు కూడా ఒకటి రువ్వు.

ఆకాశం మీద నా కలల్ని ఆరేస్తున్నప్పుడు
కొన్ని దిగులు మేఘాల్నే కాదు
కాసిన్ని వానవిల్లుల్ని కూడా విరబూయనీ.

ఒక అందమయిన విరోధాభాస నువ్వు.
నీ మోహంలో నేను
ఎన్ని దూరాలు నడిచానో
అన్ని తీరాలకూ దగ్గిరయ్యా.

ఆ మాటకొస్తే
నాకు నేనే మరీ దగ్గిరయ్యా.

అర్థాంగికి//బూర్ల వెంకటేశ్వర్లు//


ఎన్నిసార్లు అడిగి ఉంటావు
నీ గురించి కవితరాయమని?
నా జీవన ప్రపంచపటానివైన
నిన్ను చుట్టి రావడానికి
అనుభూతులు తప్ప
అక్షరాలు ప్రయాణిస్తాయా?
ఇదిగో ఇప్పుడు విను
నేన్నీ మొదటి చూపులో
పునీతమయ్యానని చెప్తూ
నా హృదయం చుట్టూ
జలజలపారే నదివి నీవని రాస్తున్నాను
పెళ్ళి అనే ఒకే ఒక్క సూత్రంపై
కోటానుకోట్ల తంత్రీస్వనాలు మోగించావని
మోకరిల్లుతున్నాను
ఇదిగో విను
నిత్య చైతన్య శిల్పానివైన నిన్ను
ఇరుకుమాటల్లో కీర్తించడమెందుకు!
అర్థాలకాంతిపై అక్షరాలు ప్రకాశించినట్టు
అర్థమై నువ్వు వెలుగుతుంటే
అక్షరమై కన్పించేది నేను
నువ్వు అలంకరించడం వల్ల ఈ సంసారమొక
ఉత్తమోత్తమ కావ్యం.