పేజీలు

' నువ్వొక పచ్చని చెట్టయితే పిట్టలు వాటంతట అవే వచ్చి వాలేను'..!.

8, ఆగస్టు 2012, బుధవారం

కాశీరాజు || సొంతడబ్బా కొంతమానకు ||

పొద్దున్నే లెగిసి
ఓ ముద్దు ముడుపిచ్చి.
మద్దేలకు తిరిగొచ్చి
మళ్ళీ మూతి బిగించి

సాయం’కాలానికి’ గేలమేసి
నీ సూపులన్ని పట్టేసి.
ఆ కాలాన్ని నిలవేసి
కవితలెన్నోరాసి.
చుక్కలొన్నో తెచ్చి
నీ పక్కన పడేసి
రాత్రులెన్నో రాసిచ్చే
నాలాటి వస్తాదు మొగుడొస్తాడని
ముస్తాబైన బుల్లెమ్మా
నీ దస్తావేజులు పట్రా!
ఓ సంతకం సేసేత్తాను.

*07-08-2012

కె క్యూబ్ వర్మ || ఈ ఊరు విడిచి వెళ్ళ బుద్ది కాదెందుకో.. ||

అవును పురిటి వాసనేసినప్పటినుండీ
అలవాటైన ఈ నేల ఈ గాలి ప్రతి శ్వాశలోను
ఇంకి దేహమంతా పరిమళిస్తూంది....

ఇవే ముఖాలు ఇవే మాటలు
అవే యాస అవే జీవితాలు
అవే అనుబంధాలు అవే స్నేహాలు
అవే కోపాలు అవే తాపాలు
అవే కొమ్మలు అవే కొండలు
అవే నదులు అవే రహదారులు
అదే రుచి అదే కమ్మదనం
అదే అమ్మతనం
అలా అంటుకు పోయిందెందుకో...

తెగని ఈ బంధం
ఎడబాటుకు ఓర్వలేదెందుకో
ఈ నెమ్మదితనం ఈ అమాయకత్వం
అలా గుండె చుట్టూ గూడు కట్టుకున్నది...

ఏదో వలస పక్షిలా అలా ఎగిరి
ఆ నగరపు జనారణ్యంలో ఒక్కసారి
ఎగిరి వచ్చినా ఇమడలేనితనం...

ఏదో పరాయితనం వెంటాడుతూ
పరుగులు పెట్టిస్తున్న ఆ పయనం
నిలవనీయదు ఆ కాంక్రీటు జంగల్ మధ్యన....

ఈ కాకి పిలుపు లేని ఉదయం తెల్లారనీయదు..
ఇక్కడి ఆవు అంబా అని ఆప్యాయంగా
నాలుక చాపుతూ లేగ దూడను సాకేతనం
అగుపడక పాకెట్లలో బందీకానితనం పరుగులు పెట్టిస్తుంది....

ఇక్కడి వేప పుల్ల తీయదనం
పెదవుల చివరంటా రుచిస్తూ స్పృశిస్తూంది...

ఆకలి దప్పు;లు సహజంగా స్వీకరించే గుణం
ఎందుకో అడుగు బయటపడనీయదు...

ఈ నేలతో పేగు బంధం విడదీయరానిదిగా
ఏదో ఋషిత్వాన్ని ఆపాదిస్తూ
ముందరి కాళ్ళకు బంధం వేస్తూంది....

ఈ అమ్మతనం దూరం కానీయకు...
*07-08-2012

అవ్వారి నాగరాజు || మమ్చి వాడి బాధ ||

రాయడం సమస్య కాదు రాయాల్నకున్నది రాయడం­-
చిరిగిన నిక్కరులోంచి కదిలే

కర్రి పిర్రల వాడిననుకొని
తలుపులు తెరుస్తూ వచ్చీ పోయే చినుకుల మృత్యు శీతల స్పర్శ

కదలాడుతున్నది ఇక్కడ
అతిశయానికి బదులు కాళ్ళంట సుర్రుమనే భయముచ్చ

మొదలెట్టి ఒక్కటే కడదాకా లాగలేకపోవటం
అహో ఆటలో నారి సారిస్తూ నారి పొంగిన ఆ-
నా బలమో బలహీనతో- మళ్ళీ అదే ఈ సారీ, తెలియడం లేదు

కుదురుగా పారే ప్రవాహనికి ఒక్కటే జాలు
చెదిరే జల్లుల తడిఉనికికి
స్పృశించి పలవరించే వేన వేల ముఖాలు

కవిత్వమని కూర్చోని
చివరాఖరుదాకా రాయలేక పోవడం
మమ్చి వాళ్ళ బాధ చెడ్డ వాళ్ళ గాథ

నిజంగా చెప్పాలంటే
నిజం నిజంగా కవి సూక్తి ముక్తావళి కర్త కాదేమో
మనుషుల గురించి రాయబోయే అమనుజుడతను కానే కాదేమో

*07-08-2012

అవ్వారి నాగరాజు || చరిత్రలు ||

ఈ రోజు నేనొక గాథను విన్నాను

తొణకిసలాడే ఒక స్త్రీ ఒక్కో పూసను కూర్చుతూ

మూడూ తరాల మనుషులు
స్త్రీలు పురుషులు పిల్లల పిల్లలను అల్లడం విన్నాను

మాటల నడుమ
గడచిన కాలపు దుఃఖపు మూలల వెంట
ఆయత్తమై లయాన్విత అశ్ర్రు ఖేద ధూళిగా రాలి కలిసాను

తెలియని ఆగ్రహపు కొనల కొక్కేనికి
శిడి వేలాడి ఉన్మాదపు శాంతినై నన్ను నేను గాయ పరుచుకున్నాను

ఉద్వేగపు ప్రవాహ ఉరవడిలో
రాలిపడిన పువ్వునై రేకులు విరిగి గింగిర్లు కొట్టి
తెలియని దిగంతాల అంచులకు ఈడ్చుక పోయాను

తెలిసిన మాటలు తెలియని కోణాలు
విడి విడి కథనాల నడుమ మనుషులు చీలిపోవడం చూసి
ఒక పరిశోధక విద్యార్థినై నన్ను నేను చూసుకున్నాను

వినడమొక పూరణగ మారి
కాలపు రేఖల అవధులు దాటి అనేక చరిత్రల ఆలవాలమై
ఒక నేను అనేక నేనులుగా
ఆమె నేనుగా నేను ఆమెగా
*07-08-2012

హెచ్చర్కే || చూశా(వా)!? ||

పద పద
పద పదమున ఒక పయనమే కదా

వెళదాం సరే, ఎక్కడికి
కొంచెం సుఖంగా ఉన్న ఈ శిబిరం వదిలి

వెనుదీయకు, లే, నడు
ఎక్కడికెళ్తున్నామో తెలుసుకోడానికి

ఎప్పుడైనా ట్రాట్స్కీని చూశావా
నడుస్తున్న ట్రాట్స్కీని

నేను చూశాను
నడుస్తున్న, పరిగెడుతున్న, ఎగురుతున్న ట్రాట్స్కీని

అదొక సీతాకోక చిలుక పేరు

ఆకాశమంత సీతాకోక చిలుక
ఆకాశమంతా ఒకే ఒక్క సీతాకోక చిలుక

భూగోళం ఒక పువ్వు
వేనవేల క్షణిక రూపాల ఒకే ఒక్క పువ్వు

లక్షల నిర్లక్ష్యపు కత్తుల కోలాటం
కొన్ని కోట్ల పదును వత్తుల కొవ్వొత్తి

పద పద
పద పదమున ఒక కదనమే కదా

ఎక్కడికక్కడ
శిబిరాలు కట్టు, పక్కకు నెట్టు

కలుసుకుంటాం కలిసి తింటాం
నువ్వూ నేనూ ట్రాట్స్కీ వ్లాదిమీర్ ఇల్యీచ్ లెనినూ
(నోట్‍: పేర్ల దగ్గర పేచీలొద్దు. అవి తీసేసి నీ కిష్టమైనవి పెట్టుకో)
* 07-08-2012

హెచ్హార్కే॥ స్థలానికి సలాం॥

దూరం నుంచి, చాల దూరం నుంచి చూస్తున్నాను
సిల్కు ఉదయాలను, వెండి సాయంత్రాలను, ఇంకా
కూలక మిగిలిన మెత్తని నీడల ఆకుపచ్చ మధ్యాన్నాలను,

మత్తుగా మత్తుగా మంద్ర మంద్రంగా వెలిగే రాత్రులను,
ఫోన్ చేయకుండా వెళ్లినా ఎదురొచ్చి కావిలించుకునే,
బాధను పంచుకునే ఊరిని

పరాయి పగటిలో నా రాత్రి, పరాయి రాత్రిలో నా పగలు
నా గడియారం దూరాన్ని కొలుస్తోంది, క్షణ క్షణాలుగా
నా ఆకాశం నేలను పిలుస్తోంది, అటు వైపు దాన్ని

ఎక్కడైనా ఉంటుంది చీకటి పెట్టుబడిగా వాణిజ్య రాజకీయం
ఎక్కడైనా ఉంటాయి మెత్తని నాల్కల వెనుక విషం కోరలు
పుట్టలను ముట్టడించి సవాలు చేస్తుంటుందొక సౌందర్యం

ఎంత అందం నా ఊరు
దాని అందం నా ప్రాణం

ఎప్పుడో ఎవరో ఏవో కట్టించినందుకు కాదు, వాటి
పునాదుల్లో బడుగు బతుకులను పూడ్చినందుక్కాదు
కత్తుల పహరాలలో కొన్ని పాటలు పండినందుకు కాదు
ఉలుల కింద శరీరాలు రాలి తయారైన శిల్పాల కోసం కాదు
అందుకోసం కూలగొట్టినవి, పూడ్చి పెట్టినవి, రాలగొట్టినవి
కూలిపోగా, పూడిపోగా, రాలిపోగా‍ మిగిలిన కొండలు, చెట్ల
నీడలు, పువ్వుల వంటి నీడల్లో తారాడే ఊపిరులు చాలు, ఇంకా
మిగిలిన ఒకట్రెండు చోట్ల తేనీటి చెమట మాటల తేటదనం చాలు

రగులుతూ ఉంటుంది, నన్నొక జ్వాలగా‍ బతికించుకుంటుంది
కుంపటి అట్టడుగున దాగిన నిప్పు కణిక... నా హైదరాబాదు

* 6-8-2012

పరమేశ్వరి పులిపాటి || జీవితం ||


మనసును అల్లకల్లోలం
చేసిన మర్మాలెన్నో.....

హృదయం కుదిపిన
కానరాని కలతలెన్నో.....

ఆనందాలను ఆర్పేసిన
బాదా తప్త వీచికలెన్నో.....

కనుకొలికి దాటి
రాలేకపోయిన దుఃఖాలెన్నో.....

కన్నీటి రెక్కలతో
ఎగిరిపోయిన కష్టాలెన్నో.....

వలపు బాటలో
వడలింపచేసిన వైనాలెన్నో.....

ప్రేమ భాషలో
గాయం చేసిన గేయాలెన్నో.....

వెతలను కవితీకరించిన
కదిలించిన కన్నీళ్ళెన్నో.....

తర్కంతో తరిపంపచేసిన
తలంపులెన్నో.....

మార్గాన్ని మరుగు చేసిన
మాయాజాలాలెన్నో...

సత్యాలను సాక్షాత్కరింపచేసిన
సరిగమలెన్నెన్నో....

* 06-08-2012

కవి యాకూబ్ ॥ కొన్ని ప్రశ్నలు ॥

ఇనుపగోళాల్లోకి ఇముడుతున్న మానవ సమూహాలు, నీళ్ల పొదుగుల్లో
దాహం తీరక ఉక్కిరిబిక్కిరవుతున్న దిక్కులేని కాలం, నిరంతరంగా
సాగుతున్న పరిణామంలోకి ఇముడుతున్న దృశ్యాలు.. విరిగిపోతున్న

అనుభవాల సమూహం
ఇక్కడ మనిషిని తూర్పారబడుతున్నదెవరు?

ఈ మనిషి సారంలోంచి విత్తనాల్ని, పొల్లుని వేరుచేస్తున్న
ఈ పెనుగాలు లెక్కడివి?
ఉసిళ్ళగుంపులా కదులుతున్న ఈ సమూహాల మధ్య
మసిబారుతున్న జీవన కాంతుల మధ్య
తుఫానుల విరుచుకుపడుతున్న ఈ ప్రశ్నలెక్కడివి?

ఇక్కడ కాగితప్పూల పరిమళాల్ని సృష్టిస్తున్న సృష్టికర్తలెవరు?

సందేహాల మధ్యనే కరుగుతున్న జీవితాలు
అన్నీ ప్లాస్టిక్ సన్నివేశాల సమాధానాలు

దూరం దూరం
మనిషికీ మనిషికీ మధ్య ఎవరూ అతకలేనిదూరం

షట్టర్లుగా తెరుచుకుంటున్న రోజుల్లోకి దిగుమతవుతున్న మనిషి
బళ్లమీద, టీకొట్టుల మీద, వర్కు షాపుల్లో, రోడ్ల మీద, పొలాల్లో
చారికలు కట్టి ఘనీభవించే చెమట చుక్కల మధ్య మనిషి.. మనిషిని
చీత్కరిస్తున్న ఈ సందిగ్ధకాల మెక్కడిది?

కంప్యూటర్ తెరల మీద దర్శించే జీవితాల్ని
ప్రామాణీకం చేసుకునే సాంకేతిక సంస్కృతిలోకి
తలుపులు తీస్తున్న ఆ మానవులెవరు?

గొంతు స్వేచ్చగా పెగల్చనీయని మతప్రమేయాలు, భూమిని సరిహద్దుల
మధ్య బంధించి మనిషిని కాందీశీకుణ్ణి చేసిన రాజ్యాలు,
గాలిపీల్చినంత సులభంగా చంపగాలిగే క్రౌర్యం..
చుట్టూ అల్లుకుంటున్న
ఈ యంత్రపుగూడు ఎక్కడిది?

ఈ కాలానికి చిరునామా లేదు
ఇది ప్రశ్నల్లోంచి ప్రశ్నల్లోకే పయనిస్తున్నది.

*Old text.

శ్రీనివాస్ వాసుదేవ్ || కొన్ని అనుభూతులంతే ||

కొన్ని అనుభూతులంతే కలానికీ కలవరపాటే


జ్వరంలా చుట్టుముట్టేసి

తుఫాను మేఘాల్లా కమ్మేసిపోతుంటాయి

కురవకుండానే!


అప్పుడప్పుడు

ఆకాశాన్ని కోసుకుంటూ మీదపడిన

ఆ నాలుగు వర్షపుచుక్కలూ

గుండెని తడిపి మరీ పలకరింపు!

తడికోసం వెతికిన ఆ రెండు చేతులూ

వెనక్కొస్తుంటాయి చిత్రంగా!



లీలామహల్లో మార్నింగ్ షో,

మట్టివాసన చినుకుల నేపథ్యంగా

ఓ హాఫ్ చాయ్,

యూనివర్శిటీ లైబ్ర్రరీ సాక్షిగా

ఆకలి సమ్మేళనాలూ,

వెతల వెక్కిళ్ళూ......



కొన్ని మధురానుభూలంతే

రెప్పల్నీ మాట్లాడనియ్యవు

కనుబొమ్మల్నీ కదలనీయవు

మనసుని ఎండగట్టి వదిలేస్తూ..



ఆత్మావలోకనంలో ఆదమరిచినప్పుడల్లా

ఓ మెరుపు!

మనసు కొక్కాలకి వేళ్ళాడుతున్న

ఆశలన్నీ రంగుల్లేని చిత్తరువులే!

ఎగిరిపోవాలన్న అనుభూతే తత్తరపాటు...



ప్రేమలేఖ ముడతల్ని జాగ్రత్తగా

విప్పుతూన్నప్పడూ,

అదురుతూన్న అధరాలను అందిపుచ్చుకున్నప్పడూ

నీ గుర్తులేవీ తెలియవు!

ఆ రెండుచెక్కిళ్ళనీ ప్రేమగా చేతుల్లోకి

తీసుకున్నప్పడూ అంతే

చాక్లెట్ రేపర్లో దాక్కున్న ముక్కని

వెతికిపట్టుకున్న చిన్నపిల్లాడిలా

ఎంతో అందమైన అనుభూతి!



ఈ అనుభూతులంతే!


వెన్నెలనీ జేబులో పెట్టుకోనీయవు

వర్షాన్నీ తాగనియ్యవు

ఏ అర్ధరాత్రో ఆర్తిగా

మీదపడ్డ చెయ్యి

వెచ్చని ప్రేమనే అడుగుతోన్నా

అక్కడా మాటలు కరువే!

కలానికీ నాలుక ఎండిపోయిన

అనుభూతే ఇప్పుడూ......

చంద్రశేఖర్ || నీతోనే ఉన్నాను! ||

సమాధిలా ...
నా సమాధిని పలుకరిస్తున్నావు!
సమాధి పక్కన నిలబడి విలపిస్తున్నావు!

సమాధి...లో నేను లేను.
అలసిపోయి ... సేదదీరడం లేదు.

గాలిలో ... తలలూపే చెట్ల,
కొమ్మల, ఆకుల ... సవ్వడిలో ...
మంచు కురుస్తున్న పర్వతాల తెల్లని
ఆచ్చాదనం మీద,
పరావర్తించే మెరుపు లక్షణాన్నై ఉన్నాను!

మంచు తుంపరులు
కడిగిన,
ఆకుల పత్రహరితాన్నై ...
సున్నితంగా తట్టి లేపే
శరత్కాలం వర్షాన్నై ......

*07-08-2012

Kvd వర్మ || గుండియ సవ్వడి... ||

ఎగిరే అలలపై వెన్నెల నురుగు , అందుకోవాలని తీరాన నా పరుగు ,
నీ ఎదురు చూపుల నిశ్సబ్దపు సడి , నన్ను వెంటాడుతున్న కలల ఒరవడి

అలసటలో ఎరుపెక్కిన పడమటి సూరీడు , చీకటి చప్పట్లలో నింగిన నెలరేడు ,
గదిలో నీ గాజుల సవ్వడి ,నా మదిలో తీయని ఊహల రాపిడి

నిండు కొలనులో కలువలు , ప్రకృతి రాసిన కవనాలు
పానుపు పై తన పరువాల సవ్వడి , నా దరి చేర్చుకోనా తనువంతా ముద్దాడి ...
*08-08-2012

పులిపాటి గురుస్వామి || విషయ సూచిక ||

ప్రతి విషయాన్ని
గుండెల మీద అంటించ వద్దు

ఈ రోజు లాగే తేడా లేని
ప్రతి రోజు పలకరించి పోతుంది

సమస్యలు అనేక ముఖాలతో
నీ చుట్టూ తిరుగుతాయి

మితంగా తింటూ ,సరదాగా అన్నిటినీ
కష్టాన్ని ప్రేమ గా మచ్చిక చేసుకోవాలి

జీవితమంతా పండగలా,నీటి అద్దంలా
ఇష్టంగా,దీపం లా ధ్యానంగా గడపాలి .
*07-08-2012

ఆర్. ఆర్. కే. మూర్తి || ఇంతే ||

నిరాకార జ్వలనంలో
నిశీధి నిప్పుల కుంపటి
పురుటి నొప్పి పుట్టు కేక
తలకిందుల శిశు గీతిక

చిందిన క్షీరపు బిందువు
మాత్రు కణపు పరిశోషణ
తడి ఆరని పసిగుడ్డుకు
శీర్షిక మ్రుత్యు జ్ఞాపిక

మస్తిష్కపు పరిణామం
మాయని మచ్చల తోడుక
బాల్యపు బలవంతానికి
తడబడు నడకల నేర్వ

సకల వర్ణ సంశోభిత
యవ్వన కుసుమాలు పూయ
జంకులేని దుడుకు తనపు
నునూగులు నిగ నిగలు

జ్ఞానపు కరి చిక్కువడగ
అజ్ఞానపు మకరి నోట
నిందాస్తుతి మేలి ముసుగు
బ్రుందావన వంశీ లయ

నడిమి వయసు నడమంత్రపు
నానా నటనలు సేయగ
ధన కనకపు కీర్తి కాంక్ష
మార్చు మనుజు మత్తునిగ

ముదుమిన శూన్యపు చాయలు
ముడుతల చర్మపు గురుతులు
జ్ఞానపు నేత్రము తెరువగ
సమయానికె చావు పిలుపు

*07-08-2012

సైఫ్ అలీ || ట్రోపోస్ఫేర్ హని ||

1
అవివాహిత సమయం ఆపుకున్న వేళ
గుండే అలారాల జుగల్ బంది మొదలవుతుంది

2

ఆదివారం పాఠశాల ప్లేగ్రౌండ్లో
రెండు తుమ్మేదలు ఎప్పుడూ ఎగురుతుంటాయి


3
చీకటి దారిలో పెద్ద గుంట లాంటి ఓ గంట సమయం .
పాతాలం లో ఉన్న గోపురం
తలెత్తుకుని గర్వంగా పిల్లగాలులకు ఊగుతుంటది .

4

అంతలో నే
గోడమీదున్న ఆకాశం లో
చీకటి వచ్చి కూర్చున్న ప్రతిసారి ..
అందుబాటులో ఉన్న మౌనం తో
తరిమే ప్రయత్నం


5

గాలి నింపుకుంటూ ప్రతీక్షణం
జీవితం ఎగరేస్తూ ఎగరేస్తూ ..

6

సమీపం లో ఎవరో ఏవో శబ్దాలు చేస్తున్నా
భూమినుండి భూమికి చాలా దూరంలో పట్టించుకోని ప్రవాహం
5

సూర్యుడిని ఎవరో ఖూని చేస్తే వచ్చిన నల్లటి రక్తం అది
మరింత చిక్కగా సమయాన్ని మింగేస్తుంది

7
శ్వాస వెనక్కు వెల్తూ ముందుకు వస్తుంది
ఏవో సంఖ్యలు ఆజ్ఞాపిస్తుంటే
మారువేషం లో ఉన్న వేషాలన్ని వెలుగుతున్నాయి


8
లోయ లో ప్రార్ధన చేస్తున్నా భక్టుడేవరో
మౌనంగా ప్రార్ధన చేసి వెనక్కు వచ్చేస్తాడు


9
దేవతా వస్త్రాల మీద
రెండు తేనే టీగల తేనే లోని బ్యాక్టీరియాల సంగమం.
*08-08-2012

చంద్రశేఖర్ || తోటమాలి ||

ఇంతా అని తెలియదు
ఒంటరివాడిని నేను అని తెలుసు కానీ
మొగ్గ, పువ్వై, పరిమళించి ...

కొమ్మను వెగటు చెందుతుందని అనుకోలేదు

ఇంత తియ్యగా ఉంటుందనుకోలేదు
నీది కోకిల గళం అని తెలుసు కానీ
పొత్తిళ్ళలో, పాకుతూ, తప్పటడుగులు వేసేప్పటి తోడు
నడిచి నిలబడ్డం వొచ్చాక వొద్దనుకున్నావనే నిజం ఇంత తియ్యని బాధని ...

ఇంత మార్పు నీలో వస్తుందని తెలియదు
తెలిసినా అప్పుడు ... నిన్ను ముద్దాడటం చేసేవాడ్నే
మొక్క ఎదిగి, పూచి, కాస్తుందని తెలుసు
ప్రతిఫలం నాకే చెందాలనుకోవడం భావ్యం కాదని తెలుసు కనుక

ఇంత మధురం పొందకపోవడం పోగొట్టుకోవడం అనుకోలేదు
ప్రతిసారీ ... దూరంగా నిన్ను చూస్తున్నప్పుడు
నీవు నన్ను గమనించట్లేదనే బాధను మించి ... సంతోషంగా ఉన్నావనే గర్వం
ఆనందం అస్రువులు అనుభూతులు

ఇంత కష్టం అనుకోలేదు మరుపు ... లేవనుకోవడం
ఎంత ప్రయత్నించినా సంబంధం లేదు అని అనుకోలేని బలహీనతే తపన ...
నాన్నా అని పిలుస్తావని ... పిలిపించుకోవాలని
భరించలేని ఈ తియ్యని బాధాగ్నిని నిన్ను దగ్గరకు తీసుకుని చల్లార్చుకోవాలనే.

*08-08-2012

క్రాంతి శ్రీనివాస రావు || రోడ్ల గొణుగుడు ||

రోడ్లు వేదనతో నా చెవిలో వూదిన రహశ్యం
మాటలుగా మార్చి
మీటర్ కున్నా లేకున్నా

మ్యాటర్ మీముందుంచా చదివి పెట్టండిక

కొన్ని రోడ్లు
స్పొటకం పోసి పెచ్చులూడి
మచ్చలు పడ్డ మొహాన్ని
ఎప్పుడూ హైస్పీడ్ తో వెళ్ళే
ఖరీదయున కార్లు బోసు గారి బస్సులు
మోరీలను ముద్దుకొనే లారీలు
బుర్రున్నాలేకున్నా గిర్రల కాళ్ళెట్టుకున్న ప్రతిదీను
స్లొగ స్లొగ పోకుంటూ ఆగి ఆగి చూస్తుంటే
గయబ్ అయున గాంగోళ్ళను గట్టిగనే తిట్టుకొంటూ
చస్తే బాగనుకొంటూ సిగ్గుతో చస్తున్నాయు


కొన్ని రోడ్లు
గుండెల్లో మోకళ్ళ లోతు గుంటలు పడ్డా
ఎడుపు మొహానికి నవ్వు తగిలించుకొని
ఇంకుడుగుంటలివి భూమి తల్లి దాహం తీరుస్తున్నానని
బంగపాటును వ్యంగంగా చెబుతున్నాయు

మరి కొన్ని రోడ్లు
వోదార్పు దరువు సబ్దాన్ని
తొడగొట్టినప్పుడు వచ్చిన నిశ్సబ్దాని
చెంపలు నిమిరే చిత్రాన్ని
మీసం మెలెట్టే మొదనస్టాన్ని
మౌనంగా వింటూ కంటున్నాయు

ఇంకొన్ని రోడ్లు
విధిలేక వోడ రేవుల దాకా సాగి
దేశం నడి బొడ్డున మొదలై
జీవనదిలా పదిలంగా పారే
అయురన్ ఓరును తరలిస్తున్న
లారీల చక్రాలను నిరంతరం ముద్దాడు తున్నాయు

కొన్నిరోడ్లు
తనపిల్లల్ని తనే చంపుకుతినే పాముల్లా
అడవి అన్నల్ని చంపేందుకు బారులు తీరిన
మిలటరీ వాహనాలను
మోయలేక చస్తున్నాయు


మరి కొన్ని రోడ్లు
పదవులకై సాగే పాదయాత్రల
పద ఘట్టనలతో నలిగిపోతున్నాయు

పల్లెటూరు కెళ్ళే పిల్ల రోడ్లు కొన్ని
వయసొచ్చి వలసెళ్ళిన పిల్లలు
మళ్ళెప్పుడోస్తారాని
వట్టిపోయున పల్లెకు వసంతమెప్పుడా అని
వేదనతో రోదిస్తున్నవి

అలాగే అలిగిన కొన్ని రోడ్లు
లక్షల మందిని ప్రమాదాలకు పట్టించి
శిక్షలు వేస్తున్నాయు

ఆగ్రహించిన కొన్ని రోడ్లు
ఈ మద్యే రంగేసుకొని కాస్త హంగేసుకొని
టోలు గేట్లు పెట్టి జనం తోళ్ళు వలిచేస్తున్నాయు

బహుశా అందుకేనేమో
ఈమద్య జనం
రోడ్ల ను క్రికెట్టు మైదానంగా మార్చి
ఆటలతో అలరిస్తున్నారు
వంటా వార్పూ రోడ్డుపైనే చేసి
మేము మీ వెంటేనని గుండెమంటను తగ్గిస్తున్నారు

ముదిగొండ లాంటి చోట్ల
గుండుకు గుండడ్డం పెట్టి
నడిరోడ్డుకు రక్త తిలకం దిద్దుతున్నారు

మీరు వస్తారా వెళదాం
ప్రగతి రధ చక్రాల పాట్లను తప్పించేందుకు
మన ఈరోడ్లను రక్షించేందుకు

*08-08-2012

జుగాష్ విలి || ఎవరి నిర్వచనాలు వారివి ||

ప్రేమే జీవితంగా బతికే వారెప్పటికీ ఓడిపోరు
మహా అయితే తరచుగా గాయపడుతుంటారు
బహు తక్కువగా సుఖపడుతుంటారు

వారికి జయాప జయాలు అనిమిత్తం
వారి లాభనష్టాల నిర్వచనంవేరు

ప్రేమను తప్ప
మిగతా అన్నిటినీ ప్రేమించేవాళ్ళు
మహా అయితే ఎక్కువగా సుఖపడుతుంటారు
బహు తక్కువగా ఆనందపడుతుంటారు
ఎప్పటికప్పుడు లాభనష్టాల పట్టిక తయారు చేస్తుంటారు
వీళ్ళ జయాపజయాల నిర్వచనం వేరు

ప్రేమను కొలవడానికి ప్రేమతప్ప
ఏవేవో కొలబద్దలన్నీ అనేకం వుంటాయి వీళ్ళదగ్గర
ప్రేమ లేదనీ, దొరకలేదనీ, అంతామోసమనీ
అన్నీ వేళలా నిందిస్తుంటారు...చింతిస్తుంటారు
కొందరిపట్ల, కొన్నిటిపట్ల
హృదయాలను
వాటర్ ప్రూఫ్ వాచీలల్లే చేసుకుంటారు వీళ్ళకి వీళ్ళే

ఆనందంలో కంటే
సౌకర్యంలోనే హాయిని పొందుతారు
ఓటమిని గెలుపుగా బతికేస్తుంటారు
వీళ్ళ సుఖసంతోషాల నిర్వచనమే వేరు ...వేరు...
*07-08-2012

రాఖీ,,,|| నీకే ఈ నా సమస్తం !! ||

ఆనంతాల అంతుల నుండి
దిగంతాల అంచుల దాటి
పాలపుంతలేన్నో మీటి

చుక్కలు చిక్కులు తెగ త్రెంచుకొని
ఖగోళాలు కృష్ణబిలాలు తప్పించుకొని
నవగ్రహాల ఉపగ్రహాల పీడ వదిలించుకొని

సప్త సముద్రాలను ఈదీ
మేరు పర్వతాల నధిరోహించి
అరణ్యాలు ఎడారులన్నీ ఏదీ వదలక
కౄర మృగాలు విష సర్పాలు ఎదునారైనా నే బెదరక

మైదానాలు నదీ నదాలు
కొండలు కోనలు వాగులు వంకలు ఏవీ విడవక
ఎండమావులు ఇంద్ర ధనువులూ వేటి మాయలో అసలే చిక్కక

లోయలు గుహలూ మిద్దెలు మేడలు
రెక్కల శ్వేత తురంగంపై అంతటా సంచరించి

విశ్వమంతటా అన్వేషించీ
అణువణువున నిను శోధించీ
ఆఖరికి నాలోనే నీవైన నన్ను గ్రహించి సంగ్రహించీ

తరించి అవతరించానిట నేస్తం!
నీకే ఈ నా సమస్తం!!
కుశలమే నా ప్రస్తుతం ?!
*07-08-2012

శ్రీ వెంకటేశ్ || నిశ్శబ్ధం ||

ఏదో చెయ్యాలి అనుకున్నప్పుడు మొదట నీలో మెదిలే ఉత్తేజం,
ఎదలో దాక్కున్న దుఖ్ఖం తెరలు తెంచుకుని కను రెప్ప మీదుగా పయనమవ్వకముందు పులుముకున్న మౌనం,
అబద్ధంతో స్వర్గానికి తీసుకెళ్ళే నాలుక రెక్కలు నిజాన్ని మోసుకు పోయెందుకు తటపటాయించే తరుణం,

అప్పటి వరకు ఇష్టమైనది ఇరుకుగా అనిపిస్తే ఇష్టం లేదు అని పూర్తిగా తేల్చలేని సంధిగ్ధం,
హౄదయానికి వరసైన వాళ్ళు వీడి దూరంగా వెళ్తుంటే మొహాన ముసురుకున్న వర్ణం,
నాది అనుకున్నదేది దక్కకుండా దాగుడుమూతలాడుతుంటే కోరికల గుర్రానికి మనసు వేసే కల్లెం,
ఇష్టమైన వాళ్ళు మనసుకు కష్టమైనది చేస్తున్నా వద్దని వారించలేని వైనం,
రాజభోగాలనుభవించిన రామచిలుక చిన్న పూరిగుడిసిలో పడే కష్టం,
ఆకాశాన్ని అందుకునే మార్గంలో అవరోధాల అడ్డుతెగలు ఆపేందుకు యత్నిస్తుంటే సంధించే చిరునవ్వు భాణం,
కొన్ని పరిస్థితులకు ఆవశ్యకం, కొన్నిటికి ఆటంకం ఈ నిశ్శబ్ధం....

ప్రకాశ్ మల్లవోలు || అర్ధ' శాస్త్రం లో ఇమిడిపోయిన ఆర్తనాదం... ||

'అర్ధ' శాస్త్రం లో ఇమిడిపోయిన ఆర్తనాదం...
అర్ధం కాక మిగిలిపోయిన యదార్ధ వాదం...

ఎందుకో ఈ అంతస్తుల తేడా???
అసలెందుకో ఈ అసమానతల జాడ ....

ఒక్కోసారి అర్ధం అయినట్టే ఉంటాయి...
అందుకునే లోపే జారిపోతాయ్ సమాధానాలు ..

ఈ తేడాలకు కారణం ఒకోసారి మూర్ఖత్వం అయితే
ఇంకోసారి అమాయకత్వం అవుతుంది.
ఒకోసారి చేతకానితనం అయితే
ఇంకోసారి చేవ చచ్చిన తనం అవుతుంది..
ఒకోసారి తెలివై అంతస్తును పెంచితే
ఇంకోసారి 'అతి' తోడై అది'ము'౦చుతుంది ..

కానీ ఇవేం పట్టవు కలలకి
అవి మాత్రం మేడలు కడుతూనే ఉంటాయి
పునాదుల్లేకుండానే ....

ఊహలకి రెక్కలు తొడుగుతూనే ఉంటాయి..
అడుగులని నేలపై ఉంచుతూనే...

కొన్నైతే వాస్తవం ముసుగేసుకుని మరీ
కళ్ళెదుర కనపడతాయి , (వి)భ్రమలో ముంచేస్తాయి...

కనడానికి ఎన్ని సంగతులున్నా , ఈ
మాయదారి కలలన్నీ డబ్బు చుట్టూనే ఎందుకో???
బహుశా ప్రసవ వేదన శ్రమ లేదనేమో...???

అర్ధం కాని ఆర్తనాదం ఈ 'అర్ధ' వాదం...
అర్ధం కాపోయినా చేసే వితండవాదం ఈ 'అర్ధ' వాదం..

-సుష@4u4ever@

రెడ్డిరామకృష్ణ || సముద్రంతొ ఆటలాడే కుర్రాడు ||

సముద్రంతొ ఆటలాడే కుర్రాడిని చూసాను
నిన్న చింతపల్లిలో


సిం హం జూలు పట్టి
దాని పై స్వారీ చేయాలని చూస్తున్నాడు
దెబ్బతిన్న పాములా సర్రున లేచిన కెరటం
బుసకొడుతూ పడగ విప్పితే
దాని పీక పట్టి కోరలు పీకిన వానిలా
నిర్భయంగా దాని చుట్టే తిరుగు తున్నాడు

పన్నెండేళ్ళ బాల్యమే అయినా
గుండెల క్రింద "కట్ట" పెట్టుకొని
సముద్రాన్ని జయించాలని చూస్తున్నాడు

ఒంటి పై చొక్కా కూడా లేని వాడు
బెల్లం దిమ్మకు పట్టిన నల్లని కండచీమలా
సముద్రాన్ని అంటిపెట్టుకుని ఉన్నాడు
ఎన్ని సార్లు విదిలించినా మళ్ళీ మళ్ళీ వచ్చే చీమలా
కెరటం ఎన్ని మార్లు బయటకు నెట్టేస్తున్నా
సముద్రం పైకి దూకుతునే ఉన్నాడు

ఎంత సాహసం వాడిది
సహస వంతులే దేన్నయినా సాధించగలరని
నిరూపించే వాడిలా ఉన్నాడు
రేపటి బతుకు సముద్రాన్ని ఈదటానికి
తనకు తనే తర్ఫీదు పొందుతూ
మరొ ఏకలవ్యునిలా కనిపిస్తున్నాడు

ఈసారి బొటన వేలు కావాలనే దొరలు వస్తే
తెడ్డు తిప్పగల చైతన్యాన్ని స్వాసిస్తున్నట్టుగా ఉన్నాడు.
*07-08-2012

పులిపాటి గురుస్వామి || నా సెలయేరు హృదయం..... ||

ఈ భూమికి నేను
పరదేశిని

ఇక్కడి గాలికి నేను
ప్రియమైన అతిథిని

నాకైతే త్రికాలాలలో నువ్వు
ఆశ్చర్యానివి

ఈ ఈర్ష్యా లోకానికి
ఇది అర్ధం చేయించు
ప్రియురాలా...!
ఈ రాత్రిని వెళ్ళనీయకు .
*07-08-2012

జుగాష్ విలీ || పాతబడని కధ ||

ఆకాశం మట్టి నుంచి
తొలి కిరణం మొలకెత్తింది
కుట్ర మొదలైందన్నాడు

మిట్ట మధ్యాహ్నమైంది
నిప్పుల వర్షం కురుస్తోంది
ఆకాశం సాయుధమైందన్నాడు

సూర్యుని మీద ఉమ్మేసాడు
ముఖాన పిడుగై కురిసింది
శాంతి భద్రతల సమస్యన్నాడు

చిగురు టాకుల నెలవంక
గాయమై నేలకూలింది
ఆత్మరక్షణ ప్రయత్నమన్నాడు

"విన్నావా! బిడ్డా!
నలభై ఏళ్ళుగా యిదే కధ
జనం విసుగులేకుండా 'ఊ' కొడుతున్నారు
వేలెడంత లేవు నువ్వు
నీకేమో రోజుకో కొత్త కధకావాలి" అన్నది
తల్లిపిట్ట పిల్ల పిట్టతో
నల్లమల అడవిలో
నల్లమద్ది చెట్టుమీద.

*07-08-2012

కాశి రాజు || ‎ మా వాకిట్లో ||


అడ్డంగా నేనున్నాకదా
అలా తిరిగిరా అన్నట్టు
తులస్సెట్టు.


పచ్చడి చేసే
పేరుమోసిన
సందికాయిలి.

దంచి పడేస్తానన్న
మాంచి రోలు.

ఉచితంగా
ఉతికారేసే
బట్టలదండెం.

వగైరా వగైరాలతో పాటు

రంగులద్దుకుని రంగసానిలా కుచ్చున్న
ముంగిట ముగ్గు
సూపుల్తో సుక్కలన్నీ కలిపేస్తారని
వొయ్యారంగా వంకర్లు తిరుగుతూ
ఆశగా ఎదురుసూత్తాది మీకోసం.
*07-08-2012

ఏకాంత సిరి కవిత

ఎలా చెప్పాలి..
ఆకలిగా ఉందంటే ..అయ్యో ..పాపం అంటారు.
అదే ప్రేమగా ఉందంటే పట్టించుకోరు..
ముడుపుటలా..
తిండి లేకుండా ఉండగలను

కానీ , ఒక పూట ప్రేమ లేకుండా.. ఉండలేనని
ఎలా చెప్పాలి వాళ్ళకు...
*07-08-2012

రవీందర్ వీరెల్లి || అంతం ||

జ్ఞానం పెరిగీ పెరిగీ విరిగి
తిరిగి అస్తిత్వపు మూలాలలోకి ప్రయాణమైనట్టు

మనిషి ఎదిగీ ఎదిగీ విసిగి
తిరిగి బాల్యంలోకి జారగిలపడ్డట్టు

ఆలోచనల విస్పోటంలో పుట్టి పెరిగి
అందరి గుండెల్లో అణువంత విత్తయి
ఆత్మ మూలాలు ప్రశ్నించే
వో పద్యం లా...

అంతంలో పుట్టిన కాలం
తిరిగి ఎప్పటికైనా ఆదికి ప్రవహించాల్సిందే!

*07-08-2012

అప్సర్ || An Empty Episode-1 ||

మొదటి సన్నివేశం:
అనుభవాల్ని తప్ప తేదీల్ని నేనెప్పుడూ చూడను. కానీ, ఆ తేదీలే ఇప్పుడు గుండెకి వేలాడుతూ కనిపించడం చూస్తున్నా. ఆగస్టు నాలుగు -- ఇంకా తెల్లారని రాత్రికి నిద్రపట్టనప్పుడు-- గది కిటికీలోంచి బయటి ముసురుని నాలోపలికి చూస్తూ.


1
నిండా చీకటి రాల్తున్నప్పుడు అసలే దీపకాంతి నా కళ్లకి శాంతినివ్వనప్పుడు ఏం చెయ్యమంటావ్?! చూరు పట్టుకు వేలాడుతున్న బయటి వెన్నెల నా గోడ మీద చెట్ల నీడల్ని గీస్తూ వెళ్లిపోతుంది. నాకు తెలుసు, పక్క మీద నా వొళ్ళు భారమయి పోతుంది. నేనొక పక్కకి వొరిగి నీడల్లోకి చూస్తూ ఆ నీడల వెంబడి నా చేతి వేళ్ళని కదిలిస్తూ వొక శూన్యాన్ని రాస్తున్నానా?పరుగులు ఆపని వొక నీ వూహలోకి ప్రవహిస్తున్నానా?నువ్వెప్పుడూ ఇక్కడే లేవని తెలుసు, నువ్వు నీ ప్రపంచంలోనే నీలోనే ఇరుకిరుగ్గా తిరుగుతూ నీ తీరిక లేని వొత్తిళ్ల లోకంలోనే వున్నావనీ తెలుసు. అయితే కానీలే కానీ, ఈ లోపలి లోకంలో ఎవరు ఎవరిని వింటారని?ఎవరి నీడలకి వాళ్ళే తల బాదుకోవడం తప్ప!

2
తాడో పేడో తేల్చుకోలేను కానీ, నీ ఊహ వొక సర్ప మాయ. వూహ మాటకేం, చాలా సార్లు నిజమూ అంతే కదా అనిపించదా?లెక్కపెడ్తున్నానని కాదు గానీ, ఎన్ని అడుగులు నీతో నడిచి వచ్చానో వెనక్కి తిరిగి చూసినప్పుడు, అవన్నీ నువ్వు చెరిపేస్తూ వచ్చావని ఇప్పుడీ క్షణం అనుకోనా? నిజం కూడా నీలాంటిదే...నీ వూహలాంటిదే...వూహకందదు ఎంతకీ!నిజానికి అసలే అందదు.

3
ముసురు పట్టిన తెల్లారుజాము అంత తేలిగ్గా కరగదు. రాత్రి పాదాలు మరీ ఇనపవి. ఎప్పటివో ఆ పాత గుడి రథ చక్రాలు కదలవు వొక పట్టాన. వొక్క చినుకో, వొక ఉప్పెనో అయితే బాగుండేమో కానీ, ముసురు కదా ఇది! చీకటీ రాత్రీ ముసురూ నా అనిద్రలో అల్లరల్లరిగా ఆడుకుంటూనే వుంటాయి తెల్లారనివ్వకుండా.

4
“కలలో కూడా నిన్ను కలవనా?” లోపలి చలి వొక కత్తివేటు, అట్లా అని గాయమేదీ కనిపించదు!

5
“ఏమో!”
అని నీవే అనిపించే ఈదురుగాలి వొకటి నీ/నా నీడల మీంచి పెంకిగా ఎగిరిపోయింది, చెరి సగంగా మనం దాచుకున్న వూహల గుంపుని చెదరగొట్టి, ఆకాశానికి అడ్డంగా పరిగెట్టింది.

6
ఎక్కడికని పరిగెత్తను?! ఎందాకని పరిగెత్తను?

*07-08-2012

కట్టా శ్రీనివాస్ ॥ X గ్రేషియా ॥



1

పంటకు కొట్టింది, పైరుకు వేసింది

ఎప్పటి లాగే కల్తీ మందు.





2

ఇంకా నయం చివరికి

విరక్తితో తాగిందైనా కల్తీ కాకుండా వుందనుకుంటే

ఎప్పట్లా అదీ కల్తీనే...




3

మరికొన్ని కార్పొరేట్‌ మందుల్ని

గొంతులోకి రక్తంలోకి పిచ్చి పిచ్చిగా

ఎక్కించి తుప్పొదిలించుకునేంత వరకు

కనీసం చంపనైనా లేకపోయింది.




4

పండించలేని తనానికి మూల్యంగా

మందుల ఖర్చుకై పొలాన్నమ్మినా చాల్లేదు.




5

ప్రభుత్వ సాయం ప్రకటించారని

పరలోకాన్నైనా చేరకుండా యింటి చెట్లకి వేళ్ళాడినా...

పెళ్ళాం పిల్లలు, అధికారుల కాళ్ళా వేళ్ళా బడినా...

దేవుని వరం ఏ పూజారి వద్ద ఆగిందో

కనీసం కనిపించనే లేదు.




6

మళ్ళొకసారి ఆత్మహత్య చేసుకునే అవకాశమూ లేదు.

చేసుకోకుండా స్వంత వాళ్ళని ఆపే శక్తీ లేదు.

ఛీ.. పాడు బతుక్కి చచ్చి సైతం సుఖం లేదు.




*06-08-2012

కవితా చక్ర || విను! ||

విను!
నీ గురించి వినిపిస్తున్న
అవతలి వారి మాటలకన్నా..
నీ అంతరంగం
'నీ' గురించి యేం చెబుతోందో

వింటే..
యేం చేయాలని తెలియకున్నా..
యేం చేయకూడదో తెలుస్తుంది!!

*07-08-2012

భమిడిపాటి || నిట్టూర్పుల రాత్రి: ||


నిట్టూర్పుల రాత్రి
పడమటి రాగం

పాడుతున్న
సంధ్యా సూర్యుడికి వీడ్కోలు చెప్తూ !

చీకటి ప్రపంచం చేసే
మౌన సంభాషణకి తను సాక్షిగా
మానవ మృగాల పైశాచిక క్రీడకి
తనే వేదికగా !

నల్ల బట్ట కట్టుకుని
అలసిన గుండెను నిద్రపుచ్చుతూ
కాలే కడుపుకి
ఇదిగో తెల్లవారు అని ఓదార్చుతూ .....

పగటి పని దొరకని
రాత్రి పని తప్ప వేరే దారిలేని
సమాజం పట్టని
సమాజానికి పట్టని కొందరి కొమ్ముకాస్తూ

ఆకలి అందాన్ని
నిశి రాత్రికి హారతి లిస్తూ
తాము కరుగుతూ కరిగిస్తున్న
తరుణీమణుల కాటుక కళ్ళను ముస్తాబు చేస్తూ

నిట్టూర్పుల రాత్రీ
రోదిస్తోంది
విలువలు విప్పుకుని
చీకటి వలువలు కప్పుకుని

నిట్టూర్పుల రాత్రి
ఉదయ రాగం
పాడుతున్న
అరుణ సూర్యుడికి స్వాగతం పలుకుతూ ...!

*07-08-2012

పరమేశ్వరి పులిపాటి || "స్వ" ||


నాపై నేనే
కొత్తగా వుదయిస్తూ..
కాంతిని ప్రసరిస్తూ..


నాకు నేనే
అలలు అలలుగా..
కలలు కలలుగా..

నాలో నేనే
అనుక్షణం వెతుక్కొంటూ..
అనుదినం అవలోకిస్తూ..

నాతో నేనే
సంభాషిస్తూ..
సమాలోచిస్తూ..

నాలోకి నేనే
పక్షి రెక్కలుగా..
నింగి చుక్కలుగా..

నా వైపు నేనే
అడుగులు అడుగులుగా..
చినుకులు చినుకులుగా..

నా నుండి నేనే
గాలిలో గంధమై..
శీతాకాలపు మంచునై..

నా వెంట నేనే
సీతాకోక చిలుకనై..
చిగురాకుల చిత్రమై..

నన్ను నేనే
అర్థం చేసుకొంటూ..
ఆర్థ్రం అవుకొంటూ..

నాకై నేనే
ప్రకృతిని రమిస్తూ..
పచ్చదనంలో జీవిస్తూ..

నన్ను నేనే
అనువదించుకొంటూ..
అనుసృజించుకొంటూ..
* 07-08-2012

బివివి ప్రసాద్ || వర్ధమాన కవికి ||


1.
కవీ, నీ పాత్రలో కొద్దిపాటి నీరు చేరగానే
దానినే గలగలలాడించి అది ఒక సెలయేరని భ్రమింపచెయ్యకు

నీ ముందు, నదుల్ని తాగి ఏమీ ఎరగనట్లు చూస్తున్నవారుంటారు

2.
ఎడారిలో బావి తవ్వాలని చూడకు,
ఎంతదూరమైనా ప్రయాణించి,
ఎన్ని పగళ్ళు, రాత్రులకైనా తలవొంచి ఒక నదిని కనుక్కో ముందు

ఎడారి ఏది, నది ఏది అని అడగకు
నీ అడుగులు అక్కడ మొదలుపెట్టు

3.
నీ దగ్గర ఉన్న శబ్దాలు కొన్ని
కాగితంపై పేర్చటమే కవిత్వం అనుకొన్నంతకాలం
నువ్వు ఒక్క కవితైనా చెప్పలేవు

నీ దగ్గర ఉన్న నిశ్శబ్దంలో కొంత
శబ్దాలలోకి అనువదించడమే కవిత్వం

ఎపుడైనా గమనించావా
నీలో నువు మాత్రమే వినగల నిశ్శబ్దాన్ని,
నువు మాత్రమే ప్రవేశించగల నీ నిజ ప్రపంచాన్ని

4.
నీ అక్షరం ఇంకా కాగితంపై ఆకారం దాల్చకముందే
నీ చెవిలో చప్పట్లు హోరు వినబడుతుంటే,

నిజం చెబుతున్నాను నమ్ము,
నువు ఎప్పటికీ కవిత్వం రాయలేవు
ఏ స్త్రీనీ ప్రేమించలేవు, ఎప్పటికీ నీకు జీవితమైనా మొదలు కాదు

5.
ఒక పువ్వు, ఒక పిట్టకూత, ఒక దు:ఖాశ్రువు
ఒక వానచినుకు, ఒక పసినవ్వు

ఏదైనా ఒకే ఒకటి, నీ జీవితాన్ని తలకిందులు చేయకపోతే
వాటిలోకి నువు నదిలోకి దూకినట్టు దూకలేకపోతే

వేలకొద్దీ పూలూ, అశ్రువులూ ఏవీ నిన్ను కదిలించలేవు

ఇపుడు గుట్టువిప్పుతున్నాను
ఒక పువ్వు నది, వేల పువ్వులు ఎడారి

6.
కవిత్వాన్ని వెలిగించే అగ్నికోసం, బయట వెదికేవాడికి
పొగమంచులో తడుస్తున్న ప్రపంచం మినహా ఏమీ కనిపించదు

నిన్ను నీకు కనబడనీయని పొగమంచులోకి
నిర్భయంగా చేతులు చాచినపుడు నీవే అగ్నివని గుర్తిస్తావు

చూస్తున్నావా
ప్రపంచమంతా అగ్నిమయమై గోచరిస్తుంది
నీ అక్షరాలు వెలుగుతున్నాయి

7.
కఠినమైన రహస్యాలు కొన్నిటిని దయ బయటపెట్టినపుడు
సముద్రమంత హోరు అకస్మాత్తుగా ప్రజల్ని కౌగలించుకొంటుంది

అప్పుడా రహస్యాలను
భవిష్యత్ స్వప్నాలను నిర్మించే ఉత్సాహవంతులు మాత్రమే వినగలుగుతారు

రహస్యాలను రహస్యంగా తెలుసుకొని, వారు

సూర్యకాంతిని వెలిగిస్తున్న చీకటిలోకీ
చీకటిని వెలిగిస్తున్న కంటికందని కాంతిలోకీ
అందరితో మాట్లాడుతూనే వడివడిగా నడుస్తారు


8.
వేలకొద్దీ నేనులు మాయమై,
ఒక నేనే వేల ప్రతిబింబాలయిందని కనుగొన్నపుడు
కవికి తన కవిత్వం రాయటం పూర్తవుతుంది

9.
కవిత్వాలకేం గానీ,
హాయిగా నవ్వుకొందాం కాసేపు

మనం చేయలేని చాలా పనులు
మన నవ్వులో దాగొన్న దేవతలు చేస్తారు


(ఇస్మాయిల్‌గారూ, ఎందుకో మీరు గుర్తొస్తున్నారు..)

7 అగష్టు 2012

పద్మా శ్రీరామ్ || ఎట్లున్నారు.....??? ||


ఏయ్...ఎలా ఉన్నావూ ..నే గుర్తున్నానా?
మర్చిపోతే కదా ఆ ప్రశ్న అని అలా కొంటెగా నవ్వేయకేఁ
నువ్ దరి లేని ఎన్ని గుప్పిళ్ళ క్షణాలు ఎత్తిపోసుకున్నానో తెలుసా

ఎంత విషాదాన్ని తాగి జీర్ణించుకుంటున్నానో
నీకేం తెలియదు ఇలా అల్లరిగా ఆలోచనలని అల్లేయడం తప్ప
వీధి గుమ్మంలో మెట్లనల్లుకున్న సన్నజాజి తీగ కూడా నవ్వుతోంది
మాతో నీకు పనిలేదా అంటూ...నువ్విచ్చిన అలుసే...
నీ బైక్ తడుముతూ కాఫీ తాగుతున్నానని
పక్కింటి మామ్మగారు కూడా నవ్వుతున్నారు ఇంత బెంగా పిల్లా అంటూ
నీకివేం అక్కరలేదు...ఏమీ పట్టనట్టు నన్నొదిలి వెళ్ళిపోయావ్
అవునూ ఎప్పుడొస్తున్నావ్? ఇవాళే నీ కలలోకి అనకు
నాకేడుపొస్తుంది...నువ్వు నువ్వుగా తెల్లారేసరికొచ్చేస్తావ్ గా
సూరీడలిగినా సరే సొడ్డి కొట్టి వచ్చెయ్యేఁ....వస్తావుగా...నిద్రొస్తోంది బజ్జుంటానే...
*07-08-2012

నరేశ్ కుమార్ ||‎ * ఓ కవీ * ||

ఓయ్... కవి మిత్రుడా...!
ఇంకెన్నాళ్ళు

ప్రేయసి గుండెల పైనే
నిద్రిస్తావ్...?
ఇటు రా...
అలా మనిషి గుండెళ్ళోకి
వెళ్ళోద్దాం

అన్నట్టు....
ఓపెన్ సెసేం మంత్రం గుర్తుందిగా....?
మనసు తలుపులని
తెరిచేందుకు

శృంగార శిల్పాలపై
కప్పిన
నీ చూపుల దుప్పటి
లాగెయ్
మరణించిన
శిల్పి దేహం పై
కఫన్ లేదిక్కడ..

అత్తరు కంపు కొడుతోంది నీ కలం
కాస్త
చమటతో శుభ్రం చేస్కో

గొంతులో
ఎడారుల్ని దాచేసి
అధరామృతాన్ని
తాగుతున్నావా.....!?

త్వరగా రా....
అక్కడెవరో మానవత్వాన్ని
మానభంగం
చేస్తున్నారు
కాపాడాలి....

ఎన్నళ్ళీ ముసుగుని భరిస్తావ్....?
నాతో
అంటుకట్టుకో
మనిషి గా మారితే
మేక తోలు అవసరముండదిక....
*07-08-2012

నంద కిశోర్ || గమనం ||

కాలేగచ్చుపై కుంకుడు గింజలు గీకి
నాకు తెలీకుండా నువ్వు, చురుగ్గా అంటించినపుడూ-


పరికిపొదల్లో గుచ్చిన ముళ్ళని
నొప్పి తెలీకుండా నేను, సుతారంగ తీసినపుడూ-

ఎరుకే తెలీనంతగా ఎగురుకుంటుపోయి
పంటకాల్వలపై మనం పరుగెత్తినపుడు..

ఎర్రటిమధ్యాహ్నం మనం భూతద్దపుచేతుల్తో
రెండు పచ్చి అగ్గిపుల్లల్ని వెలిగింపజూసినపుడు..

కళ్ళకి తెలీని కాంతి భాషతో,
కాళ్ళకి తెలీని స్పర్శ భాషతో,
ఇద్దరం నిశ్శబ్ధంగా మాట్లాడుకున్నప్పుడు,
మాట్లాడ్తూ మరిచిపోయినప్పుడు,
మాట్లాడి మాట్లాడి కరిగిపోయినప్పుడు..

ఓహ్!
ఒక పసికాలం పరిసమాప్తమయ్యేలోపు
ఒక ఎండ మనల్ని పరిపూర్ణుల్ని చేసింది.

***
తెల్లటి మేఘాల పరిమితుల్ని దాటి
నీ హృదయాలు నాపై వర్షించినపుడూ-

కాగితప్పడవలో కదలకుండా కూర్చొని
ప్రవాహల్నిదాట నే ప్రయత్నించినపుడూ-

ముసురుపట్టిన రాత్రి, ముద్దులనిద్రలో
మురిసిపోతు నిన్ను కలగన్నపుడు..

కలగంటు,కవ్వించుకుంటు కౌగిళ్ళవాగులో
కనపడకుండానే మునిగిపోయినపుడు..

చేతులకి చెందని సంజ్ఞలసవ్వడితో,
చేతలకి అందని సందేశాలసంగీతంలో,
ఇద్దరం మధురంగా పాట పాడినపుడు,
పాడుతూ పరవశించినపుడు,
పాడి పాడి గొంతు మూగబోయినపుడు..

ఆహ్!
ఒక యవ్వనం పూర్తిగా తడపకముందే
ఒక వాన మనల్ని ఆకాశాల్ని చేసింది.

***

మంచు దారుల్లో అరచేతులు రుద్దుతు
వెచ్చటి జ్ఞాపకాలపై అడుగేసుకుంటూ-

చల్లటి శీతగాలికి దేహాల్ని అడ్డేస్తూ
మనల్ని మనంగా కాపాడుకుంటూ-

బాసలు,బాధ్యతలు లేని కొత్త లోకం ఒకటి
నాకోసం నువ్వు, నీకోసం నేను సృష్టించుకుంటూ..

మనసు హృదయం తెలియని మార్మికజ్ఞానంతో
మనల్ని మాత్రమే మిగుల్చుకుంటూ..

చరిత్రలడగని ఆలోచనల పరంపరలో,
గణితాలెరగని చీకటి మైదానాల్లో,
ఇద్దరం హాయిగా ఆడుకుంటూ,
ఆడుతూ అలసిపోతూ,
ఆడుతూ ఆడుతూ అంతమయిపోతూ..

__!
ఆశ్చర్యానికి పదాలు లేని చలిలో
ఈ జీవితం గుట్టుగా ముగించాలని ఉంది.

Prav Veen || "ప్లాస్టిక్ దునియా" ||

రోజు ఎంతమందిని అనివార్యంగా మోస్తున్నామొకదా
నిజంగా ఎంతమందిని ప్రేమిస్తున్నాం
ఎంత ప్రేమిస్తున్నావన్నది కాదిప్పుడు పాయింట్

నువ్వెంత కోల్పోతున్నవనేదె సెంటర్ పాయింట్
ప్రేమించమని నిన్నెవరు అడగరు
ప్రేమించడం మొదలుపెడితె
అన్నిటిని ప్రేమించగలగాలి వరుసపెట్టి
పైత్యాన్ని బలాన్ని బలహీనతల్ని
ఏక్ష్నంలోనైన ఎస్కేపిజం ప్రదర్శించా.వొ
అంతే ఒ స్టాంపు
వాడు ఎవడిని ప్రేమించలెడని
నిజంగా ఎవడినిప్రేమించొద్దు గుండెలనిండా
బాగా నటించడం నేర్చుకొ
ఈజనాలకి ప్రెమంటె బహిర్ ద్రుశ్యమె
అంతర్గతాన్ని ఎవరు విశ్వసించరు
కరచాలనాలు కౌగిలింతలు చిరునవ్వులు మాటలు
చివరికిబతుకులు
అంతా ఆర్టిఫిశియల్ అంతా ప్లాస్టిక్ జమాన
నిజంగా నువ్వు బతకాలంటె
అర్జెంట్ గా నీగుండెను పీకి అవతలపారెయ్
నిజంగా నువ్వు బతకాలంటె
ప్లాస్టిక్ పెదవులు తగిలించుకొ
ప్లాస్టిక్ గుండెను అమర్చుకొ
ప్లాస్టిక్ ని నిశేదించినట్టు
ప్లాస్టిక్ జిందగిలను నిశేదించేదాక.

*07-08-2012

మెర్సి మార్గరెట్ ॥ప్రశ్నార్ధకాల రెక్కలు॥

ఆలోచనలన్నీ
నీటి బుడగల్లా
పట్టుకునేంతలో పగిలిపోతూ

నన్ను చూసి నవ్వుతూ

ఊహలొ ఊసులో
ఊపిరినే
మనసు
ఆలోచనల్లో నింపి
ఊదుతుంటే

నీ జ్ఞాపకాల కిరణాలు
వాటిలోంచి పరావర్తనం చెందుతూ
ఎన్నెన్ని రంగులో
నా కనులకు
విందు చేస్తూ కవ్విస్తుంటే

పసిపిల్లాడిలా
ఆ బుడగలను పట్టుకునేందుకు
పరుగెడుతూ ,
పడుతూ లేస్తూ
నాకు తెలియని నన్ను
గెలిపించాలని
గెలుచుకోవాలని ప్రయత్నిస్తుంటే

నన్ను చూసి నవ్వకు
ప్రశ్నార్ధకాల రెక్కలు కట్టుకుని
ఎగురుతున్నా
సమాధానాన్ని గెలవాలని
నీ మీదే నాకు జాలి
నీ మీదే నాకు జాలి
నీకు ఆ రెక్కలు కూడా లేవని ....
*07-08-2012

డాక్టర్ వేంపల్లి గంగాధర్ || ఈ రాత్రి నక్షత్ర్ర పూల చెట్టు కింద .... ||

మొదట ఇక్కడేది లేదు .

ఎటు చూసినా సముద్ర వదనం ఫై దట్టంగా ఆవరించి , విస్తరించిన - చీకటి .
పన్నెండు భాగాల రాశి చక్రం లోనో , ఇరవయి ఏడు నక్షత్ర వలయాల్లోనో నిన్ను నీవు అన్వేషించుకోవాలి . కాలచక్రం లోకి చొరబడి చొచ్చుకొని వెళ్ళి భగ్గున మండి భస్మం కాకుండా ఆరు వాక్యాలు రాసుకోవాలి .

1

రాత్రి వృక్షం నుంచి
నక్షత్రాల్ని రాల్చుకుంటున్నాను!

2

విశ్వ సృష్టి కి ఆరు రోజులు పట్టింది .
ఏడవ రోజున విధాత విశ్రాంతి తీసుకున్నాడు .
ఆ సమయం లోనే నీవు అంకురించావు .
చరిత్ర మొదలైంది !

3

అస్తమించగానే రాత్రి , ఉదయించ గానే పగలు ఏర్పడి ఒక రోజు ఎప్పటి లాగే కనుమరుగయి పోతుంది . ఆకాశం కింది ఋతువులు నీకు నీడ పడుతున్నాయి. సూర్యుడి చుట్టూ భూమి తిరుగుతోందని కోపర్నికస్ చెప్పడానికి ముందే నువ్వు పట్టపగలు , మిట్ట మధ్య్హాన్నమూ ,నట్ట నడి రాత్రి ... త్రికాలాల్లో కూడా సంపెంగ పూల తోటలోంచి పరిమళిస్తూ ఆవహించే నీ సహచరి నీ గూర్చి , గురించి ఒక పరిశోధన పత్రం సమర్పించిన వాడివి . దేహాన్ని పొరలు పొరలుగా వొల్చుకొని నీ హృదయాన్ని ఆమె పాదాల చెంత పాతి పెట్టి పరిసమాప్తి పొందిన ఒక పురాతన అవశేషానివి .అలసి పోయిన ఆరంభ ప్రేమికుడివి .యిక జన్మజన్మలుగా ఇదే కొనసాగింపు .
భూమి ఒక ఆపిల్ పండు .

4

ఆకాశం లోని కుంకుమ వర్ణపు మబ్బులు కురవడానికి సిద్ధ పడుతున్నాయి .నువ్వు ఇంతవరకు ఏడు రంగుల కాంతులనే చూశావు. ఇప్పుడు ఎనిమిదవ వర్ణం చూడడానికి సాయంత్రం నీరెండలో మైదానం చివర భూరుగు చెట్టు వద్దకు చేరుకుంటున్నప్పుడు ఒక దృశ్యం .తెల్లని సూర్య కాంతి నుంచి పుట్టుకొచ్చిన రంగురంగుల సీతాకోక చిలుకల గుంపులు నీకు రంగులద్దుతాయి . నీకంటూ సొంత శరీరం లేనప్పుడు దేనిలో నైన ప్రవేశించి జీవించాలి. వీలు కాకపోతే అంధ కార బంధురమైన పాతాళలోకానికి గ్రీకు పురాణ కథలా సాగిపోవాలి . స్వల్పాతిస్వల్పంగా కాంతి మత్వం లభిస్తే మినుకు మినుకు మంటూ మిణుగురు పురుగై ఫైకి ఎగరాలి .

5

కక్ష్య లోకి ప్రయోగించిన రోదసి నౌక ఫై కి పోదు .కింద పడదు . సమస్త విశ్వం మృత్యు ముఖం గా పయనిస్తున్నప్పుడు చివరాఖరికి సూర్యుడుండడు .గ్రహలుండవు .నక్షత్రలుండవు.జీవ పదార్థం ఉండదు .కాంతి ఉండదు .కాలం ఉండదు .శూన్య మై పోయిన రోదసిలో నువ్వెక్కడ ? గగన చక్రం లో నువ్వు నడి రాత్రి రాలిపోయే నక్షత్రానివి.

6

నాకిప్పుడు ఏ దిగులూ లేదు . మృతువు గురించో ,అమరత్వం గురించో ,కలలూ ,కల్పనలూ ఏవీ లేవు నా చుట్టూ .రాత్రి ఎక్కడైనా వృధా అవుతుందా ?ఈ రాత్రి ఇలా గడిచిపోతే చాలు.బయటికెళ్ళి చూడు .అనంత ఆకాశం లో అసంఖ్యాకంగా , గుత్తులు గుత్తులు గా మెరుస్తున్న నక్షత్రాలు . ఇప్పుడు రాత్రి వృక్షం నుంచి నక్షత్రాల్ని రాల్చుకుంటున్నాను.
మొదట ఇక్కడేది లేదు . ఎటు చూసినా సముద్ర వదనం ఫై దట్టంగా ఆవరించి , విస్తరించిన - చీకటి . నీకు బయటా ,లోపలా ఎప్పుడూ తోడుగా ఉండేది అదే . ఈ రాత్రి నక్షత్ర్ర పూల చెట్టు కింద ఉంటాను . సంభాషణ రహస్యం .

ఇక ఈ రాత్రి తెల్ల వారదు !
*07-08-2012

బాబి నీ || "జ్ఞాపకం" ..... "నీ" 9848548871 ||


నిన్న నేను స్ప్రుశించింది
నేడు నశించింది!

లొపలినుంచి వెలుపల దూరానికే
పొద్దు వాలిపొయింది

దేన్ని వెంటబెట్టుకుంటే సంతొషం???

అర్ధరహిత ప్రశ్నల్ని ఎప్పుడైనా
కాలమే సమాధానపర్చాలి!!
దారులు వెతుకుతున్న చూపుల్ని
లొలొపల ముద్దుపెట్టుకొవాలి

నేడు.. రేపటికొక ప్రశ్నకావొచ్చు
రేపొక జవాబు వెతుక్కునే సరికి
ఇంకొన్ని ప్రశ్నలు ఎదురై తిరిగి ప్రశ్నించొచ్చు !!
ఎటుతిరిగి సమస్య జవాబు వెతుక్కోటం కాదు
"నన్ను నాలొ వెతుక్కొవటం"

దగ్గర ఉన్నదాన్ని దూరంచేసి చూట్టం విషాదం
విషాదం విషాదంగానే మిగిలిపొవటం జీవితం

ఇక్కడే
నిలబడితే..
గాయం అక్కడక్కడే తగులుతుంది!
వెచ్చవెచ్చని ఆ జ్ఞాపకం
మెత్తమెత్తగా నిద్రపుచ్చుతుంది !

కొన్ని సార్లు...
"చావటమంటే బ్రతకటం
బ్రతకటమంటే చావటం"

................................."నీ"

(కొన్నింటిని గుర్తుచేసుకుంటూ)

*07-08-2012

పులిపాటి గురుస్వామి || గడియారం గుంజుకు పోతుంది ||

పగలుకున్న అన్ని ముఖాలు
ఇంకా తెలుసుకోక ముందే

రాత్రికున్న అన్ని కోణాలు
ఇంకా స్పర్శ లోకి మలుచుకోక ముందే

నిజానికి చుట్టుకున్న కొత్త జీవితం
అడుగుల్ని తడపక ముందే

దృష్టికి ఉన్న స్వచ్చత
మనసుని ఇంకా కడగక ముందే

ప్రేమ కి ఉన్న ఓదార్పు
ఇంకా తల నిమరక ముందే.....

.....ప్రతి రోజు పాతదై పోతుంది
పదును వయసు ముడతలౌతుంది.
*06-07-2012

వంశీదర్ రెడ్డి || * ఫోర్త్ డైమెన్షన్ * ||

ప్లాస్టిక్ ప్రపంచం పళ్ళికిలిస్తోంది
నిజమేనా, నిగూఢమా,
కాంపస్లో అర్ధమవని మెటీరియలిసమ్
కాళ్ళు బైటపెట్టాకే కళ్ళు పొడుస్తూ,
రేపు మీదెన్నో ఆశలు పెట్టుకుంటే
గడియారం నిమిషానికరవై కత్తులు
దింపి రక్తం తాగుతూ,

అవసరానికి చేయందించాల్సిన చదువు
చేతులెత్తి కర్ణుని డెత్ ఆనివర్సరీ రిమైండ్ చేస్తూ,
ధర్మార్ధ కామాల్లో,తోడుంటానన్న వారు
"అర్ధ"మే ప్రధానమని
అర్ధమవని లోయల్లో నెట్టేసి పోతూ,
గున్నమావి గూటి స్నేహాలు
ఏ దోస్తీ హమ్ నహీ చోడేంగేలు,
ప్రాణం మీద కొచ్చినపుడే గుర్తొస్తూ,

నెత్తి మీద రూపాయి పెడ్తే
ఎంతకమ్ముడౌతాడనారాల్తీసే బంధువులు,
నెత్తి పగిల్చస్తే మనకెంత
మిగుల్తుందనాలోచించే పేగు తెంచుకున్న జీవాలు,

ఇక్కడింకా కృత్రిమం
కానిదేదైనా ఉందంటే అది
కృత్రిమత్వమేనేమో,
కాదంటారా,
అదిగో, మళ్ళీ,
-ప్లాస్టిక్ నవ్వుతో మీరే,
06-08-2012