పేజీలు

' నువ్వొక పచ్చని చెట్టయితే పిట్టలు వాటంతట అవే వచ్చి వాలేను'..!.
Sri Venkatesh లేబుల్‌తో ఉన్న పోస్ట్‌లను చూపుతోంది. అన్ని పోస్ట్‌లు చూపించు
Sri Venkatesh లేబుల్‌తో ఉన్న పోస్ట్‌లను చూపుతోంది. అన్ని పోస్ట్‌లు చూపించు

28, ఏప్రిల్ 2014, సోమవారం

Sri Venkatesh కవిత

**శూన్యం** ఆశని ఆర్పేస్తున్న పవనం నడుమొంగిన యవ్వనం మెదడుకి పడిన బెజ్జం చేతి రాత చేస్తున్న నాట్యం ప్రయత్నం పళ్ళు బిగించి చూస్తున్న చోద్యం చచ్చుబడిపోయిన అవయవం చతికిలబడిన ఆశయం ముళ్ళు మోసుకొచ్చిన వసంతం ఆకలిని అవహేళన చేస్తున్న ఆహరం జయాన్ని శాశిస్తున్న అపజయపు విజయం వాంఛలపై నీరుగారిపోతున్న వ్యామోహం ప్రకాశాన్ని స్పృశించలేకపోతున్న స్పర్శ భయం పరలోకపు కాగడలో ఇముడుతున్న ఇహం ఆత్మను అమ్మేసుకుంటున్న పిచ్చి దేహం మన:స్సాక్షి మానభంగంలో మనసుదే సింహ భాగం కష్టానికి తూకమివ్వనంటున్న అదృష్టపు అంగడి అహంకారం అన్ని వెరసి నలుపునే కంటికి చూపిస్తున్న త్రోవ "శూన్యం"!!!! శ్రీ వెంకటేష్ తేది : 28/04/2014

by Sri Venkatesh



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/1mPROgr

Posted by Katta

17, ఏప్రిల్ 2014, గురువారం

Sri Venkatesh కవిత

కోల్పోయాను నన్ను నేను, నువ్వు లేని నాలో నేను లేను.... ఆత్మనైతే కాదు కాని, బ్రతికి మాత్రం లేను!!!! బ్రతికి మాత్రం లేను కాని, ఈ లోకంలోనే ఉన్నాను!!! గుప్పెడు మనసే కాని ఎంత మొండితనం, నిన్ను మర్చిపోవడం ససేమిరా అంటుంది!!!! ప్రేమ లేఖలు లేవు చూసుకుందామన్నా, అగ్గి కి ఆహుతై కాలిపోతున్నాయ్!!!! నీ జ్ఞాపకాలు లేవు జ్ఞప్తికి తెచ్చుకుందామన్నా, ఇవి నావి అని తీసుకెలిపోయావుగా!!!! విరహ వేదన కాదు నాది, స్పందన కోల్పోయిన మనసు మనోవేదన!!!! ఎంత ఆపుదామనుకున్న ఆయువు ఆగడంలేదే, ఇక ఆపెయ్ అని అన్న గుండె తాళం ఆగట్లేదే!!!! నా తప్పు కాదు సుమీ నేను ఇంకా బ్రతికి ఉండడం, నా కట్టె కాలే వేళ నా మనసున ఉన్న నీకు మంట తగిలి భాధ కలుగుతుందేమోననిచిన్న భయం అంతే...... Date :- 17/04/2014

by Sri Venkatesh



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/1qO3kL9

Posted by Katta

6, ఏప్రిల్ 2014, ఆదివారం

Sri Venkatesh కవిత

***ప్రకృతి విరుద్ధం*** పడమటి సూర్యోదయం తూర్పున ప్రొద్దుక్రుంకే సూరీడు రంగు లేని పూలు నడిచే పక్షులు ఎగిరే మనుషులు మొదలు లేని అంతం దారి తప్పిన గాలి తీరం చేరని కెరటం పొరలు లేని మెదడు నిజం చెప్పే అబద్ధం కొండనాలుక పై దురద కర్ణభేరిని చంపేసిన నిశ్శబ్ధం కాంతిని పట్టుకున్న హస్తం నీడను హత్తుకున్న ఆకారం కమ్మటి కన్నీటిచుక్క చేప తినేసిన మొసలి వృత్తకారంలో భూమధ్యరేఖ ఆకాశంతో సముద్రుని కరచాలనం ఆకలి నెత్తురు తాగిన దాహం నీళ్ళు చీమ కక్కిన విషం !!! "Sri Venkatesh" 06/04/2014

by Sri Venkatesh



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/1e2CJYP

Posted by Katta

26, మార్చి 2014, బుధవారం

Sri Venkatesh కవిత

కవిత : ఓడిన జీవితాలు గెలిచిన బ్రతుకులు ప్రస్తావన : నచ్చిన పని చెయ్యలేక తన దగ్గరకొచ్చిన పని చేస్తూ, చస్తూ బ్రతికే మనుషుల గురించి!!! మిత్రమా!!! ఇక బ్రతుకుదామా ప్రస్తుతానికి బ్రతుకుతూ చస్తున్నాంగా ఇకనైనా బ్రతుకుదామా??? చస్తూ కాదు బ్రతుకుతూ!!! బహుశా మనమేనేమో నడుస్తున్న శెవాలం, మనమేనేమో స్నానం చేసే సమాధులం, మనమేనేమో అత్తరు జల్లుకునే ఆత్మలం, ఎందుకు మిత్రమా మన నవ్వులోనే జీవముండదు, మన కళ్ళల్లోనే కలుండదు, ఈ సూచనలు నువ్వు నేను ఎదురైనప్పుడు నీ కళ్ళల్లో నాకు నా కళ్ళల్లో నీకు మాత్రమే కనిపిస్తాయ్!!! హ హ హ: ఏమోలే మన చుట్టూ ఇంకెన్ని శెవలున్నాయో ఎవరికి ఎరుక!!! ఆకలేస్తుంది తినేస్తాం, దాహమేస్తుంది తాగేస్తాం, నిద్రొస్తుంది పడుకుంటాం, ఇవన్నీ చస్తూనే చేస్తున్నాం!!! కాని బ్రతకాలనుకున్నప్పుడే నిద్ర కి చోటు, ఆకలికి మేత, దాహానికి నీరు, ఉండవనే భయంతో ఆ స్మశానం నుండి బయట పడలేకపోతున్నాం బ్రతకలేకపోతున్నాం!!!! బ్రతకాలనుంది మిత్రమా చస్తూ కాదు బ్రతుకుతూ, నచ్చిన పని చేస్తూ ఇష్టమైన కష్టంలోనే బ్రతకాలనుంది మిత్రమా!! ఊపిరి పీల్చుకునే పీనుగుల్లా వద్దు ఊపిరి ఆగినా పర్లేదు చచ్చి బ్రతుకుదాం, ఏమంటావ్!!!! Date : 26/03/2014

by Sri Venkatesh



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/1h8Vngg

Posted by Katta

24, మార్చి 2014, సోమవారం

Sri Venkatesh కవిత

***కులం*** ప్రస్తావన : నిన్న గుంటూరులో జరిగిన ఒక ఉదాంతం ఒక్క క్షణం విస్మయానికి గురి చేసింది, కులాంతర వివాహం చేసుకుందని కన్నవాల్లే కూతుర్ని హతమార్చారు, కులం యొక్క గొప్పతనాన్ని వివరిస్తూ ఒక చిన్న కవిత, ఇది కులం కవిత!!!!! ఆడ మగల సంగమం మనిషి జన్మం, పాశం ప్రాణం సంగమం మనిషి మరణం, నీ పుట్టుకలో లేదు కులం ప్రస్తవన, నీ చావులోను లేదు కులం ప్రస్తావన, మరింకెందుకు ఉన్నన్నాళ్ళు కులం కొంపలోనే కాపురం పెడుతున్నావ్??? కులం కులం కులం అంటూ కాకి అరుపులేలరా, కులమా నిన్ను కన్న అమ్మ? కులమా నిన్ను పుట్టించిన ఆ బ్రహ్మ ? ఏ దేవుడు చెప్పాడు కులమే నేనని, ఏ గ్రంధం చెప్పింది కులమే నా అర్ధం అని, కులం తో కొనగలవా కాస్తైనా ప్రేమను, కులం తో తేగలవా పోయిన ఆయువును, ఏముంది ఆ పదంలో పట్టుకుని ప్రాకులాడేంతలా, ఏముంది ఆ మాటలో మమతను మర్చిపోయేంతలా, వదలండి ఆ వాయిద్యాన్ని అదే పనిగ వాయించక, వదలండి ఆ వాడుకను అదే పనిగ వాడక, కులం కాదు సమస్తం, కలిసుంటే కలదు సుఖం!!!! కన్నారు, పెంచారు, కులాంతర వివాహం చేస్కుందని చంపేసారు, మనుషులమని మర్చిపోయిన మనుషులు వీళ్ళు, కులానికి బానిసలు, ఎన్ని దేశాలు తిరగాలో ఈ రోగానికి మందు కోసం!!! Date : 24/03/2014

by Sri Venkatesh



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/1rlAEKI

Posted by Katta

23, మార్చి 2014, ఆదివారం

Sri Venkatesh కవిత

***పైసా*** ప్రస్తావన : మనిషి యొక్క స్థితిని గతిని నిర్ణయించేది డబ్బు, డబ్బు యెంత అనివార్యమో ప్రస్తుత లోకంలో మనకు తెలియనిది కాదు, దాని ప్రాముఖ్యతను వివరిస్తూ రాసిన చిన్న అక్షరమాలిక!!! మిమ్మల్ని అలరిస్తుందని ఆశిస్తూ మనమే తన సృష్టికర్తలం!!! సృష్టించాం, రూపమిచ్చాం, నామకరణమూ చేసాం, చాలలేదు తనకి మనకి కూడా, ఆపై రకకరకాల రూపాలతో, పలురకాల పేర్లతో, సృష్టించిన మనల్నే శాసిస్తూ, పాలిస్తూ, లాలిస్తూ, నవ్విస్తూ, కవ్విస్తూ, వంచిస్తూ, తుంచేస్తూ, అనుబంధాలను తన బంధీలుగా చేసి, ప్రతి మనిషి నుదుటిపై "నా బానిస" అని రాసి, దారేదైనా చేరే గమ్యం తానంటూ, రోగమేదైనా తగ్గే మార్గం తానంటూ, "పుణ్య,పాప,మిశ్రమ"కర్మత్రయాలకు మూలమై, ప్రేమానుబంధాప్యాయతల పట్ల శూలమై, మానవ అగత్యాలకు, ఆకృత్యాలకు, అభిష్టాలకు తానే అనుమతమై, అభిమతమై, కోరికైన, కనకమైన, కాంత ఐన, కామమైన, కష్టమైన, క్లిష్టమైన, పరిస్థితి ఏదైనా పరమార్ధం తానై, జేబు ఏదైనా డాబు ఉండాలంటే తాను తప్పనిసరని, తనకి తాను తప్ప వేరెవరు లేరు సరని, చంకలు గుద్దుకుంటుంది. భూగోళం మొత్తం తన గోళాకార ఆకారం చుట్టే, విలువలలో హెచ్చుతగ్గులు దీని మోతాదును బట్టే, కర్త, కర్మ , క్రియ అంతా పైసా, మనిషికి దీనిని ఆర్జించడం పైనే జ్యాస, ఇదే అందరి శ్వాస!!! పైసామే పరమాత్మా, పైసా ఆ పరమాత్మ ఇంకో జన్మ!!!

by Sri Venkatesh



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/1jpnrL8

Posted by Katta

18, మార్చి 2014, మంగళవారం

Sri Venkatesh కవిత

"శ్రీ" -------"అంతరాలు"--------- ప్రతి చోట అంతరాలే మనిషికి మనిషికి మధ్య 1) తినే తిండిలో "పిక్కలున్నోడు పిజ్జాలు తింటాడు పేదోడు పచ్చడి మెతుకులు తిని బ్రతికేస్తాడు" 2) వేసే బట్టలో " సొమ్ములున్నోడు సూటేసుకుంటాడు గతి లేనోడు గోచి కట్టుకుంటాడు" 3) ఉండే నీడలో " బలిసినోడు భవనాల్లో ఉంటాడు, బీదోడు పూరిపాకలో ఉంటాడు" ఇవి కొన్నే ఇంకా ఎన్నో, మనిషి మనిషికి మధ్య వారి వారి స్థితిని గతిని ఎప్పటికప్పుడు గుర్తు చేస్తుండే అసమానతల నిష్పత్తి!!! ఇవన్ని బ్రతికున్నప్పుడే అదే చచ్చాక ఏ మనిషైనా ఆకాశమంత ఎత్తులో ఉన్నా అగాధంలో ఉన్నా , కోట్లున్నోడైనా, ఒక్క నోటు కూడా లేనోడైనా, "కన్ను ముయ్యాల్సిందే, కట్టె పేర్చాల్సిందే, ఊపిరి ఆగాల్సిందే, దీపం ఆరాల్సిందే, దేహం కాలాల్సిందే, దహనం కావాల్సిందే " ఈ ఒక్క పరిస్థితిలో మాత్రం ధనికుడు దరిద్రుడు అనే భేధాలే ఉండవ్ "అందరూ సమానమే అందరి హోదా స్మశానమే"!!! --------------------------------------------- 18/03/2014

by Sri Venkatesh



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/1lKL5Dw

Posted by Katta

10, మార్చి 2014, సోమవారం

Sri Venkatesh కవిత

---మరణం--- మరణం ఒక గమ్యం చేరితే నిద్రలో దొరికే సుఖం శాశ్వతం మరణం ఒక జననం జన్మించాక మళ్ళీ మన గమ్యం మరణం మరణం ఒక సైన్యం ఒకరికి మాత్రమే కట్టుబడి పని చేసే సైన్యం మరణం ఒక ప్రపంచం కనురెప్పల ఎడబాటులో కనపడని కనురెప్పల స్థిర కలయికలో దాగలేని ఒక అద్భుత ప్రపంచం మరణం ఒక మన్మధయాగం కాలే కట్టె రగిలే శరీరపు రాసక్రీడలో బూడిదను జన్మింపజేసే ఒక మన్మధయాగం మరణం ఒక బంధం మనతో పాటే పుట్టి మనతో పాటే చచ్చే విడిచి వెళ్ళని విడదియ్య సాధ్యం కాని మర్మబంధం మరణం ఒక అదృష్టం మనిషిని చంపి అబద్ధపు కళ్ళతో నిజాన్ని చూసే లోకానికి దూరంగా బ్రతికిపోగలిగేలా చేసే అదృష్టం...... "శ్రీ" 10/03/2014

by Sri Venkatesh



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/ObRwDY

Posted by Katta

8, మార్చి 2014, శనివారం

Sri Venkatesh కవిత

------మహిళ------ అమ్మగా ఆలిగా, కూతురిగా కోడలిగా, ఆడపిల్లగా ఆడపడుచుగా, ఎన్నో పాత్రల ఏకైక రూపం "మహిళ", ఇన్ని పాత్రల కలబోత ఐన మహిళ , ఒక మగాడి జీవితంలో మాత్రం ఎప్పుడూ రెండు ముఖ్య పాత్రలు పోషిస్తుంది అవే "అమ్మ, ఆలి", మన జీవితంలో ఈ రెండు పాత్రల యొక్క ఆవశ్యకత,ప్రాధన్యత ఎంతుందో అని తెలిపే చిన్న ప్రయత్నమే నా ఈ "కవిత" , చదివి ఆనందించ నన్ను ఆశీర్వదించ ప్రార్ధన........ ***అమ్మ*** చనుబాల నుండి మొదలు ఉన్నాయా ఆమె ప్రేమకు హద్దులు?? తొమ్మిది నెలల తన పదవీ కాలంలో ఏనాడు తన విధి పట్ల కాని, తన ఏకైక భాత్యతైనా నీ పట్ల కాని, ఏ మాత్రం నిర్లక్ష్యత చూపించదు, పాలల్లో కుంకుమ పువ్వు ఎరుపు నీ కోసమే, సమపాలల్లో తినే ఆహరము నీ కోసమే, రోజు ప్రతి రోజు నీ ఎత్తేమైనా పెరిగిందేమోనని అద్దంలో తన మోముని చూడడం పూర్తిగా మరచి నీ ఆకారాన్నే తనివి తీర తన కనులారా చుస్తూ కబుర్లెన్నో చెప్తుంది నీకు మాత్రమే వినిపించేలా తన మనసు నీకు తెలిసేలా, తన గర్భాశయం యొక్క ఏకైక ఆశయం అందమైన నీ రూపం, తన ఎదురుచూపుల ఏకైన గమ్యం మృదువైన నీ దేహం, చిన్న చిన్నగా నువ్వు తనని తన్నుతున్నా వని తెలిసి ఎంత మురిసిపోతుందో పిచ్చి"తల్లి", బహుశా ఈ విశ్వంలో "తనకు గాయమైనా నీకు ఉపశమనమిచ్చే" ఏకైక జీవి "అమ్మే" అయ్యుండచ్చు, ఎముకలిరిగిపోతున్న నొప్పుంటుందని తెలిసినా ఏ మాత్రం నిన్ను తనకొద్దు అననుకోని ఒకే ఒక్క ప్రాణి "అమ్మ", విధాతే నీ రాత రాసింది కానీ ఆ రాతకొక రూపమిచ్చింది మాత్రం అమ్మనే ఈ "ప్రదాత" , జాబిల్లి రావే పాటను, చందమామ,బాలమిత్ర కథలను, బడి గంటను, గోరుముద్దలను, గడపకు కట్టిన ఉయ్యాలను, నూనె పెట్టి నలుగు పామిన లాలను, ఆకాశవాణి పాటను, అందమైన రోజును, ఊహించగలరా "అమ్మ" లేకుండా?????? అమ్మా , నీ పాద సేవేగా కోటి పుణ్యక్షేత్రాల దర్శన భాగ్యం, వేల ఉపవాశాల పుణ్యఫలం, ఏమిచ్చి తీర్చుకోను నీ ఋణం..... ***ఆలి*** "" కార్యేషు దాసి, కరనేషు మంత్రి, భోజ్యేషు మాత, షయనేషు రంభ, రూపేషు లక్ష్మి, క్షమయేషు ధాత్రి, సత్కర్మ నారి, కులధర్మ పత్ని "" శయ్యపై అందాల రాశిగా, సేవలో తానే ఒక దాసిగా, కని పెంచిన కన్నవాళ్ళ కడుపు తీపి నీకు పంచాలని , నువ్వు వేసిన మొదటి ముడికి తన మనసుని, రెండో ముడికి తన తనువుని, మూడో ముడికి తన బ్రతుకుని, నీకిచ్చి, హోమం చుట్టూ నడిచే ఏడడుగుల మొదలు నూరేళ్ళ తన జీవన మార్గమంతా నిన్ను వెనకుండి నడిపిస్తూ, తనూ నీ వెంటే నడుస్తూ, నువ్వు పంచుతున్న ప్రేమతో తన దారికి రంగులద్దుకుంటుంది, నీ జీవితాన సగమై, నీ ప్రేమను పసుపుగా మార్చి, నీ రూపాన్ని సింధూరంగా చేసి, పసుపు కుంకుమల మేలి కలయికలో తన తనువును ఎప్పటికప్పుడు శోభాయమానంగా అలంకరిస్తూ నీ ఉనికే తన అలంకారమని చెప్పకనే చెప్తుంది, నీవే తానుగా, తానే నీవుగా, తన రూపంతో నీ స్వభావాన్ని చూపుతూ నీతో ఏకమై, నీలో మమేకమై, తనహాసపు సుమాలను నీ పూజ కోసమే వెచ్చిస్తూ, తన హృది చేసే శబ్ధంలో నిన్నే ధ్యానిస్తూ, తన జీవన గమనాన్ని నీతోనే నిర్దేశిస్తూ, తన ఆయువు నీదిగా, నీ సంతోషమే తను పీల్చే వాయువుగా, నీ భాధలు తన కంట రాల్చే అశ్రువులుగా, పగలంతా గృహిణి పాత్రలో ఒదిగిపోతూ, రాత్రయితే నీ ఎదపై వాలిపోతూ , నువ్వు తనతో ఉన్న సమయాన్నే గఢియారంలో గుర్తించేంతంగా నీలో నీకే తెలియని నువ్వై నీ నవ్వై "ఆలి", తన వాలుజడను వేరు చేసి జాజి మల్లెను చూడగలరా?? తను లేని పానుపుపై పరువాల కలబోతను కల్పించగలరా?? గజిబిజి రోజులో ఒక్క గడియయినా గల గల పలికే తన ముద్దు ముద్దు మాటలు లేకుండా ఉండగలరా??? మీ మీ విధులకు వెళ్తున్న వేళ ఆరు బయటికొచ్చి మీ చొక్క గుండీకున్న దారాన్ని లాగుతూ గోముగా "సందేలా త్వరగా వచ్చెయ్యండే" అనే పలుకులు వినకుండా ఉండగలరా??? మహిళ మానవ జాతికి సృష్టికర్త, తను లేని మనం లేము ఉండబోము..... మహిళలందరికి మనస్పూర్వక మహిళాదినోత్సవ శుభాకాంక్షలు ......

by Sri Venkatesh



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/1fRWFax

Posted by Katta

1, మార్చి 2014, శనివారం

Sri Venkatesh కవిత

***నిశ్శబ్ధం*** నాలుగు గోడల పంజరంలో రంగు కోల్పోయిన రాచిలకను నేను ఎటు వైపుకు చూసిన శూన్యమే పలకరిస్తుంటే ఆ శూన్యంలోనే ఒక చీకటి ఆకారాన్ని సృష్టించుకుని ఆ చీకటితోనే చెలిమి చేస్తూ నిరాశ ఆటలను ఆడుతూ నిస్పృహ సేద్యాన్ని సేవిస్తూ ఎటువైపు అడుగులేసినా తిరిగి మొదలుపెట్టిన చోటుకే వస్తుంటే నా నడక కూడ నా నుంచి దూరమై ఒక మూలకి నన్ను విసిరేస్తే కదలిక లేక కూలబడ్డ నేను కాపాడమంటూ కదిలించమంటూ సాయం కోసం స్వరపేటిక అరిగేలా అర్ధిస్తుంటే మళ్ళీ ఆ చీకటి ఆకారమే నేనిక్కడున్నానంటూ పంజరానికి అటు మూలగా నిలుచుని రా..రా..అంటూ తన చేతిని అందిస్తూంటే అరికాలి నడకను మోకాళ్ళకు నేర్పించి ఆ ముళ్ళ మన్నుపై పాకుతూ పాకుతూ అటువైపుకు వెళ్ళగా, వికృత నవ్వుతో మళ్ళీ ఆ ఆకారమే నా నుండి దూరంగా ఎగిరిపోతూ నా ఊహల సౌధపు పునాది రాళ్ళను ద్వంసం చేస్తూ మరొక చీకటి మందిరానికి నా సమాధితో పునాది లేపుతుంది ఈ నిశ్శబ్ధం..... "01-03-2014"

by Sri Venkatesh



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/1jI8xku

Posted by Katta

Sri Venkatesh కవిత

****హృదయం**** ఎన్ని భావపు వర్ణాలో హృదయపు రాట్నంలో చేసే ప్రయాణం సుధీర్ఘమైనా అతి చేరువలో ఉన్నా గమ్యపు ఒడిలో సేద తీరే సమయాన పలుకరించే సంతోషపు వర్ణం.... దక్కాల్సిన ఫలితం దురదృష్టపు వాకిట్లో పీఠమేసుకుని కూర్చుని దీనంగా బిచ్చమెత్తుతున్న కృషిని చూసి నవ్వుతున్నప్పుడు ఆవరించే అసహనపు వర్ణం..... కనుల లోగిలి వీడలేని కన్నీళ్ళు అప్పుడప్పుడైనా మెరుద్దామనుకున్న హాసపు నీడను తరిమి తరిమి కొడుతుంటే అధరోష్టపు ఆలింగనం మధ్యలో నలిగిపోతున్న మునిపండ్లు బాహ్య ప్రపంచాన్ని చూడలేక అవస్థ పడుతున్నప్పుడు దరికి చేరే దుఖ్ఖపు వర్ణం.... చిమ్మ చీకటిన, కంటికి ప్రకాశాన్ని పంచే ప్రక్రియలో తన ఒంటికి మంట పెట్టుకుని తను కాలిపోతూ అజ్ఞాతంలో కాంతిని ప్రజ్వలింప చేస్తూ కర్తవ్యంలో ఆరిపోతున్న మైనపు ప్రాణంపై గాలి చూపించే జాలి వర్ణం....... సూర్యుని తాపానికి నీరసించిపోతున్న ధరణిమాత తన గురించి మరచి మరి మానవాళి కాళ్ళకు ఊతమిస్తూ వేడిమి తగ్గే సమయానికి కాసింత సేద తీరుతుంటే అటుగా వెళుతున్న వెన్నెలమ్మ మబ్బుల సాయంతో మంచు కురిపిస్తుంటే వెలిసిన మంచితనపు మమకారపు వర్ణం..... అన్నింటా మంచిని చూపి చెడు ఆలోచనను చుట్టుపక్కల రాకుండా చేసి ఆగిపోతున్న గుండెలో కూడ తిరిగి కదలిక రప్పించి కఠినమైన హృదయంలో కూడ కనికారాన్ని కల్పించి అంధకారపు ఆలోచనలలో వెలుగు కిరణాలను నింపి ఈ లోకాన్నే ముందుకు నడిపిస్తున్న అతి ముఖ్యమైన ప్రియమైన ప్రేమ వర్ణం..... ****ఎన్నెన్నో వర్ణాలు మన హౄదయాలలో అన్నిట్లా అందాలు ఈ ప్రపంచంలో**** శ్రీ----1-03-2014

by Sri Venkatesh



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/1pHuZ0w

Posted by Katta

12, సెప్టెంబర్ 2012, బుధవారం

శ్రీ |||||| గన్నేరుకు పుట్టిన వగరు...||||||


ఎప్పుడు నన్నేనా
ఆత్మహత్యకు సిద్ధమైనప్పుడు
ఆడపిల్ల పుట్టినప్పుడు
ఎవరినైనా హతమార్చేటప్పుడు
నిజమే నా గుణం విషమే
నిజమే నా మనుగడ మరణమే
అది నా తప్పు కాదు నా తత్వం
అది నా పొరపాటు కాదు నా గ్రహపాటు
ప్రకౄతికి నాకూ చెడి తన గెలుపుకు
నా ఓటమిని ఇలా కాలకూటంతో బలి తీసుకుంది....

నా ప్రయోజనం ప్రాణంతకమని తెలిసినా
మీలో కొందరు ఇచ్చే ప్రోద్బలంతో
నేనింకా చావకుండా చాలా మందిని చంపుతున్నాను,
నాకూ బ్రతకాలని ఉంది కాని
పరుల ప్రాణాలను బలి తీసుకుంటూ
పాపాలను మూట కట్టుకుంటూ
బ్రతికే బ్రతుకు నాకొద్దు...
నవ ధాన్యాలు నాతో స్నేహానికి
ససేమిరా అంటున్నాయ్,
వాటిలా నాకు రుచి ఉండాలి
వాటిలా నేను ప్రతి నోటికి జిహ్వ తీర్చాలి...

గన్నేరు అనే పదానికి ప్రతిపధార్ధం
విషమే ఐతే నాకొద్దు ఈ నామం
గన్నేరును చుసి భయం అసహ్యం కలుగుతుంటే
నాకొద్దు ఈ రూపం
దయ చేసి దహనం చెయండి నన్ను,
నొప్పికి భాదపడను,
నా ఉనికి వేరొకరి ఉనికికి చేటు ఇక అవ్వబోతున్నందుకు ఆనందంగా
వెల్తాను మరో నరకానికి....

8, సెప్టెంబర్ 2012, శనివారం

శ్రీ || దేవుడి స్థానమెక్కడ, ||


ఏడి ఎక్కడ కనపడడే
ఏ గుడిలో దాక్కుని ఉన్నాడు
ఏ నైవేద్యాల ఇంపైన రుచిని ఆశ్వాదిస్తున్నాడు
ఏ భక్తుల గోడుని వింటూ నవ్వుక్కుంటున్నాడు
రాడా రాలేడా అసలున్నాడా

దేహి అని దైర్యం కోసం చేయి చాస్తే
దొంగలా తప్పించుకుంటున్నాడే తప్ప
దొరలా దర్శనమివ్వడే
మా కష్టాలంటే తనకు కూడ భయమా
ఆపదమొక్కులవాడు
కరుణామయుడు
అల్లా దేవుడు
ఇంత మంది ఉన్నారే
మా కన్నీటి సంద్రపు కెరటాల తడి తగిలైనా
ఉచ్చలించలేరా....
---------------------------------------------------------
చలనం లేనిది చలించలేనిది
పరమాత్ముడు కాదన్న సత్యాన్ని
మనస్సాక్షైనా నాకే ఎందుకు తెలుస్తుంది
బయటకు కనిపించే వీరు గ్రహించలేరా
గ్రహించినా నిబద్ధిని జీర్ణించుకోలేరా
జీర్ణించుకున్నా కూడా బ్రహ్మాత్మతో వాదిస్తారా
ఏమో ఈ మానవాలి మనుగడ కోసం మాట్లడలేని
దైవాన్ని కూడ తమ పాపాలకు తమ దుఖ్ఖాలకు
కారనభూథుడ్ని చేస్తారు.......

నా వాడకాన్ని పొదుపు చేస్తారు
ఆ నిరంజనుడితో బేరసారాలెందుకు చేస్తారు?
నన్ను వినియోగిస్తే చాలదా మీ అభివౄద్ధికి
నన్ను ఉపయోగించుకుంటే చాలదా మీ భాగ్యానికి
భగవంతుని పాత్ర పదినిముషాలే మీ జీవితపు చలన చిత్రంలో
జీవితాన్ని ప్రసాదించి తప్పుకుంటాడు ఆ తప్పు చేసినందుకేనేమో
మీరు చేసే ప్రతి తప్పుకి తన హుండిలో మీరు హుందాగా వేసే చందాలను తీసుకుంటాడు...

మానవత్వం వచ్చేది నాలోంచే
పాప పుణ్యాల చిరునామా నా ఇల్లే
కనుగొనండి మీలో ఉన్న నా ఉనికిని
కారణాన్ని చేయకండి మీ చేతకానితనానికి ఆ పరమాత్మని....

6, సెప్టెంబర్ 2012, గురువారం

శ్రీ వెంకటేశ్ || తెగిన గాలిపటం||

ఆసరా లేక,
ఎగిరి ఎగిరి అలసి,
పడేందుకు సిద్ధంగా,
వెలివేయబడేందుకు ముందుగా,
తెగిపడక ముందు వరకు కూడ
అందరికి సంతోషానిస్తూ,
అందరితో ఆకర్షింపబడుతూ,
దారపు బంధం వీడాక
అదే అందరితో ఉపేక్షింపబడుతూ...

పీడగాలులకు పక్కకెల్లకుండా,

వడగాలులకు వంగి బెదరకుండ,
తన శక్తి మేరకు తట్టుకుంటూ,
ఉపయుక్తమైన ఊతంతో గాలిలో ఊగుతూ,
తన అభిలాష తన మీద ఆశలు పెట్టుకున్న
వారిని పోటిలో గెలిపించడమే,
తన ఆకాంక్ష
ఏ విధ్యుత్ తీగలకో
ఏ చెట్టు కొనలకో
ఏ పక్షుల పక్షములకో
తగిలి తన ప్రయాణం ఆగకుండ ఉండడమే,
తలకు మించిన భారంతోనైన ఎగిరి
దూరాలకు వెళ్ళి ఏదో ఒక దిక్కున
దారుణమైన రీతిలో తనువు చాలించి
తన తనువును చూసే తోడు లేక
కన్నీరు విడిచే కావలి లేక,
అప్పటి వరకు పడిన కష్టానికి
ప్రతిఫలం శూన్యమని తెలిసి
ఆఖరు నిమిషంలో కూడ గాలిలోకే చూస్తూ
ఈ తెగిన గాలిపటం......


06-09-2012

25, ఆగస్టు 2012, శనివారం

శ్రీ ||అందరం రోగులమే ||

అందరం రోగులమే
కొందరు మనోవైకల్యంతో మరి కొందరు అంగవైకల్యంతో,
వచ్చిన దాంతో సంతౄప్తి పడక కొందరు,ఏది రాక మరి కొందరు,
తినడానికి తిండి లేక మరి కొందరు, తిన్న తిండి అరక్క మరి కొందరు,
దోచుకుంటూ కొందరు , కడుపు కట్టుకుని మరీ దాచుకునేది కొందరు,
గొప్పల కోసం అప్పులు చేసి తిప్పలు కొని తెచ్చుకునేది కొందరు,
దేశాన్నే కొనేసేంతున్నా చిల్లిగవ్వ కూడ లేదు అనేది మరి కొందరు,
ప్రేమను యేసిడ్లు కత్తులతో చంపేసేది కొందరు, ప్రేమే సర్వస్వం అనుకుని ఆత్మాహుతి చేసుకునేది కొందరు,
పుట్టుకతోనే అనాదలై కొందరు, చుట్టూ ఎందరున్నా ఆత్మీయతను పంచివ్వలేక కొందరు,
ద్వేషంతోనే దాహాన్ని తీర్చుకునేది కొందరు, అనురాగంతోనే ఆకలి తీర్చుకునేది కొందరు,
జీవచ్చవంలా బ్రతికేస్తూ కొందరు, వేరొకడి జీవితాన్ని రూపు మాపి తన జీవితాన్ని అందంగా అలంకరించుకునే వారు మరి కొందరు,
సోమరిపోతులు కొందరు , పని పని పని అంటూ పావు వంతు సంతోషం కూడ లేకుండా గొడ్డుల్లా కష్టపడే వాళ్ళు కొందరు,
పగటి కలలను కంటూ రాత్రికి రాత్రే ఏలేద్దం యేదైనా అనుకునేది కొందరు,
బుర్రలో పాదరసం వంటి తెలివుండి కూడ అవకాశాన్ని అందిపుచ్చుకోలేక మరి కొందరు,
అందరూ రోగులమే కొందరు మనోవైకల్యంతో మరి కొందరు అంగ వైకల్యంతో....


*24-08-2012

8, ఆగస్టు 2012, బుధవారం

శ్రీ వెంకటేశ్ || నిశ్శబ్ధం ||

ఏదో చెయ్యాలి అనుకున్నప్పుడు మొదట నీలో మెదిలే ఉత్తేజం,
ఎదలో దాక్కున్న దుఖ్ఖం తెరలు తెంచుకుని కను రెప్ప మీదుగా పయనమవ్వకముందు పులుముకున్న మౌనం,
అబద్ధంతో స్వర్గానికి తీసుకెళ్ళే నాలుక రెక్కలు నిజాన్ని మోసుకు పోయెందుకు తటపటాయించే తరుణం,

అప్పటి వరకు ఇష్టమైనది ఇరుకుగా అనిపిస్తే ఇష్టం లేదు అని పూర్తిగా తేల్చలేని సంధిగ్ధం,
హౄదయానికి వరసైన వాళ్ళు వీడి దూరంగా వెళ్తుంటే మొహాన ముసురుకున్న వర్ణం,
నాది అనుకున్నదేది దక్కకుండా దాగుడుమూతలాడుతుంటే కోరికల గుర్రానికి మనసు వేసే కల్లెం,
ఇష్టమైన వాళ్ళు మనసుకు కష్టమైనది చేస్తున్నా వద్దని వారించలేని వైనం,
రాజభోగాలనుభవించిన రామచిలుక చిన్న పూరిగుడిసిలో పడే కష్టం,
ఆకాశాన్ని అందుకునే మార్గంలో అవరోధాల అడ్డుతెగలు ఆపేందుకు యత్నిస్తుంటే సంధించే చిరునవ్వు భాణం,
కొన్ని పరిస్థితులకు ఆవశ్యకం, కొన్నిటికి ఆటంకం ఈ నిశ్శబ్ధం....

22, జులై 2012, ఆదివారం

శ్రీ వెంకటేష్॥పేగుబంధం॥

నాలో ఒక విద్యుదావేశ కణం రేగుతుంది

ఊహజనిత స్థలంలో నేనున్నా అప్పటివరకు,
కాని ఉన్న పళాన,
ఏదో ఆలోచిస్తూ దేనికోసమో చింతిస్తూ,
ఎరుగని ఒక కొత్త లోకానికి నేనేగుతున్నట్టు,
అప్పటి వరకు నాకు పేగుతో ఉన్న బంధం విడిపోతున్నట్టు,
ఉన్న కొన్ని రోమాలు నిక్కబొడుచుకుంటూ,
కొన్ని అరుపులు ఆక్రోశంగా వేదనననుభవిస్తున్నట్టు,
కొన్ని అరుపులు ఓర్చుకోమంటూ ఓదారుస్తున్నట్టు,
మొదటగా నా చుట్టూ ఉదాసీన వాతావరణం-

తదుపరి నా చిట్టి చేతులు, చిన్న మొహంతో,
నేను ఒక చల్లని ఒడిలోకి జారాను,
పేగుతో నాకు అమ్మ కడుపులో తెగిన స్నేహం-

పేగుబంధంగా అమ్మ రూపంలో మళ్ళీ...!
*21.7.2012
 

17, జులై 2012, మంగళవారం

శ్రీ వెంకటేశ్ కవిత

నా శైలి ఒకటే నీకు నచ్చిన నచ్చకపోయినా
నా దారి ఒకటే అది వెలుగైన అందకారమైనా
నా గెలుపు ఒకటే అది ముల్లైనా మల్లైనా
నా ఓటమి ఒకటే పారిపోయినా లొంగిపోయినా
నా మాట ఒకటే విచ్చుకున్నా గుచ్చుకున్నా
నా ప్రేమ ఒకటే శత్రువైన మిత్రుడైనా
నా గౌరవం ఒకటే పేదోడికైనా ఉన్నోడికైనా
నా ఆకలి ఒకటే పంచభక్ష పరమాన్నాలైనా ఉప్పు లేని పప్పైనా
నా నిద్ర ఒకటే దూది పరుపుమీదైన కటిక నేల మీదైనా
నా సంతోషం ఒకటే అదౄష్టమైన దురదౄష్టమైనా
నా దుఖ్ఖం ఒకటే తెలిసినోడు పోయినా తెలియనోడు పోయినా
నా బ్రతుకు ఒకటే ఫ్లాట్లోనైనా ఫ్లాట్ఫార్మ్ మీదైనా
నా చావు ఒకటే ఆరడుగుల నేలమీదైనా ఆరొందలెకరాల భూమిలోనైనా
చివరిగా నేను నేనే అది సామాన్యుడికైనా అసామాన్యుడికైనా......
*17-07-2012