పేజీలు

' నువ్వొక పచ్చని చెట్టయితే పిట్టలు వాటంతట అవే వచ్చి వాలేను'..!.

31, జులై 2012, మంగళవారం

స్వాతి శ్రీపాద || మాట వినని ||

మసక బారిన నిన్నటికన్నీటి కలబోత మంచు దారిన
చినుకులై రాలిన తేనె వాకల వాడిన సుమదళాల్లో
తడబడే అడుగులతో మళ్ళీ మరోసారితచ్చాడాలనిఉంది
ఏమూలో ఘనీభవించిన మాటల పారిజాతాల పరిమళాన్నీ
వెలిగి వెలిగి గుప్పించిన వలపు అగరు పొగల సమ్మోహనాన్నీ
మళ్ళీ మరోసారి మనసారా కుతి తీరా గుండెలనిండా నింపుకోవాలనుంది

ఎప్పుడో పంచుకున్న పగటి కలల వెలుగులు
మరచిపోయిన కళ్లకు కాటుకలా అలదుకోవాలనుంది
శీత వేళ కోసం దాచుకున్న వెచ్చని స్వప్నాల
వేడి దుప్పటినోసారి దులిపి ఈ నడి వేసవిలోనూ కప్పుకోవాలనుంది

అయినా గతానికి బానిసై పట్టుకోల్పోయిన ఈ క్షణం
తలపుల పక్షవాతపు గుప్పిట్లో చిక్కి మాటవింటేగా?

ఏకాంతపు కిటికీ రెక్కలపై వాలి పలకరించే
జంటకోయిలల కుహూ కుహూ రవాల్లో
మధురిమనై విస్తరించాలనుంది
అనంతమైన నీలిమలో పొర్లాడే ఆకాశపు హద్దుల్లో
విరజిమ్మిన హరివిల్లు గమకాల్లో కుతూహలాన్నై
కంగారుగా పరుగులు తీసే గాలి గుసగుసల్లో సేదదీరలనుంది.
*31-07-2012

కాశీరాజు || A GRAND WELCOME ||

పుష్పకవిమానం దిగిన దేవేంద్రున్ని సూసినట్టు
బస్సు దిగ్గానే నన్ను సూస్తూ తన రెండు చక్రాలరదానికి స్టాండేసాడు మా నాన్న.
బుజాన వేలాడుతున్న బ్యాగ్ తీసి సైకిల్ మీద పెట్టుకుంటూ
పయానం బాగాసాగిందా?
రైల్లో సీటు కుదిరిందా లేదా?
సరిగా తినడంలేదేటి సిక్కిపోయావ్? అడుగుతూనే ఉన్నాడు
ప్రశ్నలు పూర్తికాకుండానే
సమాదానాల సర్వీస్ ప్యాక్ ఇన్స్టాల్ చేసుకుంటున్నాను నేను
ఇన్స్టాలేషన్ ఎర్రర్ లాగ ఎవడో ఎనకాల టింగు టింగుమని బెల్లు మోగిస్తున్నాడు
ఇక్కడేఉండరా ఇంటికెల్లి ఈ పిండిమూట,నీ బేగ్గు పడేసి మల్లొచ్చి తీసుకెల్తానని ఎల్లాడు
సరేనని పెత్తాతకొట్టుకాడ ఓ సల్లని సోడాతాగి,సెక్క బల్లపై కుచ్చున్నాను
ఇంటికెల్లిన పెద్ద మనిసి అరగంటైనా తిరిగిరాట్లేదు.
ఇకనేనె మెల్లగా నడిసెల్లిపోదామని,కాలవగట్టమ్మటా నడకలంకించుకున్నాను
పక్కన కొత్తనీట్లో తేలుతున్న అంటిబొందమీద
తలకాయూపుతూ బురదపామొకటి నాలుకబయటకు తీసి నన్నెక్కిరిస్తుంది.
ఇంకోపక్క దమ్ముసేల్లోన్ని అమ్మలంతా
కచ్చాపేసుకుని క్రమశిక్షణేదో నాటుతున్నారు
ఎలా సూసిందో ఓ సక్కనమ్మ
ఏరా అల్లుడా బోగున్నావా?
ఇదేనా రాడాం? బాగా సిక్కిపోయావేట్రా? ఆగడంలేదింక.
బాగున్నను బాప్ప! మాయెలా వున్నాడు? తప్పదన్నట్టడిగాను
అంతాబోగున్నార్రా! సరేలే ఇంటికెల్లు!
నిన్న నువ్వు రైలెక్కావని తెలిసాక
మీ అమ్మకల్లు ఈ కాలవగట్టునే సూత్తునాయ్ రా!
ఆమె అనడం,నేను వినడం పూర్తికాకుండానే నాన్నొచ్చేసాడు!.......
కొద్దిదూరమేకదా నడిసొస్తాలే నాన్న! నువ్వెల్లు అన్నాను!
వద్దులే అమ్మెదురుసూత్తంది సైకులెక్కమని ఆర్డరు!
కిట్టమాయ,సాయిబుతాత అందరిప్రశ్నలకూ నాన్నేసమాదానం,
దిగరా అని సెప్పేదాకా ఇల్లొచ్చిందని తెలీలేదు.
అమ్మొచ్చి
నీల్లిచ్చి
నాకేసి సూత్తా ఏరా బాగున్నావా అని అందర్లా అడగడం మానేసి
ప్రేమ నిండిన కల్లతో ఏడుస్తుంటే
నా కల్లలో్ కూడా కన్నీళ్ళొచ్చి
అటునుంచటే ఎటో వెల్లిపోయాయ్!
*31-07-2012

శైలజా మిత్ర || గాలిలో దీపాలు ||

లేవండి! ... లేవండి!
మానవులారా లేవండి
మరణ సమయం మనతోనే ఉంటోంది
అందరూ తరిమి కొట్టండి!

నడుస్తున్నా! నవ్వుతున్నా!
మాట్లాడుతున్నా!ప్రయాణిస్తున్నా!
కళ్ళు విప్పే ఉండండి
నిద్రను మరచి మరీ
లేవండి! మానవులారా! లేవండి!
జీవితంలో ఎన్నో ఆశలు
ఉన్నాయని ఎప్పుడూ అంటూనే ఉన్నారు!.
అనుకున్నది సాధించేదాకా
నిద్రపోకండి..అలక్ష్యంగా ఉండకండి.

కళ్ళు విప్పాలి మరి
లేచి మీ విలువైన సంచులతో పాటు
అంతకంటే విలువైన ప్రాణాన్ని
మడతలు పెట్టుకుని మరీ
చేతులో పెట్టుకోండి
ఈ క్షణమైనా పరుగులేత్తల్సిన అవసరం రావచ్చు
ఈ నిముషమైన దుకాల్సి రావచ్చు
నిద్ర మత్తులో ఉండకండి!

కొన్నాళ్ళు మనం నిద్రపోయాము
కాస్తయినా అదృష్ట వంతులమే!
నేటి తరానికే పాపం
నిద్ర పోదామన్నా వీలుండటం లేదట!
విషయం ఏమిటంటే
మరణం రక్తానికి అలవాటు పడిందట !
కళ్ళు మూతలు పడుతుంటే
కంటిపై నీరైనా, గత౦లోని
రక్త చిత్రాల తాలుకు కన్నీరైనా
గుండెపై చిలకరించుకోండి
కాని నిద్ర పోవడానికి మాత్రం ప్రయత్నించకండి !

చెబుతుంటే వినిపించడం లేదా ?
ఓ! మనిషీ
అక్కడ మనసులన్నీ మారణ హోమాలై
మండిపోతున్నాయట !
బంధాలన్నీ బూడిదై పోతున్నాయట!

లేవండి లేవండి !
మరణం విలువ ఇప్పుడు
పెరిగిపోయింది
మరణం దారులు
క్రిక్కిరిసిపోతున్నాయట!
ఎంత పనిలో ఉన్నా
కళ్ళల్లో వత్తులు వేసుకుని
మానవులారా ! మేలుకోండి
మన పిచ్చిగానీ
ఇప్పుడు మరణానికి జననానికి
పెద్ద తేడా ఏముందని?
రెండూ గాలిలోని దీపాలే !
*31-07-2012

వర్ణలేఖ కవిత

నన్ను
ఆవహించి ఉండే
ఆనందం, ఫోనులో
ఆఖరి మాటతో
ఆవిరైపోయింది

అమ్మా
మన అమ్మను
కాపాడుతానని
పోయావుగానీ
ఈ అమ్మకు
పుట్టెడు శోకం
పంపిపోతావని
అనుకోలేదు

చితి మీద
చిరునవ్వుతో
నీవు వీరుడిలా
పడుకుంటే
నిన్ను ఆర్మీకి
పంపిన నాటి
నా దైర్యం కోసం
వెతుకుతున్నా

సేవజేయబోతే
గొప్పొడివంకున్నా
దేశం కోసం
దేహం విడిచి
అమ్మకే అందనంత
గొప్పొడివయ్యావు

నన్ను ఆవహించి ఉండే
ఆనందం
నీ ఆఖరి వీడ్కోలు
దగ్గరే దహించుకుపోయింది

దైర్యం నటించినా
దైన్యం ఎవరూ
గమనించకుండా
జాగ్రత్తపడ్డా
నీకు జోహార్లు
తెలుపుతూ
*31-07-2012

పులిపాటి గురుస్వామి || పరుగెడుతున్న కాలం కిటికీ లోంచి ||

సూర్యున్ని వీపు మీద మోసుకొని
కన్నీళ్ళ కలలు కంటూ
నిర్వీర్య వీరుడవై
నమ్మకం పెచ్చులూడుతున్న
వయసు గాలుల్లో...

నీ మట్టుకు నీవు
కొట్టుకు పోతుంటావు

...ఓ కమ్మని పాటను
తయారుచేసుకున్న విలుకాడు
శబ్ద లయలలో పొదిగి
తడిసేలా నీ మనసు
విసురుకుంటూ పోతాడు

* * *

చిల్లర గాయాల్ని ఏరుకుంటూ
నీ పిల్లల భవిష్యత్తు పై చెయివేసి
నిమురుకుంటూ నీ దగ్గరికి లాక్కొని
నీ గుండె కొక్కాన్ని తగిలించి
ఊయలలూపుతూ ...

నీ మట్టుకు నీవు
ఉబలాట పడుతుంటావు

...చేమ్కీలతో కలిసిన వెన్నెల
రాత్రిని కాసేపాగమని
వేపచెట్టు గాలిని బతిమిలాడి
నీ తపనల తాపం మీదికి
ప్రవహించుకుంటూ పోతాది

* * *

సున్నపు గీతల గోడల మీద
నువు కలలు కన్నా చిత్రాలు
కనిపిస్తాయేమోనని వెతుక్కుంటూ
అద్దం లోని నీ మీద
అక్షింతలు చల్లుకుంటూ
నువు కుట్టుకున్న బతుకు
నెత్తిన పెట్టుకొని ...

నీ మట్టుకు నీవు
మునకలేస్తుంటావు

...ఓ చల్లని చెరుకు తేనె పాటను
పూసుకొని
ఏడేడు వర్ణాల నీకు
నచ్చిన వాటిని ఏరుకొని
నీ దాహం తిక మక పడేటట్టు
లేత వయసు చిగురుటాకుల
సొగసు కాలాన్ని నీకోసం
చెంచాడు చెంచాడు తినిపించడం కోసం
ఓ మల్లె నీచుట్టూ
వ్యాపించుకుంటూ పోతాది.

*31-07-2012

కట్టా శ్రీనివాస్||కర్మణ్యేవాధికారస్తే...||


1
ఏం చేస్తే..
సంతోషం హ్రుదిలో నిండుతుంది?
తళుకు బెళుకుల తక్కెడలో తారట్లాటొద్దు.
చేసుకుంటూ పో......... పని.

2
ఎలా వుంటే
ధైర్యం వెన్నుతడుతుంది ?
తావీజులేవో వుంటాయని తఖరారు పడొద్దు
కండకే కాదు, గుండెకూ సానపట్టేది ......... పని.

3
ఏ క్రమత్వంతో
ఆరోగ్యం స్థిరమౌతుంది ?
దేశ, విదేశీ విధానాలతో దిమ్మరివై పోవద్దు.
నిరంతర చైతన్య పూరకం పని.

4
ఏ స్వాంతనలో
దు:ఖం ఉపశమిస్తుంది ?
కన్నుతుడిచే చేయి, వెన్ను నిమిరే వొడికోసం
అంగట్లో అంగలార్చకు,
పోటెత్తే ప్రవాహంతో మరకల్ని తడిపేది ......... పని.

5
ఏ ప్రయత్నంలో
విజయం వరిస్తుంది ?
శిక్షణా కేంద్రాల శివారులలో మునకలేయోద్దు.
తానే అందలమై అలరించేది ......... పని.

6
ఎంతటి ప్రచారంతో
ప్రతిష్ట ఇనుమడిస్తుంది ?
వందిమాగదుల పోషణలో వున్నది హరించుకోవద్దు.
పరిఢవిల్లే ఫలితంతో పల్లకీ ఎక్కించేది ......... పని.

7
మరి

8
ఏ సాధనలో
ప్రశాంతత మదినిండా వెల్లివిరుస్తుంది ?
ప్రపంచాన్ని వదిలేసి మౌనంలో సమాధికావద్దు.
సమూహత్వం సిద్దించుకుని నీవే పనివై శబ్దిస్తే చాలు.

9
ఏ పద పదఘట్టన
పసతో కవిత్వం పనలెత్తుతుంది ?
జనాంతికంలో పునరావ్రుతి దోషంలేని పదం
......... పని. ......... పని. ......... పనే.

*31-07-2012

బాలు || రైత్తన్న జీవితం ||

కాలగర్బంలో సంవత్సరాలు గడచిపోతున్నాయి
దశాబ్దాలు మరుతున్నా, తరాలు మారుతున్నా
రైత్తన్నల జీవితం మరటం లెదే?
భూస్వాముల పెత్తనదారితనం మరటంలెదే?

గుండే దైర్యాన్ని పెట్టుబడిగా పెట్టి పంటవేసి
కన్నీళ్ళతో ఆ పంటను పండిస్తే
గుత్తెదారులు గుండేను తన్ని
చౌకబరిన రెట్లతో ఆ పంటను దొచుకుంటున్నారె.

పోలం దున్నింది రైత్తన్న
నాట్లెసింది రైత్తన్న
పంటకోసింది రైత్తన్న
కుప్పలూడ్చింది రైత్తన్న

కాని.........!
ఆ పంటకు రెటుకటెది రైత్తన్న చెతిలో లెదే?

నాటితరం సైతం వ్యవసాయం చేయడానికి బయపడుతున్నారె
ఇంక నెటితరాని గురించి ఏంచెప్పాలి?
తినటానికి పంటలు వెయకపొతె
ఈ మనిషి మనుగడ సాగెదేలా?

కావాలి కావాలి ఒక ఉద్యమం
కదలాలి కదలాలి ప్రతిఒక్కరు
వంచాలి వంచాలి ఈ ప్రభుత్వలా మెడలు
తెవాలి తెవాలి రైత్తన్నల రాజ్యం
*31-07-2012

కె. కె. || చూసిందే లోకమంటే ఎలా??? ||


1.
అది ఒక పల్లె,
కొందరికే ఆలయ ప్రవేశం,
కొందరిదే రచ్చబండ న్యాయస్థానం
కొందరిదే బడిలో చదువు,

మరికొందరు పెళ్ళికి డప్పుకొట్టాలి,
కాళ్ళకు తోలుసెప్పు కుట్టాలి,
సచ్చినోళ్ళకి పాడె కట్టాలి,
కాని ఊరు సివరే కుళ్ళి సావాలి.

అది పల్లె,
ఇక్కడ మానవత్వానికి కాలం చెల్లె

2.
అది ఒక పట్నం
సాధించింది అత్తెసరు మార్కులే
కారుల్లో షికార్లు,
గవర్నమెంటు నౌకరీలు,
అయినా ఇంకా...
పిల్లల,పిల్లలకీ రిజర్వేషన్లు,

కొందరు మేధావులున్నారు
చేతిలో పట్టాకి ఖర్చు అమ్మ పుస్తెలు,
పస్తులుంటూ దరఖాస్తులు,
అడుక్కోడానికి అడ్డొచ్చే అగ్రకులం,
ఆత్మహత్యకి గుర్తొచ్చే సంస్కారం,
బతికేస్తుంటారు.. చావుని వెతుక్కుంటూ

అది పట్నం,
తిరిగే రాట్నం

చూసిందే లోకమంటే ఎలా???

వర్ణలేఖ కవిత

ఇల్లాలు చితికెక్కితే 
చింతిస్తారు, పని ఎవడుజేస్తడ్రా అని 

భవానీ ఫణి కవిత

ఆత్మబంధువుకి ఆత్మీయ కవితా లేఖ
ప్రియమైన సంతోష్ దీదీ ...

ఇక్కడే కోనసీమ లో నేను,
ఎక్కడో కాశ్మీరం లో మీరు .
అందమైన గోదారి గట్టున నేను,
అంతే చక్కని తవి ఒడ్డున మీరు..
ఎవరికి ఎవరో తెలియకుండా
వేరువేరు ప్రాణాల్లో రూపాలు దిద్దుకున్నాం!!

కొబ్బరాకుల కొంటె నవ్వుల మధ్య నేను,
కుంకుమ పూలతో కబుర్లాడుతూ మీరు.
ఒకరికి ఒకరు తెలియనంత
సుదూర తీరాల్లో పెరిగాం !!

అక్కడా ఇక్కడా మనల్ని చూసిన
చందమామ మాత్రం
చిలిపిగా నవ్వుకున్నాడేమో అప్పుడు!!

పల్లె దాటి ఎరుగని నా అమాయకత్వాన్ని ...
అల్లరి విధి మీ చెంతకి చేర్చింది !!
ప్రపంచపు కల్మషాన్ని చూసి భయపడుతున్న నాకు...
మీ రూపంలో మరో కొత్త లోకాన్ని చూపించింది !!

కోపం తన సహజ గుణాన్ని మరిచిపోతుంది ..
మీ పక్కన నిలబడితే !!
ఆత్మీయత కొత్త పాఠాలు నేర్చుకుంటుంది..
మీ మనసు చదవగలిగితే !!
సంతోషం ఎంతొ సంతోషిస్తుంది ...
తను మీ పేరైందని తెలిస్తే!!
శాంతం సిగ్గుతో తలదించుకుంటుంది ...
మీతో పోటీపడితే!!
అసూయ ఆనందంగా ఓడిపోతుంది....
మీలో చేరాలని తలపెడితే!!
కొన్నివేల పనికిరాని పదాలు కనుమరుగవుతాయి
మీరే గనుక భావాలకి నిఘంటువుగా మారితే!!

మీరు కురిపించిన అభిమానపు జల్లుల్లో
తడిసి తడిసి ముద్దయిన నేను...
మీకు దూరమైనా మీతోనే ఉండిపోయాను !!
మిమ్మల్ని తలవని తరుణం లేదు...
మిమ్మల్ని మరిచిన క్షణం లేదు !!

ఇన్నేళ్ళ తర్వాత మళ్ళీ మిమ్మల్ని
కలసిన సమయాన ....
నాలో కలిగిన భావోద్వేగాల్ని
వర్ణించాలంటే కొత్త పదాలు కనిపెట్టాలి !!
మీపైన నాకున్న గౌరవాన్ని
కొలవాలంటే కొత్త పరికరాలు సృష్టించాలి !!

మీకర్ధ మయ్యే భాషలో నాకు ప్రావీణ్యం లేదు...
నే చెప్పగలిగే తెలుగు మీకర్ధం కాదు !!
అయినా మాటలు చేర్చలేని ఎన్నో సందేశాలని ..
మన మనసులు గ్రహించగలవని నాకు తెలుసు!!

మీలాంటి అద్భుతమైన వ్యక్తిని
కలవడమే అదృష్ట మనుకుంటే...
మీ అభిమానాన్ని పొందగలగడాన్ని
ఏమని పిలవాలో తెలీడం లేదు !!!

మీతో పాటుగా మనల్ని కలిపిన
ఆ మంచి విధికి కూడా
ఎన్నెన్నో కృతఙ్ఞతలు !!!
*31-07-2012

ఇస్మాయిల్ సుహైల్ పెనుకొండ॥విస్మృతి॥


ఎలా ఉన్నావు?
ఎన్నాళ్లయ్యిందో కదా నీతో మాట్లాడి...

నీ హృదయ ధమనుల్లో ఎగసిపడే జలపాతంలా
ఉరకలెత్తే ఉత్సాహం ఏదీ?

ఉచ్ఛ్వాస నిశ్వాసాల్లో కదం తొక్కుతూ
రగిలే ఆవేశం ఏదీ?

ఆ కన్నుల్లో నుండి ఆత్మలోకి తొంగిచూసే
తాదాత్మ్యమేదీ?

ఎక్కడో అగాధంలో...మస్తిష్కపు చీకటి పొరల్లో
విస్మరించిన నీకు విముక్తే లేదా???
*31.7.2012

కవిత చక్ర॥ అద్భుతం!! ॥

జీవితంలో అన్ని హంగులూ, ఆర్భాటాలు..
సుఖాలు, సంతోషాలు...
అన్నీ ముందే అనుభవించేస్తే..
ఎదురు చూడటానికి
జీవితంలో యేమీ మిగలదు!
... అందుకే...
సిరిసంపదలున్న
రాజు కన్నా..
యేదో కావాలి, యేదో పొందాలి..
అని ఆశగ యెదురు చూసే..
నిరుపేదే మిన్న!
అందుకే...
పొందామన్న తృప్తి కన్నా..
పొందాలి అన్న తపనే
అద్భుతం!!
*31.7.2012

హరికృష్ణ మామిడి॥మౌన గానం॥


కళ్ళ బాసని
తర్జుమా చేయడంలో
ఓ ఆనందం ఉంది..

ధ్వని చూపులకు
స్పందించడం లో
ఓ సంభ్రమం ఉంది..

స్పర్శల భాషకి
లిపి కనుక్కోవడం లో
ఓ ఆశ్చర్యం ఉంది..

పెదాల మాటలకు
స్వరాలను అల్లడం లో
ఓ విస్మయం ఉంది..

మనసు పరిమలాలకు
దేహ శిల్పాన్నివ్వడంలో
ఓ అద్భుతం ఉంది..

నీకూ నాకూ మధ్య ఉన్న నిశ్శబ్దం లో
నా గుండె సవ్వడిని
నువ్వు అనువాదం చేయడంలో
ఓ విచిత్రం ఉంది..

ప్రియా,
నీ మౌనాన్ని సైతం
అర్ధం చేసుకోవడం లో
నా ప్రేమ ఉంది..
*31.7.2012

బివివి ప్రసాద్ || మార్మిక కవిత్వం ||

1
మనిషిలో కోరికల ఫలవృక్షముంటుంది, ప్రపంచం దాని నీడ
సదా మానవులు నీడలకు వేలాడే కాయల్ని తెంపబోతారు
అరుదుగా, వివేకం మేలుకొన్నవాడొకడు
తనలోపలి వృక్షాన్ని చెరిపేసి, తానే రసపూర్ణ ఫలాన్నని తెలుసుకొంటాడు

2
అప్పుడే నడక నేర్చిన పిల్లల్ని వాళ్ళ పాదాలు నడిపిస్తాయి
మాటలు నేర్చిన పిల్లల్ని మాటలు మాట్లాడిస్తాయి
ఊహలు నేర్చిన పిల్లల్ని ఊహలు కదిలిస్తాయి

నడక బాగా తెలిసినవాడు తన పాదాలను నడిపిస్తాడు
మాటలు తెలిసినవాడు తన మాటలను ఉపయోగిస్తాడు
ఊహలు తెలిసినవాడు తన ఊహలపై అధికారం వహిస్తాడు

3
వేటినీ లోపలికి రానీయకపోవటం తొలిదశ
అన్నిటినీ లోపలికి రానీయటం మలిదశ
అన్నిటినీ వెలుపలికి పోనీయటం వాటి పై దశ
రాకపోకలు, లోవెలుపలలు లేవని తెలియటం చరమదశ

4
వెలుపలి ప్రపంచమొక పర్వతం, లోపలి ప్రపంచమొక ఆగాధం
పర్వతంపైన ఎవరైనా ఒక అడుగైనా పైకి నడవలేరు
అగాధంలోకి ప్రవేశించేవారు, అదే సమయంలో పర్వతాన్నీ అధిరోహిస్తారు
అగాధం లోతుల్ని తాకిన వారు, పర్వతాగ్రం మీద కనిపిస్తారు

5
జీవితమొక పర్వతం, మనిషి ఒక చలనం
వేలమనుషులు పర్వత పాదంలో ప్రదక్షిణ చేసి వెళ్ళిపోతారు
అరుదుగా కొందరు నాలుగడుగులు పైకి నడిచి చుట్టూతిరుగుతారు
వారినందరూ ఆశ్చర్యపోతూ చూస్తారు, వారు సంతృప్తులై మరలిపోతారు

ఎక్కడో ఒకరు నిటారుగా నడవటమే నడవటమని గ్రహిస్తారు
వారు ఒకమాటైనా మాట్లాడకుండా తలవొంచుకొని శిఖరాగ్రానికి ప్రయాణిస్తారు
శిఖరాగ్రంపై నిలిచి పర్వతమే తనచుట్టూ తాను పరిభ్రమించటం దర్శిస్తారు.



బాలు వాకదాని॥నా పల్లె॥


ఏర్రటి సూరిడు నేల తల్లిని ముద్దడి ఉదయిస్తున్నాడు
చల్లటి పైరగాలి మనసును ఉత్సహంతో నిద్రలేపింది
కొయిల కుహు కుహు స్వరాలు వినిపిస్తున్నాయి
దూరంగానున్న గుడినుంచి సుప్రబాత గీతాలు వినిపిస్తున్నాయి

ప్రశాంతమైన వాతావరణం
ఇంటి అడపిల్లలు ఇంటి ముంగిట ముగ్గులు వెస్తున్నారు
ఎడ్లమెడలో గంటలు గల్లుగల్లున మొగుతున్నాయి
చద్దిముద్దలు చంక్కన పెట్టుకొని పొలాలకు వెళ్ళుతున్న రైతన్నలు

సూరీడు నడినెత్తిమీదకి వచ్చాడు
పొలంగట్లమీద బోజనాలు
సరదాగా సాగే కబుర్లు
మనసుకి ఆనందాని ఇచ్చే అప్యయత

సూరీడు తిరిగి నేలతల్లివడికి చేరుకున్నాడు
గోమాతలు తిరిగి ఇల్లకు చేరుకున్నాయి
గుడిలో హరికథ కాలక్షేపం
అందరు ఒకచొటుకు చేరిచేసే చర్చలు

రోజంతా చేసినపని మరచిపోయి
నింగీలోని చుక్కలు లెక్కపెడుతూ
నిద్రలోకి జారుకున్న గ్రామప్రజలు
భూమాత హయిగా జోలపాటపాడుతున్నది.

*30-07-2012

కట్టా శ్రీనివాస్ || ♥ ♥ చిరుజల్లు ♥ ♥ ||

ప్రియా నీవు నవ్వితే
ముత్యాలు రాల్తాయని
చోక్కానే అక్షయపాత్రచేసి పట్టాను.

తడిసిపోయిన తర్వతగానీ
తెలిసి రాలేదు.
నవ్వితే రాలేది,
ముత్యాలు కాదని.

మెర్సీ మార్గరెట్ కవిత

సమాధిపై అక్షరాలు
మాట్లాడుతున్నాయి
గుస గుసగా నీ లాగే
కళ్ళని పొడుస్తూ

తడి ఆరని నా చెంపలని
తుడిచే ప్రయత్నంలో
ఓడిపోయి
నువ్వు
ఆ అక్షరాలలోంచి చూస్తూ

చెదిరిన నా ముంగురుల్ని
గాలిలా తాకే ప్రయత్నం చేస్తూ
కన్నీళ్ళను నీలో
కలుపుకుంటూ

భారమనుకుని వదిలేస్తున్న
క్షణాల్ని
గడ్డివాసనతో నాలోకి
తిరిగి నింపుతూ

ఖాళీగా నిందిస్తున్న
నా కౌగిలి మాటల్ని
ఆ దీపపు వెలుగులో
దహించుకుంటూ నను దీనంగా
చూస్తూ

నీపై సరదా పడ్డ మరణం
నా గుండెకి
వేస్తూనే ఉంది ఉరిశిక్ష
ప్రతి క్షణం
నీ గురుతుల వాసన
త్రాడుని పేనుతూ

నువ్వేమో
ఒంటరిగా ఇక్కడ
ఇల్లు కట్టుక్కున్నావ్
నువ్వు లేని ఇల్లుని
నాకు సమాధిగా
చేసావ్ ..

*30-07-2012

కవిమిత్రులారా!

=దయచేసి రోజుకి ఒక కవితను 'కవి సంగమం'లో పోస్ట్ చెయ్యండి.
చదివేందుకు, కామెంట్స్ రాసేందుకు వీలుగా ఉంటుంది..అన్ని కవితలు చదవడానికి తీరిక దోరుకుతుంది.అందరి కవితల్ని చదివి,చర్చించడానికి సమయం చిక్కుతుంది.
= బ్లాగులోకి ఎంపిక చెయ్యడానికి ఒక కవిత అయితే బాగుంటుంది..రెండో,మూడో అయితే-అన్నీ బాగుండి ఒకటి మాత్రమే తీసుకోవాల్సివస్తుంది..
***
+కాబట్టి 'ఒక కవి-రోజుకు ఒక కవిత' పద్ధతిని పాటిద్దాం..!!!

రియాజ్ || Small Feel... ||


1.
గుండెలో పెన్ను కదిలింది
అది కవిత కాదు
***
2.
అక్కడ మౌనం మాట్లాడుతోంది
అదో రకం కవిత

3.
కెమెరా కన్నుకొట్టింది
అక్కడ అమ్మాయి లేదు
కన్నీటి దృశ్యం

4.
కంటి లెన్స్ ముడుచుకున్నాయ్
బొడ బొడ కన్నీరు
నా వల్ల ఆమె నొచ్చుకుంది
5.
ఆమె మాట్లాడలేదు
నా కలం వాగుడందుకుంది
6.
ఆమె నొప్పించింది
పదాలు భోరుమన్నాయ్
7.
ఆమె నవ్వందుకుంది
గుండె కెమెర స్నాప్ తీసుకుంది
8.
వాస్తవం వెలగపండు తింది
తాగేందుకు కాస్త కవిత్వం కావాలి
9.
నే జోక్ వెయ్యలేదు
ఆమె నవ్వింది
అర్ధం కాల?!
10.
నవ్వు రాకున్నా అవ్వ నవ్వుతోంది
నా ముఖం విచ్చుకోవాలని
11.
తాతకు కోపమొచ్చింది
అందుకే పంచెకట్టా!

*30-07-2012

మెర్సీ మార్గరెట్ || చీకటి నేస్తం .. ||

నేను మేల్కొనే రాత్రులు
నాకు పాఠాలు నేర్పే గురువులు
నాతోనే ఉంటూ నన్ను ప్రేమించే
నా స్నేహితురాళ్ళు

దొంగలా ఎప్పుడొచ్చి దోచుకెల్తుందో
జీవితాన్ని ఒంటరితనం
కానీ ఆప్తురాలిగా తన తోడు నివ్వడానికి
దరిచేరుతుంది చీకటి నేస్తం

ప్రతిఘటించే ధైర్యాన్ని బందీ చేసుకొని
వెళ్తుంది పిరికితనం
పౌరుషాన్ని కంటికి మెలుకువతో
నేర్పుతూ సానబడుతుంది చీకటి నేస్తం
రేపటి ఉదయం కోసం

నలుగురి ముందు సాహసినని
కళ్ళకి నటనలో శిక్షననిస్తుంది
ఉదయపు కాంతుల్లో జీవితం...
గుండెనంతా తనై తనలోకి
ఒంటరితనాన్ని ఒంపేయమనే
ఆత్మ బంధువు నీ కోసం చీకటి నేస్తం

ఒంటరికి కూడా తోడునిస్తూ
రాతిరి కౌగిటిలో
ఓడిపోయిన ప్రతిసారి సేద తీరుస్తూ
త్రవ్వి త్రవ్వి జీవితాన్ని తోడుకోమని
కవులకు
భావాల సేద్యం చేయడం నేర్పుతుంది
చీకటి నేస్తం ..

అందుకే చీకటంటే నాకూ ..
నా ఒంటరితనానికి
ఏకాంతంతో కలిపి
మరీ ఇష్టం ..

*30-07-2012

కిరణ్ గాలి || అగణిత ముక్తావళి ||


Hypothesis
Love is abstract, there is nothing absolute about it.
It is relative, situational and subject to conditions***.

Theorem
Life is full of variables and constraints.
Hence love can be instant but it will never be constant.
Any thing which has a basis in "irrational" (feelings) can neither be "real" nor "whole".

ప్రేమ, తర్కం రెండు సమాంతర రేఖలు

..............

ప్రేమనే ఈక్వేశన్ని సాల్వ్ చేసి
ఎక్స్ వాల్యు మరేదొ కాదు
సెక్స్ అని తెలిసి నివ్వెరపోకండి

...........

జీవిత వృత్తానికి
డబ్బే కేంద్ర బిందువు

........

అనుభందాలను అహం భాగించినప్పుడు
మిగిలే శేషమ్
క్లేశమే

...........

కీర్తి కాంత కనకం
త్రికొణాల మద్య సమాజం వ్యాకొచించింది

...........

అవకాశాలెప్పుడు అనుకోని పెర్ముటేషన్, కాంబినేషన్లలోనె వస్తాయి
అది తెలిసినవా(నా)డు
నిరాశ ఆఖరి శ్వాసనించి దాన్ని శ్రుష్టించగలడు

.............

గెలుపెప్పుడు ఓటమి తర్వాతే వస్తుంది
हार जीत / Failure Success
నిఘంటువులలొనె కాదు... జీవితంలో కూడా

నువ్వు ఎన్ని ఓటములని అధిగమించి
నిలువుస్తావొ నీ గెలుపుకంత విలువ వస్తుంది
సున్నాల ముందు ఒకటికిలాగ

...........

Birth is a probability
Life is a certainty
Death is an eventuality
Life after death is our creativity

............

జీవిత గణితం

ప్రేమ అనంతము అపరిమితము
Love= Infinity (I)

నిజాయితికి విలువ లేదు
Honesty=0

నువ్వు ఒక్కడివే
i=1

నీనించి నిజాయితీని తీసేసినా పర్వాలేదు నువ్వు చచ్చిపోవు
1-0=1

ప్రేమకు నిజాయితితొ పనిలేదు. దాన్ని కలిపినా కలపకున్నా నష్టం లేదు
I+0 or I-0 = I

నీలొంచి "నేను" అనే ఈగొ ఫీలిన్గ్స్ తీసేస్తే నిజాయితీగా వుండగలవు
1-1=0
Also నిన్ను నువ్వు దురం చేసుకొకు. నువ్వంటు వుండవు.ఇది నిజమ్

నిన్ను నువ్వు భాగించినా, గుణించినా, తల్లకిందులుగ తపస్సు చేసినా నువ్వు గానె వుంటావు
1*1 or 1/1=1

నిజాయితీని నువ్వు భాగించినా, ప్రేమ భాగించినా మిగిలేది నిజాయితీనే. నిజాయితి నిఖార్సైనది.
0/I or 0/1=0

ప్రేమ లొంచి ప్రేమను తీసెస్తే...

I-I = -I or I or 0
ద్వేషం, ప్రేమ , నిజాయితి

నిజయితిగా ప్రేమను గుణించినా(multiply) భాగించినా(share)అనిర్వచనమైన అనుభూతిని పొందగలవు
I*0 & I/0 = Undefined

అనిల్ డాని || ఇల్లాలు ||

రోజంతా తెగ తిరిగేస్తాను
గాలిలో ధూళిలో
ఈ చెడ్డ లోకం లో
అన్నింటా అబద్దమే

తిండి సంపాదించుకోవడానికి
డబ్బు సంపాదించుకోవడానికి
హోదా సంపాదించుకోవడానికి
అన్ని పాపాలే చేసేది

కాని చీకటిని చూస్తె భయం
చీకటి పడితే ఇంటికి వెళ్ళాలి
ఇంటికి వెళితే అక్కడ అర్ధాంగి వుంటుంది
అదేంటో నేను చేసే పాపాలన్నీ
ఆమె కంటి చూపు లో చక్కగా కనబడతాయి
నా మోసాలు అన్ని వేషాలు వేసుకుని
నన్ను చూసి నవ్వుతాయి

బాద పడుతున్న తన గుండె లోని బాధ
కంటి ద్వారా నన్ను ప్రశ్నిస్తుంటే
జవాబు చెప్పలేని నా చేతకాని తనం
వెర్రి చూపులు చూస్తుంటుంది రోజు
అందుకే భయం చీకటంటే

తను విసిరి కొట్టిన నా చేయి
కసురుకునే నా హృదయం
ఆలోచిస్తున్నా ఎందుకు ఇలాగా అని
అప్పుడే తెలిసింది

తను వెలిగించింది నా ఇంటి దీపం అని
ఆ వెలుగులో నా తప్పులన్నీ
తను చూడగలదు అని
అందుకే ఇల్లాలే ఇంటికి వెలుగు
ఆ వెలుగున్నంత కాలం నేను
ఏ తప్పు చేయను చేయలేనేమో
వెంటాడుతూనే వుంటుంది
నేను బతికున్నంత కాలం.

*30-07-2012

కర్లపాలెం హనుమంత రావు || కొన్ని హైకులు ||


1.ఆమె తెలియదు
ఆ నవ్వు
తెలుసు

2.ఒంటరితనంలో
నేనూ, నేను
ఇరుక్కుంటో...

౩.మూడడుగులకు మించి
ఎవరూ పోలేరు
లోపలికి

4.పాపాయి
అద్దంలో
నా బాల్యం

5.తొలి ఝాము కోడి కూతకు
పగటి వేషం
మళ్ళీ మొదలు...

6.నీరు లేకపోతే
వాడి పోయే
పూవే కావాలి

7.గూడు కడుతుంది పిట్ట
వాన వస్తుందని
తెలిసీ!

8.చందమామ
చూరు ఆకాశానికి వేలాడే
లాంతరు

9.ఆ కాస్సేపూ
అందర్నీ సమంగా చుస్తుంది
రైలు ప్రయాణం

1౦.గాలి తుఫానుకి
పైరు అలసి
పడుకుంది

వంశీదర్ రెడ్డి || ‎‎* ఆగస్ట్ 7 @ 2011 * ||

వరండాలో
గాజు పెంకులనడుమ ఊడిన పళ్ళు,
నాలికతో అప్రయత్నంగా టూత్ కౌంట్ చేయిస్తూ,
అక్కడక్కడా బీర్ చుక్కలు
సన్ రేస్ కి ప్రిస్మాటిక్ ఎఫ్ఫెక్ట్ ఇస్తూ,
ఓపెనరెందుకు వాడ్లేదనాలోచిస్తూ
నోట్లో పులిసిన నెత్తుర్ని పుక్కిలిస్తూ

రాత్రి మిగిలిన కోడికాళ్ళు కొరుకుతూ రెండెలుకలు,
కుడికాలి చిటికెనవేలూ
ఎడమ మడమ్మీది చర్మం మాయమై,
నుదుటికి చెమటలెక్కించి,

సగం కాలిన శేషేన్,
"నా దేశం నా.." వరకే మిగిలి,
పూర్తిగా బూడిదైన కొ.కు లిటరరీ ఎస్సేస్,
సర్టిఫికెట్లన్నీ దాచిన
"హారిసన్ ఇంటర్నల్ మెడిసిన్" బుక్కెక్కడుందో గుర్తురాక,
ధబ్మని కిందపడి, హైపోగ్లైసీమియా..

రక్తపు తడి తగుల్తూ పొట్ట,
డ్రెస్సింగ్ మిర్రర్ పరావర్తించిన్నా నగ్న దేహం,
గోళ్ళు గీరిన హోమిసైడల్ గుర్తుల్తో..
వ్వాట్,డిడ్ ఐ డు దట్ ?
ఓపెన్చేసిన కండోమ్, బెలూనై
ఫాన్ కి తిరుగుతూ,

ఏమైందసల్నాకు, ఏంటిదంతా,
లీలగా తడుతూ
రాత్రి, పార్టీ, నేనూ, సామ్, అర్పి..

సగం గ్లాస్ కార్ల్స్ బర్గ్ బీర్లో,
కరగని సిగరెట్ మసి, అంటే
ఆ సగం నేన్తాగి..
వెంట్రుకలు కాలిన వాసనొస్తూ ఆష్ ట్రే,
మై డాగ్, టామ్, టామీవా,

డస్ట్ బిన్లో ఫోన్ అలారం,
కాల్ లిస్ట్, నా ఫోన్నుండి నా నంబర్కే
2.17am, డ్యూరేషన్ 12.50 మినట్స్, ,
వాట్ ద #@..
ఒక సెకన్ వెన్నుపాము జారినట్టై,
కశ్మలాన్ని కడుపు బైటికి నెడుతూ,,

వాష్ రూమ్,
వాష్ రూం డోరెందుకు తెరుచుకోట్లే,
లోపలెవరున్నారు, రేయ్, ఓపెనిట్,
అయోమయం ఆవేశం కలగలిసిన దెబ్బకి
తలుపు తెర్చుకుని,
కంఠం తెగి కదలకుండా పడున్న రెండు శరీరాలు,
రైగర్ మార్టిసై కండరాలు బిగుసుకునప్పటికే
షవర్ కింద తడుస్తూ,

ఆఆఆ హాఆఆఆఆఆఆ,
తల మోకాళ్ళలో దాచుకుని,
గంజాయికి గొంతు మండుతున్న బాధ
ఏడుపు రేపిన భయం కలుపుకుని అరుస్తూ,
"నేనేం చెయ్యలేదు", "ఏం జరిగిందసలు",

చస్తే బాగుండనిపించేంత నిశ్శబ్దం
లోంచి ఒక్కసారిగా

"భుం, హ హ హ హ,
హాప్పీ ఫ్రెండ్ షిప్ డే, భయపడ్డావా,
రేయ్ మాట్లాడు,
చిన్న ప్రాక్టికల్ జోక్, నేనప్పటికీ వొద్దన్నా,
ఇది వింటేగా,,
హాంగ్ ఆన్ రా, రేయ్, యూ దేర్.."

సడ్డెన్ స్ట్రోక్ డ్యూ టు షాక్,
వెంట్రికులార్ ఫిబ్రిల్లేషన్,
పల్స్ రేట్, హార్ట్ రేట్, బ్లడ్ ప్రెజర్ నాట్ రికార్డబుల్,
ఈ.సీ.జి ఫ్లాట్..
మెదడు మొద్దుబారి
కళ్ళ ముందు మసకలు పరామర్శిస్తూ,
ఎలుక మిగిలిన వేళ్ళనీ కొరకడానికన్నట్టు దగ్గరికొస్తూ,
రెపరెపలాడుతూ కేలండర్లో
ఎర్రగా తేదీ,
"ఆగస్ట్ 7 @ 2011"

*30-07-2012

రామ కృష్ణ || నిత్య ప్రయాణీకుడు ||

కవి నిరంతర ప్రయాణీకుడుకావాలి
ఒక చొటునుంచి మరో చోటుకో
ఒక ఊరునుంచి మరోఊరుకో
ఒక కాలం నుంచి మరోకాలానికో
ఒక భావనలోంచి మరో ఉత్కృష్ఠ భావననకో
నిరంతరం ప్రయాణిస్తూ ఉండాలి

కవిని చూస్తే నది గుర్తుకు రావాలి
తెల్లని, తంబురాకు కట్టినతీగేదో
మదిలో మెదలాలి

కవిత్వమంటే జలమే కదా
నిన్ను నువ్వు నిష్కల్మషంగా కడుక్కోవటానికి
నీ లోపలిశరీరం స్నానం చేయటానికి
నీ అంతర్ముఖ సౌందర్యాన్ని పెంపొందించు కోవడానికి
కవిత్వాన్ని మించిన సాధనమేముంటుంది

కవి నడిచినంత మేరా
పచ్చదనం పరిఢవిల్లాలి
పూల ముఖాలనుంచి ఆనందం పుప్పొడిలా రాలి పడాలి

పారే నది ఏం చేస్తుంది
తను నడిచినంతమేరా
నేలను పదును చేస్తుంది

తనలోమునిగిన కడవల తో పాటు
రెండు వాక్యాలై వాళ్ళ యిల్లకు చేరుతుంది

కవిని మీటితే
నిండుగ నది ప్రవహిస్తున్నట్టు
తుమ్మెద ఝాంకారమేదొ వినపడాలి
పంచమ స్వరం మనసుల్లో ప్రతిధ్వనించాలి

కవి చుట్టూ ఉన్నవాళ్ళెపుడూ
కవిత్వ మహార్ణవం లో మునిగి తేలాలి
సముద్రంలో మునిగిన వాని శరీరం నిండా
ఉప్పు పేలినట్లు
కవిత్వం లో మునిగిన వాని శరీరం, నిండా పులకించి
చర్మము పై ఆనందం మొగ్గలు తొడగాలి
కవిత్వపు తడి మేను నిండా జాలువారాలి
అక్కడ గాలంతా కవిత్వమై వ్యాపించాలి

కవిత్వమే తప్ప కవి లేని చోట!
అతడు కథలు కథలు గా వినపడాలి.

*30-07-2012

బివివి ప్రసాద్ || గంధర్వుడు ఒకడు ||

గంధర్వుడు ఒకడు వచ్చి వెళతాడు
మన చుట్టూవున్న శూన్యంలోని మనమెరుగని రహస్యలోకాల నుండి
మెరిసే జీవులలో ఒకడు మనకోసం వచ్చివెళతాడు

అతనిని భూమి గుర్తించదు
భూమి మేలుకొంటున్నపుడు పరివ్యాప్తమయే పరిమళం గుర్తిస్తుంది
అగ్ని గుర్తించదు
అగ్నిలోకం నుండి రెక్కలు విప్పుకొంటున్న రంగులు గుర్తిస్తాయి
అతనిని అక్షరాలు గుర్తించవు
అక్షరాలపై అదృశ్య సంచారం చేసే ఊహలు గుర్తిస్తాయి

చీకటి గుహలలో, గుహలలో, గుహలలో నిదురిస్తూ నడుస్తున్న మనం
అతనిని చూసి 'ఇతను మనలాంటి వాడే కదా
మన వలే భయ, కాంక్షా, వ్యాకులతలు చుట్టుకొన్న వాడే కదా ' అనుకొంటున్నపుడు
చెట్లు నిదానం గా కలగంటున్న పచ్చదనమూ,
పక్షుల రెక్కలపై వాలి కేరింతలు కొడుతున్న స్వేచ్ఛా కాంక్షా
మనని చూసి జాలి పడతాయి
'ఇతని భయ, కాంక్షా, వ్యాకులతల వెనుక
పారాడే దయ ఏనాటికి మీకు తెలుస్తుంద ' ని తలుస్తాయి

అతను నవ్వినపుడూ, మాట్లాడినపుడూ, పాడినపుడూ, కవిత్వం చెప్పినపుడూ
తలుపుల వెనుక, తలుపుల వెనుక, తలుపుల వెనుక
ఉన్న మనపైన ప్రేమ కలిగి
సుతారంగా మన తలుపులన్నిటినీ తడతాడు
చిరుగాలైనా వీయలేదే ఈ సడి ఎక్కడిదని కొందరైనా గుర్తించేలోపు
బంగారు కిరణమొకటి మరలినట్లు నిశ్శబ్దంగా వెళ్ళిపోతాడు

అతను వచ్చి వెళ్ళాడని
మనకి తెలియదు కాని, మన హృదయాలకి తెలుస్తుంది
మనలో జీవితేచ్ఛలా అణగారి వెలుగుతున్న మన అంతరాత్మకి తెలుస్తుంది
తలుపులు మూసిన గదిలోకి చలిగాలి తెర ఒకటి ప్రవేశించినట్లు
అతను సరాసరి మనలోపలికి ప్రవేశిస్తాడు
మన అంతరాత్మతో సంభాషిస్తాడు
మన అనుమతి లేకుండా మనలో కొంత వెలుతురు ప్రవేశపెట్టి చూస్తాడు
అతను ఏదో చేసాడని, ఏదో మాట్లాడాడని గుర్తించగలము కాని
ఏమి చేసాడో, మాట్లాడాడో ఎప్పటికీ రహస్యంగానే ఉండిపోతుంది

మన చుట్టూ ఉన్న ఆకాశం లోపల వెలిగే రహస్యదేశాల జీవి ఒకడు
మన మధ్యకు వచ్చి వెళిపోతాడు
కాసిని రంగుల్నో, స్వరాల్నో, అక్షరాల్నో ఉపయోగించి
తాను నివసించే వెలుతురులోకం చిరునామా మనకు చెప్పబోతాడు

మనకు సంతోషపు మైకం కమ్మేవాటికి అతను దు:ఖిస్తాడు
మనం దు:ఖించేవాటికి, అతను చిరునవ్వు నవ్వుతాడు
అతను ఉత్సాహం పట్టలేక 'అదిగో చూడు ' అన్నపుడు
అతని వేలికొన చూపించే వెలుతురులోకాన్ని ఎంతకీ మనం చూడలేకపోతాము
మన కళ్ళని మూసిన మన అరిచేతుల చీకటిని అతను విదిలించలేకపోతాడు

పొరలోపల, పొరలోపల, పొరలోపల దాగిన ఉల్లిరసం ఘాటులాంటి
మన 'నేనే, నేనే, నేనే ' లను చూసి
దు:ఖంతో, జాలితో
చల్లటి వానాకాలపు జల్లులాంటి నవ్వుల్నీ, చూపుల్నీ మనపై కురిపిస్తూ
వచ్చినచోటికి మరలా తరలిపోతాడు
వాన తరువాత వ్యాపించే నిర్మల ప్రశాంత నిశ్శబ్దం వెంట
అతను తన లోకాన్ని చేరుకొంటాడు

గంధర్వుడు ఒకడు వస్తాడు, వెళతాడు
మనకు ఎప్పటిలా సూర్యాస్తమయమౌతుంది
దిగులుపాటల్ని మోసుకొంటూ పిట్టలు చీకటిలో కరిగిపోతాయి
చీకటికోసం రోదసినిండా వేచివున్న ఏవో శక్తులు
యధావిధిగా మనతో చేయి కలిపి
చిరంతన సంభాషణలో తరువాతి భాగం కొనసాగిస్తాయి
వాటిని హత్తుకొని మనం మరొకసారి
స్వప్న లోకాలు దాటి
నిదురలోకి, నిదురలోకి, నిదురలోకి జారిపోతాము

గంధర్వుడొకడు వచ్చివెళ్ళిన జాడలేవో
మనని కోమలంగా తడుతూ ఉంటాయి
మనలోలోపలి స్వప్నాలను పొదువుకొని కాపాడుతుంటాయి.

*30-07-2012

వంశీదర్ రెడ్డి || ‎‎*అమాయకుడు* ||

అంతా పిచ్చోడంటున్నారు,
మీలా మామూలోణ్ణే ..
రెండేళ్ళ క్రితం మూర్ఛొచ్చి పడేసింది,
స్పృహొచ్చాకా ఇక్కడున్నా,
ఇపుడు బైటికెళ్తున్నాననుకోండీ,

- "హలో, కంట్రోల్ రూం,
ప్రమాదకరమైన పేషెంట్ తప్పించుకున్నాడు,
గది కిటికీలు రూమ్మేట్ తలతో పగలగొట్టి,
ఎలా ఉంటాడా, ఆమయకంగా కన్పిస్తాడు చూడ్డానికి"

ప్రేమించి పెళ్ళాడిన భార్య, సౌఖ్యాలకాశపడి
పై అధికారితో తో గడుపుతుంటే,
అడ్డొచ్చిన్నన్ను
పిచ్చోడ్నని చెప్పి...
జరిగిందేమని చెప్పను, ఎవర్తో చెప్పను,
వాళ్ళని చంపి లోకమంతా విన్పించేట్టు నిజం చెప్పాలనుంది,

-"హలో, పోలీస్టేషన్,
ఇక్కడొకర్ని చంపాడొకడు,
చాలాసేపేదో మాట్లాడాడు శవంతో,
పిచ్చొడా? చూడ్డానికమాయకంగా ఉన్నాడ్సార్"

ఆకలి తగ్గింది, అది బ్రతికే ఉందింకా
నాకేం సరదానా, చంపడం,
రెండేళ్ళు
రోజూ కరెంట్ షాకిస్తూ,మింగించిన మందులకు
మగాణ్ణని మర్చిపోయి,
భయపెట్టే మృగాల మద్య ఒంటరిగా ఉండడం,
మనుషులపై ఎంత కసి పెంచుతాయో..
నిన్ను, పై ఇంటికి పంపడానికొస్తున్నానే మనింటికి..

-"ఎవర్నువ్వు, ఎందుక్కొడ్తున్నావ్, హా, అమ్మాహ్"
నా రక్తం పీల్చిన నీ రక్తం తాగడానికి,
తలా, మొండెం వేరయ్యేంతవరకూ
పోలీసులొచ్చి ఆపేంతవరకూ
కత్తి తన పన్తాను చేస్తూనే..

"డాక్టర్, ఆ పేషెంట్,
కుటుంబం, భార్యా అని కథ చెప్పాడింటరాగేషన్లో "
ఏం జరుగుతుందో అర్ధం కాని సర్కిలినిస్పెక్టర్
నాలుగోసారి టీ తాగుతూ..

"అసలు పెళ్ళైతే కదా,
వాడో "డేంజరస్ స్కిజోఫ్రీనియాక్",
జూదమాడొద్దన్నారని
తల్లి, తండ్రి, అన్న వదిన్ని, ఇద్దరు పిల్లల్ని
ఘోరంగా చంపాడారేళ్ళక్రితం,
అప్పట్నించి ఈ అసైలమ్ లోనే పెట్టాం "

"సార్,
నా పిల్లలేడుస్తారు నేను కన్పించకపోతే,
ఇంటికి పంపరూ",
చూసేవాళ్ళ గుండె కరిగేలా వాడు..
అమాయకంగా..
*30-07-2012

ఊడుగుల వేణు || పాటల బోధివృక్షం ||

బతుక్కి ఓ అర్థం లేదు
మనమిచ్చే వరకు దాని బతుకంతే
ఏడవటానికి అది వంద కారణల్ని చూపిస్తే
నవ్వటానికి దానికి మనం వెయ్యి కారణల్ని చూపిస్తాం.
అయినా – మనం అప్పుడప్పుడు చచ్చిపోతూనే వుంటాo
చివరిసారి చచ్చిపోయేప్పుడు మాత్రం మన చావుని చూసుకోలేం
సరే, మనలాంటి వాడి గురించి కాకుండా –
ఇప్పుడొక నిజమైన మనిషి గురించి మాట్లాడుకుందాం...
* * * * *
నేనతన్ని కలిసిన మొదటి రోజే ఎన్ని ప్రశ్నలో...
చెట్టు మీది పిట్టలూ ఆసక్తిగా చూశాయి...
వేయి స్తంభాల గుడిలోనే నా బాల్యం గడిచిందంటే -
‘అదృష్టవంతుడివి నాయనా’ అన్నాడు
అతని నడవడిక చూశాకే నా బలుపు తగ్గింది
అతన్ని చూశాకే తలవంచుకుని నడవటమూ నేర్చుకున్నాను.
నిండైన పదకోశంలా అలవోకగా పలుకుల్ని చల్లుతుంటే
కలంతో కాగితం మీద ప్రతిష్టించేవాన్ని
"ఆకలేస్తే చెప్పు నాయనా"అనే మధ్య మధ్య లోని అమ్మతనం
మా అమ్మని గుర్తుకు తెచ్చి కళ్ళు చిప్పిల్ల్లేవి
అతని లోని మనిషితనాన్ని పొదువుకునేందుకు నాలో పరుగు మొదలైంది
* * * * *
అతని పాటల్లో ఒదగడానికి
పదాల మద్య ముష్టియుద్దాలు జరిగేవి
ఇప్పుడు యుద్దం లేదు... యుద్ద భూమి లేదు
పిట్టలతో పాటు వెళ్లిపోయాడు – ప్రశాంతంగా....
నా చర్మం – చర్మం లోపలి మాంసం - నరాలు - నెత్తురు - నా చేతివేళ్లు
పాకుతు అటువైపే వెళ్తున్నాయి...
అతన్ని అందుకుంటానికి తహతహలాడుతూ !
ఉప్పు నీళ్ళు తాగటం అలవాటేగానీ...
ఉన్న రెండు కళ్ళల్లోంచి పేరు తెలీని నదులేన్నో ప్రవహిస్తోంటే
ఎక్కడ వెతకను సముద్రాల్ని?
* * * * * *
ఇలాంటి విషాద సందర్భాల్లోనే
సముద్రాలూ నదుల్ని తిరస్కరిస్తాయి
లేళ్ళు సెలయేళ్ళు లేతాకులు కోయిల కూతలు
భూమిని బహిష్కరిస్తాయి
నిప్పు - నీరు ఒకదాన్నొకటి నిందించుకుంటాయి
దుమ్మెత్తి పోసుకుంటాయి
బహుశా ఈ విధ్వంసం తెలిసే వెళ్ళిపోయాడు -ప్రశాంతంగా ...
అక్కడ కన్నీళ్ళు0డవ్ - అతని లాంటి కొన్ని పూవులుంటాయంతే
ఆ పూల మధ్య అతనిప్పుడు పాటల జెండాని పాతాడు
అది భోధి వృక్షమై తత్వాలు పాడుతుంది.
ఆకాశం మోకరిల్లి ఆలకిస్తుంది – అప్పుడప్పుడు నవ్వుతుంది
భూమ్మీద తన కోసం పుట్టిన రాగాలు
గుక్కపెట్టి వెక్కి వెక్కి ఏడుస్తుంటాయి
వాటి నెవరూ ఓదార్చలేరు
ఏడ్చీ ఏడ్చీ ఏడ్చీ ఏడ్చీ
నిద్రలోకి జారుకుంటాయి - అదృశ్యమైపోతాయి
* * * * *


నీటిలో చేప పిల్లల్లా నిశ్శబ్దంగా వెళ్లిపోయాడు
మొదటిసారి తన చావుని తాను చూసుకుంటూ
అలా అలా వెళ్లిపోయాడు .
అయినా నాతో మాట్లాడుతూనే వున్నాడు
ఇటాలియన్ ఆఫ్ ది ఈస్ట్ గురించి...
కొన్ని మనసుల గురించి...
‘చౌచౌ’ సాహిత్యం గురించి
నాతో మాట్లాడుతూనే ఉంటాడు
నాకోసం తన పక్కనే ఓ చాపేసి ఉంచుతాడు
ఏదో ఒక రోజు నేనూ అక్కడికే వెళ్తాను
అతని పాటల్ని భూమ్మీదికి వదులుతాను
నాలాగే అవి పక్షులై విహరిస్తాయి.

------------ఊడుగుల వేణు

{ నేను అసోసియట్ డైరెక్టర్ గా పని చేసిన మూవీస్ కి పాటలు రాయించే క్రమం లో వేటూరి గారితో పరిచయం యేర్పడింది .నేను షూటింగ్స్ లేక ఖాళీగా ఉన్నప్పుడూ వేటూరి గారి దగ్గర కొన్ని రోజులు అసోసిఎట్ గా కూడా వర్క్ చేశాను .అతను డిక్టేట్ చేస్తుంటే తప్పులు లేకుండా రాయటం నా పని.అదొక అద్భుతమైన అనుభవం .తన ప్రాణాలు పోఇన రాత్రి నాలో ఉప్పొంగిన ఉద్వేగం ఇది }

పులిపాటి గురుస్వామి || ధ్యానజీవులు ||

ఏమీ తోచనివ్వనిదనుకున్న
సాయంత్రాన్ని కూడా
నీ కోసం ప్రార్ధించుకోవడానికి
అలంకరించుకుంటాను

ఓ చిత్తు కాగితం తీసుకొని
నా చేతితో నీ జ్ఞాపకాన్ని రాసి
పవిత్రపరుస్తాను

నా చుట్టూ పెనవేసుకుపోయిన
ప్రతిదీ నీ చేరువకి కదిలిస్తాను
దీపం దగ్గర ఏదైనా ప్రకాశిస్తుంది కదా!

నన్ను కొన్ని ఆలోచనలు కూడా
ఎక్కడో పడవేస్తాయి
కొంత సమయం తర్వాత గానీ
అక్కడికెందుకొచ్చిందీ తెలియదు

కొందర్ని ఎందుకు కలుస్తామో కూడా
అప్పుడే తెలియక పోవచ్చు
వాళ్ళు నాటుకున్నాక.....కొంతకాలానికి
ఓ పరిమళపు స్పర్శ
బహుశా కలయికల సారం
మొగ్గలు తొడగవచ్చు

అయితే...విత్తనాలు నాటిన స్నేహాలు
పవిత్ర ధ్యాన మందిరాలు
నీవంటివే.
*30-07-2012

గరిమెళ్ల నాగేశ్వరరావు || మదిలోంచి నదిలోకి...! ||

మారాము చేసే చంటి పిల్లాడి లాంటి చందమామని
ఒడిలో వేసుకు ఓదార్చుతున్నట్టు... రాత్రంతా...
గలగలల పాట పాడుతూనే ఉంది నది.
చెట్టుకొమ్మలు పట్టుకు ఉయ్యాలలూగుతూ
నది చుట్టూ తిరిగి కేరింతలు కొడుతోంది కొండగాలి
నది పాట... పడవ తెరచాపకి నాట్యం నేర్పినట్టుంది.
వలల జాడలేని అలల మధ్యన...
కొండల దొంగ జపాల విరామంలో... చేపపిల్లొక్కటి...
స్వాతంత్య్రాన్ని ప్రకటించుకు స్వేచ్ఛగా ఈదుతోంది.
కాళరాత్రిని తారురోడ్డుకి అతికించేసి... వెనె్నల
తనివితీరా.. నదిలో స్నానం చేస్తుంది.
పాల కోసం తల్లి దేహాన్ని తడిమే పసిపిల్లల్లా...
పంట కాలువలు నది చుట్టూ చేతులు జాచుతున్నాయ్
నదిని గాయపరచాలనుకొన్న మురికి కాలువ ఒకటి
ఆత్మశుద్ధి చేసుకు పవిత్రమై పరవళ్లు తొక్కింది.
తనకంటిన నెత్తుటిని కడుగుతోన్నపుడు...
కత్తి కార్చిన కన్నీటి బొట్టు నది గుండెలని తాకింది.
కన్నతల్లి కని పారేసిన పసికందుని కాపాడలేకనో...
అప్పుల బాధతో చప్పున దూకేసిన
సంసారిని బ్రతికించలేకనో
నది మధ్యమధ్యలో వెక్కివెక్కి ఏడుస్తోంది.
కర్మాగారాల విష రసాయనాల కలుషిత కలయికలో...
గొంతునిండా గరళాన్ని నింపుకు ప్రవహిస్తోన్న
పరమేశ్వరుడది.
నదంటే ప్రవహించే జీవకళ...
ఉరకలేసే చైతన్యం...
నదితో కలిసి నాలుగడుగులేస్తే చాలు..
గుండెకి తడి తగులుతుంది.
నదిలో మునికి నేను పునీతుడి నయ్యానో లేదోగానీ...
నాలోకి దూకి నది కవిత్వమయ్యింది
నదిలోంచి తొంగి చూడాలనుకొనే
నిరాశల ఎడారి ముఖాన్ని
దూరంగా తరిమికొట్టి... నదికి నా మదిని జత చేస్తాను.
నదికి సమాంతరంగా అక్షర ప్రవాహమై... సాగిపోతాను
ఆఖరి నీటిచుక్క ఆవిరయ్యేవరకూ..
* 29-07-2012

పులిపాటి గురుస్వామి || ఈ బ్రాంచిలో వాతావరణం మార్పు లేదు ||

నాకు అర్ధం కాని చాలా వాటిలో
నిన్నూకలుపుకున్నాను

అయినా ఇష్టం కంటే
ఒకడుగు ముందు వరుసలో
నిన్ను పలకరిస్తాను

నువు బహుకరించలేని
రంగులకల నాకు మాత్రం
ఎందుకు ?

బతుకంతా అందమైన పైంటింగ్ లా
అలంకరించాలంటావు

అందరికీ ఉండేవి మైనస్ చేస్తే
మిగిలేదే మనమంటే ఒప్పుకోవు

ఇప్పటి పూల మీద
వాలిపోవే సీతకోకచిలుకా

రేపటి పూసేవి మాట అటుంచు
ఇవి ముసలివైపోతాయి ...

మరణాన్ని రానివ్వని
రిఫ్రిజిరేటర్ ఇంకా
మార్కెట్ లో లేదు.

*30-07-2012

భవానీ ఫణి కవిత

ఒక చిన్న ప్రేమ పవనం
మలయమారుతంలా తాకింది ...

తన కన్నుల ఆత్మీయపు స్పర్శ
నా కన్నుల్ని ఆనంద సాగరం చేసింది ....

ఎదురెదురైన ఆ క్షణాలు
మునుపటి జ్ఞాపకాల్ని
మనసు ముంగిట నిలిపాయి .....

ఎక్కడ దాక్కుందో ఇన్నిరోజులూ...
అదుపులేని ఆప్యాయత
లావాలా పొంగింది ....

కలిసేది విడిపోయేందుకే
అన్న కఠినమైన వాస్తవం మాత్రం
కన్నీటి ఉప్పెనై
కలల్ని కడతేర్చింది.

*30-07-2012

కవితా చక్ర || ఆశ...ఆశ...ఆశ!! ||


అరటాకు హ్రుదయం పై-
క్రుత్రిమ మాటల గునపాలు దిగినా...
మనస్పుష్పంలో విరిసిన మధురోహలు..
... ... వాస్తవిక శరములై విజయ పథంలోకి
దూసికుపోతాయనే ఆశ!

అస్పష్టపు అగాధ వేదన-
ఆషాడపు వర్ష నిశీధిలా మనోక్రుతిని అల్లుకున్నా...
ఒక ఓదార్పు మణి దీపమై
నిర్లిప్త హ్రుదిని...
ఉత్తేజపరుస్తుందనే ఆశ!!

అడియాసల పొడి ఇసుకతో కట్టుకున్న ఇళ్ళు
నిరాశల తడి తుఫానులో కొట్టుకుపొయినా...
పడిగాపుల యెడారి జీవితంలో...
ఒక అనురాగపు జడివాన
కురుస్తుందనే ఆశ..!!

అభిఖ్యాన్ని అధీష్టించుటకై-
పరుగులు తీసె జీవితగమనం..
అలసి, సొలసి సొమ్మసిల్లేనని సంకుచిత లోకం...
పరిహసించినా..
నన్ను నేను నుట్టుకుంటూ...
జీవిత సాఫల్యం సాధిస్తాననే ఆశ..!!
*30-07-2012

కవితా రక్ష || వెళ్ళిపో నేస్తమా.. ||

నీది కాని నా ప్రపంచం నుండి..
నేను నేను గా లేని నా లోకం నుండి...
ఒక స్వప్నం మధుర పుష్పంలా..
విరబూయకముందు..
... అందమైన కోరిక..కెరటంలా
వొళ్ళు విరుచుకుని,
ఉప్పెనెలా నిను ముంచేయకముందు..
నీకై నీవుగా వెళ్ళిపో..
నీ తలపు దావాగ్ని
నను దహించకముందు..
యెదలో..
అందమైన భావం
ఆవిరవ్వకముందే..
నా లోకపు మగతలో..
నేనున్నప్పుడే...
మది తీరం దాటి
వెళ్ళు నేస్తమా...
*30-07-2012

శాంతిశ్రీ శాంతి || అయితే ఏం చేద్దాం? ||

బతుకుల నిండా కష్టాలున్నాయి
పేదలందరికీ బాధలున్నాయి
అయితే ఏం చేద్దాం?
ఓ సూర్యోదయాన నిర్ణయించేద్దాం
ఒక్కసారి పోరాటాల వెలుగులో కలబోసుకుందాం
ఆ కష్టాలన్నీ పంచుకో వెచ్చని వెలుతురులో..

పల్లెల నిండా కోకోకోలాలున్నాయి
రైతులందరికీ రుణాలున్నాయి
అయితే ఏం చేద్దాం?
ఓ వానచినుకులా ఆలోచించేద్దాం
ఒక్కసారి అందరం కలిసి చేయిచేయి కలుపుదాం
ఆ చినుకులన్నీ కలిసి ఏరులైన ప్రవాహంలో..

పట్టణాలంతా సంస్కరణలున్నాయి
ప్రజలందరికీ భారాలున్నాయి
అయితే ఏం చేద్దాం?
ఓ పసిపాపలా నిక్కచ్చిగా అడిగేద్దాం
ఒక్కసారి అడుగు ముందుకు కదుపుదాం
ఆ అడుగులన్నీ కదిలే మహౌద్యమ ప్రదర్శనలో..

ప్రపంచమంతా ప్రకోపాలున్నాయి
విశ్వజనావళికీ వెతలున్నాయి
అయితే ఏం చేద్దాం?
ఒక్కసారి వెల్లువలా ఎగసిపడదాం
ఆ వెల్లువ ఉధృతిలో..
ఈ దోపిడీకి మూలమైన వ్యవస్థను ముంచేద్దాం..!
ప్రత్యామ్నాయ వ్యవస్థను నిర్మిద్దాం..!!

*30-07-2012

ఫణి కుమార్ శర్మ భమిడిపాటి || ఏడున్నది నీ కులం ! ||

నా కులం
మా కులం
మేమే కామందులం అంటావ్
ఏడున్నది నీ కులం !

నీఇంటి ఆడపిల్లలు
తోబుట్టవులు పసిమోగ్గలా !
నీ కీచక చూపుల ఆకలి కళ్ళకు
ముడుచుకు పోతున్న ఎన్నో సుమాలలో ...ఏడున్నది నీ కులం

వారసత్వపు ముసుగులో
చేతగాని నీ వారసులకు అందలాలు
స్వేదం రక్తం చిందించి
నీ ప్రగతి పునాదుల గోడలకు లోకం చూపెట్టిన

నీ వాళ్ళు
నిను నమ్మిన వాళ్ళు
నీ కల్లబొల్లి మాటలకు
వాళ్ళ జీవితం జీతం గా ఇచ్చే శ్రామికులు కారా వారసులు !....ఏడున్నది నీ కులం

రాచరికాన్ని చీల్చి
ప్రజాస్వామ్య దీపం వెలిగించి
మనమంతా ఒకటని నమ్మించి
కులం చమురుతో రంగుల చీకటిని చిమ్ముతున్నావ్ ! ......ఏడున్నది నీ కులం
*30-07-2012

అప్సర్ || కావేరి వొడ్డున ||


1

బెంగ
నువ్వు కడుపుతో పొంగి పొర్లుతున్నప్పుడు
నీలోపల కాయితప్పడవనై మునిగిపోలేదే అని!
నీ తొలి యవ్వనపు నడుం మెలిక మీద
అరనీటి బిందువై ఆడుకోలేదే అని!
నీ తడిచూపులో నిలిచి
వొక ఆకాశమయినా నీతో కలిసి పంచుకోలేదే అని.

2
కావేరీ,
నువ్విప్పుడు చిక్కి సగమయిన పద్యానివి.
నీ వొడ్డు మీద నేనొక అలసిపోయిన పడవని.
నీ వొంటిని ఆరేస్తున్న ఆ పసుపు చీరల
మడతల్లోకి పారిపోయిన పసితనాన్ని.

3
తృప్తికేం, వుంది!

ఈ కళ్ల చివర ఏదో వొక మూల
నువ్వున్నావన్న తృప్తి లేకపోలేదు.

4
కానీ
కంటి నిండా సముద్రాన్ని
దాచుకోవాలని కదా, నేనొచ్చా.
నీ పక్కటెముక చుట్టూ అలల చేతుల ప్రవాహమవ్వాలని కదా, వచ్చా.

5
కాదా మరి కావేరీ!


(శ్రీరంగంలో కావేరీ వొడ్డున వొక పొద్దున)

*29-07-2012

జయశ్రీ నాయుడు || నీ ఉనికి ||

నువ్వు అంటేనే ఉలిక్కి పడే మనసు
గతి తప్పే గుండె వూసు..
రెంటికీ సంధి కుదిరిందేమో

నీ తలపు వచ్చి పలకరించినా
ఉలుకూ పలుకూ లేకుందీ...

కలలు కలం లో ఇంకి పోయాయి
సిరా లేని వ్రాతే మిగిలింది
సాక్షిగా

కళ్ళేమో
గగనాన్ని నింపుకుని
దిక్కులొద్దన్నాయి

వాకిళ్ళలో
ఎవరు నింపి వెళ్ళారో
తెలియని రంగవల్లులు

మాటల్లో మౌనం
మౌనం లో అంతర్ముఖం
అంతర్లీనమైన
ఆలొచనం

నువ్వు నువ్వుగా లేవు
నాలో భావానివయ్యావు
నీ ఉనికితో నాకేం పని ఇక

మేనులను దాటిన అనంతం
దిక్కుల్ని ధిక్కరించిన గగనం
నాలో నేనంతా ఇక నీలో నేను.

*29-07-2012

ఉషారాణి కందాళ కవిత

ప్రతి స్త్రీ జీవిత చిత్రం నిత్యనూతన చిత్రార్ణవమే!
ప్రతి స్త్ర్రీ హృదయం నిరంతర స్వప్నావశిష్టమే!
మనసు నిండా రంగవల్లులై అల్లుకునే కళకళల కలలు!
ఎప్పటికప్పుడు కళ్ళల్లో కొంగ్రొత్త ఇంద్ర ధనస్సులు!
ఏ దశకాదశ ఆకృతి మారుతూ సాకారించే ఊహలు!
పాపాయి కల్లల్లో పువ్వులు మాట్లాడతాయి, మబ్బులు గంతులేస్తాయి!
అమ్మాయి కళ్ళల్లో హరివిల్లులు విరబూస్తాయి, వెన్నెల పక్కలు పరచుకుంటాయి!
అమ్మ కలల్లో పిల్లలు ఎదిగెదిగి గొప్పవాళ్ళైతారు, గంపెడు గోల్డ్ మెడల్స్ వాళ్ళవే!
అమ్మమ్మ కళ్ళల్లో నిన్నలమొన్నల గతాన్ని గుర్తుచేస్తూ తడారని మెరుపులధారలు!
అసలింతంటి అంకిత భావం మగువకు ఎలా సమర్పించుకున్నడా దేవుడు?
స్వతహాగా తాను మగవాడై వుండీ తన జాతి కన్న మిన్నగా స్త్రీ నెలా మలచాడు?
ఎందుకంటే శక్తిస్వరూపం అమ్మేనని సర్వజగద్రక్షకుడు నమ్మాడు కాబట్టి!
జన్మనిచ్చే అమ్మ సాక్షత్తూ బ్రహ్మ, కంటిపాపలా కాచే అమ్మ శ్రీరామ రక్ష,
శిక్షణ వేళల్లో తానే గురుశక్తి ,తప్పులు దిద్దే తల్లి శివదండం!
లాలిపాటలు వినే బుజ్జాయి ఎదిగి జోలల తో ఉయ్యాల ఊపే మాతృమూర్తి ఐ,
ఊరికి దక్షిణాన నిశ్శబ్ద జ్ఞాపకంగా నిద్రించే ఆఖరి క్షణం వరకు..
ఒక ఆడజన్మ చెక్కు చెదరని బాధ్యతకు చిరునామా!
నేస్తం! స్త్ర్రీత్వాన్నే తప్ప స్త్రీ మహోన్నత్వాన్ని చూడలేని
గుడ్డికళ్ళకు మీజన్మ అమ్మ ఇచ్చిన భిక్ష అన్న వాస్తవం
ఎప్పుడూ గుండెల్లో గుర్తుండేలా ఏదైనా పచ్చబొట్టు కనిపెడదామా?
*29-07-2012

కవి యాకూబ్ || ఆకుపచ్చని గాలి ||

తొమ్మిదో అంతస్తు పెంట్ హౌజ్ వాకిట్లో కూచుని
నాలో నేను ఒక జ్ఞాపకాన్ని సరికొత్తగా మళ్ళీ పలకరించాను.

త్రివేండ్రం నా ఒకానొక పదేళ్ల వయస్సున్న జ్ఞాపకం-
అయ్యప్ప ఫణిక్కర్ ముసి ముసినవ్వుల్లో
చిక్కుకుని సేదతీరిన జ్ఞాపకం.
చిద్విలాసంగా,గంభీరంగా కవిత్వాన్ని పల్కరించిన జ్ఞాపకం.

కొబ్బరాకుల సందుల్లోంచి తొంగిచూస్తూ
అల్లరల్లరి ఆటలమధ్య అలిసిన ఎందపొడలాంటి జ్ఞాపకం.

సముద్రమ్మీది నుండి కావాలనే తప్పిపోయి
నగరవీధుల్లో జులాయిగా తిరుగుతూ
మామధ్యన దూరి జుత్తంతా చెదరగొట్టి చిక్కకుండా
పారిపోయిన సముద్రపుగాలి జ్ఞాపకం.

ఎటుచూసినా ఆకుపచ్చని గాలి.
ఆకుపచ్చని జీవితం,ఆకుపచ్చని ఊహ,స్పందన,పలకరింపు,
కరచాలనం,అనుబంధం-

బెంగగా శాంతన్ హరిదాసన్ బైకుమీద కూచుని
ఆ వీధిలోంచి పదేళ్లకిందటి కలయికను తలుస్తూ
సాగిపోయాను.
జ్ఞాపకం-
పుటలు పుటలుగా మారి నా ముందు కదులుతోంది.
ఫణిక్కర్ లేని వాకిలిని మోస్తూ త్రివేండ్రంలో ఆ ఇల్లు
అట్టవేయని పుస్తకంలా మాసిపోయింది.
ఎవరో పిలుస్తున్నట్టు మళ్లీ మళ్ళీ వెనక్కితిరిగిచూస్తూ
దాటిపోయాను,అలా పిలుపు వినబడాలని ఎదురుచూస్తూ-

ఆ పిలుపు వినబడనే లేదు.
ఆ పిలుపుకోసం వెదుకుతూ
ఇలా ఈ తొమ్మిదో అంతస్తులో ప్రియదాసు ఇంటివాకిట్లో-
ఆకుపచ్చగాలి
విసురుగా ఏదో చెపుతూ,నాచుట్టే తిరుగుతూ-
మా మధ్యలోంచి అటుఇటూ పరుగులు పెడుతూనే ఉంది.

కొన్నికబుర్లు,ఇంకొన్ని జ్ఞాపకాలూ ముగిసాక
ఆ ఆకుపచ్చని గాలి ,కొన్ని వర్షపు తుంపరల్ని తోడు తెచ్చుకుంది.
ఇక తప్పనిసరై ఇంటిలోకి అడుగుపెట్టామో లేదో
ఫణిక్కర్ నవ్వుతూ గోడమీంచి
ఆ ఆకుపచ్చనిగాలితో మాట్లాడుతూ కనిపించాడు.

*29-07-2012

పులిపాటి గురుస్వామి || పోగుల పోగుల బాల్యం ||

మగ్గం చూడగానే
గుంటలో నుండి బాల్యం
పలకరిస్తుంది

నాయిన అందులో నుండి
కండె తెమ్మంటాడు
రాత్రి పగలు కరెంటు బుగ్గ కింద
మెరుస్తూ, జీవితాన్ని
మెట్టు మెట్టు కుదిరిచ్చుకుంటూ
తెగిన రోజును అతుక్కుంటూ
నన్ను నేసుకొచ్చాడు

తెల్లారగట్ల నన్ను
చదువుకోమని లేపినపుడు
ఆయన అప్పటికే పట్టు
దారాలతో ప్రకృతికి
రంగులద్దుతూ
నాడె విసిరి సూర్యుడికి దారం చుట్టేవాడు

అమ్మ రాట్నం చప్పుడు
గిర గిరా కలల లోకాన్ని
తిప్పి తిప్పి
దబుక్కున నేల మీద
నాన్న విసిరిన ఖాళీ
ఊస చప్పుడుకు రాలిపడి
పుస్తకాల నిద్ర ను తిరగేసుకుంటూ నేను

ఊరు
మగ్గం
నాన్న
నా బాల్యం
అన్ని కలిసిన రంగురంగుల
పూల వాసనల నిలువు పేకల నేత
కమ్మని ఇంట్లోంచి దొంగిలించి
సందులో సప్పరించిన
పిప్పరమెంటు గోలి.
*29-07-2012