వాసుదేవ్ ॥ మధుపములు॥

నా నిశ్శబ్దం కరిగిపోతూనె ఉంది, నెమ్మదిగా
నా గతాన్ని భుజాలపై వేసుకుని మరీ వింటున్నా
కాలం విడిచిన కుబుసంపైనుండీ...
ఆ గతకాలపు చరిత్ర చెప్పిన కథలనుండీనూ...
సూర్యాస్తమయపు చారికలన్నీ
నా ఇంటిగుమ్మం ముందు ఓ కథని అల్లుతూనే ఉన్నాయి
నా కథలూ, నీ కథలూనూ
ఆ సాయంత్రపు వీచికలు నైట్ క్వీన్ పువ్వుల పరిమళంతోడుగా
నామొహాన కొడుతూ ఎన్ని కబుర్లు చెప్పాయని
నా వయిలెన్ని తోడుతీసుకొచ్చాయి
సంగీతాన్నీ, పరిమళాన్నీ మేళవిస్తూ
నా పక్కనుండేం లేదు- ఓ ఖాళీ నిట్టుర్పు తప్ప!

వారెవరో నా మనసు గర్భగుడిలో కొచ్చేశారు
ఇంధ్రధనుస్సు ఎనిమిదో రంగుచీర కట్టుకునిమరీ,,,
నా ఆలోచనలన బరువులన్నీ వారే మోస్తూ
ఆమె అక్కడుండాలెమో మరి!

నా మధురోహలన్నీ నన్ను ఓదారుస్తుంటాయి
వర్షంలాగా, మేఘాల్లాగా
గతాన్నీ కాల్చీ, వర్తమానాన్నీ ఓదార్చుకుంటూ.....
నేటి పింగాణి గిన్నెలో బతికేస్తూంటూ ఉంటా
నేను వాటికెంతకావాలో వాటికీ
నేనంతే కావాలనుకుంటా.....
ఈ జ్ణాపకాల మల్లే!
ఏదీ కొత్తకాదు, ఏదీ పాతకాదు
అన్నీ కావాలి..ఈ బతుక్కి
ఇలా బతకడానికి


* (24.August.2012)

- శ్రీకాంత్ ||కవిత గురించి ఒక అ/కవిత||

కవిత ఎలా రాయాలో చెప్పు అని
ఆ నూనుగు మీసాల యువకుడు రాత్రంతా రాత్రిని అడిగాడు

నీటిలోని ముఖాన్ని
అరచేతుల్లోకి తోడుకుని, అద్దంలోకి విసిరివేసావా ఎన్నడైనా
ముఖంలోని అద్దాన్ని
అదిరే పెదవులతో అందుకుని, పరికించావా ఎన్నడైనా? నేను అన్నాను.

ప్రతీకలు ఎలా, పదాలు ఎలా
పోలికలని పోలికలతో పోల్చడం ఎలా? అని నెత్తురు నిప్పులు ఎగిసే శరీరంతో

అమాయకంగా మళ్ళా ఆ కుర్రవాడే అడిగాడు
తన ఎదురుగా కూర్చున్న ప్రేయసిని మాటలతో మాత్రమే తాకే ఆ కుర్రవాడు

మధుపాత్ర ముందు మాటలు వొద్దు
తలలో తురిమే పూలను, పోట్లాలలోనే దాచేయవద్దు: చెప్పాలనుకున్నదేదో చెప్పు
అడగాలనుకున్నదేదో అడుగు: కోరుకోవటం పాపమేదీ కాదు ఇక్కడ
పరమ పవిత్రమైన పుణ్యమేదీ లేదిక్కడ. చూసావా నువ్వు, విన్నావా నువ్వు
తను వొదిలిన నిట్టూర్పు నీ చుట్టూతా ఎగిరే చప్పుడు? అడిగాను నేను, అడగక-

కవిత ఎలా రాయాలో చెప్పు, కవిత ఎలా రాయకూడదో చెప్పు
అని పాపం పిల్లవాడు, అరచేతుల్లో ముఖాన్ని దాచుకునే ఆ

నూనుగు మీసాల కుర్రవాడు రాత్రంతా ఆ రాత్రినే అడిగాడు, తన ముందు
తన ముందే కూర్చున్న ఆ నీలి కళ్ళ యువతిని వొదిలి:

ఏడవటం వచ్చా నీకు? కన్నీళ్ళని వడగట్టడం వచ్చా నీకు? నీలోని ఇంకొకరిని
కలుసుకోవడం వచ్చా నీకు? ఆ ఇంకొకరిలోని నిన్ను పసిగట్టడం వచ్చా నీకు?
నీకు నువ్వు చచ్చిపోవడం తెలుసా నీకు? తిరిగి ఇద్దరై ముగ్గురై నలుగురిలోకి
జన్మించి అందరినుంచీ బహిష్కరింపబడటం తెలుసా నీకు?

ఇవేమీ అడగలేదు నేను అతడిని, అతడి రాత్రిని, రాత్రిగా మారిన తననీ, ఆ తనువునీ-

అడగలేక, చెప్పలేక ఇక నేను కాంతిని వీడి, రాత్రిని తాగి
నా దుస్తులని నేను మూటకట్టుకుని అక్కడే
ఆ శిధిలాలలోకే మళ్ళా వెళ్ళిపోయాను ఎప్పటిలానే ఇలా గొణుక్కుంటూ:

ఎవరు చెప్తారు నీకు, నువ్వే ఒక కవితవని, తనే ఒక కవిత అని
ఇంతకు మించి ఇక్కడ మరేమీ లేదని, మరేమీ దొరకదనీ?-

*24-08-2012

కాశిరాజు || నాన్న తనంతో కాసేపు||

ఏరా సిన్నోడా
ఎప్పుడూ ఏదో అలోసిత్తావేట్రా?
నీ వొయసులో నేనెంత సురుగ్గా వుండేవోన్నో తెలుసా?
నీకు నా కదసెప్తానిను

నువ్వు యినే వుంటావ్
సరిగ్గా పదేల్లప్పుడే పెల్లిసేసార్నాకు
అప్పుడికి మీయమ్మేమో సీముడుముక్కేసుకుని
ఎర్రబొందులాగూతో
సరిగ్గా ఆ ఈది గుమ్మం మీదే కుచ్చూనుండేది

రాయే అని పిలిత్తే వచ్చేదీకాదు
ఆ గుమ్మం మెట్టుదిగేదీ కాదు
సేన్నాళ్ళు గడిసిపోయిందలాగే
ఆ తర్వాత తెలివొచ్చి,తెలిసొచ్చేసరికి

బల్లో ఒకడు
గుమ్మంలో ఒకడు
ఉయ్యాళ్ళో ఒకడు
తయారయ్యారు మీరు

సంసారాన్ని ఈదటం గురించి మాబాబు నాసొవ్లో ఓమంత్రమేసాడు
అంతే

ముగ్గుబండేసుకుని బయల్దేరాను
సరిగ్గా సీకటడే సరికి
నలభైయూళ్ళు సుట్టొచ్చేవోన్ని

కాతపొద్దోతే సాలు
సుర్రుమనేది మీయమ్మ
రేవవతల రాజుగారింట్లో
పనికోసమెల్లేది
నాకంటే కాతముందే ఇంటికొచ్చేసేది
మీయమ్మకు కొడుకులేమైపోతారో అన్న కంగారుతోపాటు
కటికపేదరికం కూడా కుదురుండనిచ్చేదికాదు

ఎప్పుడూ ఏదోపనే
ఎన్నిపనులు సేసెదనుకున్నావ్?
మీకందరికీ అన్నమెట్టి
మిమ్మల్ల్ని బొజ్జోబెట్టి
ఆ తరవాత నాకూ అమ్మయ్యేది,అన్నమెట్టేది

ఇలాంటివెన్నోరా
ఎన్నని సెప్పను
ఎలగోలాగ
ఇదిగో ఇంతదాకా బతికేసాం

జీవితమంటే ఇంతే్నని సెప్పుకునే
ఎంతో పెద్దదిరా
నీకు మెల్లిగా అర్దమౌతాదిలే
నీజీవితంలో కూడా ఇలాగే
పేనమున్న పదాలెన్నోఉంటాయ్
ఆటినన్నింటినీ కలిపితే నీకు నచ్చిన కవిత్వంలా ఉంటాది నీ జీవితం

అర్దమౌతుందా?

*24-08-2012

రావి రంగారావు || రాజుగారి తెలివి||

ఎప్పటినుంచో
తన మంత్రులు
దేవతా వస్త్రాలతో ఊరేగుతున్నారని
పసిపిల్లల పరిశోధనల వల్ల
ఈ మధ్యనే తెలిసిందట...

మంత్రుల ఒంటి మీద మచ్చలూ పుచ్చులూ ...
సూక్ష్మజీవులు వైరసులూ...
ఇన్నాళ్ళు ఎవరికీ కనబడ వనుకున్నాడట...
అసలు రహస్యాలు, అంగ రహస్యాలు బయటపడుతున్నందుకు
రాజుగా ఇపుడు తాను సిగ్గుపడుతున్నాడట...

మంత్రులకు మరీ ఒంటి మీద
ఓ నూలుపో గయినా లేకుంటే బాగోదని కొత్తగా తెలిసిందట...
అందుకే ఓ న్యాయసహాయం గోచీ
ఉచితంగా అందిస్తున్నాడట...

పాపం రాజుకు తన సంగతి తెలిసే దెప్పుడో-
తానింకా దేవతా వస్త్రాలు ధరించే తిరుగుతున్నా నని...

*24-08-2012

అరుణాంక్.ఎలుకటూరి || మూలవాసుని గోస ||

నేను ఈ దేశ మూలవాసున్ని
అయిన
మూడున్నర సహస్రాబ్దలుగా
వెలి వాడలే నా చిరునామా

చదువుకుంటే జ్ఞానవంతున్ని అయితానని
చదువు నిరాకరింపబడ్డ వాణ్ణి
చదువు అనే మాట ఉచ్చరించినందుకు
నాలుక తెగ్గోయబడ్డ వాణ్ని
వేదాల్లోంచి నాలుగు మాటలు విన్నందుకు
చెవుల్లో సీసం పోయబడ్డ వాణ్ణి

నా అడుగు పడ్డ నెల మైల పడుతుందని
మూతికి ముంత ముడ్డికి చీపురు
కాలికి తాటాకు చెప్పులు కట్టబడ్డవాన్ని
ఆర్యుల ఆధిపత్యానికి బలైన
సత్యకామ జాబలిని
తల నరకబడ్డ శంబుకుడుని
క్షత్రియ కుట్రకు
వేలు నరకబడ్డ ఏకలవ్యుణ్ణి నేనే

మనువు ఆని సంతతి గాల్ల రచనల్లో
వేశ్య పుత్రునిగా అభివర్నించబడ్డ వాణ్ణి
సురులు సృష్టించిన పంచమున్ని
ప్రజా రక్షకులైన నా మూలవాసులపై పడ్డ రాక్షస ముద్రను
చెరిపివెయ్య పోరుజేస్తున్న వాణ్ని
మూలవాసులు ఏలిన
గణ రాజ్యాల స్థాపనకు పరితపిస్తున్న వాణ్ని
అశోకవనాన్ని కాంక్షిస్తున్న అసురుణ్ణి

నాగేటి సాలల్లో విత్తులను
నెత్తురుతో మొలకేత్తించిన వాణ్ని
స్వతంత్ర భారతావనిలో అస్వతంత్రున్ని
ప్రజాస్వామ్యంలో నాకంటూ చోటు లేనివాణ్ణి
దొంగ లం..కొడుకులు మసులుతున్న ఈ లోకంలో
నిరంతరం చస్తూ బతుకుతున్న వాణ్ని
అగ్రకుల దాష్టికానికి అనునిత్యం ఆహుతవుతున్న వాణ్ని

చిందిన నెత్తురు సిరాగా
రక్తారుణ రచనలు చేస్తున్న వాణ్ని
తెగిన బొటన వేలే కలంగా
నెత్తుటి కవిత్వం రాస్తున్న వాణ్ని
నేను అమరున్ని, అజరామరుణ్ణి

నేను చుండురుని, కారంచేడుని, వేంపేటని
మర్మాంగాలు చిద్రం చేయబడ్డ ఖైర్లంజిని
శ్రీకా"కుల" రక్కసికి నెత్తుటి రంగెసుకొని
నెత్తుటిపేటగా మారిన లక్ష్మిపేటను

మనువాదంతో మదమెక్కిన ఒక్కొక్కడు
నన్ను కాల్చి బూడిద చేస్తున్న
బూడిదలోంచి నూత్న యవ్వనంతో
నింగికెగిరే ఫీనిక్స్ ను

*24-08-2012

యజ్ఞపాల్ రాజు IIఎంత కష్టపడతాడోII

ఎంత కష్టపడతాడో కవి
భావాల గర్భాల్ని మోస్తూ
పండంటి కవితలను కనడానికి
మనసును మెలిపెడతాడు
హృదయాన్ని రాయి చేసుకుంటాడు
ఒక్కోసారి చెప్పలేనంత
మృదువుగా మార్చేసుకుంటాడు
ఆవేదనలను ఆనందాల్ని
కష్టాల్ని సుఖాల్ని
ఆకలిని ఆహారాన్ని
దిగంబరత్వాన్ని అంబర శ్రేణిని
మంచిని చెడుని
నవ్వును ఏడుపును
ఆత్మను దేహాన్ని
పంచభూతాలను
అరిషడ్వర్గాలను
శృంగార హాస్య కరుణ
వీర రౌద్ర భీభత్స
భయానక అద్భుత శాంతములనే
నవ రసాలను
అష్టవిధ శృంగార నాయికల
హావభావాలను
తన కలంలో నింపేసుకుంటాడు
ఆ కాలాన్ని కాగితం పై
గురి పెట్టి
సిరా శరాలను వెల్లువెత్తిస్తాడు
అన్నీ తనలోకి లాగేసుకునే
బ్లాక్ హోల్ లా
కనిపించే ప్రపంచంతో పాటు
కళ్ళకు కనిపించని
ఊహాలోకాల సమస్త అనుభూతులనూ
తనలోకి ఇముడ్చుకుంటాడు
అంతు చిక్కని డార్క్ మాటర్ లా ఉంటాడు
సూపర్ నోవాలా
ఒక్కసారిగా వెలుగులను
వెలువరిస్తాడు
ఎంత కష్టపడతాడో కవి
భావాల గర్భాల్ని మోస్తూ
పండంటి కవితలను కనడానికి

*24-08-2012

శైలజామిత్ర : ''నన్ను నన్నుగా..!''

ఎప్పుడో గాయపరిచి
సరాసరి గుండెలోకే దూసుకుపోయిన బాణం
ఇప్పటికి జ్ఞాపకాల
ముందు వరసలో ఉంది.
మానవీయ ప్రదర్శన అక్కడే!
నా గుర్తుగా ఉండనీయండి !

గాజు చెట్లతో నిండిన మానవారణ్యంలో
శరీరం ఒక వెదురు బద్ద లా ఉంది
అజ్ఞానం మనిషిని శిల గానో, చీకటి గానో మార్చితే
అప్పటికప్పుడు ఆయుధంలా మారింది
అనుమానపు నీడలు అక్కడే!
నా రూపం అక్కడే పాతేయ్యండి!

మనసులో ఎప్పటికీ ఒక
మరువలేని కల!
అంతా అలంకృతమే!
పుట్టుకతో రెక్కలు మొలిచినట్లు
మరణం మొక్కై నిలిచినట్లు..
గేటు ముందు బిక్షువు నిలబడేది అక్కడే!
నా మాటగా అతనికి నీడనివ్వండి!

అడుగు అడుగుకు వాడిపోయే మస్తకం
అద్వాన్నంగా నలిగిపోయే హృదయం
గతంలో మతంతో రాలేదు
జీవన్నాటకంలో ఒక పాత్రతో వచ్చింది
ఓట్లు కోరే ముఖ యంత్ర స్థానం అక్కడే!
నన్ను నన్నుగానే బతకనీయండి..!.

*24-08-2012

అవ్వారి నాగరాజు || ‎ఎక్కడైనా||

అక్షరాలు కొన్ని

వేలికొసలు తెగి నెత్తురు గోరింటలో స్నానమాడే
మేలిమి ముత్యాలని పిలుస్తాను

పదాలు కొన్ని

రోదించడానికి కూడా అశక్తుడవై నిస్సహాయంగా నిలబడిన వేళలలో
నీ ముఖం మీద రాలి పడే వాన చినుకులంటాను

వాక్యాలు కొన్ని

పెగలని గొంతుకతో డగ్గుత్తిక కత్తి కొనయై
నాభికొసల వరకూ దిగి ప్రాణం ఆర్చుకపోతూ
ఒక కొస దాకా నిన్ను రాసుకుంటూ పోయే పేర్పులా తలపోస్తాను

కవితలు కొన్ని

చెంపలపై
ఇక్కడ ఇంకిన చారికలకు
మరెక్కడో టీకా తాత్పర్యాలు రాసే
విశ్వ వ్యాకరణమని భావిస్తాను

*24 ఆగస్టు2012

కవితాచక్ర//తరచి చూస్తే..

నిశ్చల హ్రుదిలో
రేగిన అలజడిని
తట్టి చూస్తే..
ఉవ్వెత్తున ఎగిసిపడే
జ్ఞాపకపు అల!

నిశ్శబ్దపు మదిలో
దాగిన కలవరాన్ని
కదిపి చూస్తే...
ఝూంకరిస్తూ నినదించే.
కోటి భావాల మెళ!

నిర్నిద్ర కంటిలో
కదలాడిన ఆర్తిని
అల్లార్చి చూస్తే...
కరుగుతూ జారిపోయే
కన్నీటి కల!

నిట్టూర్పు శ్వాసలో
వదిలిన వెచ్చదనాన్ని
తాకి చూస్తే...
వగరుస్తూ విడిచిపోయే
నైరాశ్యపు హేల!!

*24.8.2012

సురేష్ వంగూరీ || అలక

1
ప్రశ్నలు నూరుతూ నువ్వు
సంజాయిషీ ముఖంతో నేను

2
అలగాలని అలుగుతావో
సరదాకని అలుగుతావో
బుజ్జగింపు నెపంతో
నేను చనువుగా మెలగాలని అలుగుతావో
ఎప్పటికీ అర్ధం కాదు

3
అలగటంలో ఏముందో తెలీదు కానీ
అనునయించడంలో అదో ఆనందముంది
బతిమిలాడటంలోనే మన బంధం బలోపేతమవుతున్నది

4
నీ అలక
నాపైన నీకున్న అధికారానికి ప్రతీక

5
కలిసిన ప్రతి సారీ
ఏదో విధంగా అలుగుతూ నీవు
అదే ఛాన్సుగా ప్రేమిస్తూ నేను

*24-8-2012

బాలు||కసరుకాయ||

నా గుండెలోతులో నువ్వు ఉక్కిరిబిక్కిరి అవుతుంటే
నీ భాద చూడలేక ఇలా అక్షరాలను పదాలరూపంలో పెర్చుతున్నాను
నీ పేరు కవిత్వమా!
నాకు అయతే తెలియటంలేదు
కోందరు కవిత్వం అంటున్నారు
ఇంకోందరు వచనం అంటున్నారు
మరికోందరు కసరుకాయ అంటున్నారు

నిన్ను ప్రతిసారి పండుగానే మార్చాలనుకుంటా
కాని వడ గాలి రుపంలోనో
జడి వాన రుపంలోనో
చీడ పురుగు రుపంలోనో
కొంటెపిల్లగాడి చేతి రాయి రూపంలోనో
వచ్చి నిన్ను కసరుకాయగా రాలిస్తే

తప్పు నాదే నిన్ను సంరక్షించుకోకపోవటం
కాని నాకు అనుభవం లేదే
ఇప్పుడిపుడే పంట వేయటం నేర్చుకుంటున్నాను

ఒకటి మాత్రం నిజం
నిన్ను కసరుకాయగా చుస్తే
అన్ని గుండెల కంటే
నా గుండెనే ఎక్కువ వెదకు గురి అవుతుంది
దానికి కారణం నేను కాబటి.

*24-08-2012

వ్యవసాయం కోసం వ్యవసాయం చెయ్యోద్దు పంటను కూడా దృష్టిలోపెట్టుకోవాలని మనవి

Nauduri Murty

మిత్రులారా,
నాకు మన కవిసంగమంలో పోస్టుచేసిన కవితలు చదువుతుంటే ఈ క్రింది అభిప్రాయం కలిగింది. అది మీతో పంచుకుందామనుకుంటున్నాను. ఇది ఎవ్వరినీ కించపరచడానికో, నిందించడానికో వ్రాస్తున్నది కాదు. ఇది పదిమంది చర్చిస్తే, కవిసంగమంలో సామాజిక బాధ్యతగల కవులుగా, మీరు దిశానిర్దేశనం చేసుకుందికీ, వీలయితే ఒక Manifesto తయారుచేసుకుని తదనుగుణంగా వ్రాయడానికీ ఉపకరిస్తుందన్న నమ్మకంతో మీముందు ఉంచుతున్నాను.

పాశ్చాత్యదేశాల్లో, ముఖ్యంగా యూరోపులో ఈ క్రిందచెప్పబోయే ఉద్యమాలన్నీ కవిత్వంలోనూ, కళలలోనూ వచ్చి సమాజంలో విప్లవాత్మకమైన మార్పులు రావడనికి దోహదపడ్డాయి. వాటి ఛాయలు ఇంకా తెలుగు సాహిత్యంలో ఉండడం హర్షించదగినవే అయినా, మనదేశకాలపరిస్థితులకు అనుగుణంగా కవిత్వంలో కూడా మార్పులు రావలసి ఉంది. వస్తాయి కూడా. అయితే ఆ మార్పులు కాకతాళీయంగా రావడం కంటే, కవులు ప్రయత్నపూర్వకంగా తీసుకురావడం, వాళ్ళ పరిణతినీ, భావ సారూప్యతనీ సూచిస్తుంది... కనీసం ఈ ఉద్యమం విషయంలో.

కొందరు ఇంకా రొమాంటిసిస్టులు (Romanticists). అంటే, వాళ్ళు అనుభూతి కంటే కల్పనకి ప్రాధాన్యతకి ఇస్తారు. రొమాంటిస్టులు అన్న మాట ఆ నిర్ణీతార్థంలోనే వాడుతున్నాను. లేకపోతే రొమాంటిసిస్టులకి అన్యాయం చేసినట్టే. ఎందుకంటే నిజానికి వర్డ్స్ వర్త్, కోలరిడ్జ్ "ప్రజలభాషలో, ప్రజలదగ్గరికి, ఏ అలంకారాలూ (అంటే ఉపమలూ, ఉత్ప్రేక్షలూ) లేకుండా చెబుతూ, అంతవరకు కావ్యగౌరవం దక్కని అన్ని విషయాలూ, వస్తువులూ, వ్యక్తులమీదా కవిత్వం" చెబుతామని తీర్మానం చేసుకుని వ్రాసిన వాళ్ళు. (శ్రీ శ్రీ చెప్పిన కుక్కపిల్లా సబ్బుబిళ్ళా అగ్గిపుల్లా అక్షరాలా అదే). కొందరు Naturalistలు లేదా Realistలు. వీళ్ళు ఉన్నది ఉన్నట్టుగా ... ఒక matter-of -fact గా చిత్రించడానికి ప్రయత్నిస్తారు. అందులో కల్పనలూ అలంకారాలూ ఉంటాయి కాని, అవి ప్రథాన విషాయనికి అనుబంధంగా ఉంటాయి తప్ప మీద చెప్పిన వాళ్ళలా వస్తువుని మింగేసి సౌందర్యంగా కవిత్వం ఉండదు. ఇంకొందరు impressionistలు అంటే వాళ్ళు చేతలను గాని, వస్తువునిగాని వర్ణించడం, దానిలోతులలోకి వెళ్లడం కంటే, చెప్పదలుచుకున్న సందర్భంతో వాటికిగల అనుబంధాన్ని ఎక్కువగా ప్రస్తావిస్తూ, మనసుమీద ఆ చర్యగాని, ఆ వస్తువుగాని గాఢమైన ముద్ర వేసేలా చూస్తారు. చాలా మంది Expressionistలు. వీళ్ళు పైనచెప్పినవాళ్లందరికీ భిన్నంగా పాఠకులని రంజింపజెయ్యడం కంటే, కవిగా తమ పరిశీలనలను ఒక రన్నింగ్ కామెంటరీలా ఇస్తారు. వీళ్లు వస్తువులకి లోతైన వివరణలు వర్ణనలూ ఇవ్వడానికి బదులు చెబుతున్న సందర్భంలో వాటి ప్రతిపత్తి (perception)నిమాత్రమే మనముందు ఉంచుతారు. ఇవిగాక మన కవిత్వ ఉద్యమాల ఛాయలూ... దిగంబర, స్త్రీవాద, దళితవాద ఛాయలన్నీ ఉన్నాయి. ఇంత విస్తృతమైన వస్తువైవిధ్యం ఆరోగ్యకరమైన పరిణామమే. అయితే, శివారెడ్డి అమ్మగురించి చెబుతూ, ""నేను అమ్మను కాలేను, ఎందుకంటే నాకు అమ్మతనం అంటే తెలీదు కనుక" అని ప్రారంభించి, "కలం పట్టినతర్వాతనైనా నేను కవిని కాకపోతే ఎలా?" అని ముగించినట్టు, కవులు జీవితాంతం కవిత్వం రాయడానికి నిశ్చయించుకుని ఈ  వ్యవసాయం లోకి దిగేరుగనుక, వ్యవసాయం నుండివచ్చే పంటనుకూడ దృష్టిలోపెట్టుకోవాలని మనవి చేస్తున్నాను. మన అస్థిత్వవాదాలు, అఫ్సర్ చెప్పినట్టు మన ఉనికిని ఎలా చాటుతున్నాయో, మనకవిత్వం మనలోని భిన్నత్వంలోని ఏకత్వాన్ని ఒక అస్థిత్వంగా ఆవిష్కరించాలని కోరుకుంటున్నాను. ఈ దిశలో కవులు సమాజంలోని రుగ్మతలకు తమదైన, ఒక ఆచరణత్మకమైన, ప్రజలకు దగ్గరగా ఉండగల ఒక ఉద్యమాన్ని నిర్మించడానికి కావలసిన తాత్త్విక చింతననూ, అభిప్రాయవ్యక్తీకరణను ప్రోత్సహించి, ఒక ఆరోగ్యకరమైన చర్చకి తెరతీస్తారని మనసారా కోరుకుంటున్నాను.

కవిసంగమం గ్రూపు చర్చను అప్ టూ డేట్ చూడాలన్నా పాల్గొనాలన్నా ఈ లింకు నుండి చూడండి 

http://www.facebook.com/groups/kavisangamam/permalink/437898332929591/

• 
  

  Valluru Murali, Kranthi Srinivasa Rao, Nanda Kishore and 7 others like this.
• • 
    

    Chittibabu Padavala Except the bit about "unitiy in diversity," I completely agree with my Guruvugaaru Murthy gaaru.

    
    
  • 
    

    Vijayakumar Koduri 
    

    ‎"ఈ దిశలో కవులు సమాజంలోని రుగ్మతలకు తమదైన, ఒక ఆచరణత్మకమైన, ప్రజలకు దగ్గరగా ఉండగల ఒక ఉద్యమాన్ని నిర్మించడానికి కావలసిన తాత్త్విక చింతననూ, అభిప్రాయవ్యక్తీకరణను ప్రోత్సహించి, ఒక ఆరోగ్యకరమైన చర్చకి తెరతీస్తారని మనసారా కోరుకుంటున్నాను" Nauduri
    

    Murty

    
    

    .....మూర్తి గారూ....దరి దాపు, ఇలాంటి చర్చ ను ఆశించే, ఇంతకు ముందు కవి సంగమం లో ఆలూరు శ్రీకాంత్ కవిత దగ్గర కొన్ని కామెంట్లు పోస్ట్ చేసాను....వీలయితే చూడండి....'కవి సంగమం గ్రూప్ సెర్చ్' లో ఆలూరు శ్రీకాంత్ పేరు టైపు చేస్తే ఆ పోయెం దొరుకుతుందనుకుంటా...

    
    
    
  • 
    

    John Hyde Kanumuri నాకున్న కొన్ని సందేహాలు ఈ పోస్టుద్వారా నివృత్తి అయ్యాయి. ధన్యవాదాలు సార్

    
    
    
  • 
    

    Ro Hith 
    

    ‎Nauduri~ Very nice to see something very intellectual in Kavisangamam. I think Kavisangamam really needs that. But in every stage, there are Naturalists, Expressionists, Romanticists and everyone. I am just wondering if Imagism is not the 
    

    biggest moment in telugu literature...as Imagism is the biggest moment in the scene of Western poetry. In poetry, there is a twist for every ten years from 19th century. The Romanticism is the theory of early 19th century...and its always interesting to notice how Romanticism overlapped with Imagism. My point is, there was and is always the moment...but you cannot classify it into a Particular thing.And yes...it is so interesting to see how Surrealism mingled with Beat poetry. And how Beat poetry blended with poetry of a person like Bukowski(One should notice that Bukowski is not well educated and he didnt read much beat poetry)
    
    Thanks for your enjoyable and intellectual note...I believe...that is really really essential for Kavisangamam. :)

    
    
    
  • 
    

    Sky Baaba చాలా బాగా చెప్పారు మూర్తి సర్!
    ''కవిసంగమంలో సామాజిక బాధ్యతగల కవులుగా, దిశానిర్దేశనం చేసుకుందికీ'' ఇకనైనా కవిసంగమం కవులంతా ప్రయత్నించవలసిన అవసరముందని నేను కూడా బలంగా ఫీలవుతున్నాను..

    
    
    
  • 
    

    Kapila Ramkumar I agree with the conclusion statement, stressing to rise/raise your voices

    
    
    
  • 
    

    Katta Srinivas ‘‘ ప్రాక్టీసులు ఇక చాలు పూర్తయ్యాయు.
    ఇక ఫెర్మర్మేన్సులు మొదలెట్టమన్నారా ’’సార్.
    అవును బాణం వేయటం వచ్చిందని భలేగా వుందనీ చప్పట్లువింటూ వస్తున్నాం.
    లక్ష్యం దిశగా ఎక్కుపెడితేకానీ సార్తకత రాదు.
    సైద్దాంతికంగా మీరన్నదానిలో విభేదించడానికేమీలేదు. ఒ
    

    కటి, రెండు చోట్ల అదనపు వివరణలు కోరటం తప్ప..
    మీరన్న దిశగా నడిచేందుకు
    ప్రాక్లికల్ యక్షన్ ప్లాన్ కూడా సూచిస్తే బావుంటుంది. ఏంచే్ద్దాం ఎలా చేద్దాం.??
    మంచి టైంలో మంచి సూచన చేసారు సార్..
    ఉరకలెత్తుతున్న ప్రవాహాన్ని వరదకాలవగానే మిగలనీకుండా, సాగుదిశగా