" ఓ పిల్లా. మీ అయ్యేడి"
ఇంత రాత్రి మా ఇంటికెవరొచ్చారన్న ప్రశ్న,
తెల్సుకోవాలన్న కుతూహలం,
వాళ్ళ సారా వాసన ఇంటి వెనకాల, వెన్నెల కింద
పడుకున్న నాదాకా తాకుతుంటే,,
"అన్నా, ఎమి, గీ పొద్దు.
బాపింకా రాలే, కైకిలి కాడ్నుంచి"అక్క,
భయాన్ని కనపడనీయకుండా,
దీపం వొత్తిని చిన్నగా చేస్తూ
"తెలిసే వొచ్చినం,
మీ తాగుబోతోడే పంపిండు,
మా బాకీకి నిన్ను జమచేసుకోమన్నడు" గ్రామపంచాయతిలో అటెండర్,
పగలు నాతో చెరువులో ఈత కొట్టేవాడేనా ఇలా...
దీపం మరింత చిన్నదై..
వంటింటి దాకా వొచ్చారు,
కాళ్ళకడ్డంగా ఉన్న కొత్త కుండ పగిలిన శబ్దం
వాడితో మరో ఇద్దరు,
పోల్చుకున్నా వెన్నెల వెలుగులో
అక్క అరిచింది, నేను వాళ్ళ కాళ్ళ మీద..,
బెదిరిస్తే కాళ్ళు మొక్కడమొక్కటే నేర్చుకున్న ఊరది,
వాళ్ళ వయసులో సగం లేని నేను,
ఎలా ఆపాలో తెలీక, అరిచా.
ముగ్గురూ పారిపోయిన అలికిడి, గొడదూకి,
అక్క అలా ఏడవడం, అమ్మ పోయిన తర్వాతే,
ఆ రాత్రి చంద్రుడూ మాతోపాటు మేలుకుని
నాన్న మీద కోపంకన్నా. పగ పెరిగి..
తెల్లారుతుండగా నాన్న, ఆ ముగ్గురితో
అక్కని లాక్కెళుతూ
అమ్మలా కన్పించింది అక్క,
నన్నింకోసారి పోగొట్టుకుంటావా అని అడిగినట్టై
అక్కను దూరంగా నెట్టి, దీపం బుడ్డి విసిరిన
మంటల్లో నాన్న,
దసరాకి ఊరిబైట కాల్చే రావణుడిలా,
ఆ ముగ్గురూ మాయం
పోలీసుల్ని తీసుకొస్తారని తెలిసేంత చదువుంటే,
వాళ్ళని కూడా..
ఇంకా ఎందరో అక్కలు సుఖంగా ఉండేవారే..
చాలా ఏళ్ళు బోస్టన్ స్కూల్లో.
అక్క మొదట్లో చూడ్డానికొచ్చేది,
తర్వాత ఉత్తరాలొచ్చేవి,
చివరగా నేను పంపిన ఉత్తరాలు నాకే..
ఇల్లు మారిందనుకున్నా
విడుదలై ఇంటికెళ్తే,
అక్క, ఇద్దరు పిల్లల్తో,
గ్రామపంచాయితీ అటెండర్ గాడు కూడా,
చెయ్యి లేచింది గాల్లో, వాడి మెడ విరవడానికి
"తమ్ముడు,
మీ బావరా, నమస్తే పెట్టు" అక్క,
మనిషి కూడా మారినట్టుంది
నా మెడ విరిచేసి,
మనసును కూడా...
*2.8.2012
