పేజీలు

' నువ్వొక పచ్చని చెట్టయితే పిట్టలు వాటంతట అవే వచ్చి వాలేను'..!.

27, జులై 2012, శుక్రవారం

స్వాతీ శ్రీపాద||ఇలా.........||


ఒక్కొక్కపుటా మనసు ముని వేలితో తిరగేసే కొద్దీ
నిలువెల్లా ముంచెత్తె పడగ విప్పిన అలలు
చూపానని మసక గుప్పిస్తూ ఉప్పునీటి తెరలు
పుక్కిలించి ఉక్కిరి బిక్కిరి చేసే నురగల ప్రవాహాలు
ఎన్ని సముద్రాలను శ్రుతి చేసిన అనుభవాలు

అలసి సొలసిన అగరుపొగల ధూపాలూ
మల్లెలు విరజిమ్మిన పరిమళాల ఊపిరిలూ
గాలి తిత్తులనిండా నింపుకున్న గతం మధుర శ్వాసలు
మళ్ళీ మరోసారి ఆ మసక వెలుగుల గతం ఛాయల్లో కలసిపోయే ఓ నీడనై
గుండె మూలమూలలా కిచకిచలాడే
చిన్ని పిట్టల తోక్లపై తాళమేసే గాలి వీవనగా
తచ్చాడటం కలకాదుగా..

నీడలు పరచుకున్న అసురసంధ్య ఆవలి తీరాన
ఒకరి కంటి అద్దాల్లో మరొకరు కన్న పగటి కలల సుదీర్ఘ సంభాషణలు
నీకూ నాకూ మధ్య ఎల్లలు పుట్టవనుకున్నాం
నీకూ నాకూ మధ్య మౌనం రాయభారిగా మారి ఇలా...


      .....
*27.7.2012

కట్టా శ్రీనివాస్||మిత్ర పోత్తం||

పుస్తకాల అల్మరా తెరిస్తే
ప్రపంచపు కిటికీ తీసినట్టే
ఓ చల్లటి గాలి మెల్లగా
ఒరుసుకుంటూ వెళుతుంది.

ఇక పొత్తన్ని తెరిస్తే
ఓ ముద్దుల పురాతన తాత
బుజ్జగింపులతో తలనిమిరినట్లే వుంటుంది.

అక్షరాల వెంట పరుగెడుతుంటే,
సత్తువ పెరిగి లోపటి జవసత్త్వాలు
ఇనుమడిస్తూ సెగలెత్తిస్తుంది.

భాష వెనుక బావం
ఎదలో ఇంకినపుడల్లా
తెలియని జల ఏదో
ఊరుతూ ఉరుకుతూ ఊరిస్తుంది.

ఆత్మీయత అచ్చొత్తుకుని
అనుభవాల పొరలెత్తే
అనుంగు మిత్రుల సాహచర్యం కూడా
దాచిన పుస్తకమంతటి
కమ్మటి వాసనలు వీస్తుంది.
అందుకేనేమో.

సిరి.కట్టా**27-07-2012

( అమ్మని, పుస్తకాన్ని యిష్టపడని వారు ఎవరుంటారు, కవితా వస్తువు పాతదే కాని
నేను కూడా నా మాటల్లో చెప్పాలని పించింది.)

కె.కె ||అనుభవ రాహిత్యం||

అనుభవ రాహిత్యం
*************
ఒక సాయంత్రం,ఒంటరిగా కోనేటిపక్కన కూర్చున్నాను,
వేడెక్కిన మెదడుతో,బరువెక్కిన గుండెతో,
సమాజం పోకడపై అసహనం తో.. ఆగ్రహంతో

విసుగెత్తిన మనసుకి,నులువెచ్చని కౌగిలి ఇస్తూ
పచ్చికబైళ్ళు మెత్తలుగా పరుచుకున్నాయ్.
కల్మాషాల కుళ్ళుని చూసి కలతచెందిన నాకళ్ళు,
నీలాకాశంలో మేఘాలను నగ్నంగా చూసి మురిసిపోతున్నాయి.
అరుపుల తొక్కిసలాటలో నలిగిపోయిన నా చెవులు,
అలల సంగీతాన్ని,అరేబియన్ గీతంలా ఆశ్వాదిస్తున్నాయ్.

వలపు కోనేరు పొలాన్ని,సంధ్యాకిరణాలు దున్నేస్తున్నాయ్.
రెండుపక్కల నిటారుగా నిలిచున్న మావిడిచెట్లు,
ఆతిధ్యం స్వీకరించమని ఆహ్వానం పంపుతున్నాయ్.
అప్పుడప్పుడు,ఎంగిలిపడే కొంగల ముక్కులపై
తాకిన కిరణాలు ముక్కెరలై మెరుస్తున్నాయ్.
కరిగిపోతున్న కాలాన్ని చుక్క,చుక్కగా
ఆశ్వాదిస్తూ.. గుటకలేస్తూ గడిపేసాను.

అప్పటిదాక మిన్నకుండిన నా మనసు
ఒంటరిగా ఉన్నావంటూ,తుంటరిగా సైగచేసింది.
ఆలోచనలు,అస్తమించడం ప్రారంభం అయ్యాయ్.
కాసేపటికి ఏదో విసుగు నాలో, పరిగెత్తడం ఆరంభించింది.
వెంటనే అడుగులు,అనుమతి అడగకుండానే
అంగలువెయ్యడం మొదలెట్టాయ్...
జనప్రవాహంలో తరగలెత్తక తప్పదులే అంటూ

అప్పటిదాక ఆనందించిన నా మనసే
కాసేపటికి తిరిగి ఉపదేశించింది నన్ను హెచ్చరిస్తూ...
అందంగా ఉందని,ఆహ్లాదం పంచిచ్చిందని
కోనేట్లో కాపురం ఉండలేం కదా అని,
ఎప్పుడైనా జరుపుకునేది మాత్రమే పండుగ అని,
వానప్రస్థం స్వీకరించాల్సింది వార్ధక్యంలోనేనని

కాలికి బురద అంటిందని, నరికేస్తామా???
కడిగేస్తాం...కుదరకపోతే కనీసం తుడిచేస్తాం.
కుళ్ళిపోతున్న సమాజాన్ని సంస్కరించు,
నీ వల్ల కాకపోతే పక్కకు జరిగి నమస్కరించు,
అంతేకాని సమాజాన్ని బహిష్కరిస్తే ఎలా???
నీ అనుభవరాహిత్యం కాకపోతే అంటూ గీత ముగించింది.
అప్పుడే తెలిసింది ప్రకృతి అందాలు,నిశ్శబ్ద సమయాలు
అలసినప్పుడు సేదదీరడానికి మాత్రమే అని!!!
      .....
*27.7.2012

జగతి జగద్ధాత్రి ||ముద్దు.....||


తెలి మబ్బు తునకలాంటి
ఆమె నుదుటి పై
తొలి ముద్దిచ్చాడతను
తమకంగా...
తన్మయించింది ఆమె
ఉదయారుణ కిరణాల
ఆమె సూర్య తిలకం పై
మలి ముద్దు...
వెన్నెల లా చిర్నవ్వింది
పరవశాన వాలిన కన్రెప్పలపై
ముచ్చటైన మూడవ ముద్దు
మమేకతలోకి ఒరిగింది
మెరిసే నక్షత్ర
ముక్కు పుడక పై
ఒక వజ్రపు ముద్దు
మురిసింది ...ముక్కెర
సిరి నవ్వులు విరిసే
నును చెక్కిలి పై
చిరు ముద్దు .....చిలిపిగా
చేమంతి ...మారింది
గులాబిగా ....
శీతవేళ వణికే
చివురుటాకుల్లాంటి
అధరాలపై ...
అనురాగ రంజిత
అనంత అగాధాల
అంత్య శోధనగా
ప్రజ్వలించే
ఆదిమ మానవ
సహజత్వపు సరాగాల ముద్దు
జీవన లాలసని
మార్మిక మధురిమను
కనుగొనే చిరంతన
యాత్రలోకి అతను ఆమె
జీవన సాంధ్య సమయాన
పయనిస్తూ ....నిరంతరంగా
అంతరంగాల లోకి
అద్వైత తరంగాలలా...అనూచానంగా...!!!
        .....
*27.7.2012

వర్ణలేఖ కవిత


నీవలా నావలా
నడిచొస్తుంటే
నే నిను
అలా అలలా
తాకుతుంటే
నీవెన్ని అలలను
ఎదుర్కొన్నావో
నావన్నీ కలలేనని
కనుమరుగయ్యా
నీ నుండి నురగలా

వర్ణలేఖ - 

*27.7.2012

వేంపల్లి గంగాధర్||వాడొక వ్యాసం ....||


వాడు
మీకు బాగా పరిచయం
వాడి ముఖం
మీకు ప్రతి చోటా ఎదురు పడుతుంటుంది ...

ఒక్కో సారి వాడు
ఎదురు గాలి కి ఎగిరే
రంగు వెలసిన చిత్తు కాగితం ...
నడి రోడ్డు మధ్య విసిరేసిన
చివరాఖరి సిగరెట్ తుంట ముక్క ...
రైలు ఇనుప కమ్మి ఫై
నలిగి రూపం కోల్పోయిన రూపాయినాణెం....
తోకకు రాయి కట్టిన తూనీగా....
అగ్గి పెట్టె లోని జిరంగి.....
వీధి మలుపులో
కాళ్ళకు అడ్డం పడుతూ
దుక్కం నిండిన చేతులు
వ్యవస్థ ను ఆవిష్కరించే సూచిక !

బాలల దినం నాడు
నీ పత్రిక లో వాడొక వ్యాసం ....
ఒక ఇటుక రాయి మోస్తూ ...కంకర రాయి కొడుతూ ..ఫోటో !
హోటల్ లో ఒక పగిలిన టీ గాజు గ్లాసు ....
రంగు రంగుల ముఖ చిత్రం!

సగం పడిపోయిన గోడ చివర
చినిగిన బట్టలతో
ఆడుకునే గోలీ కాయ...!
వాడు కూడా అవతార మూర్తి…..


ప్రతి ఉదయం తప్పని ప్రయాణం
కొండ దారి లో
పశువుల వెనుక పశువు గా ..
గొర్రెల వెనుక గొర్రె గా ...
బతుకు పోరాటం లో బలి పశువు!

ఇలా
ప్రతి సారీ వాడు
ఎదురు గాలి కి ఎగిరే గాలిపటం !
      .....
*27.7.2012 

జిలుకర శ్రీనివాస్||ఎహే పో! అని నువ్వు విసుక్కునే మూతి విరుపు ప్రేమ||

ఎహే పో! అని నువ్వు విసుక్కునే మూతి విరుపు ప్రేమ

స్వర్గానికి దూరంగా
నరకానికి చాలా దగ్గరగా
రోజు నేను చిక్కని చీకటిగా మాసిపోతున్నాను
దూరంగా ఉంచుతున్నవో
నువ్వే దూరం అవుతున్నవో
ఎంతకీ అర్థం కాని కవితలా మారిపోతున్నావు

తెల్లవారక ముందే దిగిలు ముసురు నన్ను కమ్మేస్తూంటది
పగలంతా ప్రాణం నీ మాటలను మననం చేసుకుంటూ మురిసిపోతది
రాత్రంతా కలలకు ఆహరం అవుతూ దేహం మురిగిపోతది
కులం కత్తులకు రాలిపడిన కోట్ల కొద్ది స్వప్నాలు ఎండిపోతాయి
ఎండా పొద విచ్చుకున్నాక నీ తీయటి మాటల పూలు పరిమలించాక
అస్పృశ్య హృదయమొకటి నా మెరుపుల చూపుల కోసం చిక్కని కవితొకటి రాసుకుంటది

ప్రేమంటే పత్రికా ప్రకటన కాదు
హక్కుల దేబిరింపు లేఖ కాదు
మనసును చంపుకొని బతకటం కాదు
ఎవరికోసమో నిర్జీవంగా పరిగెట్టడం అంత కంటే కాదు

నేను నీకోసం రాసిన తీయటి కవితా సంతకం ప్రేమ
నిత్యం నిన్ను స్మరిస్తూ బతకటం ప్రేమ
నిజ్జంగా నువ్వు నన్ను నిరాకరించటం ప్రేమ
నా మనో లోకం మీద నువ్వు విసిరినా నవ్వుల తునుక ప్రేమ
ఎహే పో! అని నువ్వు విసుక్కునే మూతి విరుపు ప్రేమ
ఎలా చింపి చూపేది తెంచి నీ చేతికిచ్చేది మొండి?
            .....
*27.7.2012

రేణుక అయోల ||పాతసామాన్లు||


ఇంట్లోసామాన్లు పాతవనిపిస్తున్నాయి
పారేయాలనుకుని బయటికి తీసాను

మూడు చక్రాల సైకిలు
పెడల్స్ విరిగిపోయి సీటుచిరిగిపోయి
ఇరవైఏళ్ళ జీవితంలో విలీనమైన గతంతో పోటిపడితే
నాలుగేళ్ల కుర్రాడు సైకిలు కావాలని పేచిపెట్టడం
వాడి ఆనందం కోసం ఆసైకిలు కోసం ఎన్ని త్యాగలు
వాడికళ్లలో ఆనందంతో ఎవరస్టు శిఖరం ఎక్కినట్లు ఇద్దరం.
ఖాళి తనాన్ని మాలో నిక్షిప్తం చేసుకుని
జీవితాన్ని అర్ధం చేసుకుంటుంటే పాతసామాన్లలో సైకిలు
అల్బంలో ఒక పేజి తెరగేసింది

పాత టీషర్టు తోడుకున్న మెత్తటి దూదిబొమ్మ
పాప తలగడతో పాటూ తాను పక్కనే పడుకునేది
షాంపులతో స్నానాలు చేసి అలసిపోయిన బొమ్మ
కిచెన్ సెట్టులో ఎన్ని డిన్నర్లు లంచ్ లు చేసిందో
నోరువిప్పి రుచిచెప్పకుండా నిద్రపోయేది పాప ఒడిలో
నాచుట్టూ దారాలు అల్లుతూ పాప ఫోటొ చూసుకునేలా చేసింది.

ఆచేతనంగా కాళ్లకి అడ్డం పడ్డ గడియారం
ఆగిపోయిన ముళ్లు కదలని పెండ్యులం ఎక్కడో పారేసుకున్న తాళం
పొద్దునుంచి రాత్రిదాక గోడకి కాపలా కాస్తూ
ఇల్లంతా విస్తరించిన గంటలు.
నిశ్శబ్దం నిద్రలో ప్రవేశించి ఎన్ని రాత్రుళ్లు తోడుగానిలిచిందో
చేతులమధ్యలో స్నేహితురాలై పలుకరించింది

ఇందులో ఏవి పాత సామాన్లు
ఒక్క క్షణంలో అంతరంగం దిగుడుబావిలొ నీళ్ళకోసం
చేద వేసి తోడుకున్న అనుభవాలు.

మిగిలిపోయినవి ఆమహాజీవితంలోనివే
పారేయాలా ఉంచుకోవాలా?
    .....
*27.7.2012

పులిపాటి పరమేశ్వరి || గొడుగు ప్రేమ ||

ప్రతిరోజు నిన్నే చూస్తుంట..
నీ మాటే వింటుంట..
నీ హడావుడి తెలుసుకొంటుంట..
నీ పరుగులు పని అనుకొంట..
నీ వురకలు ఎందుకనుకొంట..
నీ కోసం ఎదురుచుస్తుంట...

నిన్ను నాదరికి రమ్మనాలనుంటది
నీతో ఒకే తేరంలో నడవాలనుంటది
నీలి నింగిలో ఎగరాలనుంటది
పూవూ తావిలా నిలవాలనుంటది
గాలిలో గంధమై తీరాలనుంటది
నిన్నోసారి కప్పాలనుంటది
నా గుండె ముడి విప్పాలనుంటది


కాని సమయం కాదే...
తరునోపాయం లేదే...


నీ మనసాకాశంలొ మబ్బులు కమ్మాలి..
మోహం మెరుపై మెరవాలి..
అగ్గిలా ఆవేశం ఉరమాలి..
అన్య ఆలోచనలు ఆగాలి..
సవాలక్ష వ్యాపారాలు సద్దుమనగాలి..
చిన్మయానందం
చినుకు చినుకుగా రాలాలి..
తమకం తనువంతా తడమాలి..
మనసు తేలికై తేలిపొవాలి..
ఆశల హరివిల్లు నింగి నిండా నిండిపొవాలి..

అప్పుడుగాని
నన్ను వెతకవు.....
నన్ను తడమవు.....
నన్ను విప్పవు......
నన్ను పట్టవు......


ఆహా ఎంత సంతోషం..తరచి చూస్తే...

నావి రెండే లోకాలు..
ఆ వర్షం... నీ హర్షం...

నావి రెండే మోహాలు..
నేను విప్పుకోవాలి...నిన్ను కప్పుకోవాలి...

నావి రెండే తమకాలు..
నువ్వొడిసి పట్టాలి...నే తడిసిపొవాలి...

నావి రెండె గమకాలు..
పూ మొగ్గనై ముడుచుకోవాలి...
నెమలి పురిలా విచ్చుకోవాలి...

*26-07-2012

కరణం లుగేంద్ర పిళ్ళై || మౌనవ్యథ ||

ఎన్నాళ్లని దాచుకోను
కంటిరెప్పలు అదిమిపట్టి
కన్నీటి బిందువులను
ఎంతకాలం ఓర్చుకోను
పంటి బిగువున అదిమిపట్టి
గుండె రేపుతున్న మంటలను
ఏమి చేసి చల్లార్చగలను
పిడికెడు గుప్పెట్ట మూసిపెట్టి
సలసలా రేగుతున్న నా ఆవేశపు లావాలను..
మౌనం ఫలదీకరణకు
అవమానం బహుమతయినప్పుడు
దానిని బతుకంటారా ?
విధేయత ,వినమ్రతకు
బానిసత్వం బలిపీఠమవుతున్నప్పుడు
దానిని జీవితమంటారా ?
విత్తు గింజెల కోసం అర్రులు చాచినప్పుడే
మన జాతి మరణించినట్టు
ఇంకా భయపడమంటావా ?
బతకడానికి భూమిని సెజ్ లకు అమ్ముకున్నప్పుడే
మన ప్రాణం కోల్పోయినట్టు
ఇంకా పోయేదేముంది?
మౌనం గోడలు బద్దలు చేసుకుందాం..
కరువు నేలలో రెండు విత్తనాలై మొలకెత్తుద్దాం
నింగికి శిరస్సులెత్తే జీవితాలకు అంకురం అవుదాం..

26-07-2012

జుగాష్ విలి || అద్వైతం ||

అనేకానేక దుఖాలకు
అలవాటుపడినవాడిని
ఒకే ప్రేమతో సరిపుచ్చుకోలేను

బహుప్రేమల్ని స్పృశించాను
దుఖాన్ని ఇవ్వని ప్రేమను
అసంపూర్ణంగా భావించాను

దుఖమంటే మరేమీ కాదని
ఎడతెగని సుఖమని తెలుసుకున్నాను.
*26-07-2012

రామాచారి బంగారు || రక్తాశ్రువులు ||

కళ్ళకు గంతలు కట్టించుకుని
పడదోసే ఎత్తులకు పై ఎత్తులతో
నేను విశ్వచదరంగ విజేతను
ఆలోచనలు సాగి మూగభావాల
సుడిగుండంలో సుళ్ళు తిరుగుతుంటే
గడియ తీయకుండా తలపుకోస్తావు
మూసిన తలుపులు తెరిచేదెవరు?
వ్యధల తో(డి) రాగాలు జతకట్టేనా?
వేసవి వేడిమికి వాడినది చిగురులత
ఎదలో పొంగుతున్న కన్నీరే ఈకవిత
జ్యోతి జ్వాలగా ఎగసినప్పుడు
వెన్నెల వెలుతురును హరిస్తుంటే
చుక్కాని లేక తీరం చేర (లే) క
చింతల కాష్టంపై కుములుతూ నేను
నిష్క్రమణ ఘడియలు నీడలా
సాగి నన్ను వెంటాడుతుంటే
లోతు తెలియని నీ ప్రేమ కడలిలో
తేలిపొతూ మునకలు వేస్తున్నా
పరిమళ రస రమ్య* స్మ్రుతులలో
స్వాతిచినుకుకై ముత్యపుచిప్పలా
చల్లని మ్రుత్యువు కరుణకోసం
కరాలు జోడిస్తువేడుకుంటున్నా
ఆదేవుడే కోరుకోమంటే
మనిషిగా నాకు మాత్రం
మరో జన్మ వద్దంటాను.

(*రమ్య " యండమూరి వీరేంద్ర నాధ్ " నవల "వెన్నెల్లో ఆడపిల్ల" నాయిక.)
*26-07-2012

జ్యోతిర్మయి మళ్ళ || అన్‌టచబుల్ అటాచ్మెంట్ ||

నువ్వు నాలాకాక
నేను నీలాకాక
భిన్నంగా
ఉన్నా..

నాకిష్టం
నువ్వు
నీకిష్టం
నేను

నువ్వెక్కడో
నేనిక్కడ
వేర్వేరుగా
ఉన్నా..

నాతో
నువ్వు
నీతో
నేను
*26-07-2012

జుగాష్ విలి || ఆమె కనిపించింది ||


ఆమె కనిపించింది
ఒకానొక పురాతన సమయంలో
నేను మోహించిన ఆమె
నన్ను ఇష్టపడిన ఆమె

నాలుగు దశాబ్దాల కిందట
యవ్వన ప్రాంగణం తలుపుతట్టిన నన్ను
తలుపుతీసి స్వాగతించిన ఆమె
మళ్ళీ ఇన్నాళ్ళకు
ఇక్కడ ఇప్పుడు కనిపించింది

కాలం సానపెట్టిన
సౌందర్యపు మెరుపుతో
సుడిగాలిలా గట్టిగా చుట్టేసుకున్నది ఆమె
నన్ను ఇప్పుడు ఇక్కడ

జుట్టు వెనక్కిజారి విశాలమైన
నా ముడుతల నుదిటికి
ఒక సుదీర్ఘ చుంబనాన్ని కానుకగా ఇచ్చినది ఆమె

కాలం కనుమరుగు చేయలేని కరుణ
కళ్ళనిండా నింపుకొని ఆమె
నా కళ్ళలో తన చూపును నిలిపినప్పుడు
ఇక్కడ ఇప్పుడు కూడా
అపరాధ భావన ఆవరించి... అవధరించి...
నాకళ్ళు తడబాటుతో తలదించుకున్నాయి

ఇన్నాళ్ళ విరామం తరువాత
కాదు
ఎడబాటు తరువాత
నాలుగు పదుల కాలాంతరమున కూడా
నను గుర్తుపెట్టుకున్నది ఆమె
తన ఆత్మతోను... దేహంతోను...
*26-07-2012

విసురజ కవిత || "ఎద రోదన" ||

ఎద రొదతో సతమతమయ్యెగ మదిలో
మనసులోనున్నది చెలికి చెప్పలేకను
భయంమయ్యేగ నా గుండెలో..
తనతో చెప్పిన పిమ్మట ఏమగునోనని
పలకరింపు పులకరింపుగ పల్లవించున
లేక వికటించున జలదరింపై విసిగించున
మరులుకోల్పు ఊసులన్ని
మల్లెపూలై వికసించున
చిరాకుతో మోము వడిలిపోవున
వాడిపోయిన మందారమల్లే కనిపించున
చాలా ఉత్తరాలు నీకై రాసివుంచిన
అంపడానికి ధైర్యం లేకపోయే
నేరుగ నీ కళ్ళలోకి చూస్తు
హృదిమదిఘోష చెప్పలేనాయే
సఖి నా మౌనగానం తెలుసుకో
నా నిశీధిలోకొచ్చిన ఉషస్సువి నీవు
చెలి నీ మమతలపల్లకి ఎక్కించుకొ
నీ మనసువీధిలో ముత్యాల రంగవల్లి నేనవుతా.
*26-07-2012

వంశీదర్ రెడ్డి || ‎* మేఘసందేశం *.||


వానొచ్చేట్టుంది,
పొలారిటీ మేఘాల్రెండు కొట్టుకు చస్తే
ఉరుము ముందా, మెరుపు ముందా,
ధ్వని వేగం కాంతికన్నా చాలా తక్కువట,
ఏడ తానున్నాడో..
థాంక్స్ టు ఐన్ స్టీన్,

మేఘాల్నిజంగా దొంగలే,
సంద్రపు నీటిని దోచి, దాచి,
బరువెక్కి, కదల్లేక,
మన మీదే వాంతిచేస్కుని,
ఛ, ఒక్క మంచి పోలికా దొరకదెందుకో,

అదిగో తొలి చినుకు,
టర్మినల్ వెలాసిటీ తో,
ఎవడి తల పగలగొట్టాలా అనాలోచిస్తూ,
చినుకు గోళంగానే ఎందుకుంటదో,
సర్ఫేస్ టెన్షన్ని తగ్గించుకోడానికేమో,
లేపోతే, పగల్దూ,
జీవితం నీటిబుడగంటే ఇదేనేమో,

ఆక్రమణ్, దాడి చేయండి, ప్రిపేర్ ఫర్ ద బాటిల్,
సినిమాల్లో వార్ సీన్స్ మ్యూజిక్ గుర్తుచేస్తూ,
కమ్మటి మట్టి వాసన ముక్కులోకి దూరుస్తూ,
జడి వాన..
ఎన్నిళ్ళు కూలాయో, ఎందరు చస్తారో,
"మాతృహృదయం"లో
జరిత, జరితారిల కన్వర్సేషన్ కళ్ళలో మెదిలి,
తడి తేలి..

పేపర్లో వార్త,
వర్షం ముంచిన తొమ్మిది ప్రాణాలు,
హెవీ రెయిన్స్ లీడ్ టు కలరా ఇన్ ఏజన్సీ,
వడగండ్లకు రైతు కడగండ్లు,
రంగనాయకమ్మ గారికి ఇన్ఫార్మ్ చేయాలి,
వాన బూర్జువా అని,
మరి కష్టాలన్నీ B.P.L కిందేగా,

నేను మాత్రం
బాల్కనీ గ్రిల్స్ లోంచి చినుకుల్ని చేత్తో తడుముతూ
తాదాద్మ్యంగా పకోడీ తో టీ తాగుతూనో,
వాన వల్లప్ప హమ్ చేస్తూ
కాలవల్లో కాగితప్పడవలొదుల్తూనో,
గర్ల్ ఫ్రెండ్తో ఈట్ స్ట్రీట్లో
మొక్కజొన్న పొత్తుల్ని స్కూప్స్ అంచుకు నముల్తూ
వర్షాన్నెలా అడ్వాంటేజ్ తీస్కోవాలా అని దరిద్రపాలోచన్లు చేస్తూనో,
నైన్టీ మి.లీగొంతులో పోసి
K.F.C బకెట్లో మునిగి, Mec.D బర్గర్లో నలిగి,
వర్ష విలయానికి నా వంతుగా ధారాళంగా బాధ నటిస్తూ..

మేఘమా, వన్ రిక్వెస్ట్,
నీ ప్రయారిటీ పల్లెకివ్వు, పట్నాలకొద్దు,
తిండి దొరకదు లేపోతే,

"ఒరేయ్, పిచ్చోడా,
పట్నంలో ఎత్తైన మేడలూ, సూదిలా టవర్లూ,
దుమ్మూ ధూళి, పొగా పొల్ల్యూషనుండి
నన్నాపి నీటిని కొల్లగొడ్తాయ్,
పల్లెలో ఏముంది, ఇల్లా, చెట్టా,
మీ గ్లోబలైజేషనే మీ కంట్లో పొడిచిందిరోయ్"
మోడర్న్ మేఘసందేశంలా,
విశ్వ రహస్యం విడిపిస్తూ,

కాళిదాసు,
మేం మేఘాలూ కబ్జా చేసామ్ మాష్టారు,
మీరు వేరే వస్తువు వెతుక్కోండి,
పిచ్చి పిచ్చిగా అరుస్తూ,
వర్షంలో తడుస్తూ
నా లాంటి పిచ్చోళ్ళు...
*26-07-2012

కట్టా సుదర్శన్ రెడ్డి || రాగరంజితము ||

అదిగదిగో అటు చూడొకసారి
సరిమల కాంతుల పండువెన్నెల
నీలుగు జిలుగుల తోయజవైరి
విరియబాఱెను మధుర చిన్నెల
.. ..
నెలవొందినవి తీపితలపులు
పూలపొలపిత వలపురాగములు
మెలివేసినవి ప్రేమపలుకులు
కిలారించినవి తనువుతాపములు
.. ..
మలయిస్తున్నవి మోహవేదనలు
నిలువబారెను తాపపుతనువులు !
వలపు జంటకివి రాగసౌధములు
మలయమారుతపు ప్రేమభానువులు !!

‎(ఈ కవితలో ప్రతి పాదములోని అంత్యాక్షరద్వయమును (చివరి రెండు అక్షరాలను) అనుసరించింది తరువాత పాదములో (మొదటి రెండక్షరాలు) పదప్రారంభము జరిగినది.. గమనించగలరు. )
*26-07-2012

స్వాతి శ్రీపాద || సమాగమం ||

ఇద్దరిమధ్య ఒక ఉలిపిరి ఊపిరి అడ్డుగోడ
అటో ప్రపంచం ఇటో ప్రపంచం
కనుచూపు మేరా మసక దృశ్యాల తెర వెనక
ఇనుప తెరలా ఒక పల్చని స్పటికపుగోడ
మౌనానికి మాటలు నేర్పే తాపత్రయం ఒకరిది
మాటలకు మనమద్దే వేదన మరొకరిది
ఉండీ లేదనిపించే మధురోహల ప్రపంచం ఒకరు
ఎదుటుండీ ఎడబాటు తప్పని కన్నీటి సముద్రం ఒకరు
ఆకులు రాలిన శిశిరపు వృక్షం ఒకరు
చిగుళ్ళుతొడిగే వసంతపు తొలి చూపు మరొకరు
సమాంతరంగా సాగే ఈ ప్రయాణం కలయిక
ఏ యుగాంతానికి?
*26-07-2012

ఏకాంత సిరి కవిత

కొంత మందికి ఎంత దగ్గర అవ్వాలనుకున్నా.. అవలేము
మరికొంత మందికి ఎంత దూరం అవ్వలనుకున్నా.. కాలేము.
ఈ దగ్గర దూరాలను నిర్ణయించేది ఏమిటో..
ఎంత వెతికినా... దొరకదు నాకు.
26-07-2012

ప్రకాష్ మల్లవోలు || నేను ఇంటికెళ్తున్నానోచ్ ... ||

మదిపొరల గురుతులని గబగబా తవ్వేస్తూ ,
గుండె లోతుల భావనల్ని తపనతో తడిమేస్తూ,

కంటి పాపల ముంగిళ్ళను దబదబా తడిపేస్తూ
కన్నోళ్ళు కానరాక ఉబికెడి కన్నీళ్ళని గలగలా పారిస్తూ

ఇలా ఇలా ఇంటితో దూరం మదినే కలచివేస్తోంది ...

కలతలను కాలరాయడానికి అవకాశం దొరికింది
కన్నీళ్లను అమ్మ చేత్తో తుడిపించుకొనే సమయం వచ్చింది

పట్టరాని బరువైయున్న గోడు తీరే వేళయింది
తేలికైన నా హృదయం చిరువసంత వేళయింది

నిశ్శబ్దానికి నెలవైయున్న గుండెలో మేళా మొదలై౦ది
నిస్సత్తువ కొలువైయున్న మనసులో కళకళయే మొదలై౦ది

ఘడియ ఘడియకీ గూడు రారమ్మని అంటోంది
గుసగుసగా వినిపిస్తూ గురుతులనే కదిలిస్తూ

అమ్మ చేతి గోరు ముద్దని ,
నాన్న చేతి చిరు స్పర్శని
తమ్ముని మోమున నవ్వుని
చేరువవుతున్నానన్న తలపుని

మరలమరల కలిగిస్తూ ,
మదినే ఉక్కిరిబిక్కిరి చేస్తూ

నడిరాతిరి మెలుకువలో నాన్న పిలుపు
చిరుగువ్వల కువకువలో అమ్మ తలపు

ఇలా ప్రతి తలపు తెలుపుతున్నది ఇంటి తలపునే
ఇలా ప్రతి ఉదయం తలపుతెస్తున్నది ఇంటి వలపునే

ఇలా ప్రతి వేకువ తలుపు తీస్తున్నది ఇంటి కొరకనే
ఇలా ప్రతి క్షణమూ పరిగెడుతున్నది ఇంటి వైపుకే .
*26-07-2012

యజ్ఞపాల్ రాజు కవిత

సాయంకాలాలు ఎంత బాగుంటాయో....
ఒకే అమ్మాయి ప్రతి రోజూ కొత్తగా కనిపించినట్టుగా....
దీన్నే ప్రేమ అంటారేమో....
*26-07-2012

రమేష్ ఊడుగుల || మిథికల్ ఫిలాసఫీ ||


"గ్లోబలైజ్డ్ వరల్డ్ లో సపరేట్ ఉద్యమాలా ??"
ఇది లోకమంతా వినిపించిన గ్లోబల్ ఒపీనియెన్.

ఊహకందని కొత్త తుఫాన్ కు
ఆలోచనలో పడిన ప్రపంచం.

వేర్లని ఊడబీక్కుని వచ్చి ...
వీదుల్లో తుమ్మ చెట్ల శాంతి యాత్రలు

రెక్కలతో కంజీరలు మోగిస్తూ ...
పాల పిట్టల పాటల కవాతులు

జ్వలించీ జ్వలించీ...
విస్ఫోటనం చెందిన భావోద్వేగాలు
అవి,ఆగిపోతున్న శ్వాసకు వాయుప్రవాహాలు
బిగుసుకున్న పిడికిల్లకు ఇత్తడి పూతలు
నాల్గో తరం తంతెల ఫై -
కలుపు తీసే తల్లుల కడుపు కోతలు
ఎర్రటి కలువలై పూచాయి.
***
వేల క్యూసెక్ ల కన్నీటిని కంటూన్న ఊట చెలిమల్లో-
ఘనీభవించిన రుధిరం హిమద్రవమై కరుగుతోన్న క్రమంలో
పచ్చనాకుల సాక్షిగా -
పసుపుపచ్చని బీభత్సం - లెక్కలేనన్నిసమ్మెటపోట్లు.

రెక్కలు తెగిన తుఫాను అనుకోవద్దు
తిరిగి లేచే ఫీనిక్స్ పక్షి నా తెలంగాణ

సూర్యుడికి కాసేపు
అడ్డోచ్చినంత మాత్రాన
కారు మబ్బులు గెలిచినట్లా ?

త్యాగాల తీరాల్లో
తారాడుతున్న అలలపైన
అలవోకగా అపహాస్యాన్ని చిమ్ముతున్నారుగానీ ..
మావి,
రాళ్ళని మేల్కొల్పిన స్వచ్ఛమైన ప్రాణాలు
ఒక మహొజ్వల స్ఫూర్తిని విరజిమ్మిన వజ్రాయుధాలు
కాబట్టే కదా .....
ఇక్కడ మరణాలు
మహాకావ్యాలయి పుడుతూ వుంటాయి
మేం రామని - ఇక కనబడమని భ్రమపడొద్దు
రాతి స్తూపాలే మా శరీరాలు
మా ఆత్మలు అఖండ కాంతిపుoజాలై --
అక్కడ నిక్షిప్తమై వుంటాయి
మా ఆలోచనలు
దళితబహుజనడప్పులై --
గర్జిస్తూ వుంటాయి
తర్కం ఏమిటంటే -
స్వయం పాలన కోసం...
"మా లోపలి కి మేము వెళ్ళిపోవటమే".
****
"అసవన్త ఇమే దేహా నిత్యస్యోక్తా శ్శరీరిన:
అనాశినో ప్రమేయస్య తస్మాద్యుద్ధ స్వభారత "
ఇది కృష్ణ తత్వం.
ఇక మీరు అడ్డుకోవడం - మేము ధిక్కరించడం లాంటి -
రెగ్యులర్ లొల్లిని అప్ డేట్ చేసుకుందాం
ఈ మిథికల్ ఫిలాసఫీని అడాప్ట్ చేసుకుందాం
మీరు బ్రతుకు రహస్యమెరిగిన వాళ్ళు కదా
ఇక్కడ బహిరంగ యుద్ధమొకటి
పడిగాపులు కాస్తోంది
నిలువెత్తు కత్తులతో సిద్ధమవండి.

మన కత్తులు రెండు
రాసుకున్నప్పుడు
రాజుకునే మెరుపులలో శబ్దాలలో
పొలికేకలు కలగలుస్తాయి - ఎవరివైనా కావొచ్చు.
హోరుగాలి కి గులాబి రేకులు ఒక్కొక్కటి రాలి పోయినట్లు...
దేహాల నుండి తెగిపడుతోన్న భాగాలతో - నెత్తురు తో
యుద్ధ భూమి భీతిల్లిపోతుంది
ఎవరి భాగాలు ఎక్కడ పడ్డాయో తెలియదు
ఆ ఎర్రటి చెరువులో
చచ్చిన చేపల్లా తేలుతోన్న అవయవాల నడుమ
ఏ మాంసం కండలైతే
పౌరుషం తో ఎగిరెగిరి పడుతూoటాయో
అవి తెలంగాణ బిడ్డలయని తెలుసుకోండి
*****
మేం మృత్యు రహస్యమెరిగిన వాళ్ళం
భగ్గున మండే గుణమున్న భాస్వరాలం
we know how to feel the heat
we know how to feel the death
పోరాడుతూ అంతమొంధటం - మాకు చిన్న విషయం
మరి మీ సంగతి?
* * *
ఇవాలో రేపో, తలవంచక తప్పదు
గాయపడ్డ పాలపిట్టల కాల్లుమొక్కి
తుమ్మచెట్ల పాదముద్రల్లోని
ఇంత మట్టిని గుప్పిట పట్టి
ఎదల ఫై రుద్దుకుని చూస్తే
ఆత్మగౌరవం అర్ధమవుతుంది
మనుసు పరిశుద్ధమవుతుంది .
*26-07-2012

జయశ్రీ నాయుడు || *కొన్ని* ||

కొన్నిటిని వదలాలి..
అనుకున్నాను..
.
.
.
.
.
.
.
ఆ *కొన్ని* లోనే వుంది
అన్నిటినీ కలిపే దారం
అన్నిటికీ ఆధారం

మరి కిం కర్తవ్యం????
*26-07-2012

రామ్మోహన్ డింగరి || నువ్వు యెండి పోయిన తోరణంలా .. ||

వాడిన శరీరాన్ని వీధి వాకిట్లో ..పారేసి,
.బతుకున్న శవంలా....
యెదిరి చూస్తుంటావ్ ...

కడుపులో ఇథోపియాలు దాచుకొని ..

ఇంకొకడి ఆకలి తీర్చడానికి ..
నీకంటూ కోరికలుండవు ..
కానీ కోరికలు ..తీరుస్తుంటావ్
రాత్రుల్లు నిద్ర లేక
పగలు కలలు కనలేక ..

నీకంటూ జీవితం లేక
యెవడో విత్తిన విత్తనాన్ని

వ్రణం చేసుకొంటావ్ ....

చితికిన సంధ్య అయిపోతావ్..

అసలెవరు నువ్వు ..

నీకంటూ యేదీ లేదు

నువ్విలాగే ...తినేసి పారేసే విస్తరి .
*26-07-2012