Rvss Srinivas కవిత

|| ముగ్గురూ తల్లులే || వాసుదేవా !బంగారు తండ్రీ! అంటూ పిలుస్తూ అప్పుడే చిలికిన వెన్నని తినిపించేది పాలదాలిలో కాచిన కమ్మనిపాలు ఒడిలో కూర్చోబెట్టుకు తాగించేది కొంగుతో మూతి తుడుస్తూ రాజుల సారెలలోని పూతరేకుల్ని నాకొక్కడికే తినిపించేది అందరి కళ్ళు కప్పుతూ ఎంత తిన్నా ఎన్నిసార్లు తిన్నా తాను తినేడప్పుడు పెట్టే ఒక్కముద్దతోనే కడుపునిండేది నాకు. మనసు వెన్నపూస మాట వెన్నెల జల్లు అమ్మలా నన్ను పెంచింది పదహారేళ్ళు అమ్మకి అమ్మ మా అమ్మమ్మ. _/\_ *** *** *** మా చదువులకోసం నాన్నకి దూరంగా ఉంటూ అమ్మ చేసిన త్యాగం మరపురానిది మార్గదర్శి ...మా అమ్మ నడిపిస్తూ నడవడికలు నేర్పుతూ లక్ష్యాన్ని చేరుకోడంలో అనుక్షణం సాయపడింది. మాకు ఆశీస్సులు అందించి స్వర్గంలో దేవతలకి అనురాగామృతం పంచేందుకు వెళ్ళిపోయింది _/\_ *** *** *** నాన్నా తిన్నావా! అంటూ పలకరిస్తుంది ఎక్కువసేపు కంప్యూటర్ మీద కూర్చోకండి. టైంకి తినండి ...మీ ఆరోగ్యం జాగ్రత్త అంటూ ఆరిందాలా కబుర్లు చెప్తుంది చిన్నప్పటినుండి ఒక్కక్షణం నన్నొదిలి ఉండక, చదువులకోసం ఇంటినుండి వందల మైళ్ళు దూరంలో ఉన్న నా చిట్టి'తల్లి' ...@శ్రీ 11/05/14

by Rvss Srinivas



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/RB9JwZ

Posted by Katta