Aruna Naradabhatla కవిత

కాలం _______అరుణ నారదభట్ల నిన్న వెంట రాదు రేపు ఏంటో తెలియదు కేవలం ఈక్షణం మాత్రమే ఈ గుప్పిట్లో దాగుంది! పడి లేచే కెరటం లా ఎన్ని ఉదయాలు చీకటిలో చిక్కుతున్నాయి! గాలి సవ్వడిలో గంభీర రాగం పరుగెత్తే మేఘం రాలుతున్న ఆకులకేసీ చూస్తూ భయం దొసిలిలోకి వెలుగు! ఆ మట్టి ఎందుకో బలి కోరుతుంది నది మంచు ముక్కలకు బదులుగా మనుషుల్ని మోస్తుంది! హిమపాతంతో నిండుకోవాల్సిన కొండలు శవాలను కప్పుకుంటున్నాయి! చేతివేళ్ళు.... నిద్రపోయిన తుఫానును లేపినందుకేమో విహారం పై విహారం నీరు గొంతు తడపడమే కాదు.... పీక నొక్కుతుందని తెలియదు...పాపం! ఇప్పుడు కొట్టుకుపోయింది దేహాలే కాదు ఆకాశానికి ఎగరాల్సిన గొంతుల గుండెకోత...జాతి భవిత ! ఉత్తరానా పచ్చదనం చల్లగా ప్రశాంతంగా పరవళ్ళు తొక్కుతుందనుకుంటే ఉరుముతున్న ఆకాశంలా ఆ భూమి ఎరుపురంగునద్దుకుంటుంది! గత జూన్ అక్కడ డేంజర్ జోన్ ఇప్పుడూ అంతే.... అప్పుడు కేదారం ఇప్పుడు బియాస్ ద్వారం! ముంచేయడం బాగా నేర్చిన నేల ప్రకృతికి దూరంగా మరోసారి మనిషిని తరిమి కొట్టడం! మర మనిషిలా జీవితానికి నాలుగు కరెంటువైర్లు చుట్టుకోవడమే చివరికి మిగిలింది! 10-6-2014

by Aruna Naradabhatla



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/1qt797S

Posted by Katta