Kranthi Srinivasa Rao కవిత

క్రాంతి శ్రీనివాసరావు ||తొణకని వేదన || అందరూ దుఃఖం లోకి తొంగిచూడగలరు ఏకొందరో గొంతుపగిలేలా ఏడ్వగలరు ......... విషాద వీచికలు మొహమ్మీద ఈడ్చికొడితే ఎదలో ఏవో రంగువెలసిన జెండాలు అవనతం అవుతుంటాయి స్వప్నాలు కాసేపు నిద్రించి... మిగిలిన ఖాళీలో ఒకకన్నీటీ ఛాయను ముద్రించి పోతాయి ....... ఎంతకీ తెగని తలపొకటి తలక్రిందులుగా నిలబెడితే పాదాలు అస్తిత్వం కోల్పోయి నడక కాసేపు ఆగిపోతుంది ... వందలుగా పగిలిన మనలోకి భయం ప్రవహిస్తుంటే వొంటరి వొంటరిగా ఎదురీతకు సిద్దమవుతుంటాం .... అందరూ దుఃఖం లోకి తొంగిచూడగలరు ఏకొందరో గొంతుపగిలేలా ఏడ్వగలరు .........

by Kranthi Srinivasa Rao



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/1piGjlC

Posted by Katta