Nanda Kishore కవిత

*out of syllabus* అడవికి అంతే- చిగురించాలి. అల్లుకుపోవాలి.ఏదీ కనిపించనంత విస్తరించాలి. చిమ్మచీకట్లో మిణుగురుకోసం ఎందుకు వెతుకుతావో అర్ధం కాదు. హత్తుకుంటది. జోలపాట రానందుకు బాధపడ్తది. భయపడి నెగడు వేసుకుంటావా?! కోపం. పాత గుర్తులు దహించుకుపోవడం కొంచెం కూడా ఇష్టముండదు. ** పువ్వుకి అంతే- వికసించాలి.సీతాకోకల్నిపోగుచేసి మధువు పంచాలి.రాలిపోవాలి. దూరంగా నిల్చుని గాలి కోసం ఎదురుచూస్తావా?! అర్ధం కాదు. వేళ్ళతో తాకడం కూడా రాదంటూ నవ్వుకుంటది. ** ప్రతీ రక్తసంధ్యలోనూ దేహాన్ని పరిచి, హృదయం చీల్చిపొమ్మని ఒక పదునైన కత్తిని చేతిలో ఉంచుతుంది కదా అడవి పువ్వు? నమ్మకు.నవ్వుతూ బతకడం సాధ్యమని చెప్పకు.ఆమెని దగ్గరికి తీసుకో. ఆపై చేతులు కట్టుకుని అక్కడినుండి వెళ్ళిపో. రాత్రికెలాగూ నీ మరణం తప్పదు. 05-06-14

by Nanda Kishore



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/1upAuSU

Posted by Katta