Padma Bikkani కవిత

పద్మ **నేనైన నువ్వు ** అదమరచి నిద్దరోతున్న నన్ను , కిటికీలో నుంచి ఉషా సమీరాలు మేనును తడిమి అల్లరి చేస్తున్నాయి. అచ్చం నీలానే.. నా పాదాలు పుడమిని ముద్దు పెట్టుకొని పెరట్లో ఉన్న మల్లితీగకు చెలికత్తెల్లా మనసు సొద వినిపించేందుకు చేరువవ్వుతున్నాయి... నాలో ఇంకిన నీ స్పర్శ్హ ఆ విరులకు తాకినట్లుంది, నీ ఙ్ఞాపకం లా నన్ను తడిమేస్తుంది తీరా కుసుమాలను తాకబోతే మంచుకు తడిసిన పువ్వులు కొత్త మాటలేవో చెపుతున్నాయి.. గమ్మత్తుగా నువ్ తడివై ఓ ఙ్ఞాపకం ఆ పువ్వుకి అంటి పరిమళం లా నన్ను చుట్టేసావు అని.. తీరా నిన్నూ ఆ తొడిమ నుంచి వేరు చేసి నాలో కట్టేద్దాం అని చూడబోతే రెక్కలు తెగిన పక్షిలా విలవిలలడి పోయావు. నేను నీకేనా నేను నేను కానా..!? అని నిలదీస్తున్నట్లుగా.. ఏం చెప్పనూ ప్రేమంటే నిండైన స్వేచ్చే కదా..!! అందుకే నువ్వు కొమ్మపై నేనూ ఓ కొమ్మనై ఇద్దరమూ ఒకలానే మిగిలాం..

by Padma Bikkani



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/1i5f3SK

Posted by Katta