జిలుకర శ్రీనివాస్ కవిత

చల్ పొ! దేహాలు మాత్రమే వున్న చోట
కేవలం జంతువుల్లాంటి రెండు కాళ్ళు మాత్రమె నడిచే చోట
ఒక్క కాంతి పుంజమైనా వెలుగులివ్వని చోట
ఎన్ని గ్నాన గింజలు నాటినా సూర్యుడు మొలవడు

యెహే! నీ తలలో ఎర్రగుడ్డ అది మా ముసల్ది విసిరేసిన ముట్టుగుడ్డ
నీ ఎద మీద వేలాడే తుపాకీ అది మా తాత విసిరేసిన వెదురు బొంగు
నెత్తురు గురించో రాలిన వెన్నెల కన్నుల గురించో చెప్పకు మాకు
అడవి ఒంటినిండా మొలిచిన వాళ్ళం మేము
మనువును వెలేసి వాడి నీడ కూడా పడకూడదని చిక్కటి అరణ్యాలను అల్లుకుంటే
ఎర్రమనువు ఎగేసుకొంటూ రానే వచ్చాడు
ఎవడి చేతిల గన్నుందో ఎవడి చేతిలో పెన్నందో ఎవడు వెచ్చని కరస్పర్శ కోసం ఎవడిని అమ్ముకున్నాడో విరసానికి తెలుసు అరసానికి తెలుసు కరపత్రాలకేం తెలుసు అక్షరాలను మనువుకెప్పుడో అంకితమిచ్చారని

దెహె పో!
ఎంతగనం వినాలి మీ సోది మాటలు మీ బుదగరింపులు
రాక్షస గుళ్ళను తవ్వుతున్న దెవరు? కలకత్తా కాళికి పూజలు చేసిందెవరు? హౌరా బ్రిడ్జి మీద వేలాడుతున్న ఫ్లెక్షీ పై ఏ దీదీ మొకం ఉంది? అన్ని హక్కులిచ్చిన మా అయ్యను పట్టుకొని లిబరల్ బూర్జువా అన్నదెవడు? మనిషి హోదా ఇవ్వని మనువును కాలికింద తొక్కిపెట్టి నీకు పౌరుని స్థాయినిచ్చిందే మనీషి? భీమా కొరెగావ్ సమరం లో తెగిన తలలెవ్వరివి? గెలిచిన నా తాతలెందుకు బానిసలయ్యారు? ఓడిన నీ పూర్వీకులెలా రాచరికం ఎలగబెట్టారు చరిత్ర నీ ముడ్డి కింది కుర్చీ కాదు మీ తెల్ల పర్వతాలను కూల్చే అగ్నిపర్వతమది!
చత్ పో! మాది లొంగని మా తాతల నెత్తురు సాహూ మహారాజ్ కోరమీసం కొనసాగింపు మేము నువ్వు ఎవడి పాదాలు కడిగినా నాకినా మాకు సంవందం లేదు ఈ తరం తోనే తేలిపోవాలి రాజ్యం అశోకుడు ఏలాల్సిందే!

*11-08-2012