రాయలేక పోవడం కూడా
అక్షరాల ఆత్మీయతను తెలుపుతుంది...
ఆకు రాలిన కాలంలో
పచ్చదనం గొప్పదనంలా...
గొంతెండిన వేళ
నీటి చుక్క దొరకనితనంలా...
చెప్పుల్లేని ఎండాకాలంలో
తారంటుతున్న పాదం మంటలా...
దుప్పటి దొరకని
చలిరాత్రి నిప్పు రాజేయలేనితనంలా...
కాలుతున్న కడుపులో
ఓ ముద్ద వేయలేనితనంలా...
చుట్టూ అక్షరాలన్నీ ఒక్కోటీ
వెక్కిరిస్తూ ఉలికి అందని శిలలా....
కుంచెకంటని రంగు
కాగితంపై అటూ ఇటూ అలుక్కుపోయినట్టుగా...
గొంతు దాటని రాగం
లోలోన సుళ్ళు తిరుగుతూ ఊపిరాడనితనంలా....
ఏదీ రాయలేనితనం పాడలేనితనం
దృశ్యీకరించలేనితనం ఎడారితనం కదా...
*10-08-2012
కామెంట్‌లు లేవు:
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి