Phanindrarao Konakalla కవిత

ఫణీంద్ర//క్రోధం//03.06.2014 ఆకాశాన్ని,భూమినీ కలుపుతూ.. తళుక్కుమంటున్న కాంతిరేఖలు.. విశాల గగనంలో ..ఫ్లోరసెంట్ పెన్సిల్తో పిచ్చిగీతలు గీస్తున్నట్లుగా, మెరుపులు.. ఆ వెంబడే ప్రళయగర్జన చేస్తూ ఉరుములు! వెయ్యి సింహాలు ఒక్కసారి అరుస్తున్నంత భయంకరంగా! ఉలిక్కి పడి లేచింది ఊరు.. అంధకారంలో..భయంగుప్పుట్లో..ప్రజలు! పిడుగుపాటుకి ప్రాణాలొదిలిన ఎందరో.. దురదృస్టవంతులు! పిడుగులు పడతాయని ముందే లెఖ్ఖగట్టిన శాస్త్రం! గర్జించిం.గర్జించి..అలసిన మేఘాలు, కుంభవృస్టితో చల్లబడ్డాయి! జోరున వర్షం! ఎడతెరిపిలేకుండా కురుస్తోంది! సముద్రంలో సుడిగాలులట.. ఉప్పెనలై ముంచుకొచ్చే ప్రమాదమట! పసిగట్టిన శాస్త్రజ్ణుల హెచ్చరికలు! ఫలితం మాత్రం శూన్యం! ఊహించనిరీతిలో.. ఊళ్ళన్నీ సముద్రంలో కలిసిపోయాయి! నిశ్శబ్దాన్ని చీల్చుతూ.. మా ముద్దు పప్పీ.. మొరుగుతోంది, ఏదోహెచ్చరిక చేస్తూ.. ప్రశాంతమైన పున్నమిరాతిరి, ఒక్కసారిగా హాహాకారాల మధ్య అట్టుడికింది! భూమాత కుదిపిన రెండే రెండుకుదుపులు.. కుప్ప కూలిన కట్టడాలు.. కట్టడాలక్రింద నుజ్జయిన ఎన్నొ శరీరాలు.. రిక్టరుపై..లెక్కలు చెప్పిన శాస్త్రజ్ణులు! ప్రకృతిని పరిశీలించి..పరిశొధించి, ఆమె కోపతాపాలని ఖచ్చితంగా లెఖ కట్టే శక్తి మనిషి సొంతం ఇప్పుడు! కానీ... ఆమె క్రోధాన్ని ఆపే శక్తి.. పచ్చదనాన్ని విచ్చిన్నం చేస్తున్న మనకుందా? .....03.06.2014

by Phanindrarao Konakalla



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/1kkv1ep

Posted by Katta