Sita Ram కవిత

☼ఉదయ్ వెన్నెలనొదిలిపోయానిలా మల్లీ తిరిగి వచ్చేదెలా కాలం గడిచిపోతోందిలా నీతో గడిపిన క్షణమే అలా తొలిగిన మబ్బులో చూడగా నిజముగ నాలొ నీవే కదా ఒకసారి నన్ను కరుణించలేవా ఋణపడిపోతా ప్రతిజన్మకి నీకై నీకై నా పంచ ప్రాణాలైనిస్తినే నీకై నీకై నా ఈ జన్మ రాసిస్తినే నీవే నీవే నాతో సావాసాన్నె విడిచావుగా ఐనా ఐనా నా ఈ మనసు నేదేనుగా............... నీతలపే నాలో తరగని భాధ నాలో ఎందుకీ అలజడి కలసిన ఇన్నేళ్ళ మనకలయికలో చిరునవ్వుల క్షణమే గుర్తేలేదా నీకై పూచినీవెన్నెలా వద్దనిపోతేనే ఎలా నీకొరకే నేవేచి చూస్తూ కరిగిపోయేను కన్నీరులా 18-feb-2014

by Sita Ram



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/1gDBwFg

Posted by Katta