మన సాంగత్యం వల్ల
నాలో అమరత్వం పొందిన
పిడికెడు కాలం
నా అంతరాంతరాలలో
ఇంకా కదలాడుతూనే ఉంది
నీ నిష్క్రమణం
చేసిన గాయాలు
బండ రాళ్ళ కొండంటి
నా మనుసులో
మోదుగ పూలల్లే
వికసిస్తూనే ఉన్నాయ్
ఇప్పుడు..
నాలో మిగిలిందేమీ లేదు
ఎప్పుడైనా
ఆ పార్క్ కి వెళ్తే
మనం చివరిసారి కలిసినప్పుడు కూర్చున్న
ఆ బెంచ్ ని ఒక సారి చూడు
ఉరేసుకున్న నా హ్రుదయం
వేలాడుతూ కనిపిస్తుంది.
ఇప్పుడు నేను నేను కాదు
కేవలం నా నిర్జివ అవశేషాన్ని
వర్తమానపు వర్ణాలేవీ
గతం గురుతులని చెరపలేకపోతున్నయ్
నాలో జీవం నింపలేక పోతున్నయ్
అనుభూతించిన క్షణాలు మాత్రం
నాలో నిత్యం రగులుతూనే ఉన్నయ్
వాటిని పూర్తిగా ఆర్పలేక
నివురు దుప్పట్లు కప్పి
నిద్ర పుచ్చుతున్నా.
*18-08-2012
కామెంట్లు లేవు:
కామెంట్ను పోస్ట్ చేయండి