విశాల మైన తెల్ల కాగితాన్ని చూస్తే
ప్రియురాలి చిరునవ్వు గుర్తొస్తుంది.
చిన్నప్పుడు ఈత కొట్టిన చెరువు గుర్తొస్తుంది.
సందెవేళ బామ్మ చెప్పిన కథ గుర్తొస్తుంది.
ఆ రాత్రి కన్న కల గుర్తొస్తుంది.
పెళ్ళాం తో పడ్డ తగాదా గుర్తొస్తుంది.
ఎవరి తోని పంచుకోలేని ఒంటరి తనం గుర్తొస్తుంది.
మోసగించిన మనిషితనం గుర్తొస్తుంది.
నిద్రిస్తున్న ఆకాశం లో
మేలుకొని ఉన్న నక్షత్రాల కాంతి గుర్తొస్తుంది,
తెల్లకాగితం
నన్ను తనపైకి అనువదించుకునే
అందమైన కవయిత్రి.
అది నా ఆటల నేల
దాని పై నా గెలుపోటముల ప్రతిబింబాలు
మెరుస్తుంటాయి.
అది నామనస్సు .
దాని నేను పద్యమై శయనిస్తాను.
అక్షర సరస్సు నై వికసిస్తాను!
*18-08-2012
కామెంట్‌లు లేవు:
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి