Vakkalanka Vaseera కవిత

మాఘపొద్దు పెనుచీకటి అరచేతి మీద రేఖలు అడవులు నల్లని తామరాకు ఈనెల్లా కొండల దారులు అంతరిక్షం నుంచి ఒక్కొక్క రేకూ విచ్చుకుని నల్ల కలువై విరిసిన రాత్రి !!! రాత్రి చీకటిపొదుగులో తలదూర్చి పాలుతాగి అలాగే ఎప్పుడో మాగన్నున పడి .. నిద్రలోకి జారుకున్నాయి వృక్షాలు రాత్రంతా చలిగాలిలో ఆదమరిచి నిద్రపోయాకా మెలకువ వచ్చే సరికి ఆకుల చివర్ల నుండి ఇంఒ•• ఎ•ంంగా జారే మౌన బిందువుల్లో కరుణతో చిరునవ్వే ఏడు రంగుల సుప్త స్వరాలు రాత్రి గర్భంలో తపస్సు తర్వాత చాచిన ఆకుపచ్చని దోసిళ్ల నిండా ఓ వెచ్చని అమృత ఫలం దోసిట్లోని ఫలాన్ని పెదవులకు ఆన్చి వెచ్చ వెచ్చగా... నెమ్మది నెమ్మదిగా.. కొద్ది కొద్దిగా... బొట్టు బొట్టుగా... ప్రాణ రసాన్ని సిప్‍ చేసే కొద్దీ ప్రాణం లేచి వస్తుంది ప్రాణులకి శిలల్లో నిద్రపోయే ప్రాణశిశివు సైతం మత్తుగా ఒత్తిగిలుతుంది !!! రంగులు మార్చబోయే ఆకుల అరచేతుల మీంచీ ఇక లోయంతా ఎగరవా రుతువుల సీతాకోక చిలుకలు? వసీరా

by Vakkalanka Vaseera



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/1b7HFtU

Posted by Katta