Yasaswi's || మనసుకి "key" whole||

చూస్తాం.. లోకం.. ఆ క్షణమంతా మనదే..
లోకమా! క్షణమా!! ఏమో.


నచ్చిన రంగులుంటాయ్.. మనల్ని కావాలంటాయ్
రంగవ్వాలా! నచ్చాలా!! ఏమో.

వెచ్చని ఆలోచనలుంటాయ్ లోనికి రమ్మంటాయ్
ఆలోచనలనా! వెచ్చదనాన్నా! ఏమో.

చిక్కని జవాబులుంటాయ్ కనుక్కోమంటాయ్
కనుక్కోవాలా! అడగాలా! ఏమో.

విప్పని ముడులుంటాయ్ చేయి చేసుకోమంటాయ్
ముడులనా .. వాటి జడలనా ఏమో.

కొన్ని కోరికలుంటాయ్
చూడాలని.. వినాలని .. ఆఘ్రాణించాలని.. స్పృశించాలని
రుచిచూడాలని.. ప్రేమించాలని ..
కోరాలా!! కోరపీకాలా ! ఏమో.

పుట్టినప్పుడు ప్రతీదీ అందంగానే ఉంటుంది.. పసిపాపలా.
ఆ క్షణం లో అదే లోకం..

లోకం లోకి అందమైన దాన్ని వదిలేయ్..
ఇంకేంకావాలి!

నీకు నచ్చినట్టు రంగరించు..
ఇచ్చేయ్..
నీ రంగులతో లోకం నింపు
ఇంకేంకావాలి!

లోనికి వచ్చిన ఆలోచనల వెచ్చదనాన్ని పంచు
జవాబు అడుగు..
దానికదే కనుక్కుంటుంది ప్రశ్నని

జడపట్టుకో
ముడి పట్టుబడిపోతుంది
తాడో-పేడో తేలిపోతుంది

కోరికలూ.. మీ మూలాలు వేరు
లోనికి చూస్తావా.. బయటదారులు కనిపిస్తాయి.

మనసుకి మార్గాలుంటాయి.. గొళ్ళాలుంటాయ్
తెరిస్తే బయటవాటిని లోపలే చూపిస్తాయి
బయటవెతికావో నిను లోపలపెట్టి చీకటి పాల్చేస్తాయి.

చీకటిని నీ వివేకంతో కాల్చేయ్..
మనసంతా నీ ప్రపంచమౌతుంది..
ఈ ప్రపంచానికే నీమీద మనసౌతుంది.
ఇంకేంకావాలి!!!!!!!!
==30.10.2012==

కిరణ్ గాలి ||వన్ మోర్ ఛాన్స్||

మృత్యువే నీకెదుట నిలబడి
ఈ రోజే నీకు ఆఖరని
రేపన్నది లేదంటే ఏం చేస్తావు?


కకల వికలమై కన్నిరవుతావా,
కాలంపై కడసారి స్వేఛ్ఛగా స్వారి చేస్తావా?

నిరాశాతో నిస్సారంగా గడిపేస్తావా?
ఘడియ ఘడియను గుండెలకు హత్తుకొని గాఢంగా జీవిస్తావా?

***

దేన్ని లెక్కిస్తావు
పొందలేని సుఖాలనా, పంచుకున్న ప్రేమలనా?
దాచుకున్న ఆస్తులనా, పొదువుకున్న జ్ఞాపకాలనా?

నిన్ను చూసి గర్విస్తావా,
నిరర్ధకంగా బతికినందుకు ధుఖిస్తావా?

***

మృత్యువే నీకెదుట నిలబడి

ఒకే ఒక్క అనుభవాన్ని మరల
అనుభూతించే అవకాశం ఇస్తానంటుంది?
ఏ మధుర క్షణాలని మళ్ళీ జీవిస్తావు?


ఒకే ఒకరిని రోజంతా తోడిస్తానంటుంది
ఎవరిని కోరుతావు?
నీ కోసమా ... తన కోసమా?


ఒకే ఒక్క మార్పుకు అవకాశమిస్తానంటుంది
ఏ మార్పు చేస్తావు?
చేసిన తప్పునా, చేయని మంచినా.. దేన్ని సరిదిద్దుకుంటావు?

ఒకే ఒక్క కోరిక తీరుస్తానంటుంది,
ఏం కోరుతావు?
మరుజన్మ లేని మొక్షాన్నా?
మరల నీలాగే నిన్ను పుట్టించమనా?

దయతో మరింత ఆయుష్షును పోయమనా!!!

***

మృత్యువు నిన్ను చూసి జాలి పడి


ఇంకొక వారం అరువిస్తా నంటుంది ...ఏం చేస్తావు?
ఇంకొక నెల అరువిస్తా నంటుంది ...ఏం చేస్తావు?
ఇంకొక సంవత్సరం అరువిస్తా నంటుంది ...ఏం చేస్తావు?
ఇంకొక జీవితం అరువిస్తా నంటుంది ... సరిపోతుందా?

***

గమనించావా...
మ్రుత్యువు నువ్వు అడగకున్నా
ఆయువు అరువిస్తూనే వుంది
ఆఖరి గడువును పొడిగిస్తూనే వుంది

అయినా నువ్వు
విలువైన నీ "ఆఖరి రోజు"ను
నిన్నటిలానే నేడు నిశ్ప్రయోజనంగా గడిపేస్తునే వున్నావా?...

***

మిత్రమా

ప్రతి రాత్రి మరణమని గ్రహిస్తే
ప్రతి ఉదయం జన్మిస్తావు,
ప్రతి రోజు జీవిస్తావు

***

In life there is a second chance.
But there may not be a second chance to life

Every "second" in life is a second chance...

Date: 29-10-2012

పద్మా శ్రీరామ్ || ఓడిపోతున్నా... హృదయమా... మన్నించు ....||

గుండెలో భావాలన్నీ ఒలికిపోతున్నాయి
శూన్యమైపోతుందో ఏమో ఎద పాత్ర...


ఆఁ ...ఇంకా ఎక్కడుందిలే ముక్కలైపోయిందిగా..
నువ్వు చేస్తున్న జ్ఞాపకాల గాయాలతో..

అవునూ నీకు గుర్తుందా...ఇవాళ నా పుట్టిన రోజు...
నా బ్రతుకు చెట్టుకు మరో రెమ్మేసింది కానీ

నవ్వుల పూవులిస్తుందో ....కన్నీరు గాలిస్తుందో....
ఇంకా తెలియనీయని ఏకాకి తనంలో...ఇదో ఇలా

ఎందుకంటే నువు నాలో పేర్చిన నిశ్శబ్దం ఇంకా పగలకుంది...
మనసు చాలా బరువుగా దాన్ని మోస్తూనే ఉంది...

ఒకప్పుడు నా ఖాళీతనంలో నువ్వున్నావ్....
నా భావాలను అక్షయం చేస్తూ....అక్షరబద్ధం చేయిస్తూ..

ఇప్పుడూ నువ్వున్నావ్.....
నా అక్షర ముగ్ధత్వాన్ని నిశ్సబ్దంగా హెచ్చవేసి శూన్యాన్ని శేషిస్తూ ...

ఆనాడు నా పలుకులకై వగలారబోసిన నీవే...
ఈనాడు చీకటి చీర చుడుతున్నావుగా నా కనుల కన్నెకు..

ఏదేమైనా నువ్ గొప్ప కళాకారుడివే..

అరిటాకు వాక్యాల వంటి నా అనుభూతులన్నిట్నీ
నీ పలుకుల ముల్లుతో కకావికల కావ్యం చేసేసావుగా

కనుల వాకిళ్ళలో కన్నీటి అలల కళ్ళాపి చల్లుతున్నావు...
పైగా అవి నా సాంత్వనకొరకని సముదాయిస్తావు

ఏంటో ...ఈ ఎద తడిలో నీ జ్ఞాపకాల గాలి కలిసినట్లుంది..
మది మళ్ళీ వేడెక్కిపోతోంది...బ్రతుకు కల కనమంటూ

మళ్ళీ జన్మంటూ ఉంటే ఒంటరితనాన్ని సైతం
ఏకత్వమైన ఏకాంతంగా మలచమని ఆ భగవంతుణ్ణి (మళ్ళీ పురుషుడే..) ప్రార్ధిస్తూ....

31.10.12

కామేశ్వరరావు డి //యవ్వన పరిమళం//

అప్పటి దాకా ఎక్కడుందో
చెప్పా పెట్టకుండా చప్పున వచ్చేస్తుంది వసంతం...
గుప్పుమంటుంది కొత్త ప్రపంచం...

అమ్మాయిల కళాశాలలా కళకళలాడుతూ పూలతోట.
మనసంతా మెత్తని రంగుల గుబాళింపు
యవ్వన పరిమళం కొత్త పరిచయమౌతుంది...

ప్రేమకు అర్థం వెతుక్కుంటుంది గుండె...

గుబులుగా దిగులుగా మూగపోయిన పాట
గుబురుల్లోంచి గుండె మీదకొచ్చి వాలుతుంది..
'కుహూ' అన్న అరుపు,
'రావా' అన్న పిలుపవుతుంది...
రెండుగా ఎదిగిన ఒకటి,
ఒక్కటిగా ఒదిగి కరిగిపోతుంది...

ప్రపంచానికి దూరంగా మత్తెక్కి ప్రవహిస్తాయి ఊహలు...
ఎండా వాన వణుకు వెన్నెల
అన్నీ కంటి రెప్పల అంచుల మీద నించి జారిపోతాయి....

స్వప్నించిన క్షణాలు - కళ్ళు తెరిచిన క్షణం...
ఎదురుగా
రాలిన ఆకులు పరిచిన వాస్తవం...

ప్రతి ఆకు కిందా ఎన్నో నిట్టూర్పులు, ఎన్నో నిశ్శబ్దాలు,
ఆనంద విషాదాల తూర్పు పడమరలు...

తలెత్తి చూస్తే...,
ఒళ్ళంతా తొడిమలు విడిచిన గాయాల గుర్తులతో
నిశ్చల సమాధిలో నిలబడ్డ యోగిలా చెట్టు..!
మళ్ళీ వచ్చే వసంతం కోసం,
అది తెచ్చే మధుర వేదన కోసం..

అవును....
కాలం
తీయని గాయాల ఆగని గేయం....!!


29-10-2012

బహుదూరపు బాటసారి ॥ తల్లా ! పెళ్ళామా !***

వేసానండి మొత్తానికి మూడు ముళ్ళు
అమ్మ కళ్ళల్లో ఆనందం
బిడ్డ ఓ ఇంటివాడయ్యాడని..!

తాళి కట్టిన నా ఇంతి కళ్ళల్లో ఆనందం
నాకో తోడూ దొరికిందని,

ఎంత దాయాలన్న దాగని నా కనురెప్పలపై గర్వం
నచ్చిన చిన్నది అలైనందుకు
నాకంటూ ఒకరు
మనసు పంచుకునే తోడూ దొరికినందుకు ..!

పేరు పెట్టి పిలుస్తోందిరా నీ పెళ్ళాం నిన్ను
నలుగురు వింటే ఏమవ్తుంది మన గౌరవం
అంటూ కోపంగా అమ్మ ,

నిన్నే అత్తయ్య చెప్పింది
పేరుపెట్టి పిలవకోడదంట
ఈ కాలపు ఆడదాన్ని
పాతచింతకాయ్ పచ్చడిని కానంటూ పెదవి విరుస్తూ తను
మధ్య నలుగుతూ నేను ..!

జీతం వచ్చిన మొదటి రోజు
మూరమల్లెలతో పడగ్గదిలోకి వడివడిగా నేను
వయ్యారం ఒలకబోస్తూ సింగారపు చీరకట్టి
నా కోసం తను..!

ఇంతకాలం మాటేమోగాని
మిమ్మల్నే నమ్మి మీ వెంట వచ్చినందుకు
జీతమంతా నాకే కావాలంటూ చెవిలోసన్నగా ...!
మనసులోనే నవ్వుకున్నా
అమ్మ కడుపు చూస్తే ఆలి జేబు చూస్తుందని..!

భాద్యతలంటే
బంధాలతో కూడిన అనుబంధాల ముడులే కదా
నా కోసం వచ్చిన తనకోసం
నా కోసమే బ్రతుకుతున్న అమ్మకి చెప్పగలనా ఈ నిజం...!

దుప్పడి కప్పుతూ నేను , జీతం లెక్కల్లో తను ... 26-10-12

కెక్యూబ్ వర్మ ॥పెళుసుతనం॥

కనుగుడ్డు పగిలిపోయేట్టు రోదిస్తున్నా
తీరని ధుఃఖ హృదయం...


దేహమంతా అలముకున్న
కమురు చాయలు...

రేయంత చీకటి కమ్ముకున్న
హృదయాకాశం...

ఒక్కసారిగా తెరచాప చినిగి
నడి సంద్రంలో నిట్ట నిలువునా కూలిపోయినట్టు...

రాకడ లేని గుమ్మం
వెల వెలబోయిన పసుపుతనంతో....

చిగురు వేయని మొక్క
ఎండి బీటలు వారిన నేల...

చినుకు పడని మేఘం
ఆవిర్లుగా సుళ్ళు తిరుగుతూ....

జబ్బ సత్తువ కొద్దీ విసిరినా
వొట్టి బోయిన వలలా....

గదినిండా నిట్టూర్పుల
జ్వర పీడనం...

ఈ ఖాళీతనం గుల్లతనం
పెళుసు బారుతూ రాలిపోతూ...
(27-10-2012)

క్రాంతి శ్రీనివాసరావు ||కాలుతున్న పసితనం||

అయ్యా నాతో చదివే
జానెడు బెత్తెడు లేని పోరగాడు
నీకు బాబుగారా?


ననుగన్న నీవు
వాడికి ఏరా పోరా గాడివా?

నాకొద్దీ పైసల బడి
అక్కడన్నీ అబద్దాలే

మా అందరి
చొక్కా గుడ్డలే ఒకటి
లోన మనుషులంతా వేరు

వాళ్ళ బ్యాగుల నిండా
గొప్పతనాలు
మోసుకు తిరుగుతున్నారు

పూసుకొన్న సెంటు
రాసుకొనే పెన్ను
వాళ్ళకు వేరే వుంటాయు

రోజుకో రుచి మరిగిన
లంచ్ బాక్స్ వాళ్ళది
నాదేమో
రోజూ తిన్నదే తింటుంది

సత్తిగాడు స్కూటర్ మీదా
భరత్ గాడు బెంజికార్లో
నాది రోజూ రెండు కాళ్ళ బండేగా

ఇక్కడి పాఠాల్లోనూ పెద్దోళ్ళే
మన్ని గురించి
ఎవరూ చెప్పరిక్కడ

ఆల్లందరూ వేరయ్యా
నాకొద్దీ పైసల బడి
ఆకలయునప్పుడల్లా
అరచేతిలో
అమ్మిచ్చే ముద్దులు చాలయ్యా

- కరిముల్లా ఘంటసాల ||ఒక గీతం!||

మధుర గీతానివి నువ్వు!
ఓ పట్టాన అర్ధమే కావు,

మెహదీ హసన్ గజల్లాగ!

తెల్లారు
మంచు పొగలో ఎగిరే పిట్ట-
కన్ను చిదుముకున్నా కనిపించవు,
విపిస్తావు!

నీరెండన మెరిసే చినుకు-
ఎడారి మేను తడిపెయ్యవు,
ఉడికిస్తావు!

ఐనా...
గోధూళి వేళ
గుండె తెర పై
ఒక ఇంద్ర చాపాన్ని
విడిచి పోతావు!

* * *

అందమైన ఒర,
కరుకైన కత్తి-
నరికెయ్యవు,
నరకంలోంచి తోసేస్తావు!

ఒక మబ్బు తునక-
మెరుపై వస్తావు,
కానీ ఉరిమి భయ పెడతావు!

ఒక చల్లని గాలి తెమ్మెర-
అల్లనల్లన వీచి
జీవితేచ్ఛను ఎగసనదోస్తావు,
ఐనా అంతలోనే
ఎటో కనిపించక పోతావు!

తెలతెల్లని మల్లెపూవు-
మనసు గదిలో
తియ్యని పరిమళాన్ని పరిచి
మరు నిమిషం కరిగిపోతావు!

అరుదైన పక్షీ!
కనిపించీ కనిపించక
కనువిందు చేస్తావు,
రెక్కలు చాచి
రివురివ్వున మనోలోకాల్లో విహరిస్తూ
విశ్రాంతి సంగతే మర్చిపోతావు!

* * *

దిగులు పురుగు
గుండెను తొలుస్తున్నపుడు
చల్లని చిరునవ్వై వచ్చి సేదదీరుస్తావు

నీ అడుగుల సవ్వడి విని
వేచి చూస్తున్నపుడు,
పాటల పూదోటలో
మైమరచి ఆడుకుంటూ-
తుమ్మెద రెక్కలపై వినిపించే
తియ్యని రాగమై మూర్ఛనలు పోతావు!

* * *

ఓహ్!
సంగీతం నీ దేహం
స్వేచ్ఛ నీ హృదయం
ఎందుకు దూరావీ గూటిలోకి?
నీ రంగస్థలి కదా ఆ గగనం!


30-06-2012

శైలజా కానూరి// దూరంలో నువ్వు

నీ మోహంలో నిండా మునిగాక
అంత దుఃఖాన్నే కాదు
చింతాకంత సంతోషాన్నీ ఇవ్వు.


నా ఒంటరి గది గోడ మీద నీడలాగా
నడిచివెళ్తున్నప్పుడు
అంత చీకటినే కాదు
నువ్వుగింజంత నవ్వు కూడా ఒకటి రువ్వు.

ఆకాశం మీద నా కలల్ని ఆరేస్తున్నప్పుడు
కొన్ని దిగులు మేఘాల్నే కాదు
కాసిన్ని వానవిల్లుల్ని కూడా విరబూయనీ.

ఒక అందమయిన విరోధాభాస నువ్వు.
నీ మోహంలో నేను
ఎన్ని దూరాలు నడిచానో
అన్ని తీరాలకూ దగ్గిరయ్యా.

ఆ మాటకొస్తే
నాకు నేనే మరీ దగ్గిరయ్యా.

అర్థాంగికి//బూర్ల వెంకటేశ్వర్లు//

ఎన్నిసార్లు అడిగి ఉంటావు
నీ గురించి కవితరాయమని?
నా జీవన ప్రపంచపటానివైన
నిన్ను చుట్టి రావడానికి
అనుభూతులు తప్ప
అక్షరాలు ప్రయాణిస్తాయా?
ఇదిగో ఇప్పుడు విను
నేన్నీ మొదటి చూపులో
పునీతమయ్యానని చెప్తూ
నా హృదయం చుట్టూ
జలజలపారే నదివి నీవని రాస్తున్నాను
పెళ్ళి అనే ఒకే ఒక్క సూత్రంపై
కోటానుకోట్ల తంత్రీస్వనాలు మోగించావని
మోకరిల్లుతున్నాను
ఇదిగో విను
నిత్య చైతన్య శిల్పానివైన నిన్ను
ఇరుకుమాటల్లో కీర్తించడమెందుకు!
అర్థాలకాంతిపై అక్షరాలు ప్రకాశించినట్టు
అర్థమై నువ్వు వెలుగుతుంటే
అక్షరమై కన్పించేది నేను
నువ్వు అలంకరించడం వల్ల ఈ సంసారమొక
ఉత్తమోత్తమ కావ్యం.

క్రాంతి శ్రీనివాసరావు ||పేచీ ||

చీకటి కప్పిన
తెలిసిన దారిలో వాడు


వెలుగులు చుట్టిన
తెలియనిదారిలో నేను

ఎదురుపడ్డప్పుడు
ఉలిక్కిపడి
వెనక్కుతిరిగి పరుగెత్తుతుంటాం

వాడికీ నాకు మధ్య దూరం
రబ్బరు దారాల్లా
తెగిపోకుండా సాగి
తిరిగి కలిపి
పరాయుదై పారిపోతుంది

ఒక స్వప్నం
బద్దలయ్యుందో
భారమయ్యుందో
అర్ధం అయ్యేలోపే
నిద్దుర గీతం ఆగిపోతుంది

వాడు నేనూ
మళ్ళీ ఒకే శరీరం తొడుక్కొని
జీవన రంగస్థలం పై
వేషాలేస్తూ వుంటాం

26-10-2012

కరిముల్లా ఘంటసాల ॥ ఒక గీతం!

======

మధుర గీతానివి నువ్వు!
ఓ పట్టాన అర్ధమే కావు,

మెహదీ హసన్ గజల్లాగ!

తెల్లారు
మంచు పొగలో ఎగిరే పిట్ట-
కన్ను చిదుముకున్నా కనిపించవు,
విపిస్తావు!

నీరెండన మెరిసే చినుకు-
ఎడారి మేను తడిపెయ్యవు,
ఉడికిస్తావు!

ఐనా...
గోధూళి వేళ
గుండె తెర పై
ఒక ఇంద్ర చాపాన్ని
విడిచి పోతావు!

* * *

అందమైన ఒర,
కరుకైన కత్తి-
నరికెయ్యవు,
నరకంలోంచి తోసేస్తావు!

ఒక మబ్బు తునక-
మెరుపై వస్తావు,
కానీ ఉరిమి భయ పెడతావు!

ఒక చల్లని గాలి తెమ్మెర-
అల్లనల్లన వీచి
జీవితేచ్ఛను ఎగసనదోస్తావు,
ఐనా అంతలోనే
ఎటో కనిపించక పోతావు!

తెలతెల్లని మల్లెపూవు-
మనసు గదిలో
తియ్యని పరిమళాన్ని పరిచి
మరు నిమిషం కరిగిపోతావు!

అరుదైన పక్షీ!
కనిపించీ కనిపించక
కనువిందు చేస్తావు,
రెక్కలు చాచి
రివురివ్వున మనోలోకాల్లో విహరిస్తూ
విశ్రాంతి సంగతే మర్చిపోతావు!

* * *

దిగులు పురుగు
గుండెను తొలుస్తున్నపుడు
చల్లని చిరునవ్వై వచ్చి సేదదీరుస్తావు

నీ అడుగుల సవ్వడి విని
వేచి చూస్తున్నపుడు,
పాటల పూదోటలో
మైమరచి ఆడుకుంటూ-
తుమ్మెద రెక్కలపై వినిపించే
తియ్యని రాగమై మూర్ఛనలు పోతావు!

* * *

ఓహ్!
సంగీతం నీ దేహం
స్వేచ్ఛ నీ హృదయం
ఎందుకు దూరావీ గూటిలోకి?
నీ రంగస్థలి కదా ఆ గగనం!

-
30-06-2012

పి.రామకృష్ణ //పులిగారి స్వర్ణకంకణం

పండగొస్తేనే నాకు
వాక్యూంక్లీనర్ గుర్తుకొస్తుంది.


నవరంధ్రాల్లో పూడుకుపోయిన
చెత్తాచెదారం వూడ్చుకోడానికి,
చీపురొకటి
దశమిరోజే అక్కరకొస్తుంది.

నిన్నరాత్రే
పడుకున్న పక్కమీదికీ,
పాత చాయాచిత్రాల వెనుక-
అల్లుకున్న సాలెగూళ్ళ మీదికీ,
ఎయిర్ బ్లోయర్ తన మిస్సైల్
ఎక్కుపెడ్తుంది.

ఇప్పుడు
పులుముకున్న రంగుల్తో-
ముఖం దాచుకోవడం
కొత్తగా వుంటుంది.

జమ్మిచెట్టుపై దాచుకున్న
క్షమాబిక్ష కరవాలం
కసబ్ కసాయితనంపై
కనికరం చూపిస్తుంది.

నైవేధ్యం పెట్టిన పిండివంటకం-
ఉపవాసంతో ఎండబెట్టిన,
ఊబకాయాన్ని ఊస్సురుమనిపిస్తుంది.

పాతబడ్డ పెళ్ళాం-
ఒంటిమీది చీర
కొంగొత్త వర్ణాల్తో పళ్ళికిలిస్తుంది.

ప్రతి తలతోనూ పైశాచికత్వం
ప్రతిధ్వనించే రావణభక్తి-
రణరంగం మధ్య నిలబడి,
గీతాభోద చేస్తుంది.

చేస్తూన్న పాపాన్ని
చూసీ చూడనట్టు వదిలెయ్యమంటూ-
చేతులు జోడించిన పిల్లి
భక్తిగా కళ్ళు మూసుకుంటుంది.

పండగ పదిరోజులూ
పల్లకిపై వూరేగే మహాతాయి
పదకొండోనాటికి
ఒట్టిరాయి గా మిగిలివుంటుంది.

యాకూబ్ ॥ స్మృతిశకలం||

అప్పుడప్పుడు
ఏదోఒక స్వరం వెంటాడుతున్నట్లు ఉంటుంది.

అపరిచితంగా ధ్వనించే
ఆ గొంతు తెల్లని సముద్రపునురగలా
కొండవాలులా దూసుకుపోతున్న పిల్లగాలిలా ఉంటుంది.

చుట్టూతా పరికిస్తాను
పరిచితులెవరూ అగుపించరు

లోలోకి తొంగిచూస్తాను
సముద్రపు నురగ,దూసుకుపోతున్న గాలి...!

ఏమిటీ పోలిక-
పోలికను విడమరిచి అర్థం వెతుక్కునేందుకు
ప్రయత్నిస్తాను.

ప్రయత్నం ప్రయత్నంగానే మిగిలిపోతుంది
బహుశా
అది నన్నో స్మృతిశకలంగా మిగిల్చిన
జ్ణాపకం కాబోలు !

డా|| కాసుల లింగారెడ్డి

1

స్థలాలు వేరు కావొచ్చు
భాషలు మారుతూ వుండొచ్చు
జెండాలు వేరు కావొచ్చు
రంగులు మారుతూ వుండొచ్చు
చరిత్రకు సింగారించిన చీర విప్పితే కదా తెలిసేది
మత ఛాందస నఖక్షతాల పచ్చి పచ్చి గాయాలు-
మౌఢ్యం పారించిన నెత్తుటి నదాలు-
2
నీ తోటలో కోకిల
ఏ రాగంలో పాడాలో వాడే నిర్దేశిస్తాడు
పురి విప్పిన నెమలి
ఏ భంగిమలో ఆడాలో వాడే నిర్ణయిస్తాడు
విశాల సముద్రంలో చేప పిల్ల
ఏ దిక్కు ఈదాలో వాడే రచిస్తాడు
టెన్నిస్‌ కోర్టులో ఎగిరే బంతులపై
ఆంక్షల బంధనాలు విధిస్తాడు
3
ఫత్వాలు జారీ చేయడానికి
ఏ మానవతా విలువలూ అడ్డురాకపోవచ్చు
లజ్జారహితంగా దేశభహిష్కరణ విధించడానికి
మతలబులు మరేమైనా వుండవచ్చు
మతమంటే రాజ్యం చేతిలోని దట్టించిన మరఫిరంగంటే
బ్లాస్ఫెమియర్‌లంటూ బందూకులు ఎక్కు పెట్టవచ్చు
సూర్యుడే కేంద్రకమన్నందుకో
ప్రజలే చరిత్ర నిర్మాతలన్నందుకో
నిన్ను నడివీధిలో ఉరితీయనూవచ్చు
సంస్కృతి చిటారు కొమ్మన కాసిన తీయని ఫలాలు
వేళ్ళు చేసిన త్యాగాల ఫలితమన్నందుకు
దొంగ ఎదురు కాల్పులల్ల ఉసురు తీయనూవచ్చు
హృదయరహిత అనాత్మలోకంలో
మానవత ముసుగు వేసుకున్న మత్తుమందు గుట్టు విప్పుతానంటే
విషమిచ్చి చంపనూ వచ్చు
4
కాలాన్ని మెడకు కట్టుకొని
వెనక్కి నడిపించాలనుకునే వాడు
చరిత్ర ఉరికొయ్యలమీద వేలాడుతాడు
చీకట్లని చీల్చే కొవ్వొత్తులను
జేబులో దాచాలనుకునే వాడు
దగ్ధశరీర శకలాలుగా మిగులుతాడు
తూర్పున ఉదయించే సూర్యుళ్ళని
దోసిట పట్టి పడమరలో పాతేయాలనుకునేవాడు
దిగంతాలావలి అగాథాల్లో అదృశ్యమవుతాడు
5
సథలాలేవైనా,భాషలేవైనా
కత్తుల వంతెనలెన్ని కట్టినా
ఎన్ని అగాథాల సుడిగుండాల సృష్టించినా
కాలం ముందుకు సాగుతూనే వుంటుంది
కొవ్వొత్తులు వొలుగులు చిమ్ముతూనే వుంటాయి
తూర్పు సూర్యుళ్ళని ప్రసవిస్తూనే వుంటుంది
తలకట్ల తకరారుల శిశుపాలుల చేత
అనేకసార్లు ఇంపోజిషన్‌ రాయిస్తూనే వుంటుంది.

Yasaswi's ||చతుర్ధ చంద్రోదయం||

=1=
చిన్ననాడెప్పుడో చంద్రుడ్ని చేరువుగా చూసిన జ్ఞాపకం…
బహుశా అమ్మ చూపుడి వేలి చివర వేలాడుతూ అనుకుంటా.
అప్పట్లో ఎంత అందంగా ఉండేవాడు !

పంచదార కలిపిన పెరుగన్నం ముద్దలా.

అదేంటో నే ఏడుపు ఆపేలోపు అమ్మ గోటిపై చేరేవాడు…
చల్లగ నా కడుపులోకి జారేవాడు..
నే నిద్దరోయాక నాన్న వచ్చేవాడు..
నింగికి.. నేలకు నడి మబ్బులా ..

ఎక్కువగా గర్జించేవాడు .. అప్పుడప్పుడూ వర్షించే వాడు ..
అమ్మ వెన్నెలంతా నాన్నకే సొంతం.
ఏ అమృత సాగర మధన ఫలితమో..
మా ఇంట శశి వదన ఉదయం ..

=2=
చిన్నప్పుడేప్పుడొ చంద్రుణ్ణి ఏడుస్తూ చూసిన జ్ఞాపకం
బహుశా అమ్మ అడ్దాల నడుమ ననుకుంటా..
అచ్చంనాలానే ఉండేవాడు ..
నోట్లో పాలపీకతో నా చిన్ననాటి ఫోటోలో లా …

అల్లరి నాలానే చేసేవాడు ..
పెద్దయ్యాక నాకు తొడొచ్చేవాడు.. నాన్న చేతికి అందొచ్చేవాడు
జ్ఞాపకాల దొంతరలో నలగని నిజం,
తమ్ముడైనా అన్న లాంటి వాడి నైజం .

=3=
మునుపెన్నడో చంద్రుడు నను చూసి నవ్విన జ్ఞాపకం ..
నను ముస్తాబించి కూర్చోపెట్టాక ..
అదేంటో నే తలెత్తి చూసేలోగా తెరమరుగయ్యాడు..
తెలిమంచు కరిగేలోగా తలపు లెన్నో రేపాడు..

అప్పటి వరకు తెలియలేదు ..
ఉదయ చంద్రిక కూడా ఉంటుందని నులివెచ్చగా
ఎన్ని జన్మలు బంధమో .. ఆ సప్తపద బంధం ..
ఆ చలువ రాయిపై అరిగే చందం .. నా జీవన గంధం .

ఇది కృష్ణ పక్షపు అష్టమి లోపు మరో చంద్రునితో నా అనుబంధం .
అష్టమి అమావాస్య తెలియకుండా రసరాజ్య యుద్ధం ..
ఫలితంగా పాడ్యమి పాపడు సిద్ధం .
ఇదీ ప్రతీ స్త్రీ కోరుకునే.. చతుర్ధ చంద్రోదయం …….
=4=

అమ్మలందరికీ.. ప్రేమతో..

డా కాసుల లింగారెడ్డి ||ఇంపోజిషన్‌||

1
స్థలాలు వేరు కావొచ్చు

భాషలు మారుతూ వుండొచ్చు
జెండాలు వేరు కావొచ్చు
రంగులు మారుతూ వుండొచ్చు
చరిత్రకు సింగారించిన చీర విప్పితే కదా తెలిసేది
మత ఛాందస నఖక్షతాల పచ్చి పచ్చి గాయాలు-
మౌఢ్యం పారించిన నెత్తుటి నదాలు-
2
నీ తోటలో కోకిల
ఏ రాగంలో పాడాలో వాడే నిర్దేశిస్తాడు
పురి విప్పిన నెమలి
ఏ భంగిమలో ఆడాలో వాడే నిర్ణయిస్తాడు
విశాల సముద్రంలో చేప పిల్ల
ఏ దిక్కు ఈదాలో వాడే రచిస్తాడు
టెన్నిస్‌ కోర్టులో ఎగిరే బంతులపై
ఆంక్షల బంధనాలు విధిస్తాడు
3
ఫత్వాలు జారీ చేయడానికి
ఏ మానవతా విలువలూ అడ్డురాకపోవచ్చు
లజ్జారహితంగా దేశభహిష్కరణ విధించడానికి
మతలబులు మరేమైనా వుండవచ్చు
మతమంటే రాజ్యం చేతిలోని దట్టించిన మరఫిరంగంటే
బ్లాస్ఫెమియర్‌లంటూ బందూకులు ఎక్కు పెట్టవచ్చు
సూర్యుడే కేంద్రకమన్నందుకో
ప్రజలే చరిత్ర నిర్మాతలన్నందుకో
నిన్ను నడివీధిలో ఉరితీయనూవచ్చు
సంస్కృతి చిటారు కొమ్మన కాసిన తీయని ఫలాలు
వేళ్ళు చేసిన త్యాగాల ఫలితమన్నందుకు
దొంగ ఎదురు కాల్పులల్ల ఉసురు తీయనూవచ్చు
హృదయరహిత అనాత్మలోకంలో
మానవత ముసుగు వేసుకున్న మత్తుమందు గుట్టు విప్పుతానంటే
విషమిచ్చి చంపనూ వచ్చు
4
కాలాన్ని మెడకు కట్టుకొని
వెనక్కి నడిపించాలనుకునే వాడు
చరిత్ర ఉరికొయ్యలమీద వేలాడుతాడు
చీకట్లని చీల్చే కొవ్వొత్తులను
జేబులో దాచాలనుకునే వాడు
దగ్ధశరీర శకలాలుగా మిగులుతాడు
తూర్పున ఉదయించే సూర్యుళ్ళని
దోసిట పట్టి పడమరలో పాతేయాలనుకునేవాడు
దిగంతాలావలి అగాథాల్లో అదృశ్యమవుతాడు
5
సథలాలేవైనా,భాషలేవైనా
కత్తుల వంతెనలెన్ని కట్టినా
ఎన్ని అగాథాల సుడిగుండాల సృష్టించినా
కాలం ముందుకు సాగుతూనే వుంటుంది
కొవ్వొత్తులు వొలుగులు చిమ్ముతూనే వుంటాయి
తూర్పు సూర్యుళ్ళని ప్రసవిస్తూనే వుంటుంది
తలకట్ల తకరారుల శిశుపాలుల చేత
అనేకసార్లు ఇంపోజిషన్‌ రాయిస్తూనే వుంటుంది.

మురళి// విస్మయము//

చంద్రుని చూస్తే కలువలు వికసిస్తాయి అంటారు
మరి చంద్రునిలోనే కలువలు వికసించాయేమిటి?

నీటి లో చేపలు విహరిస్తూవుంటాయంటారు
కానీ చేపలలోనే నీరు ఉంది ఎందుకు?

కలువలపై తుమ్మెదలు వాలుతాయంటారు
మరి కలువలే తుమ్మెదలైనాయేమిటీ?

సంపంగి దక్కరకు తుమ్మెదలు రావు అంటారు?
ఐనా సంపంగి ఇరువంకలా తుమ్మెదలున్నాయి!?

చంద్రునిలో చంద్రులు ఉదయిస్తాయా ఎప్పుడైనా?
చంద్రునిలో పలువరుసచంద్రికలు వెన్నెలలు కాసాయి

గిరిశృంగముల పై పయోధరములుంటాయి గానీ
పయోధరముల పై గిరిశృంగములున్నాయేమిటి?

జలధరంబుల దాటి చంద్రబింబముండు కానీ
చంద్రబింబము పైన జలధరంబులున్నవేమి?

ఇట్లు చూపరులకు విస్మయము కల్గునట్లుగా
కనులు,ముఖము,ముక్కు,పలువరుసలు,
కురులు,పయోధరములు అమరియున్నవి.
తే 12/10/12దీ 8.45 రాత్రి

మురళి//ఆరాటము//

మధుమాసపు వెన్నెలలో
మరుమల్లెల జల్లులలో
మదిని దోచిన చిన్నది
ఎచట దాగి యున్నది
ఎదుట రాకయున్నది

నీ బుగ్గమీది నిగ్గు చూచి
అరవిరిసిన గులాబి మొగ్గ
సిగ్గులతో తలదాచుకున్నది
నా చెంపకెంత చెలగాటమో
నీ బుగ్గపైన నిగ్గులన్నినిమరాలని

నీ పెదవులపై మధువుజూచి
తనివితీర తాగాలని తుమ్మెద
సంపంగి ముక్కు జూసి వెళ్ళి పోయె
నా పెదవులకెంత పరితాపమో
నీఅధరసుధామధురసాన్ని గ్రోలాలనీ

నీ మోము కాంతి మెరుపు చూసి
చందమామ సిగ్గుతో మంచు దుప్పటి
తీసి ముఖముపై కప్పుకున్నది
నా కన్నులకెంత ఉబలాటమో
నీకన్నులతో బాసలు చేయాలని

నీ మేని చాయ మెరుపు చూసి
విరబూసిన చిరుచామంతి
సిగ్గుతో ముఖము చాటువేసింది
నా యెడదకు యెంత ఆరాటమో
నీయెద పైన పదిలంగా వాలాలని


తేదీ 14/10/12 రాత్రి 9.00

కె.కె.//గుప్పెడు మల్లెలు-18//

1.
సొమ్ములున్న అత్తకి,
అమ్మప్రేమ తాకట్టు...

ఇల్లరికం
2.
ఆనందానికి
కొలమానం,
మరో ఆనందం
3.
అక్కడక్కడే తిరుగుతుంది కాలం...
గడియారంలో,
అయినా ఆపలేం
4.
"పాపం మంచోడే"అంటారు,
మంచోడు కన్నా ముందే
పాపం
5.
చావు గెలుపు కోసం పరుగు,
గెలిచాడని
పక్కోళ్ళంతా ఏడుపు
6.
ఉప్పునీళ్ళు పుక్కిళిస్తోంది
దశాబ్దాలుగా
సముద్రానికి నోటిపూతేమో,
7.
తప్పించుకోలేము,
తప్పుకోనూలేమూ,
సంసారం
8.
పక్కా ప్లానింగ్ తో
తప్పు చేసేది
మనిషొక్కడే
9.
దుర్మార్గుణ్ణి
సుఖంగా ఉండనీ...
సన్మార్గుడు బ్రతికేస్తాడు
10.
రాక, పోకల మద్య
వారధి
జీవితం...

Date: 24-10-2012

కర్లపాలెం హనుమంత రావు॥ప్రపంచీకరణ పంచ నుంచీ…॥

1
వర్తమానం జ్ఞానంగా ఘనీభవించక ముందే
కాలం చరిత్రలోకి జారుకుంటుంది

నాటకమని తెలిసీ
పాత్రల్లో లీనమైపోయే రసబలహీనత మనసుది
చప్పట్ల సంబరంలో మూతివిరుపుల సందేశం
పట్టించుకోటం వెంగళాయితనం!
విజయవంతమైన ప్రతి ప్రదర్శన వెనకా
హృదయశల్యమైన కథలనేకం కద్దు
జీవితం నాటకమని తెలిసీ
నటన్నే జీవితంలా ప్రేమిస్తే
ఆఖరి సీనులో అమాయకత్వానికి
పట్టే గతేమిటో
చరిత్ర చర్విత చరణంగా చెపుతూనే ఉంది

2
రావణసంహరణ కైకమ్మకోర్కెల మధ్య కార్యకారణ సంబధమేంటి?
కృష్ణ రాయబారసారం సత్యప్రమాణకంగా ధర్మసంస్థాపనార్ధమేనా!
శకుని పాచికలఎత్తులసలు లోతులెంతెంత?
కళింగయుద్ధంనాటి ఎన్ని యోధకుటుంబాల కన్నీళ్ళు
బాటలకిరువైపులా నాటిన అశొకుడి చెట్లనీడలయినట్లు?
విజాయానికి జేజేలు పలికే లోకానికి
జీవితంమ్యాచి వెనక జరిగే ఫిక్సింగు తతంగం
తోలు వలిచి తినిపించినా గొంతుదిగని అరటిపండు !
చెప్పటం వరకే చరిత్ర పాత్ర
చెవి మెలిపెట్టేంత ప్రేమ ఎందుకుంటుంది!

3
శృంఖలాలే కంకణాలాయ
గాటక్కట్టిన మోకు వ్యాసార్థపరిధికే
సర్వపురుషార్థసారమూ సమర్పితమాయ
ముక్కవాసనకే కుక్కముక్కు తోకూగిపోతుందాయ
వేగుచుక్కలు పైనెంత ప్రజ్వలిస్తేనేమి
మనిషి మోరెత్తి చూడలేని మకురు వరాహమైనాక!
నిప్పును కనిపెట్టిన అనాది నిశితత్వం
అంగారకందాకా మానవపాదాన్నెగరేస్తుండచ్చు
మరో వంక నీరోల ఫిడేలు రాగాలకి
మనిషిక్కడ చంకలెగరేస్తున్నాడే!
రోములా తగలబడతావురా మొర్రో అనెంత మొత్తుకున్నా
హత్తుకొనే మెదళ్లేవీ!

4
క్లోజుకొచ్చిందాకా సీజరుకి
బ్రూటస్ బాకు కంటపడనేలేదు
ఏకలవ్యుడి మూఢగురుదక్షిణ విలువ కుడిబొటనవేలు
దుష్టసాన్నిధ్యం దానకర్ణుడికి తెచ్చిపెట్టింది హీనకీర్తినే
తవ్వినకొద్దీ గతమంతా
ఎవరో ఎవరెవరివెనకో తవ్విపోసిన గోతులూ గుంతలే!
కళ్ళగంతలతోనే కుప్పిగంతులేస్తున్న మనిషీ
మెరిసేదంతా బంగారమేనని మురస్తే
మరి మెరుపుల షాకు?

5
ఏమి పండాలో
ఎలా వండాలో
ఎంత మింగాలో
ఎవరు మిగిలుండాలో
ఎజెండా ఎవడిదో
ఆ జెండాను మోసే భుజం మాత్రం నీదా!

6
సంస్కరణలంటే
సంస్కృతిని పరాయీకరణల పాలుచేయడమా!
అభివృద్దికర్థం
రూపాయి డాలరుబాబుగోరికి చేసే ఊడిగమా!
ఆర్థికస్వావలంబనం
ఆహాహా...ఎంతదమైన సంస్కృతమోసమో
మెడమీద ఎవడిదో కాడి
మన కాళ్ళమీద మనమే గాడిదై పరుగెత్తాలి!
సరళీకరణసారం
వాడి గరళాన్ని వేళకింత కొని
రసగుళికల్లా గుట్టుగా మింగేయటనమనే బేరమేగా!

క్రాంతి శ్రీనివాసరావు ||లాకప్ డెత్ ||

జాగ్రత్త
చల్లగా హాయుగా వున్న బుజాలపై
మనపక్కన చెరిన వాడు

మెల్లగా బుజకీర్తులు తగిలిస్తాడు

మోయ లేక
దించడం వల్లకాక
మనసుకు మోకాళ్ళ నొప్పులొస్తాయు

తరువాత
నిన్ను నీ నుండి వెళ్ళగొట్టి
వాడి తొత్తును
నీ హ్రుదయ సిం హాసనం పై
అదిస్టింప చేస్తాడు

వాని భావాలను
మోసుకుతిరిగే
గాడిదలా మార్చుకొంటాడు

అందుకే
కళ్ళకే కాదు
ఇప్పుడు
చెవులకూ జోళ్ళు తొడగాలి

అయునా కూడా

మనసు పొరల్లో దాచిన
రహస్యాన్ని
మనకు తెలియకుండానే
దొంగిలిస్తారట

'మనసులు ' దాచుకొనే
కొత్త లాకర్లు
కనుగొనే దెప్పుడో

మునుముందు జరగబోయే
మనసు లాకప్ డెత్తులు ఆగేదెలాగో

కర్లపాలెం హనుమంత రావు॥వెలుగు బొట్లు॥

1
నీలాకాశాన్నలా దులుపుతావెందుకు?

నాలుగు వెలుగు బొట్లు నేల రాల్తాయేమో తాగి పోవాలని.
ఆడి ఆడి అలసిపోయాను
గాయాలకు మందు కావాలి

2
నది దాటాలంటే వంతెనే ఉండాలా
మడుగు అడుగున కాల్దారీ ఉంటుంది
వేగుచుక్కలు పైన వెలుగుతూనే ఉంటాయి
బాటసారికి మోరెత్తి చూడాలనే మనసు కలగాలి
క్షణం పాటు పీల్చి వదిలే ప్రాణవాయువును
ఎన్ని పైరుపచ్చల నుంచీ మూటకట్టుకుని
పడుతూ లేస్తూ వస్తుందో పిచ్చి గాలి!
కంటికి నిద్ర ఊహ రాకముందే
రెప్పలు కలల పొత్తిళ్ళు సిద్దంచేస్తాయి
గోపురాలు కందకాలు రహదారులు రహస్యస్థావరాలు
ఇలాతలాన్ని నువ్వివాళిలా యుద్ధరంగ చేసావు గానీ
ఓంప్రథమంగా పునాది రాయి పడింది ఆటలమైదానానికే
ఏడుస్తూ వచ్చిన వాడివి…
ఎలాగూ ఏడుస్తూనే పోతావని తెలుసు
ఇక్కడున్నఈ నాలుగు రోజులూ
నిన్ను నవ్వుల పూలతోటల వెంట తిప్పాలని కదూ
ఈ ఆటలూ పాటలు ప్రేమ మాటలు
కలల మీదా పెత్తనం కావాలి
అందుకే నీకీ అలసట

3
రేపటి సంగతి మరచి
నేటి గెలుపుకి పరుగు…అలుపు!

4
ఆటంటూ ముగిసాక
గెలుపోటములు ఆటల్లో అరటిపండు
చీకటి ముసిరితే ఎవరైనా ఇంటిదారే పట్టాలి
ఎక్కణ్నుంచొచ్చామో ఎక్కడెక్కడికి పోవాలో
ఇక్కడున్నన్ని రోజులూ ఎంచక్కా ఆడుకో
చక్కని మైదానం
ఆటవస్తువులు
తోటిదోస్తులు
అలుపు మరుపుకే కదా ఈ ఆటా పాట
గెలుపు కోసం అలుపు వృథా అవునా కాదా!

5
నీలాకాశాన్నలా దులపడమెందుకు
ధారగా రాలుతునే ఉన్నాయిగా వెలుగు బొట్లు
హాయిగా తాగేయ్ రేపటికి మాగబెట్టక!
మనిషి బుద్ధి చూపెట్టక!










23-10-2012

కామేశ్వరరావు.డి //స్వప్న వాస్తవ దత్త//

1.
ఊరంతా నల్లని ఊసులాడే క్షణం

పొగ మంచులో ఓ అస్పష్ట రేఖ
రెప్పల చాటు నవోన్మేష స్వప్నం..

ఆకాశప్పొద మీద
కొత్త యవ్వన పరిమళంలా
మల్లెమొగ్గల కాంతి

ఒంటరి పక్క మీద
అస్తిత్వపు సంఘర్షణలో
అస్తిమిత హృదయారాటం

ఎవరికీ తెలియని లోకంలో
చిక్కని రంగులు నేసిన సీతాకోక చిలుకల
రెక్కల చప్పుళ్ళు...
ఆదమరుపు తీరంలో ఏకాంత కెరటంలా నేను
ఒరుసుకొంటూ ఎగసిన ఊహలతో....

అప్పటిదాకా నిద్రపోయిన సంగతులన్నీ
గుప్పుమన్న పరవశం
ఎటు చూసినా రంగుల పుప్పొడి తడి
ఎటు చూసినా పొంగిన తేనెల అలికిడి

ఇప్పుడు
నేనొక స్వేచ్చా బంధాన్ని
వాంఛా మకరందాన్ని
ఆనంద మేఘాన్ని....


2.
నిశ్శబ్దం భళ్ళున బద్దలైన శబ్దం
తూర్పు పక్షి రెక్కల సంగీతం
తోటంతా ప్రవహించిన అందాల జలపాతం...
ఊరంతా పసుపు కుంకుమల నిగారింపు
పొగమంచుగా కరుగుతున్న అస్పష్ట రేఖ
రెప్పల చాటు కరిగిన కోయిల గీతం...


3.
ఉదయం పొత్తిళ్ళలో
ఓ జ్ఞాపకం మొదటి ఏడుపు....
ఓ నిట్టూర్పు....

కాశిరాజు ||పోలిస్||

On the eve of “police martyrs commemoration day “, I dedicate this poem to all the policemen who sacrificed their lives for the betterment of society and safeguarding it.

చిన్నపుడు బళ్ళో
నువ్వేమవుతావ్ రా ? అని అడిగితే
“పోలీస్ “ అన్న నీ శపధం నీకింకా గుర్తుండి
గర్వంగా ఉంది కదూ !
అమ్మా నాన్నల్ని వదిలి
ఆత్మీయతల్ని వదులుకొని
యవ్వనంలోనే యముడికి ఎదురెళ్తానని బయల్దేరావ్
కాళ్ళనిండా పుల్లూ ,ఒళ్ళన్నీ దెబ్బలూ
ఎన్ని ఓర్చుకున్నావో
పోలిస్ అవతారమెత్తడానికి.
నీకదో కుటుంబం
నీకో అమ్మ ,నాన్న ,అన్నాతమ్ముడూ అందరూ దొరికారక్కడ
అవసరాల్ని పక్కనపడేసి
ఆత్మాభిమానాన్ని చంపుకోలేక
అమ్మనూ ,ఆలిని పట్టించుకోకుండా
అన్యాయాన్నే ఎదురించావ్ !
అందుకేనేమో
అన్యాయాన్ని ఆపాలన్న

నీ గుప్పెడు గుండె దైర్యాన్ని ఎరిగీ
తనకెక్కడ అడ్డుతగుల్తావో అని
ఆ దేవుడు నిన్ను మా నుండి లాక్కెళ్లిపోయాడు
ఇప్పుడు మేమింకా మనుసులుగానే ఉన్నాం
నువ్విప్పుడు దేవుడైపోయావు.
నేరుగా చెబితే నీకినిపిస్తుందో లేదోనని
ఆ దేవున్ని రాయబారిచేసి
నీ ఆత్మకు శాంతి చేకూరేటట్టు
అక్షర అశ్రువులు నింపుకున్న
మా మాటలన్నీ మూటకట్టి పంపుతున్నాం
“నీ ఆత్మకు శాంతి చేకూరాలని “

కాసుల లింగారెడ్డి||వెన్నెలా! వెన్నెలా! ||

వెన్నెలా!
నా కనుకొలనుల కోనల్లో స్నానమాడుతున్న వెన్నెలా!

నా రక్తపంకిల పాదాలకు వెన్నెల మెట్లేసిన వెన్నెలా!
నా మాటనీ, పాటనీ నీలో పారించుకొని
నను నిర్వీర్యం చేసివెళ్ళిన నా వెన్నెలా!
వెన్నెలా!వెన్నెలా!
ఎక్కడున్నావమ్మా?

నా నిశీధసౌధంలోకి నీవుగా నడిచివచ్చి
వెలుగు సౌరభాల వెదజల్లిన వెన్నెలా!
నాకు ఆశల జీవం పోసి,జీవన గమనాల్ని నిర్దేశించి
రేపటి ప్రొద్దుకోసం నన్ను ఒడిచేర్చుకున్న వెన్నెలా!
ప్రభాత వాకిట నన్ను అర్ధాంతరంగా పారేసి వెళ్ళిన వెన్నెలా!
వెన్నెలా!వెన్నెలా!
దోషం నీదని నేనెట్లా దూషించనమ్మా?

ఎక్కడో ఓ స్థలాన్ని కౌగలించుకుంటున్నప్పుడో
ఏ పరిచయాన్నో పరోక్షంగా స్పర్శిస్తున్నప్పుడో
మరుపు మేఘాలు విడిపోతుంటాయి
వెన్నెలా!వెన్నెలా!
నువ్వు మబ్బుల మాటునుంచి గెండెల్లో గుచ్చుకుంటావు

నీ అడుగుల కింద చీకటి మబ్బులు నలుగుతున్న సవ్వడి వింటూనో
గోడచాటు చేసుకొని రాత్రి వెక్కిళ్లు పెడ్తున్న దృశ్యం చూస్తూనో
హృదయ కెరటాలు నిన్ను చేరుకోవాలని ఎగిసెగసి పడ్తుంటాయి
తీరానికేసి తలబాదుకొని జాలిగా రోదిస్తుంటాయి
వెన్నెలా!వెన్నెలా!
నువ్వు అమావాస్య తోబుట్టువని మరిచితి కదమ్మా!

కె.కె.//ఆనందం//

సృష్టిలో నిర్వచనాల్లేని పదాలున్నాయ్,
కొలమానం లేని ప్రమాణాలున్నాయ్,
అవధుల్లేని అనుభూతులున్నాయ్,

అందులోని ఆనందం ఒకటి.

ఎవడిపిచ్చి వాడికానందం,
అన్నాడొక మహా పిచ్చోడు.
కాని అది పరమ సత్యం.
నిజంగా ఎవడి ఆనందానికి వాడే కర్త.

మునిపంటితో గాటు చేస్తూ,
చనుబాలుని తాగుతుంటే,తల్లి పడే ఆనందం.
తప్పటడుగులేస్తూ తానొస్తుంటే,
వినిపించే చప్పెట్లమోతకి,బిడ్డపడే ఆనందం.
చెమటోడ్చి పెంచిన కొడుకు,
తోడొచ్చి కాసేటప్పుడు,రెక్కలొంగిన తండ్రి పడే ఆనందం.
మనసిచ్చిన లలనామణి,
మురిపిస్తూ చెంతచేరితే,ఆ ప్రియుడి ఆనందం.
పుట్టినరోజుకి,పట్టుచీరతో
అభినందిస్తే,భార్యపడే ఆనందం.

అలుపులేని శోధనతో,
అంతుచిక్కని రహస్యమేదో భేదించిన,శాస్త్రవేత్త ఆనందం.
ఏడాది కష్టం,ఏపుగా పెరిగి,
గాలికి తలలూపుతుంటే,రైతుపడే ఆనందం.
కలెక్టరైన కుర్రోడు,కాళ్ళకు దండంపెట్టి
మీ ఓనమాల భిక్షే అంటే,మాస్టారి ఆనందం.

ఎన్నో ఆనందాలు,ఎన్నెన్నో ఆనందాలు...
ఆనందానికి కొలమానం మరో ఆనందమే.

Date:14/10/2012

కెక్యూబ్ వర్మ ॥ నిర్జన వంతెన ॥

ఈ నిర్జన వంతెన అంచున
ఒక్కో దారప్పోగునూ పేనుతూ
అక్షరాల అల్లికలల్లుతూ

పదాల మధ్య బందపు కండెను జార్చుతూ
ఒలికి పోకుండా పట్టుకొనే ఒడుపు కోసం నిలబడి వున్నా....

ఏదీ అంటనితనమేదో యిలా ఒంటరిగా
మిగిల్చి పాదాలను రాతి తాళ్ళతో బంధించి
దేహాన్ని ఇలా వదిలేసి పోయింది....

మనసు మూగతనాన్ని నింపుకొని
గ్లాసు నిండుగా ఒంపినా గొంతుదిగని మత్తు....

యుద్ధానంతర నిశ్శబ్ధపు నీరవం
చుట్టూరా పొగల సుళ్ళుగా అల్లుకొని
అస్తమయ వెలుగులో కాసింత రంగునిచ్చి
కనులలోయలో ఒరిగిపోతు....

దూరంగా జరుగుతున్న మేఘాల రాపిడికి
అక్కడక్కడా మెరుస్తూ ఓ వాన చినుకు
కన్రెప్పపై జారిపడి వెచ్చగా గొంతులో దిగుతూ
గుండె మూలల ఖాళీని కాసింత కప్పే కఫనవుతూ....

దేనికదే ఒక అసంపూర్ణత్వం కలగలిసి
నలుపు తెలుపుల చిత్రంగా గోడనతుక్కొని
కలవని గీతల వలయంలా మారుతూ
వెక్కిరిస్తూ ఎదురుగా అలా నిలబడుతూ....

ఎక్కడో ఓ సన్నని నాదం విరిగిన వెదురు పొద మీంచి
గాలిని కోస్తూ శబ్ధావరణాన్ని సృష్టిస్తూన్న
వాతావరణంలో గాయాన్ని సలపరమెట్టిస్తూ.....
(18-10-2012)

నరేష్ కుమార్ //ఎక్కడని బందించ గలరు నిన్ను//

ఎందుకా వెర్రి ప్రేమ కామ్రేడ్
సాటి మనిషిమీద నీకు

స్వేచ్చ ని
బందించటం
మనకి కొత్త
కాదు కదా...!
ఐనా...
కాళ్ళూ చేతులు
కట్టేసుకొని
చేవ చచ్చిన
మాలాగా
ఇంట్లో కూర్చోక
మనిషి కోసం
గొంతుని నినాదంగా
మడిచి
గాళ్ళొకి విసిరావ్
వినిపించినంతమేరా
సామాన్యుడి
గుండెలో
ధైర్యమై నిలబడిందిప్పుడు

కుహనా ప్రజాస్వామ్యపు పునాదులు
యూరిక్ ఆసిడ్ తో నిండిపోయాయ్

కామ్రేడ్...!కామ్రేడ్...!
ఎక్కడని బందించ గలరు నిన్ను
ఇపుడెవడూ
పగిలిన వ్రణాలై
కన్నీటి రసి ని
స్రవిస్తూ
ఎవడి శిలువని వాడే మోసుకుంటూ
తిర్గటం లేదు....
అంకుల్ శాం గాడి .....కొడుకులంతా
విరగ బడి నవ్వే
నవ్వుల్నీ
ఉరితీసెందుకు
ఊపిరి
దారాలతో ఉరితాళ్ళు
పేనుతున్నారు

నిన్ను బంధించిన
చేతుల్ని
తెగ నరికేందుకు
ఒక్కొక్కడూ
ఒక్కో నినాదమై
పేలుతున్నాడు.......

పీచు శ్రీనివాస్ రెడ్డి || ప్రవాహం ||

మెదడు మొద్దు నిద్దుర పోతే 
మనసు మౌనంగా ఉంటే
మనిషి ప్రవహించడు

బురద గుంటగా మారతాడు
పరాన్న జీవులకు ఆశ్రయమిచ్చి తను ప్రశ్నార్థకం అవుతాడు

కదిలే ప్రవాహంలో కాలుష్యం బ్రతుకుతుందా
ఇసుక రాళ్ళు కొరికి చంపేస్తాయి
సర్వ సన్నిద్దుడై శ్రమిస్తే అపజయము౦టుందా

మెదడులో
ఆలోచనల విత్తనాలు చల్లి చూడు
మనసుకు
చీకటిని ప్రశ్నించే అక్షర గళాన్ని తొడిగి చూడు

నిశ్శబ్దపు బెదిరింపులకు
అబద్ధపు ఉరుములకు
నిజం భయపడదెప్పుడు
కపటపు రంగుల ముసుగును కడిగేస్తుంది
తన జడి వానలో

నువ్వు లేని నాడు
కనిపించగలిగితే
నువ్వు లేని నాడు
వినిపించగలిగితే
నువ్వొక ప్రవాహమే

పారే ప్రవాహం పచ్చదనానికి విత్తనాలు నాటుతుంది
జీవాన్ని సర్వ వ్యాప్తం చేస్తుంది

మనిషి ప్రవాహమౌతే
మౌనాన్ని చీల్చే పోరాటం అవుతాడు
చీకటిని కాల్చే వెల్గుల రాజవుతాడు










09-10-2012

కిరణ్ గాలి || భ్రష్టమేవ జయతే ||

1) లేదు లేదు!
ఆశయాలు అవినీతిగా ఫొర్జరి చెయ్యబడలేదు
అనుమతులకు అధికారికంగా సర్జరి చెయ్యబడలేదు

శిక్షలేనిచోట అసలు నేరమనే పదానికి ఆస్కారమే లేదు...

నిజం నిజం!

నిధులు నజరానాలుగ నేతల ఖజానాలకు తరలలేదు
నిస్సందేహంగా అవి వికలాంగులకే చేరాయి
అవిటి చట్టాన్ని "విచారించమని" ఆదేశించనవసరం లేదు

తప్పు తప్పు!
కోట్లుమింగే కొలువులో వున్నవాడు
లక్షలకు సొంగ కార్చాడంటే నమ్మరాదు

***

2)

అవును అవును!
నిటారుగ నిలబడ్డ నిజాయితి వెన్ను విరవడం
అంత సులభం కాదు.
నిజాన్ని చాటుగ మరొక చోటుకు బదిలి చేసెయ్యి


భలె భలే!

మామిడి రసం పీల్చి
టెంకె మిగిల్చే గారడి తెలిసిన వాడు
అరటిపండును ఘన-తంత్రంతో వలిచి
పండు తనకి తొక్క ప్రజలకి పంచుతున్నాడు

చూడు చూడు !
వేటకుక్కలు తోడెల్ల గుంపుకు తోడుగా ఊలవేస్తున్నాయి
లేళ్ళూ, కుందేళ్ళు తిరగబడకుందా కాపలా కాస్తున్నాయి

***

3)

తప్పు తప్పు!

ఆడవారిదే అంతా తప్పు
మగవాడికంట పడడమే అసలు తప్పు
గడప దాటితే ఇంకెముంది చెప్పు


భేష్ భేష్!

చెరచ బడ్డ అసహాయతపై నింద వేసి
నిజాన్ని నిర్భయంగా బలాత్కరిస్తున్నారు
బాల్య వివాహాలె పరిష్కారమంటు
బహిరంగంగానే ఉపన్యాసాలతో ఉపదేశిస్తున్నారు

***

విను వినూ! బాగా వినూ!

కలంతొ శాసనాలను రాయడమే కాదు
కత్తులతో నెత్తురుని చిందించగలమూ ఖబర్దార్ అంటున్నారు

లేదు లేదు! మనకిక దిగులు లేదు

దేశంలో ధర్మమేకాదు
న్యాయమూ నాలుగు పాదాలా నడుస్తున్నది.
దాని మెడకు కట్టిన గొలుసు వాళ్ళ చేతిలో
మరింతగా బిగుసుకుని ఒరుసుకుంటుంది...

సత్యం స్వఛ్ఛందంగానే ఉరి పోసుకుంటుంది

Date: 20-10-2012

ప్రవీణ కొల్లి ||స్థితి ||

ఆనందమూ కాదు, విషాదమూ కాదు
అదో స్థితి
మాటలన్నీ మూటకట్టుకుని పారిపోతే

ఎద మొత్తం మౌనంలో ఒదిగిపోతే
ఆ నిశ్శబ్దపు ఒడిలో ఏర్పడే స్థితి.....స్తబ్దత!
శూన్యత కాదు స్తబ్దత!

ఈ స్తబ్దతలో
శ్వాసే ప్రశ్నలను సంధిస్తుంది..
సమాధానాల అన్వేషణలో
మనసును తవ్వి
పొరలను చీల్చుతూ
హృదయాంతరాలకు చేరాక
అక్కడ
ఎన్నాళ్ళుగానో నిక్షిప్తమైన మణులు
వెలికి వచ్చి నిలదీస్తాయి !
ఆ మాణిక్యాలలో ఏమి వుండదు ....ఒక్క స్వచ్ఛత తప్ప!

ఒక్కోసారి
ఈ ఏకాంతపు నదిలో ఈదటం
ఈ ఒంటరితనపు వారధిలో నడవటం
అత్యవసరం...
18. Oct. 2012

కర్లపాలెం హనుమంత రావు॥అలోచనా శకలాలు॥

1
కోకిల పాట
ఎంత కమ్మన

కాకెంగిలి కదా!

2
ముసురు మేలిముసుగు నుంచీ
ఆకాశం మిసిమిసి నవ్వు
-మెరుపు

3
అడుక్కుంటూ గ్యాపులో
ఆడుకునే వీధిబాలలు
-ఆర్టాఫ్ లివింగ్

4
మెలికలు తిరగడంలేదే పాపం
ఆరొగ్యంగా ఉందా
పాము!

5
ఈ గొంగళి పురుగేనా
రేపటి రంగుల సీతాకోకచిలుక!
కాలం గొప్ప కాస్త్యూమ్ డిజైనర్

6
నరపురుగు లేదు
అడవికెంతానందమో!

7
మనసుతో నడివకే
బతుక్కు
అలసట

8
ఎంత ప్రశాంతంగా ఉందీ!
గుండె
శవాసనమేసినట్లుంది

9
స్నేహం
మనిషి
-మనిషివ్యసనం

10
పొగడ్త అగడ్త
దూకడం తేలిక
తేలేది లేదిక

11
ఎప్పుడు వెలిగించిందో
వెలుగులు విరజిమ్ముతోంది
-గీత

12
రెండో తరగతి రైలు బోగీ
చదివేవాడికి అదే
కదిలే తరగతి గది









20-10-2012

క్రాంతి శ్రీనివాసరావు ||నేటి నిజం ||

రాజకీయ రాకాసి బల్లులు
పుడమి తల్లి గర్భం చీల్చి
రక్త మాంసాలు తోడుకుంటుంటే


సమస్త సహజ వనరులూ
వట్టిపోయు
ఉడిగిపోతున్నాయు
అ
యు
నా
అసలైన సహజవనరు
ఏ దేశానికయునా,
వారి పిల్లల మెదళ్ళేకదా
కా
నీ
కార్పోరేటు కాలేజీల
కాలుష్యం పీల్చలేక
చదువులమ్మ
పలాయన మయ్యుంది

ఎదురీది
చదువబ్బిన విద్యార్ధులంతా
జారుతున్న
రూపాయు విలువ చూసి
వలసపక్షులై ఎగిరిపోతున్నారు

వేల పని గంటలు
ద్వంసం చేసే నీరోలయ్యారు
మూడు గంటల
సినిమా హీరోలు

చిట్లిన పాళీ తో
రాస్తున్న రెండర్దాల
సినిమా పాటలు వింటూ

జీవన ఎడారుల్లో
సంచరిస్తున్న
జనాల బొమ్మలు
బారుల గోడలపై
సేదదీరిస్తూ

హీరోల్లా వుండాల్సిన యువకులు
వట్టి జీరోలుగా మిగిలిపోతున్నారు

కుహనా మేధావులు
ప్రపంచ గాలి దుమ్ముకు
అనుకూలంగా
తలుపులు బార్లా తెరవాలని
తీర్మానాలు చేస్తూనే వున్నారు

పొద్దున్నే సూరీడు మాత్రం
ఎప్పటిలానే
ఎర్రదారులెంటే
వస్తున్నాడు




14-10-2012

పీచు శ్రీనివాస్ రెడ్డి || నా కలం ||

నేను 
ఎన్ని అక్షరాల ఇటుకలను పేర్చాలో
ఎన్ని అక్షరాల సుమాలను అల్లాలో

ఎన్ని ఘటనల భావాన్ని పంచాలో
ఎన్ని టన్నుల భారాన్ని మోయాలో
ఓ కవితని రాయాలంటే

నన్ను తనలో నింపుకున్న ' నా కలానికి ' ఎంత ఆరాటమో
దానికెప్పుడు అక్షరాల ఆకలే
దానికెప్పుడు కవితా దాహమే
దాని ఆకలి , ఆకలి తీర్చడమే
దాని దాహం , దాహం తీర్చడమే

ఊహా లోకంలో విహరిస్తుంటే ఎదుటే వచ్చి వాలుతుంది
ఎన్నో బ్రతుకుల ఆరాటాలు
ఎలా శ్వాసిస్తున్నాయో చూడమంటోంది
ఎన్నో బ్రతుకుల పోరాటాలు
ఎలా గాయ పడ్డాయో రాయమంటోంది

అక్షరాలకు తను ప్రాణం పోస్తుందట
భావం నన్ను పంచమంది










16-10-2012

క్రాంతి శ్రీనివాసరావు ||జారిపోయున క్షణాలు ||

వికృత రూపాలయునా
సరే

వేల సంఖ్య లో
ఒకే దగ్గరున్నప్పుడు
కళ్ళకు అందాన్ని
ఆనందాన్నిఅద్దుతుంటాయు

సమూహ శక్తి కున్న
సమ్మోహనరూపం
చెరిపేసుకొని
వేరు పడ్డ
ఒంటరి పక్షుల్లా
వైరాగ్యం ముసుగేసుకొని
బతికేస్తున్నాం

కురుస్తున్న క్షణాల్లొ
తడవకుండా తప్పుకొని

ప్రవహించే నదిలో నీళ్ళలా
కాల ప్రవాహం లో
జరిగిపోయునవి
తిరిగిరావని తెలిసినా
మనసుకు కాళ్ళు తొడిగి
వెనక్కి పరుగెత్తిస్తూనే వుంటాం

ముందున్న కళ్ళను
వెనుకవైపు
అతికించుకోవాలిప్పుడు
అప్పుడన్నా
ముందుచూపులు
మొలుస్తాయేమొ

సతీష్ చందర్ ||నిద్దురే నిజం||

(అవును. నాకు నేనే దొరకను. నాలాగా వున్ననేనుతో నాకు పనివుండదు. ఉత్తినే వానలో తడవాలనీ,

ఇసుకలో ఆడాలనీ, దొంగచాటుగా చెట్టునుంచి పచ్చి మామిడికాయ కొట్టుకొచ్చి, పచ్చికారం, ఉప్పూ కలుపుకుని
తినాలనీ ఉంటుందా? సరిగా అప్పడే, మెక్ డొనాల్డ్స్ల్ లో దూరి బర్గర్ తిని, నేను కాని నేనుగా తిరిగి వస్తా. ఎవర్నయినా
గాఢంగా కౌగలించుకోవాలని, కేవలం కరచాలనంతో తిరిగి వచ్చినప్పడు, నా ముఖం నాకే నచ్చదు. మీకేం చూపను? )




ఊయల్లాంటి పడవా,

ఊపే నదీ,

పిట్టల జోలా-

చాలవూ ..

నిద్దుర వంకతో

నిజమైన మెలకువలోకి వెళ్ళటానికి!?

నేనెప్పుడో కానీ దొరకను.

నీక్కావలసింది నా వంటి నేను కదా!

అందుకే మరి..

నన్ను కలలోనికి వెళ్ళ నివ్వు.

నన్ను నన్నుగా రానివ్వు.

మనం అవసరాలతో కాకుండా,

ఆప్యాయతలతో మాట్లాడుకునేది

కేవలం స్వప్నంలోనే కదా!!

వాసుదేవ్ II కన్ఫెషన్స్-1 II

రాత్రిపై నుంచి నడిచొచ్చానా
గుప్పెడంత చీకటినీ తెచ్చుకోలేకపోయాను!
కళ్ళకింద కలలన్నీ కన్నీళ్ళలో

కదులుతూ
కథలుగా మారలేకపోయాయి

ఓ అక్షరంలో కూర్చుని మరొకదాంతో
చెప్పుకుంటూ ఉంటాను
ప్రతీపదం ఓ కన్ఫెషన్ బాక్స్ మరి...

దొర్లుకొస్తున్న ఖాళీ సీసాల్లా కొన్ని జ్ఞాపకాలు
ఖాళీలకి ఫ్రేముకట్టి మరీ మోస్తాయి..
సమాధికాబడని జ్ఞాపకాలు కొన్ని!
తడిసిన కాగితంలోని అలుక్కుపోయిన అక్షరాల్లా
ఈ జ్ఞాపకాలు....

అర్ధంకాని బంధాలేవో
పేపర్ వెయిట్‌‌లా జీవితావేశాన్ని
అదిమిపెడుతుంటాయి
తేమకీ, తడికీ తేడాతెల్సెదెప్పుడు
ఆర్ద్రతెప్పుడో ఆవిరై ఆరిపోయిందిలె

సమాధిలో శవానికి మిత్రుల్లేరన్న
'గాలి' ఊళల్లోని మాటలు కొన్ని చెవిదాటిపోవు
అవును
పిరమిడ్లలోని రాళ్ళేవీ
జీవితతంలోని డొల్లతనాన్నీ నింపలేవు
నా దృష్టినీ అడ్డుపెట్టలేవు
అయినా ఏం చూస్తున్నానని?

రాత్రికట్టుకున్న నల్లచీరలాంటి చీకటీ
సంద్రాన్నంతా కప్పేసుకున్న అలలనురగల్లోని తెలుపూ
రంగులన్నింటినీ తమలోకి లాగేసుకుంటే
ఇక నాకేం మిగిలిందని....?
కన్నీటి రంగుతప్ప!

అరువుతెచ్చుకున్న మేధోతనమేదీ నిలబడదు
చిన్న ఒంటికి పెద్ద అంగీలా
అసహజంగా, అసమానంగా....

అటో ఇటో ఎటో
ఎటూకానీ అవస్థాంతరం
ఈ నడివయసు!
విస్తరించుకుంటున్న శూన్యత
ఆఖరికి ఈ పాపనివేదన గదిలోనూ...

బూర్ల వెంకటేశ్వర్లు//నాకొక మనిషి కావాలి//

నల్ల ఆకాశాన్ని చూసి
నల్ల రేగడిని వలచి
మనుషుల నోటి బువ్వ కోసమే కదా

నేను కారు నలుపయ్యింది

సాటి మనుషులనే కదా!
అడవి జంతువుల్లాంటి మీకు
జుట్లు కత్తిరించి, గడ్డాలు గీసి,
బట్టలునేసి, బట్టలుతికింది.

నోరెత్తని చెప్పునైనా
లబలబలాడే డప్పునైనా
నేపడ్డ తపనంతా
తోటి మనిషి కోసమే కదా!
నేనెప్పుడేపనిచేసినా
రక్తమాంసాలున్న సాటి మనిషి కోసమే కదా!

నన్ను చూసి బీళ్ళు భయపడ్డాయి
నా కండలకెదురై రాళ్ళుపగిలాయి
నన్ను చూసి మోళ్ళు నవ్వాయి
నా కాళ్ళకింద ముళ్ళు తలదాచుకున్నాయి

ఆదిమ యంత్ర నాగరికతకన్నా ముందట్నుంచి
నేను చూపిన పనితనం కదా
మిమ్మల్నిట్లా సౌధాల్లో నిలిపింది

మీ కుర్చీల్లో కులాసాల్లో
విల్లాల్లో విలాసాల్లో
నా జాతి శ్రమ చెమట నీరైతే కదా
మీరిట్లా ఉయ్యాలలూగుతున్నారు
నేను కర్రపెత్తనమిస్తే కదా!
మీరు నేడిట్లా రారాజులై ఊరేగుతున్నారు

నా పాదపూలు ముద్రించబడని నేల
నా వేలిముద్రలు లిఖించబడని వస్తువు
నా చెమట తడి అద్దని భోగం
మీలో ఈ నేలమీద ఒక్కటుందా!

ఎందుకురా మరి!
కులం గీతగీస్తారు, కులం కూత కూస్తారు.
అందుకే అంటున్నా!
నాకొక కులమంటని మనిషి కావాలి.
నాకొక మనిషి కావాలి
అచ్చమైన మనిషి
కులం పేరెత్తని స్వఛ్ఛమైన మనిషి కావాలి.

*19-10-2012

నందకిషోర్ । చక్రవ్యూహం

1

ప్రతీ అనుభవం నేర్పేదే.

ఎంతో కొంత.
కొంచెం జ్ఞానం.
అంతే అజ్ఞానం.

ప్రతీ మనిషిదీ స్వార్ధమే.
ఎంతో కొంత.
కొంచెం నీకోసం.
మిగతా తనకోసం.

2

అవకాశం ఉన్నన్ని రోజులు
నియమాలమీద సావాసం.

తీరికలేక,ఓపికలేక ఒకరోజు-
అన్నీ మలిపి ఆనందిస్తాం.
ఒకే జీవితమని గుర్తించేస్తాం.

ఒక్కరోజన్న గడుస్తుందో లేదో-
ముందే చేస్తే బాగుండని ఎవడో
భుజాలుపట్టి ఊపేస్తాడు.
తలలోకి దూరి గోలచేస్తాడు.

ఇంకేం!
ఓ కొత్త పత్రం తయారవుతుంది.
నువ్వెప్పుడు ఆనందించవు.

3

అభిమానం దొరికినన్ని రోజులు
మనసుల మీద వీరంగం.

పొడిబారి,పొగరు తగ్గి ఒకరోజు
ఎవరూ లేరని ఏడ్చేస్తుంటాం.
బతుకిదికాదని తేల్చేస్తుంటాం.

కన్నీటి చుక్కైనా రాల్తుందో లేదో-
హత్తుకొని తిరుగుదాం రమ్మంటు ఎవరో
తెగిపడిన చేత్తో పిలుస్తుంటారు.
పగిలిన గుండెతో పాటకడతారు.

ఇంకేం!
ఓ కొత్త భయం పరుగుతీస్తుంది.
నువ్వెప్పుడు కలిసిపోలేవు.

4

సంజాయిషీ ఇవ్వాల్సిన నిమిషాలు
ఎప్పటిలాగానే మిగిలేఉంటాయ్.
వినాల్సిన మనుషులుండరు.

ఎక్కడున్నారో తెలిసీ-
నడిచే ధైర్యం నీకూ ఉండదు.

సందేహాలు తీర్చాల్సిన మనుషులు
ఎప్పటిలాగానే మిగిలేఉంటారు.
చెప్పాల్సిన నిమిషం మిగలదు.

ఎక్కడికిపోయిందో తెలిసీ-
వెతికే కోరిక నీకూ ఉండదు.

5

ఒప్పుకుంటానంటే నిజం చెప్తా!

రోజోసారి రోజుల్ని లెక్కేస్తామేగాని
నీకు,నాకు,మనలాంటి అందరికీ-
సుఖానికి,సంతోషానికి తేడా తెలీదు.
అవసరానికి,ఆశకి గిరిగీయడం తెలీదు.

ఋతువుకోతీరుగా దుప్పట్లు మారుస్తాంగాని
నీలో,నాలో,మనలాంటి అందరిలో-
ఊహల కొత్తదనం- ప్రయత్నాలకు అంటదు.
నవ్వుల తడితనం-గుండెలకు తాకదు.

15-10-12

వంశీ | క్షుద్రం

రమించు.. రమించు,
శవాల్నీ, గాయాల్నీ, అశుభాల్ని, అస్ఖలితాల్నీ,
పగలుచూడని రాత్రులతో, పదాలు చెప్పలేని విన్యాసాలతో..

ఇంకా.. ఇంకా..
రక్తమంతా చెమటలు కక్కేవరకూ
రిక్తమంతా గావుకేకలు పెట్టేవరకు,
ఎవరది..చంపెయ్.. చంపెయ్ వాడిని,
నీతిభోదలుచేస్తూ నిన్నాపుతున్నాడెవడో,
మనస్సాక్షా...
ముక్కలు ముక్కలుగా నరికెయ్, వీలైతే తినెయ్,
ఏ మీమాంసలెందుకు
నీ మాంసపు రుచి అలవాటేగా..

శరీరం బుధ్దినోడించి
రోజురోజుకూ అతిక్షూద్రుడివైపోయి
నీకు నువ్వే శత్రువై
దారితెలీని లోయల్లో గమిస్తూ
నోరుతిరగని మంత్రాలేవో జపిస్తూ
సున్నితత్వాన్నీ మనిషిమూలాల్నీ సమాధిన తోసి..

పువ్వులన్నీ ఫలాలవకమునుపే చిదిమేసి కార్చిన తేనెలో
విషాలోచనలని ముంచుకు తిని కాలకూటభాష్పాల్ని త్రేన్చు,
రజస్వలించలేక ద్రవించిన స్రావాల తావితో
నాసికను తాటించి వికృతాకారిడివై భ్రమించు..

తొందరగా.. తొందరగా...
ఔషధాల్లేని జాడ్యాన్ని వెంటేసుకుని ధర్మాల్ని వినిర్మించు,
ఉపాసించని దైవత్వాన్ని పురాణాల్లోకి విసిరి
నిర్వేదాలకు భాష్యం రాయి,

నీదైన రసాతలానికి
నీదవని భూతలాన్ని ప్రక్షేపించి ఆఙ్నాపించు..
నువ్వే రాజువి

రమించు.. రమించు..
భూతగణాలతో, దైత్య కణాలతో,
నీలాంటి మరో అష్టావక్రుడు భవించేట్టు
అంధయుగపు రేతస్సు జ్వాజ్వలించేట్టు...

13.10.12

Naresh Mandagondi POEM / TRANSLATIONS

మేధో మూర్తి
_________

విశాల ద్రవిడ భాషాశాస్త్ర ప్రపంచానికి
మకుటం లేని మహారాజు,
పండితుల మహా పండితుడు!
గోవర్ధన గిరినెత్తిన శ్రీకృష్ణుడివై
మహోన్నత జ్న్యానపర్వతాన్ని అలవోగ్గా ఎత్తినవాడా,
భద్రిరాజు కృష్ణమూర్తీ!!

అంతేలేని సువిశాల మహా వ్యాకరణం నీ దోసిటిలో ఒక చుక్క!
ఈ అనంత జ్న్యాన సాగరాన్ని ఒక్క గుక్కలో ఖాళీ చేసినవాడా!
శోధనా తపస్వీ!
అన్వేషణే జీవన రుధిరంగా దేహాన్ని నడిపించినవాడా!
తెలుగు, ద్రావిడ భాషా విగ్న్యానాలు
నీ దీవెనతోనే కదా పునీతమయ్యాయి!

తెలుగు శబ్ద మూలధాతు శోధనం,
వృత్తిగత మాండలిక పదకోశ సంకలనం
నీ కీర్తి పర్వతాలపై మెరిసే రెండు మహా శిఖరాలు...
విగ్న్యాన కేంద్రాలూ, విశ్వవిద్యాలయాలూ
కేవలం నీ స్పర్శతో, బోధనతో
ఎంత గౌరవాన్ని పొందాయి!!
నీలాంటి మేధో మూర్తులు సదా ఖ్యాతిలో సజీవులు
అసమానం నీ ప్రదానం!
లోలోతుల్లో వేళ్ళూనుకుంది కదా నీ ప్రభావం!!
కాలపురుషుడొక విధివంచిత చోరుడు
వేరు దారి లేక నిను మన లోకం లోంచి అపహరిచుకెళ్ళినా
అమరుడవు నీవు!
అమూల్యమైన కాలపు ఖజానాలో
నువ్వు జీవించేవుంటావు అనంతంగా ....

(ప్రఖ్యాత ద్రావిడ భాషావేత్త ప్రొ.భద్రిరాజు కృష్ణమూర్తి గారి దివ్యస్మృతికి...)

ఆంగ్ల మూలం : శ్రీ నరేష్ మందగొండి
రచనా కాలం : ఆగస్ట్‌, 2012

తెలుగు సేత : కరిముల్లా ఘంటసాల
అనువాదకాలం : 01.10.2012

(For those interested here follows the original Text...
----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Naresh Mandagondi :

August 12.
The scholarship embodied:
-----------------------------------
A king and scholar's scholar in Dravidian lingistics
Like the Krishna's lifting of mountain Govardhan
You did lift the lofty knowledge mountain with ease
We bow to your feet, Bhadriraju Krishnamurthy sir!

The vast and endless classical grammar was the drink
In just one cupped hand, you emptied the ocean large
Research was your tapasya, research is your life blood
...You blessed Telugu and the great Dravidian linguistics.

Telugu verbal bases, Bank of Dialects of professions
The twin peaks in your bigger mountainous fame
Universities and seats of learning are honoured
Your gracious presence and lectures are the worth.

Learned men of your status live in the body of name
The contributions unrivalled, the impact deeprooted
Time the dutiful thief, has stolen you from our world
But you live eternally in the precious volts of Time!!

(A homage to Prof. Bhadriraju Krishna Murthy sir-
the eminent Dravidian Linguist)
— with Naresh Mandagondi.