- కరిముల్లా ఘంటసాల ||ఒక గీతం!||

మధుర గీతానివి నువ్వు!
ఓ పట్టాన అర్ధమే కావు,

మెహదీ హసన్ గజల్లాగ!

తెల్లారు
మంచు పొగలో ఎగిరే పిట్ట-
కన్ను చిదుముకున్నా కనిపించవు,
విపిస్తావు!

నీరెండన మెరిసే చినుకు-
ఎడారి మేను తడిపెయ్యవు,
ఉడికిస్తావు!

ఐనా...
గోధూళి వేళ
గుండె తెర పై
ఒక ఇంద్ర చాపాన్ని
విడిచి పోతావు!

* * *

అందమైన ఒర,
కరుకైన కత్తి-
నరికెయ్యవు,
నరకంలోంచి తోసేస్తావు!

ఒక మబ్బు తునక-
మెరుపై వస్తావు,
కానీ ఉరిమి భయ పెడతావు!

ఒక చల్లని గాలి తెమ్మెర-
అల్లనల్లన వీచి
జీవితేచ్ఛను ఎగసనదోస్తావు,
ఐనా అంతలోనే
ఎటో కనిపించక పోతావు!

తెలతెల్లని మల్లెపూవు-
మనసు గదిలో
తియ్యని పరిమళాన్ని పరిచి
మరు నిమిషం కరిగిపోతావు!

అరుదైన పక్షీ!
కనిపించీ కనిపించక
కనువిందు చేస్తావు,
రెక్కలు చాచి
రివురివ్వున మనోలోకాల్లో విహరిస్తూ
విశ్రాంతి సంగతే మర్చిపోతావు!

* * *

దిగులు పురుగు
గుండెను తొలుస్తున్నపుడు
చల్లని చిరునవ్వై వచ్చి సేదదీరుస్తావు

నీ అడుగుల సవ్వడి విని
వేచి చూస్తున్నపుడు,
పాటల పూదోటలో
మైమరచి ఆడుకుంటూ-
తుమ్మెద రెక్కలపై వినిపించే
తియ్యని రాగమై మూర్ఛనలు పోతావు!

* * *

ఓహ్!
సంగీతం నీ దేహం
స్వేచ్ఛ నీ హృదయం
ఎందుకు దూరావీ గూటిలోకి?
నీ రంగస్థలి కదా ఆ గగనం!


30-06-2012