కాశిరాజు ||పోలిస్||

On the eve of “police martyrs commemoration day “, I dedicate this poem to all the policemen who sacrificed their lives for the betterment of society and safeguarding it.

చిన్నపుడు బళ్ళో
నువ్వేమవుతావ్ రా ? అని అడిగితే
“పోలీస్ “ అన్న నీ శపధం నీకింకా గుర్తుండి
గర్వంగా ఉంది కదూ !
అమ్మా నాన్నల్ని వదిలి
ఆత్మీయతల్ని వదులుకొని
యవ్వనంలోనే యముడికి ఎదురెళ్తానని బయల్దేరావ్
కాళ్ళనిండా పుల్లూ ,ఒళ్ళన్నీ దెబ్బలూ
ఎన్ని ఓర్చుకున్నావో
పోలిస్ అవతారమెత్తడానికి.
నీకదో కుటుంబం
నీకో అమ్మ ,నాన్న ,అన్నాతమ్ముడూ అందరూ దొరికారక్కడ
అవసరాల్ని పక్కనపడేసి
ఆత్మాభిమానాన్ని చంపుకోలేక
అమ్మనూ ,ఆలిని పట్టించుకోకుండా
అన్యాయాన్నే ఎదురించావ్ !
అందుకేనేమో
అన్యాయాన్ని ఆపాలన్న

నీ గుప్పెడు గుండె దైర్యాన్ని ఎరిగీ
తనకెక్కడ అడ్డుతగుల్తావో అని
ఆ దేవుడు నిన్ను మా నుండి లాక్కెళ్లిపోయాడు
ఇప్పుడు మేమింకా మనుసులుగానే ఉన్నాం
నువ్విప్పుడు దేవుడైపోయావు.
నేరుగా చెబితే నీకినిపిస్తుందో లేదోనని
ఆ దేవున్ని రాయబారిచేసి
నీ ఆత్మకు శాంతి చేకూరేటట్టు
అక్షర అశ్రువులు నింపుకున్న
మా మాటలన్నీ మూటకట్టి పంపుతున్నాం
“నీ ఆత్మకు శాంతి చేకూరాలని “