చింతం ప్రవీణ్ || ఆమె ||

ఉదయం ఐతే కొందరికి
సంతోషం ఉదయిస్తుందేమో!
రాత్రి ఐతే ఇంకొందరికి
బాధలు అస్తమిస్తాయేమో!

పగలు రాత్రి తేడాలేదు
ఆమె ప్రతీక్షణం అస్తమిస్తూనే ఉంటుంది

ఋతువులెన్ని మారినా
ఆమెలో మార్పుండదు
జీవితమంతా ఆమెకు ఆకురాల్చు ఋతువే

ఆమె నవ్వు ఆమెకోసం కాదు
ఆమె అందం ఆమెకోసం కాదు
నిజానికి
ఆమె ఆమె కోసం కాదు

ఆమె పంచుతున్నసుఖానికిలాగే
ఆమె స్వేదానికి
ఆమె కన్నీళ్ళకు గురుతుళ్ళేవ్

విలువలు లేని మనుషులు
వలువలు లేని మాటలతో
ఆమెను అంగడిబొమ్మంటు గేలిచేస్తారు...

సృష్టి ఆమెను బహిష్కరించిందో
ఆమెనే సృష్టిని బహిష్కరించిందో ఏమోగాని
రహస్యశృంగారపు బంధితజీవన్మరణ క్రీడలో
ఆమె ఎప్పటికప్పుడు దేహాన్ని విసర్జిస్తూనే ఉంటుంది
ఆమెది కోల్పోవడం అనివార్యమైన జీవితం

పచ్చనినోట్లతో పచ్చిగా ఆమెను తడమగలమేమో గాని
ఎన్ని రాసులుపొసి ఆమె మనసును తాకగలం

స్వేదం కన్నీళ్ళు నెత్తురు ఆవేదనే ఆమె నేస్తాలు
ఆమెకు కలలు లేవు కన్నీళ్ళే
అరే! ఎందరికి తెలుసు ఆమె మనసు?

ఆమె కడుపు కోసం పడుపైంది గాని
పడుపు కోసమే కడుపు గడప దాటలేదు

ఎందరు వెంబడిస్తారో
ఇంకెందరు నిష్క్రమిస్తారో
ఎన్ని వసంతాలు కరిగిపొతాయో
ఎన్ని కనీళ్ళు నదులై పారతాయో
ఎన్ని స్వప్నాలు ఆత్మహత్య చేసుకుంటాయో
దీపం వెలుగుతున్నంత కాలం
ఆమె ఓ ఆరిపోని దీపం

ఆమె ఊరిడ్సినా
ఆమెను ఊరిడ్సిపెట్టదు
ఆశగా ఆమెవైపే చూస్తుంటుంది...

10.09.2012