Bhavani Phani కవిత

భవానీ ఫణి ॥ అగ్ని పర్వతం ॥ కవితోటి పారుతోంది కళ్ళ లోంచి కలం ఖాళీ అయినా నష్టం లేదు మనసు కోటకి మౌనం పహరా కాస్తోంది పెదవికి పెదవితో పోట్లాడే పని లేదు కొండచిలువలా కబళిస్తూ ఏదో తెలియని అశాంతి చిట్టడవిలా చిక్కులు పడిన ఆలోచనా స్రవంతి ఏ దిక్కూ నాది కాదనిపించే చిక్కని అనాసక్తత చిమ్మ చీకటిని చిమ్ముతూ కంటిపాపల జత అనుభూతేదీ రుచించక నిండైన జ్వరంలో విశ్రమింపు నిప్పులపై కాల్చిన హృదయానికి నిరాశతో తాలింపు వడి వడిగా వడిలి రాలిపడే సుందర మనోహర శిశిరం పుడమికి ఒంటరితనాన్నద్దుతూ వట్టి పోతున్న ఆకాశం సముద్రపు ఒరిపిడిలో పురుడు పోసుకునే నిప్పుల అలలు కనురెప్పల కలహంలో పట్టపగలే పుట్టిన అదృశ్యపు కలలు చెఱగు చెఱగు గా శమన నింపే విషాదం గరుకు గరుకుగా అదుముకునే ఆత్మీయ నిశీథం అమాయకం గా నవ్వుతూ అగ్నిపర్వతం మూసుకున్న దారుల్ని మండిస్తున్న ఓ లావాశ్రుకణం!!! 31. 05. 2014

by Bhavani Phani



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/1mUazQb

Posted by Katta