Bhaskar Kondreddy కవిత

kb ||ఆకర్షణ|| 1 ఎంత సులభంగా మర్చిపోవాలనుకుంటావ్ అలా నవ్వి, ఇలా ఏడ్చి ఎలా మోహంచాటేస్తావో నువ్వు. మనం మనం మాట్లాడుకోవడానికి రాజ్యాంగాలతో పనేముంది. తప్పుదొర్లడం ఎంత సహజమో మాటజారడం ఎంత ప్రాకృతికమో వాదించుకోవడం ఎంత పురాతనమో తెలియనంత వృద్దతనాలలోకి ఎలా జారుకుంటున్నామో మనం. 2 జీవితం చిన్నదే, అన్నాననే కదా అలా దూరం వెళ్లిపోతున్నావ్. విలువలకుండే విలువను ప్రశ్నించాననే కదా భరించలేనట్లు చెవులు మూసుకున్నావ్. కాస్తబురదను పూసుకొని వొళ్లుకాల్చుకొని, తూగుతున్నాననే కదా అలా జరిగిపోతున్నావ్. 3 నువ్వుకన్నవెలుగుని, చీకటన్నానని నా చీకటిని చీకటనప్పుడు నవ్వుకున్నానని నువ్వేసిన దారెమ్మటి నడవలేదుని నీ పలుకులను నే వల్లేవేయలేదని నీ చేతిని విడిచి నడిచానని ఒక్కో కారణాన్నో, సాకునో వదలడానికి విడమరుస్తున్నప్పుడు నేను నీకు మరంత దగ్గరియ్యాను. --------నవంబర్ 13------16/4/2014

by Bhaskar Kondreddy



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/1iZgRJK

Posted by Katta