Gubbala Srinivas కవిత

గుబ్బల శ్రీనివాస్ _______పాలవొడి ఆకలి తీర్చే క్షీరమే అనుకున్నా అమ్మ ఆ పాలవొడి కానది ఆయుష్షు నింపే అమృతం అయ్యింది నా తుది శ్వాష వరకు . అప్పుడు పొందిన అనర్వచనీయ స్పర్శే ధశాభ్దాలు నాతో నడుస్తున్నది నన్ను నడిపిస్తున్నది . ఒక్కొక్క బింధువు పెదవంచులను తడుపుతూ నన్ను తిరుగులేని మనిషిగా నిర్మించాయి . ఇప్పుడు రెక్కలొచ్చాయి నా రక్త మాంసాలకు ఆనాడు పీల్చుకున్న కొన్ని పాలచుక్కలతోనే . ఎప్పుడో తడిమి చూసుకున్నా నా మనసును ఎదలోయల్లో దాగున్న ఆ పాలామృతం చిక్కగా గడ్డకట్టి నా రక్షణ కాస్తూనేవుంది. అలసిపోయానో .. మరచిపోయానో .. ఒకానొక నా తొలి ఆహారం శక్తి విసర్జించిన నా దేహం ఎముకల గూడులా . ఇప్పుడు మళ్ళీ ఆ అమృతం కావాలి పసిపాపగా మారైనా అమ్మవొడి చేరాలి ! (04-05-2014(

by Gubbala Srinivas



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/1hp8ZB4

Posted by Katta