Sriarunam Rao కవిత

ప్రసవ వేదం. అమ్మ ఊపిరికి అడ్డం పడుతూ అనంతానికి అర్ధం చూపెడుతూ.. త్యాగాన్ని చీల్చుకువచ్చే తుది ప్రణవనాదం.. జీవనసంగీతంలో..అత్యుత్తమరాగం, చిన్ని పొట్టలో ఆకలి కొత్తగా పుడుతుంటే ఆకృతీకరించిన ఆత్మచలనంలా.. ఉద్దీపిస్తున్న ఏడుపు ఎన్ని గమకాలను తాకుతుందో? బుడిబుడి అడుగులతో భూమిపై పడుతున్న దర్ఫం ఆక్రమించబోయే సాధనని ఎత్తిచూపుతున్నట్లుంది.... కల్మషం అర్ధం తెలియని బోసినవ్వు.. పాదరసపు వరదలా హృదయపు ఇరుకులలోంచీ ప్రవాహిస్తుంది, ఎన్ని ఆవరణలు బ్రధ్ధలవుతున్నా మరెన్ని అవతారాలు అంతరిస్తున్నామానవుడు ఫరిడవిల్లుతున్నాడంటే.. పరిమళిస్తున్న అమ్మతనంమనకందిస్తున్న రక్తబందానికే. శ్రీఅరుణం, విశాఖపట్నం.

by Sriarunam Rao



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/1j9CoEr

Posted by Katta