తన జ్ఞాపకాలు సైతం
గాయం చేస్తుంటే..
కన్నీరు కూడా ఇంకిపోయింది.
మదిని ఎడారిగా మార్చేస్తూ..
కలలు సైతం తనని
చూపలేవని తెలిసి
నన్ను గతంలోకి తీసుకెళ్ళమంటున్నా
కాలాన్ని జాలిగా అర్దిస్తూ..
తలపుల వాకిలిలో
తనకోసం ఎదురుచుస్తూ ఉన్నా..
తొలికిరణాల స్పర్శతో రాత్రి కలలన్ని
రంగులు కొల్పోవడం చుస్తున్నా..
తానొస్తుందని ఎదురుచూసే
ఆశకి సైతం నిరాశకలిగి
నను విడిచిన క్షణాన
రాజీపడిపోయా వాస్తవంతో నిర్లిప్తంగా..
03-09-12.
కామెంట్‌లు లేవు:
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి