Ravela Purushothama Rao కవిత

చైతన్య దీప్తి ************ రావెల పురుషోత్తమ రావు గదంతా గబ్బిలాల గవులు వెలుగు కిరణం చొచ్చుకుపోయె వీలు మృగ్యం కిటకీలూ ద్వారబంధాలూ గవాక్షాలూ అన్నీ దశాబ్దాలుగా మూతబడి వున్నాయ్ ఇప్పుడు ఆగదికి ఊపిరాడడం లేదు నియమనిబంధనల పేరిట నిరామయమై నిలిచి పోయింది అది మా తతముత్తాతలనాటి నివాసం భావప్రకటనా స్వేచ్చకు బాహాటంగా పరిమితులున్న కాలం ఎక్కడివారక్కడ నినమ్రంగా జీవితాలు వెళ్ళదీసిన రోజులవి. ఇప్పటికి నాకు తెలివొచ్చింది ఒకరకంగా జ్ఞానోదయమయింది నాలో జిజ్ఞాసా మొదలయింది. అన్నిగదులకు భిన్నంగా ఆ గదొక్కటే చీకటి గుయ్యారంలాఎందుకుండాలని? అంతరంగ మధనం మొదలయింది. ఇప్పటికి నాకు తెలిసొచ్చింది ఒకరకంగా జ్ఞానోదయమయింది. వెంటనే నాలో ఒక మార్పు సంప్రదాయపు సంకెళ్ళను తెగగొట్టి భావప్రకటనా స్వేచ్చకు విలువిచ్చి గౌరవించాల న్న తపన ప్రారంభమయింది వెలుగు వెల్లువకు అడ్డుపడుతున్న అన్ని చీకటి తెరల శృంఖలాలను తెంచేసాను అన్ని అడ్డంకులకూ ఆ గదిని విముక్తనుగ చేసాను. ఇప్పుడా గదిలో వెన్నెల వరదలా ప్రవహిస్తుంది నేనెందుకు బూజు పట్టినభావాలతో కనుమరుగై పోవాలని ఆ గది వేసే ప్రశ్నలకి తగు జవాబివ్వాలని అనుకున్నాను అనుకున్నదే తడవుగా ఆచరణలోకి ఉపక్రమించాను వెల్లవేసిన గది ఇప్పుడు వెన్నెల స్రోతస్వినిలా గోచరిస్తుంది నిన్నటిదాకా చీకటికి స్థావరమైనిలిచిన గది నేడేమో చైతన్య దీప్తికి శిఖరాయమానమై గెలుస్తుంది ^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^05-6-2014 *

by Ravela Purushothama Rao



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/1oYQVFY

Posted by Katta