Arcube Kavi కవిత

వసంతాన్ని శపించుకున్న చెట్టు _________________________ఆర్క్యూబ్ ఎక్కడా నీళ్ళ సుక్క దలగక నెత్తికి చమురును నిషేదించుకున్న భాషా సౌలతి దొర్కక ఊహల హంసల రెక్కల్ని తెగ్గొట్టుకున్న కట్ల పువ్వు ఆకాశం కింద రాలిన ఈ నేల మోదుగ సిగల చెంద్రుడు చెదిరి పోయినంక అనాది ఆట పాటల్ని పాతరేసుకున్న చెమట చిందే కోండ్ర పదనకు పాకులాడుతంటే కన్న ఊరినే కాటగలుపుకున్న నువ్వెంత తపసు జెయ్యి నా కన్నీటి పాయల ఏ కగితప్పడవా కదలది ఎంత ఇకమతితో జేసినా - పడావు వడ్డ మొహంల పతంగి ఎగరది నేను- పురా మూలుగుల కంజెరను తరాల బువ్వ రాసుల కల్లాన్ని దూప దీర్చిన దొప్పను ఎర్రెర్రగ విచ్చుకుంటున్న మట్టిని దట్టించిన సోయిని నేను వసంతాన్ని శపించుకున్న చెట్టును గోగు పూత పట్టి మండుతున్న కొండను.

by Arcube Kavi



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/1j2jL0Q

Posted by Katta