Sailaja Mithra కవిత

కన్నీటి బావి // శైలజామిత్ర శరీరాన్ని దాటి మనసు గుండా ప్రవహించి కళ్ళ ద్వారా బయటకు వచ్చే కన్నీళ్లు పంచేంద్రియాలను తడిపేస్తాయి.వీటికి ఎండ వాన తేడా ఉండదు. గాలికి చోటుండదు పుట్టినప్పుడు అమ్మ చేతిలోకి ఇవ్వనందుకు ఎంతగా కన్నీరు ఒలికించానొ తెలియదు కానీ అంత కంటే ఎక్కువ కన్నీళ్లు ఇప్పటికీ నా దగ్గరే ఉన్నాయి. దారి మళ్ళించాలని చేతి వేళ్ళతో ఎన్నో దారులు గీసినా ఫలితం లేదు చెట్టుపై రంగుల పిట్ట నాకు కావాలని చెట్టు మొత్తం నా ముందే ఉండాలని నేను కన్నీళ్లు పెట్టలేదు ఆకాశంపై రంగుల ఇంద్రధనుసు నా సొంతం కావాలని నేను ఎప్పుడు కన్నీళ్లు పెట్టలేదు వెన్నెల దారులన్నీ ఆపాదమస్తకం నన్ను అల్లుకోవాలని చందమామ నా ఇంటిలోనే దాచుకోవాలని నేను కన్నీళ్లు పెట్టలేదు నన్ను ముందుకు వెళ్ళనీకుండా కాసుల రాసులు అడ్డగిస్తూ అధికారాలు కాపలా కాస్తున్నందుకు నేను కన్నీళ్లు పెట్టలేదు నా శరీరంతో నేను నడుస్తుంటే నా మనసుతో మరొకరు నడిచినప్పుడు, అనుబందానికి విలువిస్తుంటే, అనురాగం మరొక దిక్కులోకి ప్రయాణిస్తున్నప్పుడు, నేను నమ్మిన నమ్మకం నర్మగర్భంగా నక్కి నక్కి దాక్కొని నవ్వుల పాలవుతున్నప్పుడు నిజం, అబద్ధం మధ్య పల్లవించే ఒక చిన్న వాహిక నిట్టనిలువునా మనవ స్వరూపాన్ని మర్చేస్తున్నప్పుడు నన్ను నేను గుర్తుపట్టలేనంతగా ఏడ్చాను అపుకోవాలనే ప్రయత్నం లో వచ్చే నవ్వులో కూడా కన్నీరు తప్పలేదు చీకటి లో వెలుగును చూడలేని నా కళ్ళు నాలోని లోపలి చిత్రాన్ని పరిశీలిస్తున్న విషయం నాకే తెలియకుండా నా హృదయంలో కన్నీటి బావి తవ్వుతోందంటే ఒక విధంగా నేను కన్నీటి సముద్రానికి రుణగ్రస్తురాలినే. భూమిని తవ్వుతుంటే నీటి జల ఊరినట్లు వేడి ఆవిరికి ఆకాశం కుంభవృష్టి కురిపించినట్లు జనన మరణాల చట్రంలో జీవితం కొట్టుమిట్టాడుతున్నట్లు నాలో వాస్తవ దృశ్యాలు నిక్షిప్తమైనందువల్లే నా ఈ కన్నీళ్ళంతా ! ఎండ ఎంత కాచినా భూమి పగిలిపోదు వర్షం ఎంత కురిసినా భూమి మునిగిపోదు ఈదురుగాలికి. ఎదురుగాలికి ప్రపంచం ఎగిరిపోదు నాకంటూ మిగిలిన నా కన్నీటి చెలమ ఎండి పోదు...

by Sailaja Mithra



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/1iNd95f

Posted by Katta