Swatee Sripada కవిత

దిద్దు బాటు ఏమూలో ఒద్దికగా చేతులుకట్టుకు నిలుచున్న బాల్యం అటూ ఇటూ బిత్తర చూపులు చూస్తూనే ఉంటుంది అప్పటిదాకా ఓనమాలు దిద్దుకున్న వేలికొసల చివర విశ్వస్వరూపం వేయిపడగల్తో బుసలుకొడుతుంది. ఏమీ తెలియని మసక చీకటి అమాయకత్వం నుండి అన్నీ తెలుసనుకునే అగాధంలోకి నిట్టనిలువునా దూకేసినపుడు అనంత సుదేర్ఘ ప్రయాణానికి దారీతెన్నూ లేకుండా అంధకారం వేల రూపాల్లో నోళ్ళు తెరిచి కబళిస్తూనే పోతుంది గంటలూ రోజులూ సంవత్సరాలూ చీకటిని మేసి చీకటిని స్వప్ని౦చాక చుట్టూ చీకట్ల స్వర్గాలు నిర్మించుకు చీకట్లే వెలుగు వాకలనే విభ్రమంలో సంచరించే వేళ ఏమూలో బీటలు వారిన స్వార్ధం సందుల గుండా చొచ్చ్సుకువచ్చే ఒక చిన్న పరిశీలనా వెలుగు రేఖ చూస్తూండగానే మండే సూర్యబిమ్బమై మనసును నిలదీస్తుంది. అది మొదలు చుట్టూ రోజుకో జ్వలించే ఖగోళ సృష్టి ఇప్పుడనిపిస్తుంది అమాయకత్వంనిమ్చి వెనక్కు వెనక్కు వెళ్లి ఎన్ని మైళ్ళ అస్థిరత్వాన్ని కొలిచి వచ్చామో కదా మిగిలిన లిప్తలు ఎన్ని అడుగు నడిపిస్తాయో మరి Like · · Promote · Share

by Swatee Sripada



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/1kqQhND

Posted by Katta