Aruna Naradabhatla కవిత

ఉత్తిమాట _________అరుణ నారదభట్ల రాలిపడుతున్న ఆకుల సవ్వడిలా సమానత్వం ...సందడి చేస్తూనే ఉంది! తర తరాలుగా పేరుకు పోయిన అణచివేత మళ్ళీ అన్ని తరాలు ముందుకు నడిచినా తేరుకోలేకపోతుంది... కలం పట్టి గళం ఎత్తగలం గానీ చుట్టుకున్న బంధంలో ఆ తాత్వికత చూపగలమా! ఇంటి గడపనుండే మొదలవుతుంది... నీ...నా అనే తత్వం! ఎందరో మేధావులు ఏళ్ళతరబడిగా పేజీలు నింపుతూ...ఆదర్శాలు వల్లెవేస్తున్నారుగానీ ఇంట్లోని మనుషులకు కూడా ఆ మాటలు వర్తింపజేస్తున్నారా! తమ అస్తిత్వాన్ని నిలబెట్టుకునేందుకు అక్షర బాణాలూ..మాటలతూటాలూ పూల జల్లులా వెదజల్లి సమాజాన్ని ముందుకు నడిపే దిశలో పాత్ర పోషిస్తున్నట్టు జాగృతి ముసుగులో భ్రమింపజేస్తూనే ఉన్నారు! కాటికాపరిగా జీవితాలను ఆహుతి దిశలోకి నెమ్మదిగా తోసేయడం చూస్తుంటేనే కలం చెప్పే కహానీలు ఎన్ని కలలను కూల్చేస్తున్నాయో గురుతొచ్చేది! గురివిందగింజ సామెతలా వెన్నంటే ఉండే నీడలనూ తమలో తాము ముందు సంస్కరించుకోవడం నేర్చుకునేదెప్పుడో ! గుమ్మానికి వేలాడే మామిడి తోరణంలా మహిళ జీవితం...పేరెన్నిక గన్న పెద్దల చాటున గొంతు దాటలేని మనసుతో మౌనపోరాటం చేస్తూనే ఉంది! పచ్చదనం కోసం కొందరు మగువలు జీవం లేని ప్లాస్టిక్ తోరణంలా అన్ని సందర్భాలనూ ఆర్టిఫిషియల్ గా స్వాగతిస్తుంటేనే చూడలేని కాలం వేప పూతలా ముందే రాలిపోతుంది! 11-4-2014

by Aruna Naradabhatla



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/1kBpKzG

Posted by Katta