మెర్సీ మార్గరెట్ కవిత

ఘల్లు ఘల్లు మంటూ
నీలి చీరతో వర్షం
ఎదురుగా వచ్చి కూర్చుంది

కళ్లలోని
కన్నీటి చుక్కల్ని తుడుస్తూ
ముఖాన్ని చేతుల్లోకి తీసుకొని
మెల్లిగా చిరునవ్వు నవ్వింది

-"ఒంటరివని ఎవరన్నారు ?"
నాకన్నా ఒంటరి ఎవరున్నారంటు -

-"మేఘంలా ఆవిరైన నన్ను కౌగలించుకునే
వారెవరు ?
పొగలు పొగలుగా కదులుతూ ఎవరి
గుండెని గట్టిగా హత్తుకోలేను
గాలి అధికారం నాపై ఎప్పుడు ఉండేదే
నా ఇష్టానికి నేను ప్రయానించలేను

ప్రేమ కబుర్లకి .. సందేశం మోసుకెల్లడం వరకే
తరువాత నా వైపు చూసేదెవరు
వర్షించే వరకు పూజలు పునస్కారాలు

ప్రకృతి పలుకులు ..ముచ్చట్లు మూడు నెలలకే
ముగించుకొని మళ్ళీ ఎదురు చూపులు చూడడం తప్ప
అంతవరకు చాలదన్నట్టు
అడవుల్ని నరుకుతూ నా గొంతునులుముతూ
నా కాళ్ళని విరగొట్టి పాపమని
దొంగ ప్రేమ చూపిస్తుంటే

కొద్ది సేపటి ఆనందం ఇలా
కొండల గుసగుసలలో కరిగిపోతు
నేల నేలంతా పరుచుకుని వేడి నింపుకుంటూ
పచ్చిక పైరులతో ఆడుతూ పాడుతూ
ప్రకృతితల్లి ఒడిలో నిదురోయే వరకే అని

తన కళ్ళలో నీళ్ళుఓదార్పు పూలై
నా పైన కురిపించి నను హత్తుకుని
పిలవగానే నేను నీతో ఉంటానని
తన ప్రేమతో తడిపి ఒంటరితనాన్ని
పంచుకుని నేస్తమయింది..

*14-07-2012