మెర్సీ మార్గరెట్ కవిత

శ్వాసనంతా దారాలుగా మార్చి 
నీ గుండె చుట్టూ నన్ను ముడుపు కట్టుకున్నా 
తలగడలో దూరి పోయి 
శ్వాసవై 
రాతిరంతా కబుర్లాడుతావని 
చెవులకు నా మనసును తగిలించా

ఉక్కపోస్తున్న మనసుకు
నీ శ్వాసలు
భావాలై చల్లబరచాలని
చీకటింట్లో దీపమైనట్టు
నీ మాటల్తో
నా గుండెలో శ్వాసను వెలిగించాలని
మసిబారుతున్న ఆశలను
కన్నీటితో శుభ్రం చెశా

ఏమయ్యావ్ ?
రెక్కలు గాలికిచ్చి
మనసును నాకిచ్చావ్ అని మరిచి
పెదాలకు ప్రేమ అర్ధాలు నేర్పి
ఉషస్సుని తిమిరాన్ని కలిపే దారిలో
రాగాల ఊయల వేసుకొని
గాలితో గుస గుసల కచేరి చేస్తూ
సంధ్యా వేళయ్యిందని ఎరుగక
గుండె గూటికి దారి మరిచవా ?

*14-07-2012