వంశీధర్ రెడ్డి || ‎* నెమలీక * ||

కొన్నెవరితోనూ చెప్పాలన్పించదు,
కొన్నెవరికీ అర్ధమవవెంత చెప్పినా,
కొన్ని రోజూ తలవందే నిద్దర్రాదు,
నీ నెమలీకలా,

గుర్తుందా,
ముప్పయ్యేళ్ళ క్రితం,
గవర్నమెంట్ స్కూల్లో పంద్రాగస్టుకు,
నా గుండెకి గుండుసూత్తో జెండా గుచ్చుతూ,
నొప్పితెలీకుండా
నువ్విచ్చిన నెమలీక,
స్వాతంత్ర్యమంటే తెలిపి,
భుజాలకు రెక్కలు మొలిచి,
చూపుకు వెలుగులు మిగిలి,

నెమలీకలో నీ కళ్ళే ఉన్నట్టు,
అది చెంపకాన్చితే, నువ్వే తాకినట్టు,
ప్రేమంటే ఇదీ అని తెలీనపుడే
ప్రేమ నేస్తమై,

ఏడాదికో డైరీ నిన్ను దాచుకుంటూ,
పాతికయ్యాయ్,
ఇప్పటికీ,
నువ్ నాకో తాజా శ్వాసవే,
తరిమే ఊహవే,

మొన్నే తెలిసింది,
అల్జీమర్స్,
నా ఙ్నాపకాలొక్కొక్కటే మాయం చేస్తూ,
నిన్నూ, మన ప్రేమనీ తుడిచేస్తూ,
అద్దంలో నన్ను నాకు రోజూ పరిచయిస్తూ,

నువ్విది చదివేనాటికి, నేనంతా మరవొచ్చు,
కానీ, ఎప్పటికీ గుర్తుండేదొక్కటే,
నీ నెమలీక,
ఎందుకంటే,
అది నా జ్నాపకం కాదు,
జీవితం మరి..
*17-07-2012