Bvv Prasad కవిత

బివివి ప్రసాద్ || తాకినపుడు || మాటలసందడిలో తటాలున ఆమెతో అంటావు నీ నవ్వు కొండల్లో పరుగులుతీసే పలుచనిగాలిలా వుంటుందని పలుచనిగాలీ, మాటల సెలయేరూ ఉన్నట్లుండి చిత్రపటంలోని దృశ్యంలా ఆగిపోతాయి కవీ, ఏం మనిషివి నువ్వు ప్రపంచాన్ని మొరటుగా వర్ణించడం మాని రహస్యంగా, రహస్యమంత సున్నితంగా ప్రేమించటం ఎప్పటికి నేర్చుకొంటావని నిన్ను నువ్వు నిందించుకొంటావు తాకితేనే కాని, పదాల్లోకి ఒంపితేనే కాని నీ చుట్టూ వున్న అందాన్నీ, ఆనందాన్నీ అనుభవించాననిపించదు నీకు నిజానికి, వాటిని తాకకముందటి వివశత్వ క్షణాల్లో మాత్రమే నువు జీవించి వుంటావు తాకుతున్నపుడల్లా నిన్ను మరికాస్త కోల్పోతావు పసిబిడ్డల పాలనవ్వులకన్నా సరళంగా జీవితం తననితాను ప్రకటించుకొంటూనే వుంటుంది ప్రతిక్షణం నీకో ముఖం వుందని అద్దంచెబితే తప్ప తెలుసుకోలేని నువ్వు లోకంలోని ప్రతిబింబాల వెంట పరుగుపెడుతూ జీవితాన్ని తెలుసుకోవాలని చూస్తావు ఆమె కోల్పోయిన నవ్వుని మళ్ళీ ఆమెకి ఇవ్వగలవా ___________________ ప్రచురణ: సారంగ 12.6.2014 http://ift.tt/1wcM0lD 21.6.2014

by Bvv Prasad



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/1wcM0lD

Posted by Katta