ఎం.నారాయణ శర్మ కవిత

కొస ________________ ఒకానొక మహాస్వప్నం సాకారమౌతున్న ఘడియన వంచనలో ఇరుక్కున్న తల్లిగొంతుక పెనుగులాడుతున్న క్షణాన దిగులుని ఊపిరిగామింగి నిలబడ్డ నిమిషాన మీనీడల దాగుడుమూతల్ని అలసిన దేహాలింకా మరచిపోలేదు పేగులు నిప్పులైకాలుతున్నప్పుడు మట్టికీ ఆకాశానికీమధ్య రేపటిరోజు కొమ్మలకు వేళాడుతున్నప్పుడు పిడికిళ్ల కళ్లలో కన్నీటిగాలుల్ని చిమ్మి నవ్వినప్పుడు మీ మౌనం అర్థాంగీకారంలా కూడా అనిపించలేదు స్వచ్చమైన గుండెకోతని ఎరుకజేయని చెవులు దుఃఖమైన పిడికిలిని అణగదొక్కినకాళ్లు ఇపుడు ప్రాణం పోసింది మేమేనంటే బతికిన ప్రాణన్ని కూడా మళ్లీ మట్టి పాల్జేయాలనిపిస్తుంది.

by ఎం.నారాయణ శర్మ



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/1iOoZQR

Posted by Katta