చింతం ప్రవీణ్||కన్నీళ్ళు||

నాకెందుకో ఏడ్పురాదు
లోలోపల వేదనతో
హృదయం పగిలి ముక్కలౌతున్నా
పైకి మాత్రం ఒక్క చుక్క కన్నీరు ఉబికిరాదు
అప్పుడప్పుదు అనిపిస్తుంటుంది
నేను బండబారానా అని

కొందరేమో అశ్చర్యంగా
క్షణాల్లో కన్నీళ్ళ కొలనౌతారు
చూస్తుండగానే

నాకేమో ఏడ్పురాదు

అలా రోడ్డుమీద ఓ అడుగు వేస్తానో లేదో_
కకావికలమౌతాను
మెదడులో అలోచనకాలోచనాలు
ఉక్కిరిబిక్కిరి చేస్తాయ్

ఒక్కో దృశ్యం
గుండెను నిమిషానికి వెయ్యిసార్లు కంపితం చేస్తుంది

ట్రాఫిక్ సిగ్నల్ దగ్గర పాపను చంకనెత్తుకున్న బిచ్చగత్తె
బస్టాండు రైల్వేస్టేషన్లలో కరగడానికి సిద్దంగా ఉన్న యవ్వనవతి
స్వేదం కురుస్తున్నా బతుకురిక్షాబండిని లాగుతున్న వృద్దుడు
వివర్ణ ప్రతిబింబాలై విచలిత బతుకులను భుజాలపై మోస్తున్న బాటసారి

బతుకు సుడిగుండంలో జీవితాన్ని కోల్పోతున్న వీళ్ళందరు
గుండెను నిమిషానికి వెయ్యిముక్కలు చేస్తారు
కుండపోత వరదలా ముంచెత్తి గుండెరేవును గండి కొడ్తారు

ఐనా
పైకి మాత్రం ఒక్క చుక్క కన్నీరు ఉబికిరాదు...

అలా సమాజ మరుభూమిలో
ఎవరైనా బతుకుపందానికి ముగింపు పలికితే... వెళ్తానా

సానుభూతి చూపిస్తు కొందరు
తెచ్చిపెట్టుకున్న కన్నిళ్ళతో ఇంకొందరు
కుండపొత వర్షంలో నన్ను బందీని చేస్తారు
దింపుడు కల్లంలో ప్రాణం దొరకని చోట
అక్కడ నేను దొరికిపోతాను

ఒక్క చుక్క కన్నీరు రాదు!
వీడు బండబారాడని కొందరంటారు
కృత్రిమ కన్నీళ్ళకు విలువనిచ్చేవాళ్ళు

నేనంటాను
కన్నీళ్ళు
అనివార్యమైన సానుభూతికి నజరానాలు కాకుడదని

ఐనా
మన కన్నీళ్ళలో హృదయం లేనపుడు
మన కన్నీళ్ళు
మన హృదయం
మనం
నమ్మకం కోల్పోతాం ఎప్పటికైనా_

26.08.2012