నందకిషోర్||పునర్విమర్శ అభ్యాసం-1||

గద్దలు ఆకాశం తమదంటూ
చక్కర్లుకొడ్తాయ్.
పాములు పుట్టల్లోంచి,గుట్టల్లోంచి
పైకిపాకుతాయ్.

నిజాయితీలేని ఆసరా ఏదో
మినుక్కుమనే గాలిలో మెరుస్తుంటుంది.
సంజాయిషీ కోరని అభిమానమంతా
చురుక్కుమనే నీడలో తడుస్తుంటుంది.

శిశిరాన్ని గెలిచిన పిచ్చిలో,వెర్రిలో
చెట్టుకి ఏమి పట్టకపోవచ్చు.
వసంతం చూడని కోయిలలగొంతులో
రాగం ఏది పుట్టకపోవచ్చు.

వాలే పక్షులకి ఏ చెట్టైనా ఒకటే-
గూడు కడ్తే గుండె పగిలిపోతుంది.
గాలివానొకటి గట్టిగా వీస్తే
నిజం నిక్కచ్చిగా తెలిసిపోతుంది.

ఏదైతేనేం?
ఋతువొకటి మారింది.
ప్రకృతికి,నీకు
పనికొస్తుంది.

ఎలాగైతేనేం?
ఋజువేదో దొరికింది.
వాగుకో,వలసకో
పొమ్మంటోంది.

విషాదాన్ని మింగి మూగబోయిన నీకు
పగిలిన కన్నుల్తో ప్రాణంపోయిన నీకు
మరో అకాలాన్ని కలవలేని నీకు
మరో ప్రపంచాన్ని చూడలేని నీకు

సాయం సాయంత్రమై కరిగేపూట
ఎందుకొచ్చిన వేదాంతం బుల్‌బుల్?
నిజం.. నీకెవరూ లేరు!
నీ రెక్క నువ్వే కట్టుకోవాలె.
నీలాగే నువ్వు ఎగిరిపోవాలె.

ఏం జరిగిందో,ఏం మారిందో ఆలోచిస్తూ,
ఎటెల్లావో,ఎలా చిక్కుబడ్డావో పరిశోధిస్తూ,
ఏం దాచావో,ఏం కోల్పోయావో లెక్కలువేస్తూ,
ఎక్కడికి పోవాలో,ఎలా తెంపుకోవాలో పత్రంరాస్తూ,

కాలం నిర్దయగా వెక్కిరించేవేళ
ఎవరిచ్చిన ఏకాంతం బుల్‌బుల్?
నిజం..నీకెవరు లేరు!
నీ గింజ నువ్వే సంపాయించాలె.
నీ బతుకు నువ్వే బతికిసూపాలె.

Date 28.08.12