అవ్వారి నాగరజు||ముఖాలు||

రోజులు ఉద్విగ్న క్షణాలుగా చీలి
పదును అంచులతో రాసిన రాతలు ముఖం మీద అనేక గీతలు గీతలుగా మారి

తను తన ఆధారాన్ని తన భర్తను తన శత్రువును
కోల్పోయినాక జీవితంలో ఊహ తెలిసాక
తెలిసి తెలిసి బహుశా తెలియక కూడా
తనను రాటుదేల్చుకున్న యుద్ధాల గురుతులుగా

ఆమె నిలబడి నీకేసి చూసి
రోజుల శూన్యతను కన్నులతో నింపి నీ మీద కుమ్మరించినపుడు

మనుషులు దూరమైనపుడు ప్రేమికులు మిత్రులు శత్రువులు ఆధారమైనవారు
దూరమైనపుడు
పదుల ఏళ్లగా అలవాటైన జీవితం తనకు తాను ఒక కొత్త ముఖంతో తనకెంత మాత్రం సమ్మతం కాని ముఖంతో తన ముందు నిలబడినపుడు
పాలిపోయిన పలుచని పసుపు రంగు ఆమె ముఖం మీద
నీకు మాత్రమే తెలిసిన మృత్యువు నెమ్మది నెమ్మదిగా రూపొందడం చూసి
ఏమని ప్రార్థిస్తావు నీవు

ప్రభూ
ఈవిడకొక విరోధిని ప్రాణశ్వాసగ ఆధారమై నిలిచే వారిని
ఒక తోడును ఆశ్వాసాన్ని మనిషిని ప్రసాదించు