గరిమెళ్ల నాగేశ్వరరావు || మదిలోంచి నదిలోకి...! ||

మారాము చేసే చంటి పిల్లాడి లాంటి చందమామని
ఒడిలో వేసుకు ఓదార్చుతున్నట్టు... రాత్రంతా...
గలగలల పాట పాడుతూనే ఉంది నది.
చెట్టుకొమ్మలు పట్టుకు ఉయ్యాలలూగుతూ
నది చుట్టూ తిరిగి కేరింతలు కొడుతోంది కొండగాలి
నది పాట... పడవ తెరచాపకి నాట్యం నేర్పినట్టుంది.
వలల జాడలేని అలల మధ్యన...
కొండల దొంగ జపాల విరామంలో... చేపపిల్లొక్కటి...
స్వాతంత్య్రాన్ని ప్రకటించుకు స్వేచ్ఛగా ఈదుతోంది.
కాళరాత్రిని తారురోడ్డుకి అతికించేసి... వెనె్నల
తనివితీరా.. నదిలో స్నానం చేస్తుంది.
పాల కోసం తల్లి దేహాన్ని తడిమే పసిపిల్లల్లా...
పంట కాలువలు నది చుట్టూ చేతులు జాచుతున్నాయ్
నదిని గాయపరచాలనుకొన్న మురికి కాలువ ఒకటి
ఆత్మశుద్ధి చేసుకు పవిత్రమై పరవళ్లు తొక్కింది.
తనకంటిన నెత్తుటిని కడుగుతోన్నపుడు...
కత్తి కార్చిన కన్నీటి బొట్టు నది గుండెలని తాకింది.
కన్నతల్లి కని పారేసిన పసికందుని కాపాడలేకనో...
అప్పుల బాధతో చప్పున దూకేసిన
సంసారిని బ్రతికించలేకనో
నది మధ్యమధ్యలో వెక్కివెక్కి ఏడుస్తోంది.
కర్మాగారాల విష రసాయనాల కలుషిత కలయికలో...
గొంతునిండా గరళాన్ని నింపుకు ప్రవహిస్తోన్న
పరమేశ్వరుడది.
నదంటే ప్రవహించే జీవకళ...
ఉరకలేసే చైతన్యం...
నదితో కలిసి నాలుగడుగులేస్తే చాలు..
గుండెకి తడి తగులుతుంది.
నదిలో మునికి నేను పునీతుడి నయ్యానో లేదోగానీ...
నాలోకి దూకి నది కవిత్వమయ్యింది
నదిలోంచి తొంగి చూడాలనుకొనే
నిరాశల ఎడారి ముఖాన్ని
దూరంగా తరిమికొట్టి... నదికి నా మదిని జత చేస్తాను.
నదికి సమాంతరంగా అక్షర ప్రవాహమై... సాగిపోతాను
ఆఖరి నీటిచుక్క ఆవిరయ్యేవరకూ..
* 29-07-2012