ఉషారాణి కందాళ కవిత

ప్రతి స్త్రీ జీవిత చిత్రం నిత్యనూతన చిత్రార్ణవమే!
ప్రతి స్త్ర్రీ హృదయం నిరంతర స్వప్నావశిష్టమే!
మనసు నిండా రంగవల్లులై అల్లుకునే కళకళల కలలు!
ఎప్పటికప్పుడు కళ్ళల్లో కొంగ్రొత్త ఇంద్ర ధనస్సులు!
ఏ దశకాదశ ఆకృతి మారుతూ సాకారించే ఊహలు!
పాపాయి కల్లల్లో పువ్వులు మాట్లాడతాయి, మబ్బులు గంతులేస్తాయి!
అమ్మాయి కళ్ళల్లో హరివిల్లులు విరబూస్తాయి, వెన్నెల పక్కలు పరచుకుంటాయి!
అమ్మ కలల్లో పిల్లలు ఎదిగెదిగి గొప్పవాళ్ళైతారు, గంపెడు గోల్డ్ మెడల్స్ వాళ్ళవే!
అమ్మమ్మ కళ్ళల్లో నిన్నలమొన్నల గతాన్ని గుర్తుచేస్తూ తడారని మెరుపులధారలు!
అసలింతంటి అంకిత భావం మగువకు ఎలా సమర్పించుకున్నడా దేవుడు?
స్వతహాగా తాను మగవాడై వుండీ తన జాతి కన్న మిన్నగా స్త్రీ నెలా మలచాడు?
ఎందుకంటే శక్తిస్వరూపం అమ్మేనని సర్వజగద్రక్షకుడు నమ్మాడు కాబట్టి!
జన్మనిచ్చే అమ్మ సాక్షత్తూ బ్రహ్మ, కంటిపాపలా కాచే అమ్మ శ్రీరామ రక్ష,
శిక్షణ వేళల్లో తానే గురుశక్తి ,తప్పులు దిద్దే తల్లి శివదండం!
లాలిపాటలు వినే బుజ్జాయి ఎదిగి జోలల తో ఉయ్యాల ఊపే మాతృమూర్తి ఐ,
ఊరికి దక్షిణాన నిశ్శబ్ద జ్ఞాపకంగా నిద్రించే ఆఖరి క్షణం వరకు..
ఒక ఆడజన్మ చెక్కు చెదరని బాధ్యతకు చిరునామా!
నేస్తం! స్త్ర్రీత్వాన్నే తప్ప స్త్రీ మహోన్నత్వాన్ని చూడలేని
గుడ్డికళ్ళకు మీజన్మ అమ్మ ఇచ్చిన భిక్ష అన్న వాస్తవం
ఎప్పుడూ గుండెల్లో గుర్తుండేలా ఏదైనా పచ్చబొట్టు కనిపెడదామా?
*29-07-2012