Suresh Vanguri కవిత

సురేష్ వంగూరి ॥ చెరువు ॥ 1 నిన్న సాయంత్రం చెరువు ముందు చేతులు కట్టుకుని నిలుచున్నాను నన్ను చూడగానే తనలో ఒక కదలిక నా కేరింతల బాల్యం తను కలిసి ఆడుకున్నాం కలిసి అల్లరి చేసాం తను నాకు ఈత నేర్పింది నేను తనకు నాట్యం నేర్పాను నేను ఈదినంతసేపూ తను నాట్యం చేస్తూనే ఉండేది కాంక్రీట్ సంద్రాలకు అలవాటుపడి ప్రవాహంలో కొట్టుకుపోవటమే జీవితం అనుకుంటూ నేనే ఈదటం మర్చిపోయాను తను మాత్రం మారలేదు 2 నిన్న సాయంత్రం చెరువు ముందు తలొంచుకుని దోషిగా నిలుచున్నాను ముఖం చెల్లక మౌనంగా నిలుచున్నాను 3 ఎంతైనా చిన్ననాటి ప్రేయసి కదా తనే చనువు తీసుకుంది దోసిళ్ళు దొసిళ్ళుగా జ్ఞాపకాల కిరణాల్ని ముఖమ్మీద చల్లింది చొరవగా నెట్టింది చిలిపిగా తోసింది నిలువెల్లా తడిపేసింది గతం గతః అంటూ కలువలతో తలంటి స్నానం చేయించింది 4 మళ్ళీ ఎప్పటికొస్తానో అని ఆప్యాయంగా నన్ను ముద్దాడింది చల్లటి తడి నవ్వులతో నన్ను సాగనంపుతుంటే ఒక్కసారిగా నా గుండె చెరువయ్యింది నా లోపల వలయాలు వలయాలుగా ఏదో బెంగ, ఏదో ఆనందం, ఏదో మార్పు 12-06-2014

by Suresh Vanguri



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/1kpUjCh

Posted by Katta