Kavi Yakoob కవిత

యాకూబ్ | చెల్లెలి ఫోన్ ........................... నిన్న చెల్లెలు ఫోన్ చేసింది తన బరువైన ,దిగులునిండిన జీవితాన్ని వొంపుతూ అమ్మలాంటి వదినతో సుదీర్ఘంగా మాట్లాడుతూనే ఉంది. తనలో కరుగుతున్న దు:ఖాన్ని, మోస్తున్న దిగుళ్ళ పర్వతాల్ని, శెలవేస్తున్నగాయాల్ని, వలపోతల్ని ఏకరువుపెడుతూఉంది. రోజురోజుకీ పెరుగుతున్న ఆశలపట్టికలనేరంవల్ల తన కాపురం వధ్యశిలమీదకు చేరుకుంటున్న ఘట్టాన్ని వివరిస్తూవుంది. ఇద్దరు పిల్లల భవిష్యత్తుని ఫణంగాపెట్టి ఎటూ తేల్చుకోలేని అశక్తతను ఏకరువు పెడుతూఉంది. ఒకింటికెళ్ళాక, ఆ ఒకింటిలో ఎండిపోయిన తనలోపలి నదుల్ని తలుచుకుంటూ నీరైపోతోంది. అందరూ ఉండి, ఎవరూ లేనట్లుగా మారిన జీవితంలో అందరూ వచ్చివెళ్ళే సమయం కోసం దేహమ్మీద మిగుల్చుకున్నగాయాలగుర్తుల్ని తడుముకుంటూ ఎదురుతెన్నులు చూస్తోంది. తప్పెవరిదో ఎవరికి తెలుసు- కాపురం నిలబడాలని కలగజేసుకోకుండా కాలానికే వదిలేసిన నాలాంటి మర్యాదస్తులదా? తనలో తానే సమాధానపడుతూ,సముదాయించుకుంటూ భర్త అయినందుకు భరిస్తూ నోరెత్తకుండా జీవితాన్ని కొంచెం కొంచెం జరిపేస్తున్న తనదా? ** నేను పక్కనే ఉంటానని తెలుసు. తోడబుట్టినవాడి గొంతు తన గొంతుతో కలిపి తను విరిగిపోతానని మాట్లాడలేని నిస్సహాయపు తనం.. అనుకుంటాం కానీ, అన్ని సమస్యలకూ, ఆవేదనలకూ పరిష్కారాలు ఒకేలా ఉండవు కాక ఉండవేమో?! 5.2.2014

by Kavi Yakoob



from kavi sangamam*కవి సంగమం*(Poetry ) http://ift.tt/N0A2dR

Posted by Katta