మరణం ముంగిటి దుఃఖంలో తడిచి ఉబికిన
దూదిపింజల కన్నుల ముందర నిలుచున్నాను
ముట్టుకున్నపుడు
మాటలు రాని వెల్లువ ఒక్కటే కనుకొసలలో
భాషగా పెల్లుబికినప్పుడు అతనితో కలసి వొక మహాప్రవాహపు సుడిలో
అల్పపు గడ్డి పోచగా మునిగి తలకిందులయ్యాను
ఎవరో ఏదో మాటాడినపుడు
జీవితానికీ మరణానికీ వ్యాఖ్యానపు తొడుగును ధరింపజేస్తున్నపుడు
పరిపరివిధాలుగా మరింత సన్నని తీగపై హద్దులను చెరిపి సరిచేస్తున్నపుడు
కాసేపు అన్నింటినీ పక్కన పెట్టి మోముపై భయ విస్మయ రేఖనయ్యాను
మరణాన్ని
ఒక చివరకు చేరి తీరవలసిన తార్కిక సరిహద్ధుగా ఎవరో ఖండితస్వరంతో పరిచయం చేసినపుడు
సర్వమూ ఖాళీ అయిపోయిన అనుభూతిగా
కొయ్యబారి ఎవరైనా వొక మాటతో వొక నమ్మకంతో
భుజాన చేయి వేసి ఊరడిల్లజేస్తారని ఎదురు చూసాను
ఎన్నింటినో విని కేవలం మాటలలో మాత్రమే మునిగి తడిసిన ఊహలను దాటి
అనే్క చావులకు చిరునామాగా మిగిలిన దారులలో తిరుగుతూ
వేసిన ఒక్కో అడుగుకూ అంటిన నెత్తుటి శ్వాస పాదాలలో గడ్ద కట్టుకపోయి కాలాన్ని మృత్యు కరస్పర్శగా పరిచయం చేస్తున్నపుడు
ఆ ఎరుకలో తిరిగి తిరిగి రూపొందుతున్నదేమిటో తరచి చూసాను
పండిన వొక ఆకు
గాలిలో సుడులు చుడుతూ నెమ్మదిగా మట్టి తాకిన తన్మయత్మం
వొక పువ్వు ఫలించి నేలకు రాలి ఇంకో జీవితానికి వాగ్ధానమవ్వడము కాక
నిజంగా బతకడం అర్థాంతరంగా ముగిసిపోయే వాక్యశకలమని
ఒక చేయి మరొక చేతితో కలిసే లోగా స్థంభించి పోయే భీతావహ దృశ్యమని సరిపోల్చుకున్నాను
కామెంట్‌లు లేవు:
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి