వర్ణలేఖ కవిత

వానొస్తే
నువ్వొచ్చినట్టే
కారు మబ్బులు
కమ్ముతుంటనే
నీ జ్ఞాపకాలు
నా మదిలో
కారుతుంటవి

నేనేఇంట్లవున్నా
గండిగూట్ల నుండి
చినుకువై నను తాకుతవ్
నిను ముట్టుకోని
నా చేతిని అపురూపంగ
నేజూస్తుంటే

ఇంటెనకనుండి
అమ్మ అరుపు
నీవు నన్ను చేరకుండా
వాటిని కప్పిరమ్మని
విసుక్కుంటూనే
నీవు నన్ను చేరే
మార్గాలు మూద్దామని

గుమ్మమ్ముందో
నిచ్చెనేసుకుని
పైకెక్కుతున్నా
నీవలా నన్ను
నిలువరిస్తుంటే
నేనీలో చేరడానికి
ఎగబాకుతున్నా
నిచ్చెన మీద

నా కాళ్ళల్లజేరిన
మట్టిని నీవు
సుతారంగ కదిగేస్తావు
మిద్దెమీద.
మినుకు మినుకున
నడుస్తా నిన్ను
ఒదలబుద్దిగాక
అమ్మకుదెల్వదు
నేనొచ్చేది నీలో
తడవడానికని

నా గదిలోకి రాకుండ
మూతవెట్టినగాని
నా మదిలోకి రాకుండ
ఏంజేయాలని ఆలోచిస్తా
తలదూడుస్కుంట

చూరుకుజేరిన
నీళ్ళసుక్కల్ని
లెక్కజేస్తున్నా
నువ్వొచ్చినంక
ముట్టజెప్పొద్దు
ముచ్చట్లన్నీ

వర్ణలేఖ
*17-07-2012