ప్రకాష్ మల్లవోలు కవిత

సమాజపు కుళ్ళును ,
అసమానతలను అరికట్టేందుకు

అజ్ఞాన అంధకారానికి
అలవాటుపడ్డ కళ్ళకు జ్ఞానాన్నిచ్చేది
నేనున్నా అంటూ మెదిలేది

మేధలోంచి కలం ద్వారా పురుడోసుకుని
భావాలకు అక్షర రూపమిస్తూ

కళ్ళు తెరుచుకుని నిద్ర పోతున్న మెదళ్ళకు
విద్యుద్ఘాతం లా తాకి ,

బద్దకంలో వేళ్ళూనుకున్న మొదళ్ళను
కూకటి వేళ్ళతో పెకలిస్తూ,

ముందుకు నడిపించేది కవిత్వం
కదిలించేది కవిత్వం.

మేల్కొలిపేది , ఆలోచింపచేసేది కవిత్వం .

విజ్ఞతతో , విచక్షణతో
అలరారుతూ, భావంతో ప్రాభవాన్ని గడిస్తూ,
వైభవంగా వెలిగేది
కలకాలం మనసులో నిలిచేది కవిత్వం ....

ప్రాస ఉంటే చాలదు
పస ఉంటేనే అది కవిత్వం.

ప్రాసతో నిండి పస లేకు౦టే
అది కవిత్వమనిపిచ్చుకోదు

భావనలతో నిండి ఉంటే
చాలు అది భావుకత్వం...

(కాదిది ఎవరి నిర్వచనం
నా మనసులో మెదిలిన వచనం
తప్పైతే సరిదిద్దండి )
*29-07-2012