నందకిషోర్॥రాఖీ॥

హసన్‌పర్తి హాస్టల్లోంచి
పండక్కని పర్మిషనడిగి,
జీపుల్లల్ల ఆటోల్లల్లబడి

ఇంటిముందుదాక వచ్చి,

నేనొచ్చి లోపలికి తీస్కపోవాలని
కడపకాన్నే కూలబడ్డట్టు..
నీ కండ్లపొంట నీళ్ళు
బొటబొటా రాలుతున్నట్టు..

బట్టలుతుక్కొని ఎర్రగైన
లేత చేతుల్లల్ల కట్టెల్లసంచితో
నువ్వింకా అక్కన్నే
నిలుసున్నట్టు..

గనపడంగనే
ఉరుక్కుంట వచ్చి
కావలించుకుని
కండ్లు తుడుసుకున్నట్టు..

తెచ్చిన దారప్పోసల రాఖీకి
నీలెక్క నాలెక్క గుచ్చిపెట్టిన
రెండుపూసలూ..
మాయమయినట్టు,
మళ్ళీ తేలినట్టు..

ఏందోనే అక్కా!
రాత్రంతా ఒకటే మనాది!

***

రెండేండ్లు నువు రాలేనప్పుడు
చెల్లెనే రెండ్రెండు కట్టింది.
నువ్వు చెయ్యిపట్టుకునే తీరు
గదెప్పుడు నేర్శిందో తెల్వలే..

నాలుగేండ్లు నేను రానప్పుడైన
ఎట్లబడి నీ రాఖీ నాకుజేరేది.
పోస్టుల్నైనా పంపించి
కట్టుకొమ్మని పోన్‌జేసేదానివి..

***
సాగతోల్తాంటే
అమ్మ నా చేతిల
నీ చెయ్యిపెట్టినప్పుడో
నల్ల పూసలు గుచ్చినంక
కార్ల నిన్ను తీస్కపోయేటప్పుడో
నిమిషమన్నా
దుక్కించకపోతిని!

అందర్ని సూడబుద్దైతుందిరా అని
మొన్న మాట్లాడినప్పుడన్న
ఏడ్వకపోతిని!

నువ్వు మళ్ళా
పర్మిషనడిగి
కట్టెలసంచితో
ఇంటికాడ నాకోసం
ఎదురుసూస్తున్నట్టు

వెండి రాఖీ
రెండు దారప్పోసల మధ్య
ఇరుక్కున్నట్టు

ఏందోనే అక్కా!
పొద్దున్నే పిచ్చి కల!

***

ఏదేమైనా
నీకోటిజెప్పాల్నే..

గీ దినమన్నా
నీ యాదిల గడపకుంటే
యాడాదంత
గడ్వనట్టే ఉంటది.

అక్కా..నీ బాంచన్..
యేడున్న సల్లంగుండు.

 

*2.8.2012